mondelinge overeenkomst?

[ADjee]

hallo mensen! graag uw advies over de volgende situatie:
partij 1 stelt een contract op met partij 2 waarin staat dat er wekelijks een vast bedrag moet worden betaald. na een tijdje komt partij 1 in een mondelinge overeenkomst met partij 2 hierop terug; er mag onder het vastgestelde bedrag worden betaald (geen getuigen).
5 jaar lang stuurt partij 1 facturen met bedragen die onder het bedr
ag dat in het contract staat ligt.
na 5 jaar komt partij 1 hier op terug en eist het totale verschil tussen het bedrag dat partij 2 betaald heeft, en dat hij werkelijk betaald had moeten hebben volgens het contract.

wie heeft hier gelijk?

[Stefb91]

Zoals u het hier stelt; partij 2.

Het gaat om het woord van partij 1 tegen partij 2. Partij 1 (de eiser) kan aantonen dat zij recht heeft op het originele vaste bedrag op basis van het schriftelijke contract.
Partij 2 betwist dat en doet een beroep op de mondelinge overeenkomst, en degene die zich ergens op beroept zal moeten bewijzen. Dit is zeer lastig bij een mondelinge overeenkomst (zonder getuigen / geluidsopnames).
Dus dan zal de rechter partij 1 in het gelijk stellen.


Wat waren de aanleidingen om de prijs in het contract aan te passen?
Dat moet ergens op gebaseerd zijn. Heeft u deze redenen op schrift?
Bijvoorbeeld brieven hierover die u naar de andere partij heeft gestuurd / heeft ontvangen?

[ADjee]

Er is verder niks aantoonbaars over de mondelinge overeenkomst, op een getuige na, maar aan de kant van partij 1 is ook een extra getuigen.
Ik zal u een privebericht sturen met de aanleiding omdat ik niet graag alle details in het openbaar zet.

[DENNIS79]

In het civielrecht geldt dat je ook iets kunt bewijzen door het "aannemelijk" te maken.

Het is niet alleen het ene woord tegen het andere, maar ook de facturen die partij 1 aan partij 2 heeft verstuurd spelen mee.

Uit deze facturen blijkt dat partij 1 overeenkomstig de mondelinge afspraak heeft gefactureerd.

Het lijkt mij dat partij 1 met iets meer bewijs zal moeten komen om aan te tonen dat hij vijf jaar lang een fout heeft gemaakt en het verkeerde bedrag heeft gefactureerd.

Kortom er is meer dan enkel woord tegen woord, maar andere omstandigheden van het geval spelen ook mee. Het scheelt natuurlijk ook of het verschil in contractuele vergoeding en gefactureerde vergoeding enkel procenten bedraagt, of veelvouden van het bedrag bedraagt. In hoeverre had partij 2 erop mogen vertrouwen dat partij 1 de juiste facturen verstuurde.
_________________
"Nusquam est, qui ubique est"

[ADjee]

Het gaat over een bedrag van 8000 euro over 5 jaar, het verschil tussen het bedrag op de facturen en het afgesproken bedrag is max. 300 euro van de 700.
Wat ik me ook nog afvraag, doordat partij 2 geen bewijs kan leveren van de mondelinge afspraak, kan partij 1 dan niet gewoon er iets bij bedenken waardoor hij zijn gelijk krijgt? Bijvoorbeeld dat partij 1 de afspraak wel erkent, maar dat hij zegt dat er ook is afgesproken dat het verschil na x jaar weer terugbetaald moest worden?
In dat geval heeft partij 2 weinig kans of zie ik dat verkeerd?

[DENNIS79]

Misschien interpreteer je mijn woorden iets te ruim. Ik bedoel namelijk niet dat een der partijen er iets bij kan verzinnen, maar ik bedoel dat er een aannemelijk en consistent verhaal moet zijn.

De twee fysiek bewijsstukken zijn duidelijk: het contract enerzijds, en de facturen anderzijds. Ergens zal er een verklaring moeten zijn waarom er een discrepantie heeft bestaan voor de periode van 5 jaar tussen die twee.

Omstandigheden van het geval spelen daarbij een belangrijke rol. Het is niet logisch dat een dienst/product opeens voor (bijna) de helft van de afgesproken prijs geleverd wordt, maar het is ook niet logisch dat een leverancier ongeveer 5 jaar lang, dus ongeveer 60 facturen lang de verkeerde prijs factureert.

Ergens moet er dus een verklaring zijn. Waarom is afgesproken dat er minder betaald hoefde te worden? Waarom heeft de leverancier zijn fout pas zo laat opgemerkt? etcetera etcetera.
_________________
"Nusquam est, qui ubique est"

[ADjee]

Maar de facturen zijn enkel een bewijs dat er een wellicht een afspraak is gemaakt, niet wat er is afgesproken. Wat ik bedoelde is dat partij 1 de mogelijkheid heeft om de mondelinge afspraak te erkennen, maar er bij te verzinnen dat het verschil tussen het betaalde bedrag en het bedrag dat volgens het contract betaald moest worden, na een periode van 5 jaar terug betaald moest worden. Doordat er geen bewijzen zijn van wat er os afgesproken kan partij 1 (of 2) toch van alles verzinnen wat ze voordeel geeft? Als dit gebeurt dan zijn de facturen toch niet van waarde doordat het verder niet mogelijk is om aan te tonen wát er is afgesproken? en zal in dat geval partij 1 dan gelijk krijgen omdat zij altijd nog het geschreven contract hebben?

Uw advies wordt erg gewaardeerd!

[ADjee]

Excuses ik loop iets vooruit op mezelf: de afspraak was dat er een bedrag betaald mocht worden dat onder het bedrag in het contract ligt, op basis van een percentage van de gedraaide omzet. Dus als het percentage onder het contract-bedrag lag dan was het oké om eronder te zitten.

[svdongen]

Als je met behulp van hun weekomzetcijfers dit patroon kan laten zien wordt het vermoeden nog sterker gestaafd en heeft andere partij heel wat uit te leggen!

[ADjee]

Gedurende de 5 jaar is er bij elke factuur het percentage betaald over de omzet wat in het contract stond, maar dit kwam dus onder het minimum wat ook in het contract stond.
Mijn zorg is nu dus dat ze erbij verzinnen dat in de mondelinge afspraak er is afgesproken dat het verschil na een bepaalde periode terug betaald moest worden.
Partij 2 heeft verder niks aan bewijs en kan dus niet het tegendeel hiervan bewijzen

[Regin]

Als partij 1 na vijf jaar ineens aanspraak probeert te maken op volledige betaling, is de rechtsvordering mogelijk verjaard. Een ander argument kan zijn dat door steeds te factureren voor een bedrag onder het contractuele minimum, partij 1 haar recht op volledige betaling heeft verwerkt. Ten slotte kan het vorderen van volledige nakoming onder bijzondere omstandigheden in strijd zijn met de redelijkheid en billijkheid (art. 6:248 lid 2 BW). Volgens mij zijn dat de sterkste argumenten van partij 2. Een betoog dat iets anders is afgesproken strandt op bewijsproblemen; partij 2 draagt het bewijsrisico voor die andere afspraak.