Vermiste en actief gezochte kat blijkt herplaatst door asiel

[fuxinya]

Op 14 april is onze poes Pipi ( een binnenpoes, dus niet gechipt), naar buiten geslipt en verdwenen. Op 15 april hebben wij haar waar mogelijk als vermist gemeld: Amivedi/ mijn dier is zoek en hebben we vermist- posters door de wijk opgehangen. De dierenwinkel in de wijk is op zondag gesloten, maar die 15e troffen we de eigenaar in de zaak en hij was bereid de poster voor zijn raam te hangen. Hij hing daar voor zeker een maand. Ook hebben we de plaatselijke dierenartsen gebeld of gemaild om te vragen of onze poes was binnengebracht en of ze ons wilden bellen als zij het vermoeden hadden dat onze poes voor behandeling werd aangeboden. ( ook onze eigen dierenarts benaderd.)Op maandag 16 en woensdag 18 april zijn wij bij het asiel langsgegaan om naar Pipi te vragen. Maandag de 16e was ze nog niet binnengebracht ( achteraf blijkt ze die dag, 2 dagen na haar verdwijning te zijn binnengebracht.), woensdag de 18e dacht ik haar stellig te herkennen op een foto van het asiel ( een poes genaamd Amy, gewond binnengebracht op maandag de 16e, op de foto ligt ze en maakt ze een versufte indruk, met half gesloten ogen). Ik belde het asiel en mocht bij Amy komen kijken. Ze lag in een van de onderste hokken en ze had een donkergrijze kap om, vanwege een heupoperatie. Ik kon haar moeilijk zien. Het was erg schemerig. en door een goot voor de hokken, moest ik op afstand blijven. Ik herkende in haar dus niet werkelijk Pipi. Ze lag erg stil, waarschijnlijk vanwege de operatie.Omdat ik haar oogjes niet had kunnen zien, bleef ze tijdens de rit naar huis in mijn gedachten ( had ik maar beter gekeken…) en heb ik het asiel na thuiskomst direct gebeld om te vragen of zij wisten hoe het met haar oogjes gesteld was.Het meisje dat ik sprak en die met me was meegelopen naar het hokje, vertelde me dat de poes NIETS AAN HAAR OGEN MANKEERDE ( ik bleef aan de telefoon en zij ging dit nogmaals checken.), waardoor ik moest aanvaarden dat ze het echt niet was. De medewerkers heb ik op het hart gedrukt, goed in de gaten te houden en te melden als er een poesje als Amy MET een duidelijk vergroeid 3e ooglid binnen zou komen.Recentelijk zijn er opnieuw foto's van Amy geplaatst op de site om te melden dat Amy een baasje heeft. Haar linker opvallende oogje ( want vergroeid ooglid)was nu goed zichtbaar, dus nam ik opnieuw contact op met het asiel via de mail. ( foto's zijn inmiddels door het asiel van de site verwijderd.)De beheerder mailde mij dat het zeker toch Pipi was, Amy had namelijk een verwaarloosde ontsteking aan haar linker oog, maar ja ... ze was al herplaatst.... Verder mailde hij ook nog dat op 20 april ( twee dagen na mijn bezoek aan Pipi, 6 dagen na haar vermissing)de dierenarts is geweest om naar haar ogen te kijken. Hij ontdekte toen het vergroeide ooglid!!!!, zo vertelde de beheerder. Op een of andere duistere manier is er ook toen bij niemand een belletje gaan rinkelen en heeft het asiel mij niet gebeld. ( Ik had de vermissingsposter laten zien, verwezen naar mijn meldingen op amivedi en mijn dier is zoek en steeds expliciet gewezen op het opvallende kenmerk: haar oog) Omdat de beheerder zegt er zeker van te zijn, dat Amy Pipi is( in een poging onze twijfels te sussen en te stoppen met zoeken en hopen) vraag ik me af wat onze positie nu is. Het asiel erkent dat het om Pipi gaat, maar dat we pech hebben: ze is al herplaatst. De mensen waar ze nu is, zouden verder geen contact met ons willen volgens de beheerder van het asiel. Zojuist in een mail schrijft hij ( ik ben gisteren naar het asiel te gaan om alsnog een gesprek met die mensen tot stand te brengen) dat er besloten is de mensen, die Pipi nu hebben niet te belasten met haar verleden. " Zij zouden bewust of onbewust met een schuldgevoel te kampen kunnen krijgen..." Ook stuurt hij een paar foto's van Pipi mee, waardoor ik nu net zo zeker, als dat de beheerder al was, ben dat zij het is. Haar opmerkelijke oog is heel goed zichtbaar.
