Formulering staande houden

[Lexus]

Sinds een tijdje is art. 52 Wetboek van Strafvordering gewijzigd. Dit betreft de bevoegdheid om de verdachte staande te houden.
De vraag is hoe je dat nou het meest correct in een formeel document, bijvoorbeeld een proces-verbaal, formuleert.
De tekst van het artikel luidt:
Ieder opsporingsambtenaar is bevoegd de identiteit van de verdachte vast te stellen op de wijze, als bedoeld in art. 27a, eerste lid, eerste volzin, en hem daartoe staande te houden.

Die zin uit art. 27a behelst het vragen naar de id gegevens.

Je kunt dan schrijven: 'Ik hield die man als verdachte staande. Ik stelde zijn identiteit vast door hem naar zijn identiteitsgegevens te vragen. Hij gaf mij op te zijn: '

Qua Nederlandse taal is het natuurlijk uitgesloten dat je de id gegevens vaststelt van de verdachte door iets te vragen. Het is immers slechts een vraag. Als hij antwoord geeft, heb je inderdaad gegevens. Dan is het nog maar de vraag of dat de juiste gegevens zijn.
Maar een betere formulering heb ik nog niet gezien.

In elk geval staat vast dat het doel van staande houden is: Het vaststellen van de identiteit van de verdachte.
In het verleden was het doel: Vragen naar de identiteitsgegevens.

Ik ben erg benieuwd hoe hogescholen en universiteiten dit op dit moment doceren.
Overigens praat Corstens daar in zijn laatste uitgave mooi omheen. Van aanhouden noemt hij wel het doel, maar van staande houden niet.

[advocaatjeleefjenog]

In Leiden wordt er bij Inleiding Straf- en Strafprocesrecht vanuit gegaan dat het 'het vaststellen van de identiteit van de verdachte' is.

[Lexus]

Duidelijk antwoord betreffende het doel.
Dan blijft nog de vraag of je de waarheid spreekt, als je zegt dat je die identiteit vaststelde door te vragen naar de id gegevens.
Volstrekt duidelijk lijkt mij, is dat je door dat te vragen nog niets vaststelt.
De tweede volzin van art. 27a zegt dat je voor het vaststellen ook het voorgeschreven identiteitsbewijs mag controleren. Dan stel je wel iets vast.
Maar, dit is geen bevoegdheid die je krijgt bij het staande houden.
En daar zit 'm nou net de discrepantie.

[kampeerder]

Hoe omschrijf ik het staande houden en vaststellen van de identiteit van de verdachte in een proces-verbaal?
Dat is nu juist de kunst van het begrijpelijk schrijven.
In een proces-verbaal, en dat is er bij mij letterlijk ingeramd. tracht je zoveel mogelijk de gebeurtenissen chronologisch (en logisch) weer te geven.

Ergo: de verdachte wordt aangesproken. wordt gezegd dat hij voor een en ander een proces-verbaal aan de broek gesmeerd krijgt en vervolgens wordt vastgesteld wie de verdachte is.

In PV-taal:
- Ter vaststelling van zijn identiteit heb ik verdachte verzocht mij, ter inzage, zijn identiteitsbewijs te overhandigen.
- Aan de hand van het identiteitsbewijs, ID kaart geldig tot en met ......., heb ik de identiteit van de verdachte vastgesteld.
Deze luidt: ..........

Hieraan voorafgaand wordt uiteraard beschreven waarom de verdachte een verdachte is en hoe men met hem in contact gekomen is (stopteken, aanspreken en zo).
De term staande houden wordt overigens niet al te vaak gebruikt in PV's.
Dat hoeft ook niet echt.
Uit het feit dat iemand als verdachte is aangemerkt volgt de bevoegdheid tot staande houden automatisch.

Ligt wat anders bij aanhouding. Hierbij is in Sv expliciet omschreven wat dient te gebeuren bij aanhouden. (ten sproedigste overbrengen, voorgeleiden aan HOvJ enz. enz.)
_________________
Ambactus pragmaticus!
Voorzichtig!
Niet voederen met overbodige procedures!

[Lexus]

[quote="kampeerder"]

In PV-taal:
- Ter vaststelling van zijn identiteit heb ik verdachte verzocht mij, ter inzage, zijn identiteitsbewijs te overhandigen.
- Aan de hand van het identiteitsbewijs, ID kaart geldig tot en met ......., heb ik de identiteit van de verdachte vastgesteld.
Deze luidt: ..........

