Content Syndication
|
|
|
|
|
|
  |
Pagina 1 van 1 |
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
mieke2
Leeftijd: 72
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Berichten: 305
|
 Geplaatst: wo 25 mei 2011 0:45 Onderwerp: erfrecht: verraderlijke inbrengclausule |
   |
|
Betreft een bestaand testament van een bijna 100-jarige met twee eigen kinderen en enkele kleinkinderen en achterkleinkinderen. (Alleen de laatste groep is nog minderjarig).
Mijn vraag is hoe de in het document verwoorde inbrengclausule zich verhoudt tot de geest van de wet.
En in het verlengde van die vraag: of verwerping door een van de directe erfgenamen (een van de twee kinderen), wel of niet gezien zou kunnen worden als het niet respecteren van erflater's laatste wil (met alle financiële consequenties van dien. Die voor dochter B enorm zouden zijn en regelrecht tot een faillissement zouden leiden, gelet op het totaal bedrag aan schenkingen door de jaren heen door erflater gedaan aan beide kinderen maar dus ook aan dochter B over een periode van meer dan vier decennia).
Het testament wijst één van de twee kinderen aan, zoon A, als executeur testamentair met de meest verregaande bevoegdheden en vrijheden, in tijd zowel als in geld (ten laste van de erfenis te declareren kosten). Dochter B wordt niet genoemd. Tekst van de inbrengclausule:
| Quote: | * Hoofdstuk 4. Overige bepalingen
(2) Vrij van inbreng
Ik stel diegenen van mijn afstammelingen die mijn uiterste wil eerbiedigen, uitdrukkelijk vrij van de verplichting tot inbreng in mijn nalatenschap van alle bevoordelingen die zij van mij hebben genoten of nog zullen genieten voorzover ik die inbreng niet uitdrukkelijk zal hebben bevolen of bedongen.
|
BW Boek 4, afdeling 2 Artikel 190 zegt er m.i. dit over ( link ), let op sub 2 :
| Quote: | Afdeling 2. Aanvaarding en verwerping van nalatenschappen en van legaten
Artikel 190 Nalatenschap aanvaarden of verwerpen
1. Een erfgenaam kan een nalatenschap aanvaarden of verwerpen. Een aanvaarding kan zuiver geschieden of onder voorrecht van boedelbeschrijving.
2. De erflater kan de erfgenamen in hun keuze niet beperken. Evenmin kan een erfgenaam dienaangaande vóór het openvallen der nalatenschap een beslissing nemen.
3. De keuze kan alleen onvoorwaardelijk en zonder tijdsbepaling geschieden. Zij kan niet een deel van het erfdeel betreffen. Hetgeen aan een erfgenaam die reeds aanvaard heeft, opkomt door de vervulling van een door de erflater aan een erfstelling toegevoegde voorwaarde kan evenwel nog afzonderlijk aanvaard of verworpen worden.
4.Een eenmaal gedane keuze is onherroepelijk en werkt terug tot het ogenblik van het openvallen der nalatenschap. Een aanvaarding of verwerping kan niet op grond van dwaling, noch op grond van benadeling van een of meer schuldeisers worden vernietigd.
|
Eerdere testamenten uit de jaren '70, '80 en '90 van deze erflater waren soms wel, soms niet, expliciet op het vlak van de verplichting tot inbreng van eerder gedane schenkingen. Maar niet alleen is van al die schenkingen nooit op een administratief verantwoorde manier iets door de erflater bijgehouden, het Erfrecht zelf is ingrijpend veranderd met de komst van het jaar 2003.
Ik ben overigens van oordeel dat - in tegenstelling tot het beweerde in de tweede zin onder Art. 190 sub 2 - een wettelijk erfgenaam wel degelijk vóór het openvallen van een nalatenschap zijn of haar beslissingen kan nemen. Dat is inherent aan de materie zelf.