Wij leven al 2 maanden in onzekerheid. We zijn al 2 maanden dag en nacht aan het zoeken. Ik voel me door de mededeling dat ze niets aan haar ogen had op een dwaalspoor gebracht door het asiel.
De beheerder heeft gisteren met eigen ogen kunnen zien wat een verdriet er heerst bij ons. Mijn dochter van 9 heeft regelmatig huilbuien vanwege het gemis.Toch wil hij het de mensen, waar pipi nu is, niet aandoen, dat ze geïnformeerd raken over haar verleden: dat er nl. vanaf dag 1 actief naar haar gezocht is en dat ze nooit had mogen doorgegeven worden. Pipi woonde nog maar een jaartje bij ons. Ze kwam uit een heel moeilijke situatie en ze is heel veel ziek geweest. We hebben heel wat bezoeken afgelegd aan de arts op de Walenburgerweg, waar Pipi ook gevonden is, want ze was in een slechte conditie. We hadden haar kunnen terugbrengen naar de mevrouw waar we haar van hebben weggehaald ( een cattery met heel veel katten, waar Pipi echt werd ondergesneeuwd) , maar we hebben haar door onze goede zorgen en met hulp van de huisarts enorm zien opknappen. Het heeft mij honderden euro's gekost. We hadden een hele sterke band opgebouwd en zijn er kapot van wat er gebeurd is en dat ze door onze vingers geslipt is.
Wat een drama... Als ik beter had kunnen kijken tijdens het bezoekje toen ze net gevonden was en als de medewerkster toen op 18 april had gezegd dat Amy wel degelijk iets had aan haar linker oog, of als men mij bij de constatering door de dierenarts had gebeld,was ik dezelfde dag opnieuw naar het asiel gereden om vast te stellen dat Amy/ Pipi was en hadden we niet zoals nu 2 maanden in het ongewisse gezeten. We hebben zelfs een dierenfluisteraar geraadpleegd. Wat hadden we nog meer kunnen doen? Ik heb bijna dagelijks op de sites van Amivedi en Mijn Dier is zoek. Als ik erover nadenk, heb ik in plaats van bij gevonden dieren steeds gekeken bij vermiste dieren. En zo heb ik de recent geplaatste foto's, waarop ik haar zeker had kunnen herkennen gemist. Dit is nu fataal, maar zo'n fout is menselijk. De beheerder zegt nl. ook in zijn laatste mail, dat Pipi vanaf 2 juni toen ze beter was verklaard bij " Vermiste dieren" heeft gestaan. Hij bedoelt dus bij " Gevonden" dieren...
Onze vraag: wat is onze positie in deze verdrietige kwestie? In hoeverre moeten we aanvaarden dat het zo gelopen is? De beheerder beweert contact gehad te hebben met de mensen en dat ze geen contact willen, in zijn laatste mail zegt hij echter dat hij ze niet wil belasten met deze vraag. Moeten we dit aanvaarden? Ik kan niet controleren of hij werkelijk gepoogd heeft deze mensen te benaderen. En in hoeverre is hij dit verplicht? Ik krijg de indruk dat het asiel bang is voor gezichtsverlies. Zou het inschakelen van een rechter zinvol kunnen zijn? Ik heb nooit afstand gedaan. Ik kan aantonen dat ik steeds actief heb gezocht en ik heb actief contact gehouden met het asiel, totdat men verkondigde dat ze niets aan haar ogen had. In hoeverre hadden zij actief contact met mij moeten opnemen toen zij 2 dagen later het oogje ontdekte? De beheerder zegt er zeker van te zijn dat het om Pipi gaat: dat Amy Pipi is. Hij hoopte ons van onze twijfel af te helpen of ze nog leefde ja of nee en dat we zouden aanvaarden dat ze " veilig" is/ dat het goed met haar gaat, en dus afstand van haar doen. Daarboven op om ons nog meer te ontmoedigen noemde hij een bedrag van 1200 euro: de kosten die er gemaakt waren voor de operatie bij Pipi en die wij, als we haar terug willen, zouden moeten betalen...
Ons doel is in contact te komen met de mensen waar ze nu is, om het verhaal te vertellen en dan te kijken wat wijsheid is. Graag uw hulp en advies in deze onverkwikkelijke kwestie.

