Mag HogeRaad zonder wet, zelf orakelen wat 'onderneming' is?

[bona fides]

[xs]

Ik ben tevreden met alle reacties, voor of tegen, mits met respect voor andermans mening.

[bona fides]

[Regin]

U blijft maar hameren op het gebrek aan deskundigheid. Maar wat is er nu inhoudelijk precies mis met de definitie van 'onderneming' zoals die door de Hoge Raad is gegeven?

[xs]

Er is m.i. niets mis met uw definitie in uw bijdrage 12 aug 10.24 dat een onderneming, bedrijfseconomisch, een duurzame organisatie is van kapitaal en arbeid.Tot zover ben ik het met iedereen, inclusief de HR eens.

Invulling geven aan kapitaal en arbeid is prive-domein des ondernemers.

Voor afgifte VAR WUO etc moet Overheid dus haar eigen wetten maken, niet gebaseerd op bedrijfseconomie, maar gebaseerd op algemeen belang

Zolang die wetten er niet zijn, beslissen Inspecteur Rb Hof en HR per zaak
De eindbeslissing komt dan op een tijdstip, dat de VAR niet meer geldig is.

Het kost dus ook nog eens veel extra tijd, geld, frustratie en rechtszaken.

Ik vind dat alles, een rechts-staat onwaardig, maar inderdaad, er kan wellicht pas iets aan gedaan worden, als HR in nieuw arrest iets wijzigt.

[Guthman]

Dat is niet aan de HR, maar aan de politiek. De HR legt uit hoe de wet toegepast moet worden, zulks aan de hand van de wet en de totstandkoming van de wet.

Vindt "men" (=maatschappij=politiek) dat een dergelijke wetsuitleg ongewenst is, dan is het aan "men" om daar iets aan te doen.

Dat kan men proberen via de weg van de rechtspraak, maar dat is een kansloze onderneming, nu de huidige handelswijze eigenlijk al gelegitimeerd is door de HR en een beroep op schending van abbb (het enige argument dat ik kan bedenken om de huidige gang van zaken aan te vechten bij de rechter) dus zinloos is.

De Belastingdienst is een overheidsorgaan en die is denk ik maar wat blij de huidige jurisprudentie. Het is dus (voor jou) hopen op een linkser, toleranter en meer Europa-gericht parlement, wil er uberhaupt een kans bestaan dat er iets gedaan wordt aan het onderhavige probleem.

[xs]

Ik ben het eens, dat het hier gaat om een 'problematiek', niet om een wet.

Want om welke 'VAR-wet' gaat het hier dan eigenlijk? Die bestaat niet!

Een 'VAR-wet' die niet bestaat, kan HR dus ook niet toetsen.

Het enige, wat HR hier terzake kan toetsen, is, of de fiscale VERKLARING Arbeids Relatie, afgegeven, in de vorm van een bestuursbesluit, voldoet aan de algemene eisen van behoorlijk bestuur, nu er geen apart wetskader is vastgesteld, voor vaste eisen voor fiscaal ondernemerschap.

Voortvloeiend toetst HR hier m.i. dus slechts de AWB, of in elk individueel geval, het bestuursorgaan, in redelijkheid een verklaring kon afgeven, of de betrokkene, al dan niet een (bedrijfseconomische) ondernemer was.

Feitelijk is hier m.i. dan sprake van arbitrage door Rb Hof of HR van een bedrijfseconomisch geschil tussen 2 partijen inzake het ondernemerschap.
Met het vervelende verschil dat 'arbitrages' van Rb en Hof niets waard zijn
Dat alles, zonder deskundigen-rapporten, met dan enkel AWB als basis.

Het bovenstaande betekent m.i. wel, dat arrest 1993 niet onaantastbaar is

[Ronald78]

Die 'VAR-wet' bestaat wel hoor. Hij heet alleen anders. De VAR-verklaring wordt afgegeven op grond van art. 3.156 Wet IB 2001 (c.q. 3.157 voor de VAR-DGA). Die wet is dan ook de basis voor de definitie van onderneming.
_________________
Ik weet niet zoveel van rechten. Aan dit bericht kunnen geen rechten worden ontleend.

[xs]

Bedankt voor de verwijzing naar art 3.156 wet IB 2001 wat relevant is..

Na bestudering, is mijn mening, dat genoemd artikel, alleen maar een recht aangeeft, om een VAR te mogen aanvragen en een besluit te krijgen

Dat in die wet, de definitie van 'onderneming' staat, laat staan, alle transparante eisen, waaraan moet worden voldaan, om zo'n VAR WUO ook daadwerkelijk te kunnen krijgen, kan ik in art 3.156 wet IB 2001 niet lezen..
Ik lees er ook geen definities, en transparante eisen, voor de afgiftes van de VAR's: 'loon' en 'resultaat uit overige werkzaamheden'

En dat is m.i. nou precies het gebrek, dat aan dat art 3.156 kleeft..

Want wat is nu het gevolg geweest? Dat HR die definitie in 1993 vorm gaf..

