Tuchtrechtspraak binnen het OM?

[RobG]

Beste mensen,

Voor het schrijven van mijn afstudeerscriptie lijkt de vraag "In hoeverre zou het invoeren van tuchrechtspraak binnen het OM wenselijk zijn?", mij zeer interessant.

Op welke gebieden kan ik me volgens jullie het beste focussen bij het beoordelen van deze vraag? En wat zijn, naast bijv. het afleggen van de eed door de OvJ, argumenten voor en tegen de invoering van een tuchtrechtspraak zoals deze geldt binnen de advocatuur?

Alvast bedankt voor jullie hulp!

[joerinho]

Opzich is het wel een creatief idee.
Wat het een bijzondere situatie maakt is dat in het tuchtrecht normaal een actie wordt ingesteld door en namens de beroepsgroep tegen een individu dat normen overtreed. Bij het OM voldoet echter het strafrecht op zichzelf reeds aan die voorwaarde.

Daarnaast vraag ik me af aan wat voor tuchtfeiten je dan zou denken? Nogal snel zullen de gevolgen voor een verdachte m.i. van dien aard zijn dat strafvervolging in de reden ligt. Misschien kun je de vraag of de vervolging van OM functionarissen vaker zou moeten geschieden betrekken. Ik weet dat Spong daar in 'strafrechtelijk prikkeldraad' een populair-wetenschappelijk stukje aan heeft gewijd.

[bona fides]

[RobG]

Ga ermee aan de slag, bedankt voor de feedback.

[Lexus]

Ik ben het niet met Bona Fides eens. Als een OvJ willens en wetens een opdracht geeft tot bijvoorbeeld het betreden van een woning, dan is hij wel degelijk strafbaar. Immers, het binnentreden levert in elk geval het misdrijf van art. 370 WvSr op. Als de opsporingsambtenaren weten dat ze dit eigenlijk niet mogen doen en toch binnentreden, dan is de Ovj Uitlokker en de opsporingsambtenaren pleger of medeplegers. Konden zij niet weten dat de opdracht onrechtmatig was, dan is de OvJ doen pleger en dan zijn de opsporingsambt. niet strafbaar.
En, de uitlokker of de doen pleger, wordt als dader gestraft.
De uitvoering van het bevel/opdracht moet natuurlijk wel een strafbaar feit opleveren. Hier gaat het dus over daderschap. (47 Sr)

[LM]

Ik zie de meerwaarde van tuchtrechtspraak hier ook niet.

Een officier is gebonden aan de wet. Zodra de wet wordt overtreden kan tegen de officier worden opgetreden. Dat dit niet altijd gebeurd kan wezen, maar dat los je met extra regels niet op.

[bona fides]

[LM]

Bona Fides, je noemt concrete strafbare feiten als bezit van kinderporno en meineed. Een officier kan daarvoor vervolgd worden. Als dit ten onrechte niet gebeurt is dat een serieus probleem, maar dat los je niet op door extra regels te maken. Overigens neem ik aan dat wij het hier hebben om verwijtbaar handelen in de uitoefening van zijn/haar functie.

Een officier kan onzorgvuldig handelen, ik begrijp dat je voordelen ziet in een afzonderlijke tuchtrechtspraak. Ik zie dat niet zo omdat een officier m.i. zodra dit gedrag serieuze vormen aanneemt al snel strafrechtelijk verwijtbaar gedrag oplevert (misleiding rechter, meineed, valsheid in geschrifte etc.) Kun je wat voorbeelden geven van gedrag dat onder werking van dergelijk tuchtrecht zou moeten vallen?

Het werk van een officier van justitie is van een wat andere orde dan dat van andere onder tuchtrechtspraak vallende (commerciële) beroepen. De kans op een verlammende werking is aanwezig, niet voor niets heeft de overheid t.a.v. exclusieve overheidstaken immuniteit.

[bona fides]