Kampeerder, ik heb hier toch een wat andere mening over. Art. 152 Sv schrijft o.a. voor dat de verbalisant alles wat hij heeft verricht, in zijn pv dient te verwoorden. Dat is ook logisch, namelijk, dan kan de ovj, de rechter en de advocaat controleren of de betreffende bevoegdheid rechtmatig is toegepast. Als je dus staande houdt, dan behoort een verbalisant dat in zijn pv te vermelden. Het punt is dat de bevoegdheid van art. 52 Sv, niet inhoudt dat je een id bewijs ter inzage vordert. Dat kan wel op grond van art. 8a Politiewet 1993. Maar dat is een andere bevoegdheid.
Het punt waar dat ik bijzonder vind, is dat art. 52 bepaalt dat je de identiteit van de verdachte mag vaststellen, door hem naar de id gegevens te vragen. En daar gaat mijn punt over. Door iets te vragen stel je namelijk nog niets vast.
Dus qua Nederlandse taal, is dit een artikel waar je over kunt discussiëren.

[kampeerder]

Er is een grijs gebied in deze.

Staande houden is een bevoegdheid die een opsporingsambtenaar heeft als een persoon als verdachte aangemerkt wordt.
Het aanspreken van de verdachte en vervolgens het vragen naar zijn naam enz. is dé staandehouding. En die handeling dient omschreven te worden in het PV.
Het expliciet in het PV vermelden van het feit dat de verdachte is staande gehouden is dus 'dubbelop'.

Dat een opsporingsambtenaar in het PV niet vermeld dat de verdachte is staande gehouden zal dan ook niet leiden tot een niet ontvankelijkheid van het OM bij de vervolging.

Anders wordt het als de verdachte zich gaat ontrekken aan de staandehouding.
Maar daar hebben we het hier niet over.

En op basis van de wet die de identificatieplicht regelt is de opsporingsambtenaar bevoegd de verdachte te vragen om hem een geldig legitimatiebewijs te tonen.
Daar wordt overigens door opsporingsambtenaren nogal eens oneigenlijk gebruik van gemaakt om mensen een prent aan de broek te smeren, maar ook daar hebben we het hier niet over.
_________________
Ambactus pragmaticus!
Voorzichtig!
Niet voederen met overbodige procedures!

[Guthman]

Ik heb anders behoorlijk vaak meegemaakt en gezien dat mensen staande gehouden worden terwijl uit niks blijkt dat zij verdachte van een overtreding of misdrijf zijn.

Denk bijvoorbeeld aan het willekeurig staande houden (en om identificatie vragen) van personen in een uitgaansgebied waarbij bijv. een vechtpartij heeft plaatsgevonden. Ex. art. 27 Sv zijn personen die "toevallig" daar in de buurt lopen echt geen verdachte (Hollende kleurling etc?).

Ook zelf een keer meegemaakt op het NS-station in Breda. Er was een meisje lastiggevallen en de politie kwam op bezoek. Ik kwam de roltrap af en daar stond de politie mij op te wachten. Ik werd door een agent gevraagd om identificatie en tegelijkertijd maakte de collega van de agent de opmerking dat ik niet voldeed aan het signalement.

[kampeerder]

Nou vooruit dan, omdat ik niet kan laten.

Laten we hem 'Borrie' noemen.

Borrie is een bekende van de lokale 'prinsemarij'.
Er zijn maar weinig dienders die Borrie niet kennen.

Borrie werd, voor de zoveelste keer, uit Hotel de Houten Lepel gezet.
Voordat hij daar zijn intrek had genomen had Borrie een nieuw legitimatiebewijs aangevraagd. Helaas voor hem was dit net klaar terwijl hij in het Hotel zat. In Hotel de Houten Lepel geniet men vol pension, echter met één nadeel, het personeel heeft de sleutel van de buitendeur en opent deze niet op verzoek van de klant.

Borrie, helaas niet in het bezit van enige pecunia om gebruik te kunnen maken van het openbaar vervoer, toog te voet op weg naar de instelling die hem daar aan kon helpen en was van plan, nadat hij zich daar vervoegd had, zijn schreden te richten richting gemeentehuis teneinde zijn fonkelnieuwe ID kaart op te gaan halen.

Echter, onderweg zag een lokale koddebeier Borrie lopen. Deze bedacht zich geen moment, sprak hem aan en vroeg hem naar een legitimatiebewijs. Borrie legde uit dat hij zulks niet in zijn bezit had en hij op weg was dit te bekomen.
Resultaat: Borrie werd een prent aangesmeerd voor het zich niet kunnen legitimeren.
Borrie verscheen, des duivels, ter mijne kantore.
Op zijn geheel eigen wijze deed hij mij kond van zijn belevenis. Ik zal u hier het taalgebruik van Borrie besparen. Hij kan namelijk nogal grof zijn in zijn taalgebruik.
Het kwam er op neer dat de betreffende veldwachter Borrie heel goed kende. Voor het uitschrijven van het bonnetje moest hij van Borrie alleen nog even weten wat zijn geboortedatum nu precies was. De rest van de personalia was hem al bekend.

Inmiddels heeft Borrie zijn schuld aan vrouwe Justitia voor dit vergrijp voldaan door een kortstondig verblijf in Hotel de Houten Lepel.........
_________________
Ambactus pragmaticus!
Voorzichtig!
Niet voederen met overbodige procedures!