Het is m.i. geen taak voor HR, om zelf nadere invulling te gaan geven aan gebrekkige wetgeving, maar juist, om dat art. ondeugdelijk te verklaren..

[Ronald78]

In tegenstelling tot bijvoorbeeld het strafrecht staat het belastingrecht bol van de open normen. Dat is geen kwestie van gebrekkige wetgeving, maar een afweging van belangen. Neem bijvoorbeeld het begrip 'onderneming'. In 3.2 Wet IB 2001 is geen exacte definitie gegeven, waarbij in de parlementaire behandeling het volgende door de regering is overwogen:

'Wij hebben ons bij de voorbereiding van het wetsvoorstel afgevraagd of het zinvol zou zijn een omschrijving van het begrip onderneming in dit wetsvoorstel op te nemen, maar wij hebben daar uiteindelijk vanaf gezien. Het opnemen van een abstracte omschrijving, zoals de hiervoor aangehaalde, zou voor de praktijk ten opzichte van de jurisprudentie geen toegevoegde waarde hebben.
Een nadere invulling zou dat wel kunnen hebben, maar zou al gauw betekenen dat aan de kwalitatieve elementen uit de hiervoor aangehaalde omschrijving een nadere kwantitatieve inhoud zou moeten worden gegeven, hetgeen het gevaar in zich bergt dat in de praktijk onvoldoende recht kan worden gedaan aan de concrete omstandigheden.'

Met andere woorden: het is (juist) aan de rechter om aan het begrip een nadere invulling te geven, omdat op die manier het begrip met de tijd kan evolueren. Daarbij kan het voorkomen dat op enig moment een omslagpunt komt en de Hoge Raad naar spraakgebruik 'om' gaat.

Voor loon wordt in art. 3.81 Wet IB 2001 verwezen naar de Wet LB 1964 en in art. 3.90 Wet IB 2001 staat de definitie van werkzaamheid (die daarna nog wordt uitgebreid), wat in feite een soort restcategorie is, die op het duurzaamheidsvereiste na redelijk vergelijkbaar is met de onderneming.

Wat je overigens in de wetgeving ziet terugkomen is dat de wetgever impliciet akkoord gaat met de definitie die de Hoge Raad heeft gegeven. Daar waar de wetgever het er namelijk niet mee eens is, wordt steevast een nadere regeling getroffen. Op die manier ontstaat een soort spel waarbij het primaat bij de wetgever ligt, wiens uitwerking in de wettekst danwel bedoelingen vervolgens door de rechterlijke macht worden geïnterpreteerd en tenslotte door de wetgever weer worden bijgeschaafd.

De Hoge Raad doet dat zelf overigens ook. Wanneer een arrest wordt gewezen, wordt dat door de praktijk geïnterpreteerd. Daarover ontstaan weer nieuwe procedures, waarin de Hoge Raad een nadere invulling geeft. Op dit moment speelt dat bijvoorbeeld sterk bij de onzakelijke leningen. Nadat de belastingdienst naar aanleiding van een arrest uit 2008 in veel gevallen de aftrek van de afwaardering van een lening niet toestond (en de A-G aangaf er eigenlijk ook niet meer uit te komen), wees de Hoge Raad op 25 november 2011 drie belangrijke arresten, waarop inmiddels ook alweer enkele aanvullingen zijn gegeven en er nog diverse in aantocht zijn. En dat allemaal op grond van wellicht de grootste open norm die er is: goedkoopmansgebruik.
_________________
Ik weet niet zoveel van rechten. Aan dit bericht kunnen geen rechten worden ontleend.

[xs]

Bovenstaand vind ik goed om te weten, maar geeft geen rechtszekerheid..

Doorlezend, in 3.4 lees ik nu wel, wat fiscus als 'ondernemer' omschrijft:

'de belastingplichtige, voor rekening van wie een onderneming wordt gedreven, en die rechtstreeks wordt verbonden, voor verbintenissen betreffende die onderneming'

Wel een definitie geven van een ondernemer, maar niet van het object wat gedreven moet worden, om ondernemer te kunnen zijn, is vreemd..

[BartL]

[xs]

Opvallend vind ik, dat er steeds nieuwe gezichtspunten bij komen.

Bij wet kan en moet niet alles worden dichtgetimmerd, maar er moet wel rechtszekerheid worden gegeven, zeker als het om je broodwinning gaat.

Als de wetgever enerzijds, bij wet, wel 'ondernemer' definieert, en voor het hier letterlijk, lijdend voorwerp: 'onderneming' stelt, zich te conformeren aan de eerder gegeven bedrijfseconomische definitie van 'onderneming' is er m.i. weinig ruimte meer over voor 'flexibiliteit.'

Dat met name, al de mij bekende relevante Roemenen, niet tevreden zijn over die 'flexibiliteit', kan ik mij indenken, en ook, dat ze proberen, binnen de rechtsorde van het land waarin ze wonen, er iets aan te doen.

[bona fides]

[Regin]