[ArieKanarie]

Wat ik nu ga zeggen klinkt misschien hard, maar het is mijn juridische kijk op deze zaak.

U moet kunnen bewijzen dat u de eigenaar bent van deze kat. Indien u dat niet kunt dan hebt u naar mijn mening geen zaak. Uit de door u gegeven feiten kan ik niet constateren of u dat wel of niet kunt. Verder sluit ik niet uit dat uw kat, nu deze weggelopen is de status res nullius heeft verkrijgen. Oftewel: niemandsbezit. Het asiel is dan middels occupatie eigenaar geworden van de kat. Maar ik moet u eerlijk bekennen dat ik niet heel erg thuis ben in het eigendomsrecht van dieren.

Als advies wil ik meegeven om 'gewoon' naar een andere kat uit te kijken, deze te voorzien van een chip zodat het asiel bij herhaling u als eigenaar kan opsporen, dan wel voorzien van een kattebel met naam van eigenaar op de halsband. Ook adviseer ik om uw kat gewoon binnen te houden. Katten zijn dieren die buiten veel schade aanrichten en kunnen eenvoudig in gevaarlijke en/of dodelijke situaties terecht komen.

[fuxinya]

Bedankt voor je reactie, ArieKanarie. Pipi was altijd binnen, maar is zoals je hebt kunt lezen naar buiten geslipt door de tuindeur. Degene die dat heeft laten gebeuren, wist niet dat dat niet de bedoeling was en heeft mij ook niet verteld dat dat het geval was. Verder heeft de dierenarts, waar Pipi vaak geweest is en waar ze geregistreerd staat, aangegeven, zo nodig te willen en kunnen verklaren dat Pipi op ons adres staat ingeschreven en dus aan ons toebehoort. Ik heb hen direct na vermissing, de vermissing gemeld via de mail. Ik wacht nog graag andere reacties af. Maar nogmaals dank!

[Regin]

Wat een treurig verhaal. Ik ben het niet met ArieKanarie eens, het is mogelijk dat u nog steeds eigenaar bent van Pipi. Krachtens art. 5:19 lid 1 BW verliest de eigenaar van een tam dier, zoals een kat, de eigendom wanneer het dier uit de macht van de eigenaar is gekomen en is verwilderd. In uw geval is het dier wel uit uw macht geraakt, maar is het zo snel teruggevonden dat het niet waarschijnlijk is dat het dier intussen is verwilderd. Het uitgangspunt is dan dat op het moment dat het dier naar het asiel werd gebracht, u nog steeds eigenaar was.

Toen het asiel Pipi overdroeg aan de nieuwe verzorgers was het asiel niet bevoegd om de eigendom over te dragen. Art. 3:86 BW beschermt de verkrijgers mogelijk tegen deze beschikkingsonbevoegdheid, maar dan is wel vereist dat verkrijgers hebben betaald. Als zij de poes gratis hebben meegenomen, zijn zij in geen geval eigenaar geworden. Dat zou betekenen dat u Pipi kunt terugeisen van de nieuwe verzorgers. Als de nieuwe verzorgers wel hebben betaald voor het dier wordt het mogelijk een ander verhaal.

Als u nog eigenaar bent is het inderdaad mogelijk dat u de 1200 euro moet betalen die het asiel heeft uitgegeven voor de operatie. Er is mogelijk sprake van zaakwaarneming (art. 6:198 BW). Het asiel heeft uw belang behartigd door de poes te redden en u bent dan verplicht de (vermogens)schade die het asiel daardoor heeft geleden te vergoeden.

