erfenis plaatsvervulling

cessienurd · Leeftijd: 62 Geslacht: Sterrenbeeld: Berichten: 3

Ga bericht helemaal opnieuw opstellen

Volgens Bona Fides ontvangt F 50%;
Volgens Solasch komt F 40% toe.

In eerdere instantie kwam Bona Fides echter tot 33,33% voor alle kinderen, indien geen testament.
Volgens mij geldt dat ook als er wel een testament is. Plaatsvervulling is altijd naar gehele hoogste staak tezamen (sam-sam), voor totaal van vooroverledene, met inbegrip van eerder bestaande kindsdeelaanspraak op langstlevende ouder. Ook is een standpunt denkbaar dat voor plaatsvervulling slechts in aanmerking komt een reeds bestaande claim op langstlevende.

Maar als ik Bona Fides zou doorrekenen ten aanzien van testament, kom ik tot andere getallen dan zijn 50% voor F en 25% voor ieder C en D.

Ik kom dan tot de volgende berekening.

Zoals ik plaatsvervulling lees, kan dat slechts per gehele staak, sam-sam. Dus zoals Bona Fides de eerste keer stelde. Echter is het kindsdeel van E (0,1) als vordering op langslevende, dus bij testament vermaakt naar F.

De doorrekening is dan als volgt:
0,6 moet worden verdeeld uit gemeenschap v goederen langstlevende over 4, wat neerkomt op 15% C en D krijgen daarbovenop hun 10% kindsdeelclaim op langstlevende. Samen dus 25% voor C en D ieder. F krijgt niet alleen datzelfde, maar ook nog 0,1 claim bij leven van vooroverleden E op langstlevende, maakt 35%.

In de visie zoals ik die van Bona Fides begrijp, komt het resterend deel van de 50% gemeenschap van goederen van langstlevende plus 10% kindsdeel als echtgenoot ook onder de vermaking per testament te vallen. Bij Bona Fides krijgt F dan 35% + 15%= 50%.

Maar stel dat hier plaatsvervullingsregiem voor speelt, dan moet dus de 15% over C, D en F worden verdeeld, ipv alleen F. Dan krijgt ieder dus 5% erbij: C en D krijgen dan ieder 30% en F dus 40%.

Ik denk dat noch Bona Fides, noch Solasch het bij het rechte einde hebben.
Testament kan ook de 10% niet toebedelen aan F. Zij kregen al ieder 10%.
Daarboven op ook 1/4 van 0,6= 15%
Het 10% kindsdeel van E op langstlevende gaat door 3 naar ieder van de staak = 3,3333%
De 15% uit de gemeenschap en het kindsdeel van de langstlevende zelf, gaat ook door 3 naar ieder van de staak. Maakt als uitkomst dus: ieder 33,3333%

( Veel interessanter wordt in dat geval hoe het zit met een kleinkind G als kind van E en het gegeven testament waarin F wordt begunstigd. )

In het volgende bericht wordt de problematiek veranderd door er nog een kleinkind G aan toe te voegen, als kind van de vooroverleden E.

Dan wordt de staak voor plaatsvervulling van E dus geheel ingenomen door kleinkind G.
En dan is dus de vraag in hoeverre een testament van E, F nog kan bevoordelen, voor de kindsdeelclaim op de langstlevende van 0,1

In dat geval zou cp het volgende aan verdeling eruit rollen:

Bij leven zou E ontvangen 0,1 + 1/4 x 0,6 = 25%
Nu krijgt echter in de benadering van Bona Fides F 10% extra, oftewel 35%. Kleinkind G blijft achter met 15% uit plaats vervulling - niet voor de kindsdeelclaim van E op langstlevende, maar - ten aanzien van de 50% gemeenschap v goederen bij langstlevende plus haar kindsdeel als langstlevend echtgenoot.

In de benadering van Solasch, deelt kleinkind G als staak voor E, geheel en exclusief, als gelijk mee met C, D en F: ieder 25%.

De derde variant is: kleinkind G kan door plaatsvervulling slechts toekomen de claim die E bij leven al toekwam, zijnde haar kindsdeel ad 10%. De gemeenschap v goederen en kindsdeel van langstlevende echtgenoot, krijgt een vooroverleden kind geen kindsdeel, ook niet in geval door plaatsvervulling.

Zodoende zou er dus nog 15% resteren die over C, D en F zou worden verdeeld, als kindsdelen: kortom, C, D en F zouden in deze optiek dus ieder 30% toucheren tegen het kind 10%.

De vraag is dus, wat gebeurt er na vooroverlijden met de erfrechtelijke boedel, door toedoen van overlijden van langstlevende ouder die in gemeenschap van goederen was gehuwd.

Resumerend:
Mijn mening:
bij testament kan plaatsvervulling niet worden doorkruist, ook niet voor een reeds bestaande kindsdeelclaim/vordering op een langstlevende, door het overlijden van de echtgenoot van die langstlevende. De hoogste staak ontvangt sam-sam alles, in casu is die staak volledig het ingevoerde kleinkind G.

Enige kwestie die dan kan spelen is nog de posthume omvang van de boedel van vooroverleden ouder met een claim op langstlevende (groot)ouder. Beperkt die zich tot het kindsdeel bij leven van vooroverledene of breidt die zich uit met kindsdeel broers en zussen van E in nalatenschap langstlevende (groot)ouder, ten behoeve van plaatsvervulling van E.

Testament van vooroverleden E kan van alles bepalen voor F, maar dit komt pas aan de orde, als kleinkind G tussentijds zou zijn komen te overlijden. Dus een testament maken heeft wel zin, omd at te verhinderen dat het naar C en D zou gaan, waarvan men de schoonfamilie maar niets vindt bijvoorbeeld - en dan liever de prettige schoonfamilie van F wil begunstigen.

In de analyse van Bona Fides (althans zoals ik die heb willen begrijpen), kan ten aanzien van de kindsdeel-aanspraak van voooroverleden E op langstlevende ouder, dus ook per testament die 0,1 worden vermaakt aan bv de partner van E.

Ik ben een andere mening toegedaan; zoals hiervoor aangegeven. Plaatsvervulling van een vooroverledene valt niet te doorkruisen door een testament. Pas als er totaal geen bloedverwanten van de langstlevende ouder bestaan, komt een testament wellicht binnen de picture, om het niet automatisch dan aan de staat toe te laten vallen, maar bv een goed doel, of een kennis, of de partner.

Al naar gelang Bona fides moet worden gevolgd, of mijn analyse van plaatsvervulling, speelt de vraag of men plaatsvervulling nog kan omzeilen via cessie tijdens leven. Voor Bona Fides is dat niet nodig, want testament zou een bestaande kindsdeel aanspraak op langstlevende wel kunnen vermaken aan ander dan hoogste staak cq bloedverwanten.

Ik zie dat anders: testament kan plaatsvervullingsregiem niet doorkruisen, ook niet voor reeds bestaande kindsdeelclaim op langstlevende, voor eerstoverleden ouder.

En dan zou misschien E toch iets kunnen onttrekken aan de plaatsvervanging door bij leven reeds de kindsdeel claim te cederen door een cessie.
Dus dan zou via cessie alleen de toestand zijn te bewerkstelligen, zoals die hiervoor werd berekend als uitkomst van de opvatting van Bona Fides.

(Nogmaals, kan best dat ik Bona Fides niet goed heb begrepen.)