Mag HogeRaad zonder wet, zelf orakelen wat 'onderneming' is?

[xs]

Bij afwijzing VAR WUO wordt er altijd verwezen naar HR's arrest uit 1993.

HR orakelt, dat er voor afgifte van een VAR WUO, aansluiting moet worden gezocht, bij de volgens HR in de bedrijfseconomie gebruikelijke omschrijving, dat een onderneming een duurzame organisatie van kapitaal en arbeid is, om via een maatschappelijk proces winst te maken.

Volgens HR betekent dat, dat ONDER MEER (een belangrijke beperking..) voor VAR WUO gelet moet worden, op de duurzaamheid onderneming, omvang werkzaamheden, beschikbare tijd, winstverwachting, debiteuren/ondernemersrisico, omvang bruto-inkomsten, omvang investeringen, aantal opdrachtgevers en bekendheid naar buiten.

Waar ik moeite mee heb, is, dat voor de (on)eerlijke beoordeling van de in laatste alinea genoemde feiten, (die stuk-voor-stuk m.i. object kunnen zijn van ambtelijke willekeur oa omdat geen controle mogelijk is met de jaarlijks wellicht 700.000 andere beoordelingen) nu feitelijk 'de bedrijfseconomie' de zwarte Piet krijgt toegeschoven, die zich als wetenschap niet kan verdedigen als de belastingdienst (vermeend) misbruik van haar maakt.

Ik vind het onbehoorlijk bestuur, dat belastingplichtigen, zich voor afgewezen VAR'S WUO moeten onderwerpen, aan een arrest Hoge Raad uit 1993, welker Hoge Raad niet is opgeleid voor hogere bedrijfseconomie, maar er desondanks, als (5) onbevoegde bedrijfseconomen, er feitelijk een bedrijfseconomisch arrest over gaf.
Ik vind het dus onjuist, dat arrest 1993 niet is ondersteund met een relevant rapport van een daartoe bevoegde bedrijfs-econoom.

Dit klemt temeer nu dat arrest dus al 22 jaar m.i. wordt misbruikt.

Ik vind, dat als een belastingplichtige, die volgens zichzelf ondernemer is in eerste aanleg VAR WUO verdient, en die dus ook moet krijgen, tenzij belastingdienst, die omgekeerde bewijslast hoort te hebben, met een rapport van een bevoegde bedrijfseconoom het tegendeel kan aantonen, ipv simpel naar het arrest HR 1993 te verwijzen.

[Guthman]

Je hoeft geen bedrijfseconoom te zijn om dergelijke simpele criteria samen te stellen.

Verder snap ik niet wat je hiermee bedoelt:

[Regin]

In uw visie mag de Hoge Raad geen uitspraak doen over bedrijfseconomische zaken, omdat de rechters geen bedrijfseconomische achtergrond hebben. Als ik het goed begrijp zou u geen moeite hebben met de definitie als die was gegeven door een bedrijfseconoom. Uw argumentatie berust op een drogreden (omgekeerd beroep op autoriteit): het is niet waar, omdat degene die de uitspraak doet onbevoegd is. Maar de vermeende achtergrond van de HR maakt de bewering niet meer of minder juist.

Verder zijn de woorden "onder meer" bij de opsomming van omstandigheden geen beperking, maar een uitbreiding van mogelijke relevante omstandigheden. Er zijn volgens de uitspraak nog andere factoren die van belang kunnen zijn bij het geven van een antwoord op de vraag of iets een onderneming is.

[xs]

Uiteraard is de Hoge Raad terzake bevoegd.
HR's arrest-bevoegdheid op juridisch gebied stel ik hier niet aan de orde.

Maar HR's uitspraken doen op het gebied van bedrijfs-economie, waarin HR geen eigen deskundgheid heeft, kan m.i. alleen, als verweerder, zijnde de belastingdienst, haar conclusies ondersteunt met een onafhankelijke bevoegde deskundige op het gebied van bedrijfs-economie die voor het specifieke geval verklaart, dat er geen sprake is van bedrijfseconomisch ondernemerschap, waaraan het fiscaal ondernemerschap zich immers conformeert.

Een rechter die zelf geen psychiater is, conformeert zich immers ook aan het advies van een psychiatrisch deskundige in relevante gevallen, in plaats van zelf in de psychiatrische wetenschap te gaan pionieren, wat feitelijk nu dus wel gebeurt in de bedrijfseconomische wetenschap voor wat betreft het gaan oordelen over individuele gevallen van bedrijfs-ondernemerschap.

