opnemen gesprekken in onderzoeksfase & toezicht

[solasch]

In menige praktijk van hulpverleners is het gebruikelijk gesprekken vast te leggen (tape, digitaal) zodat achteraf nagegaan kan worden wat er precies is besproken. Dat kan voor beide partijen nuttig zijn.
Dat kan ook het geval zijn tijdens onderzoeken door de Raad voor Kinderbescherming, Jeugdzorg etc. Bij Jeugdzorg kan het ook nuttig zijn de gesprekken met gezinsvoorgd etc. op die manier vast te leggen.
Kan een instantie als de raad en BJZ weigeren de gesprekken op te laten nemen door de client? Het is ten slotte in ieders belang dat zorgvuldige optekening plaats vindt, en het geheugen van mensen kan daarin onbetrouwbaar zijn.

[solasch]

Durft geen enkele jurist hier zijn of haar vingers aan te branden? Of weten "we" het niet?

[dr.dunno]

Het is heel simpel.

Het opnemen van gesprekken kan in beginsel, zolang tenminste een van de gesprekspartijen daarvan op de hoogte is, mits geen hiertoe toestemming weigert. Dit is de algemene regel bij mijn weten, zij het buiten de hulpverlenerssituatie.

In het kader dat wordt geschapen door de wet BIG (die geldt voor mensen die zich 'hulpverlener' mogen noemen en een behandelrelatie hebben met personen) geldt het beginsel dat alle informatie waar de hulpverlener toegang toe heeft of krijgt vertrouwelijk is en voor iedere openbaring en informatieaanvraag bij externe partijen in beginsel altijd de toestemming van de patiënt nodig is voor welke situatie dan ook. Dit alles dient het beginsel dat de patiënt te allen tijde uit moet kunnen gaan van de vertrouwensband met de hulpverlener, omdat anders de goede zorg in het geding is.

Als het gaat om hulpverleners die werken binnen het kader van de BIG zie ik niet hoe je het gebruik van opname-apparatuur kunt rechtvaardigen zonder toestemming van het lijdend voorwerp, daarbuiten in principe ook niet. En zelfs al krijg je die toestemming, dan is het afhankelijk van het wettelijk kader of je er vervolgens meer mee mag dan alleen zelf afluisteren. Dit hangt niet af van hoe nobel je je intenties onder woorden weet te brengen. Maar dat had je zelf ook wel door, gelet op je woordkeuze.
_________________
Catapultum habeo. Isi pecuniam omnem mihi dabis, ad caput tuum saxum immane!

[solasch]

Duidelijk is dat er toestemming nodig is, en hulpverleners vragen dat ook. Nu is de situatie omgekeerd, betrokkenen vragen om opname, een hulpverlener weigert. Verdraaien van gesproken woorden is aan de orde van de dag, ook in het land geregeerd door BIG. Ik kan me dus niet voorstellen dat je toestemming voor opname van gesprekken zou weigeren, tenzij er andere belangen in het geding zijn dan dat van betrokkenen.