Erfpacht, akte van vestiging onder oud BW?

[Tugba]

Dag allemaal,

Op dit moment ben ik op zoek naar relevante literatuur/jurisprudentie met betrekking tot het onderstaande.


Onder oud BW is een recht van hypotheek gevestigd op een recht van erfpacht.
In de akte van vestiging van het erfpachtrecht staat dat het erfpachtrecht van rechtswege vervalt in geval van faillissement van de erfpachter. Deze akte is dus onder oud BW opgemaakt.
Nu is de erfpachter failliet, de gemeente beroept zicht op het feit nu het erfpachtrecht is vervallen vanwege faillissement, het recht van hypotheek ook is vervallen, omdat het een afhankelijk recht is. Dit klopt inderdaad, maar de akte is zoals gezegd onder oud BW opgemaakt en het verval van rechtswege bestaat dus niet meer naar huidig recht.

Bij de Rechtbank is een procedure gevoerd waarin - zakelijk weergegeven - is geoordeeld dat het verval van rechtswege naar huidig recht niet meer bestaat, maar de gemeente wel het erfpachtrecht heeft op kunnen zeggen op grond van het faillissement van de erfpachter met inachtneming van de volgens het huidige recht geldende opzegtermijnen.

Ik ben van mening dat de Rb iets leest in de akte van vestiging (een opzeggingsmogelijkheid) dat er niet in staat en er ook niet in kan worden gelezen, vanwege het feit dat derden moeten kunnen vertrouwen op de openbare registers.

Voor deze stelling en andere in te nemen stellingen dat het verval van rechtwege onder het oude recht niet onder het nieuwe recht een opzeggingsmogelijkheid oplevert, zoek ik steun in literatuur/rechtspraak met betrekking tot de totstandkoming van het nieuwe erfpachtsrecht en het daarvoor geldende overgangsrecht in verhouding tot de indertijd geldende akten van vestiging.
Iemand die hier toevallig iets meer over weet?
Alvast bedankt!


Tugba

[bona fides]

Ik kan me niet voorstellen dat als een bepaalde situatie onder het oude recht het verval van rechtswege van het recht van erfpacht teweeg zou brengen, diezelfde situatie onder het nieuwe recht zonder gevolgen zou blijven. Er lijken mij twee mogelijkheden:
- of die situatie leidt ook onder het nieuwe recht (al dan niet op basis van het overgangsrecht) tot verval van rechtswege,
- of die situatie leidt tot een andere toestand die procedureel afwijkt van verval van rechtswege, maar materieel voor erfpachter en erfverpachter min of meer dezelfde gevolgen heeft.

Als de rechter van mening is dat het intreden van het verval van rechtswege door de inwerkingtreding van het nieuwe BW is geconverteerd in het ontstaan van een opzeggingsmogelijkheid, dan is dat een wetsuitleg die gunstig is voor de erfpachter. De redenering van de zijde van de erfpachter dat die interpretatie niet klopt, en dat de bepaling uit de akte "dus" helemaal geen werking meer heeft, zal vrijwel zeker niet door de rechter worden gevolgd.

Overigens vind ik in het oud BW niet zo snel de mogelijkheid van verval van rechtswege terug. Art. 783 BW verklaart art. 765 en 766 BW van overeenkomstige toepassing. Misschien valt verval van rechtswege door het intreden van een bepaalde voorwaarde onder art. 765 sub 4 BW, maar dan is er nu art. 5:86 BW.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[Tugba]

Voor de erfpachter is het wel gunstig, maar voor de hypotheekhouder is dat niet het geval want dit recht vervalt dan. Het gaat mij om het laatsgenoemde. Ik wil hardmaken dat het verval van rechtswege onder oud recht onder huidig recht geen opzeggingsmogelijkheid oplevert, want dan zou mijn recht van hypotheek ook verloren gaan. Natuurlijk is het niet zo dat de akte ''dus'' geen werking heeft nu niet worden opgevolgd. Maar het levert in ieder geval geen opzeggingsmogelijkheid op, nu dit niet in de akte is opgenomen en derden op de inhoud van (ingeschreven) aktes moeten kunnen vertrouwen.

[bona fides]