Als daarnaast eiser dan ook met een bevoegde deskundige komt die stelt dat er wel degelijk sprake is van bedrijfs-economisch ondernemerschap in het specificieke geval waarover HR moet oordelen, pas dan, lijkt er mij een redelijke situatie, dat HR de VAR WUO-knoop kan doorhakken, danwel er desnoods nog een 3e onafhankelijke bedrijfs-economische deskundige bij te halen, die dan maar de doorslag moet geven..

Zoals het nu 'geregeld' is, m.i. feitelijk op basis van wat losse gronden, vind ik onvoldoende waarborg geven, voor een eerlijke VAR WUO afweging.

Daar komt nog bij, dat voorafgaand, Inspecteur, Rechtbank en Gerechtshof ook al, ieder voor zich, er hun oordeel over gaven, wederom zonder dat een bedrijfseconomisch deskundige in het aangeboden specifieke geval er een deskundig bedrijfseconomisch oordeel over gaf.

Feitelijk is dus alleen het oordeel van HR wat telt in het specifieke geval, want alle eerdere uitspraken kan Inspecteur straffeloos naast zich neer leggen en ondertussen is het VAR jaar dan allang afgelopen voordat HR uitspraak doet, waardoor de desbetreffende ondernemer allang onherstelbare schade heeft geleden, wat met name, oost europese ZZP-ers wellicht zullen herkennen.

[dr.dunno]

Eigenlijk zouden rechters in letselschadezaken net als ondergetekende zowel een medische als juridische achtergrond moeten hebben. En in onderwijszaken zouden de bestuursrechters ook een specialisatie onderwijsrecht moeten hebben.

Maar dat gaat nu eenmaal niet lukken in praktijk, omdat er zonder dit soort eisen al een belachelijk tekort aan rechters is, met als gevolg enorme wachtlijsten, nog daargelaten dat een rechterlijke macht met zulke specialisaties per arrondissement onbetaalbaar gaat worden.

Daarom hebben we bedacht, dat in eerste en tweede aanleg de feitenrechter ook deskundigen kan horen. En dat de wederpartij, die het met die lezing niet eens is, daar de mening van andere deskundigen tegenover kan stellen en ook op andere gronden de mening van de eerste deskundige onderuit kan halen.

Voor de hoogste aanleg geldt dat de HR niet over de feiten oordeelt en slechts oordeelt of het oordeel in eerdere aanleg aansluit bij de wet, jurisprudentie etc. Reeds om die reden hoeft de HR dus ook geen bedrijfseconomen in dienst te hebben, of artsen, enzovoorts. Maar kan deze wel simpele criteria vaststellen over zaken die in eerdere aanleg een heel complex verloop hebben gehad. Immers er vindt geen feitenonderzoek meer plaats en men gaat daarvoor uit van de vaststelling door het Hof.

Uit je verhaal maak ik op dat er een oordeel is geveld zonder dat er een deskundige is gehoord. Waarom heb je die zelf dan niet aangevoerd? Je stelt immers dat de jurisprudentie uit 1993 niet opgaat, maar dit moet wel deugdelijk onderbouwd worden.
_________________
Catapultum habeo. Isi pecuniam omnem mihi dabis, ad caput tuum saxum immane!

[xs]

Via het arrest 1993 heeft HR zich feitelijk boven elke deskundige gesteld.

Inspecteur, Rb en Hof kunnen daardoor simpel verwijzen naar dat jurisprudentie-arrest en hoeven zich dus op voorhand al niets meer aan te trekken van in het geding gebrachte bedrijfs-economie-deskundigen en kunnen dus gewoon doorgaan, met hun eigen interpretaties die met name voor oost-europeanen, hetzij bij Rb, Hof of HR (vrijwel) altijd negatief zijn.
Inspecteur heeft ook niets te verliezen bij in (hoger) beroep/cassatie gaan.
(Levert oa weer extra dienstreizen op, voor minstens 2 ambtenaren, van Groningen naar ver in NL)

M.i. moet ter ombuiging van dit onrecht, een (toekomstig) benadeelde partij, een keer doorprocederen tot aan de Hoge Raad, hogergenoemde grief inbrengen, en als dat niet helpt, misschien een keer doorgaan op internationaal nivo, dat er terzake van afgiftes VAR WUO , sprake is van een (vermeend) onbehoorlijke VAR WUO rechtspraak in Nederland, oa om genoemde redenen.