Tegelijkertijd is het duidelijk dat het asiel enige steken heeft laten vallen. Zij wisten dat uw dier vermist was, waren op de hoogte van het bijzondere kenmerk (het vergroeide ooglid) en hebben desondanks niet de juiste conclusie getrokken toen een dier met zo'n bijzonder kenmerk bij hen werd binnengebracht. Sterker nog, ze hebben u -- al dan niet bewust -- onjuist geïnformeerd. U zou kunnen betogen dat alle kosten die u heeft gemaakt om Pipi tevergeefs op te sporen nadat zij al bij het asiel was binnengebracht en de kosten die u mogelijk gaat maken om het dier terug te halen bij de nieuwe verzorgers voor rekening van het asiel komen.

[fuxinya]

Beste Regin, Bedankt voor het delen van je visie op deze kwestie.
Hoe zou ik een betoog moeten aangaan? Schriftelijk in samenspraak met een deskundige en dan aangetekend versturen? Ik vind het wel de moeite van het overwegen waard namelijk.
Nogmaals dank!
mvg

[Regin]

Het is verstandig om eerst te proberen te achterhalen of de nieuwe verzorgers hebben betaald voor Pipi of niet. Zo niet, dan bent u waarschijnlijk nog eigenaar. Zo wel, dan zijn de nieuwe verzorgers mogelijk toch eigenaar geworden.

[fuxinya]

Ik weet het niet. ik verwacht dat er een bijdrage is betasld voor de verzorging tijdens het verblijf in het asiel. ik dacht te weten dat dat gebruikelijk is.levert dat dezelfde situatie op als wanneer er voor poes betaald is, denkt u?

[komodo]

Hebben de meeste asiels niet het beleid dat de dieren niet worden verkocht maar worden "uitgeleend"? Een bijdrage voor de verzorging is volgens mij niet hetzelfde als betalen voor het dier. Je zou eens kunnen infomeren bij het asiel wat hun beleid in deze is.

[dr.dunno]

[bona fides]

[komodo]

[komodo]

Bij herlezing zie ik dat de twee weken waarschijnlijk wel in acht zijn genomen.

[bona fides]

De regel van onbeheerde zaken / gevonden voorwerpen lijkt me hier inderdaad van toepassing.

Als aan de termijn van art. 5:8 lid 3 BW is voldaan, was de burgemeester (in wiens naam het asiel vermoedelijk handelde) bevoegd om het dier te verkopen, zodat er van beschikkingsonbevoegdheid geen sprake is. Over wel/geen goede trouw en "anders dan om niet" hoeven we het dan ook niet te hebben.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[bona fides]

Maar als er sprake is van bruikleen, dan heb ik de indruk dat TS nog steeds eigenaar is. Dat art. 5:8 lid 3 BW de burgemeester na 2 weken bevoegd maakt het dier in eigendom over te dragen, betekent niet dat de burgemeester hierdoor zelf eigenaar wordt.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[fuxinya]

Begrijp ik goed dat je op allerlei manieren naar mijn positie kan kijken en dat het nog geen uitgemaakte zaak is wat mijn rechten zijn?
Ik heb een aantal vragen, waarop ik antwoord wil: als ik bereid ben te betalen voor de gemaakte kosten, is het asiel me dan verplicht de poes terug te bezorgen? Kan ik een specificatie vragen van de operatie- en verzorgingskosten?
Kan ik de beheerder in deze specifieke kwestie er toe dwingen actief en transparant contact te leggen met de mensen die nu voor Pipi zorgen. Ik heb hem in een gesprek ertoe proberen aan te zetten. Hij heeft kunnen vaststellen hoe aangedaan ik maar vooral mijn dochter was. Toch laat hij in een mail weten het de mensen in kwestie te willen aandoen,het verhaal van Pipi uit de doeken te doen. Hij sis bang dat zij bewust of onbewust met een schuldgevoel komen te zitten... Deze mensen treft toch geen enkele blaam.? Wij willen de kwestie aan hen voorleggen en hopen te bereiken dat zij een groot hart hebben, dus Pipi aan ons terug geven en een andere poes krijgen.
Iedereen blij en het asiel krijgt de Warme Douche trofee. Mijn vraag wordt steeds sterker te willen weten waarom de beheerder zich zo star opstelt en deze mensen om drogredenen in bescherming denkt te moeten nemen, zoals hij beweert, want bewijs heb ik daar niet van...