[bona fides]

[xs]

Foutje. Het arrest houdt al 19 jaar stand. (2012-1993=19)

Zo'n deskundigenrapport lijkt mij een goede extra optie voor de nieuwe (Roemeense) VAR-WUO aanvragen 2013 die al vanaf 1-9-2012 ingediend mogen worden.

Vraag is, wie voldoende gezaghebbend is voor zo'n deskundigenrapport.
Vooralsnog beschouwen Rb Hof en HR alleen de Inspecteur als 'deskundig'

Momenteel krijgen alle Roemenen die ik ken, op hun electronische VAR aanvraag, selectieve vragenlijsten van de VAR-inspecteur uit Groningen, wie hun huidige opdrachtgevers zijn, hoeveel er is geinvesteerd en dat soort dingen. Al bij minder dan 3 opdrachtgevers volgt meestal afwijzing.
Vraag is dus, of zo'n oordeel door een 'deskundige' weerlegd kan worden.

Als een relevante universiteit de Raadsheren uit 1993 de titel dr honoris causa in de bedrijfseconomie zou willen geven voor (vermeende) verdiensten op het gebied van de bedrijfseconomie, of voor de samenleving, die uit dat arrest zouden zijn voortgevloeid, zou dat arrest m.i. aan juridisch draagvlak kunnen winnen.

Zoniet, lijkt het mij evt een onderwerp voor bijv. bedr.economie-student om het arrest 1993 nader te analyseren op bedr.economische (on)zin.

[Regin]

[bona fides]

[xs]

Volgens VAR Groningen krijgen 1 op 10 aanvragers steeksproefsgewijs de vragenlijst, maar Roemenen vrijwel zeker ivm vermeend ZZP-misbruik

HR Hof Rb, Inspecteur en VAR-aanvrager, leggen allen, eigenmachtig, de bedrijfseconomie uit, voor al dan geen VAR WUO, ieder vanuit zijn eigen insteek.

De door HR geformuleerde zaken zijn op zichzelf wellicht wel relevant, maar het is niet het volledige bedrijfseconomische plaatje en niet op oa relevantie door een deskundige getoetst.

Ik vind dat dus geen behoorlijke rechtsbasis/-orde en ik vind daarom, dat VAR WUO of andere VAR, gebaseerd moet zijn op voor iedereen geldende, controleerbare feiten en omstandigheden om (de schijn van)ambtelijke willekeur te voorkomen in deze zaak, soms van levensbelang.

Bijv. een door een algemeen gezaghebbend bedrijfseconomisch deskundige, opgesteld puntensysteem, waarbij elk bedrijfs-economisch ondernemers-feit een aantal punten oplevert, waarbij voor VAR WUO dan bijv. een minimaal aantal punten hoort.

Ikzelf heb prive geen VAR-conflict.

[Regin]

[xs]

Het door u bedoelde VAR-aanvraagformulier is inderdaad voor iedereen gelijk.

Het verschil tussen genoemde Roemenen en de rest is, dat een overgrote meerderheid dan binnen een paar dagen de gevraagde VAR krijgt, maar de Roemenen, in plaats daarvan, een papierwinkel om in te vullen, waar pas na de max. toegestane 8 weken - na eerst aanzeggen, besluitlast onder dwangsom, want anders gebeurt er zowiezo niks in Groningen - dan een ongewenste VAR uitkomt.

Daarna wordt na bezwaar, uitspraak bezwaar standaard 6 weken verdaagd zodat pas ruim 26 weken na aanvraag, - na eerst aanzeggen, beslislast onder dwangsom, want anders gebeurt er zowiezo niks in Groningen - de negatieve uitspraak op bezwaar volgt en pas dan de weg naar Rb openstaat, en als die al gunstig beslist (bijv. ljn bq2116) dan gaan ze gewoon naar het Hof of HR, net zolang, tot ze het een keer winnen.
Ondertussen is de VAR allang niet meer geldig. Dat is wat ik totnogtoe zie.

Ikzelf ben geen bedrijfs-econoom, en kan dus geen voorbeeld geven, van een bedrijfs-econoom, die een afgewezen VAR WUO, na zijn deskundige toetsing, bedrijfs-economisch onjuist vind.

Een oplossing kan m.i. misschien zijn, vanaf 1-9-2012 voor aanvraag VAR 2013, naast beantwoorden van genoemde papierwinkel, er eens een VAR WUO-'advies' van een 'deskundige' bij te voegen, en dan eens zien, of dat, hetzij voor de aanvraag, het bezwaar,beroep, hoger beroep en/of cassatie iets uitmaakt.

Op mijn HAVO-cijferlijst van tientallen jaren terug staat oa een 6 voor het vak 'handelswetenschappen en recht'
Ook basisprincipes van bedrijfseconomie maakt deel uit van dat leervak.
Dat een onderneming globaal gezien, een organisatie is van kapitaal en arbeid om door aanbieding van producten of diensten, in maatschappelijk verkeer te trachten, zoveel mogelijk winst te maken, heb ik toen ook al geleerd, waardoor ik mijzelf al gerechtig voel, kritiek te hebben op HR.

In een recente Rb-uitspraak van een Roemeen, werd WUO afgewezen omdat er maar 1 opdrachtgever zou zijn geweest, omdat de 2 relevante grote bedrijven ook in een firma zaten. De rest deed er al niet meer toe.

Ik vind dat onjuist, omdat, als die ene opdrachtgever meer betaalt dan een ander, er m.i. bedrijfseconomisch als goed koopman is gehandeld.
Feitelijk wordt door VAR WUO systeem, ZZP tot andere keus gedwongen, terwijl de fiscus niet op de stoel van de ondernemer hoort te zitten.

Dat het betekent, dat als je maar 1 opdrachtgever hebt, je geen (fiscaal) ondernemer bent, kan m.i. alleen juridisch door HR worden bekrachtigd, als de Overheid vooraf, door haarzelf gestelde regels stelt voor fiscaal ondernemerschap, zonder zich te beroepen op de bedrijfseconomie.

Ik vind ook onbehoorlijk, dat belastingdienst weigert toe te staan, om direct bij het Hof beroep te mogen instellen, nu uitspraak Rb waardeloos is, terwijl die procedure bij Rb een flink stuk van het geldige VAR jaar kost wat onherstelbaar is, als Hof en/of HR alsnog WUO toewijst.

[De Fiscalist]

"Maar HR's uitspraken doen op het gebied van bedrijfs-economie, waarin HR geen eigen deskundgheid heeft,"

Waar haal jij de kennis vandaan dat bij de Hoge Raad geen kennis van bedrijfskunde aanwezig zou zijn? Volgens mij is dat een vooronderstelling en deze is niet juist kan ik je vertellen.

Wat betreft het ondernemerschap, aantal opdrachtgevers etc kan ik mij goed voorstellen dat de fiscus scherp is. ook kan ik mij goed voorstellen dat zij dat doet op basis van een risico analyse.

Er zijn in dit land veel ondernemers die slechts vanwege het fiscale jasje dit standpunt blijven verdedigen. Kijk je goed naar de feitelijke situatie dan zijn veel van deze mensen ondergeschikt aan één of enkele opdrachtgevers en is eerder sprake van een dienstverband dan van ondernemerschap.

Tip: kijk ook een naar het zelfstandige beroep. de Zelfstandig beroepsbeoefenaar is gelijkgesteld met de ondernemer. Er gelden dan minder/andere criteria.
_________________
Dit bericht is geschreven op persoonlijke titel en vertegenwoordigt niet noodzakelijkerwijs de visie uw belastingadviseur in Den Haag

[xs]

HR behoort zich - ongeacht de prive-kennis bedrijfseconomie van de 5 raadsheren uit 1993 - m.i. niet in arresten, als een bedrijfs-economische autoriteit te presenteren, die in jurisprudentie, die al 19 jaar stand houdt, dwingende regels mag stellen, over de praktische invulling van het ondernemerschap, op straffe van anders geen VAR WUO krijgen.

Dat er in de ZZP-wereld veel misstanden zijn is algemeen bekend, maar dat is niet de schuld van de bedrijfs-economische wetenschap.
Die wetenschap staat ten dienste van de mens, niet voor ambt. willekeur.

De Overheid dient met transparante wetgeving, evt. ZZP-misstanden aan te pakken, conform het constitutioneel rechtskader, en niet conform een prive-interpretatie van bedrijfseconomie van wie dan ook.