Neem hier verder s.v.p. het volgende in gedachten:
1. Zoon A is, samen met diens echtgenote, door de jaren heen bij herhaling een dief en oplichter gebleken. Niet alleen in de maatschappij incl. opsporing door politie/justitie, maar ook binnen zijn familie inclusief ten nadele van erflater. Van dochter B is dergelijk gedrag onbekend.
2. Met de ingrijpende wijzigingen van het Erfrecht per 1 januari 2003, is ook de aloude inbrengclausule inzake eerder gedane schenkingen veranderd. In dit concrete geval werden o.m. in de jaren negentig voor aanzienlijke bedragen onroerende goederen door erflater geschonken aan zoon A, zonder dat dochter B daar nog jarenlang van op de hoogte werd gesteld. Toen zij dat ontdekte, was het Erfrecht veranderd.
3. De an sich dan nog bestaande mogelijkheden voor dochter B. om te vorderen dat de grote bevoordeling qua schenkingen onroerend goed aan haar broer met het overlijden van de erflater zou worden rechtgetrokken, lijkt onmogelijk te worden gemaakt door de verwoording van de inbrengclausule die vooral dit lijkt te zeggen: | Quote: | | "Heb het hart niet om het met mijn testament niet eens te zijn, of ik dwing je om alles in de erfenis terug te brengen wat je in de loop van meer dan 40 jaar van me gekregen hebt. En de helft daarvan is dan voor je broer". |
4. Dochter B heeft zelf ook volwassen kinderen, kleinkinderen van de erflater dus. Het is niet de bedoeling om, door de erfenis te verwerpen om in Godsnaam maar uit beeld te blijven, hen op te zadelen met een groot moreel en financieel probleem uit hoofde van dit vermaledijde testament.
5. De vraag is onlangs ook voorgelegd aan een op geen enkele manier bij deze familie betrokken senior notaris. Die verklaarde dat de clausule op zich normaal gangbaar is in Nederlandse testamenten, en dat zijn eigen kantoor er ook vaak toe adviseert. De wel heel erg simplistische bedoeling is dan om "ruzie te voorkomen".
Maar, dieper met hem op de materie ingegaan vooral vanwege de lange voorliggende periode van aanzienlijke schenkingen door de jaren heen, moest deze notaris het antwoord schuldig blijven op de vraag of verwerping (door dochter B) gezien zou kunnen worden als niet eerbiedigen.
Afhankelijk van hoe doortrapt de aangewezen executeur-testamentair (zoon A) zich zou opstellen, zag de notaris daar een reëel risico. Immers, dat zou zoon A alsnog een flinke verruiming van de waarde van de erfenis opleveren. Te delen met zijn zuster tot de hoogte van het bedrag dat door haar faillissement a.g.v. dit overlijden en haar positie als mede-erfgenaam, bepaald zou worden.
Wat ik - denk ik - zoek, is een juridisch solide mogelijkheid om als erfgenaam een soort van equivalent te kunnen zeggen van "ik onterf jou!"
Namelijk: Ik ont-ouder jou!!!, want ik wil juridisch en erfrechtelijk geen donder meer met je te maken hebben nu je dood bent. En diezelfde bescherming wil ik voor mijn volwassen kinderen. Wij willen ons niet monddood laten maken en failliet gaan doordat jij je op seniele leeftijd met je testament ons hebt uitgeleverd aan een notoire dief en oplichter die ons nooit goed gezind is geweest en die je altijd al altijd al aanzienlijk veel meer bevoordeeld hebt door meer dan een half leven heen. Meer dan een half leven lang!
Bestaan er immorele testamenten, zonder dat het over seks of zeden gaat?
Zo ja, dan is het testament waar ik mee te maken heb gekregen er m.i. zo eentje van immorele signatuur, intentie en karakter, vanwege voorgeschiedenis en spelers.
Wat zegt de jurisprudentie over de mogelijkheden om een rechter in te schakelen met het verzoek om de ethische kant van dit testament te toetsen, en een van de erfgenamen (dochter B) te ontslaan van haar wettelijke "plicht" om erfgenaam te zijn? Zónder dat het zogenaamde eerbiedigen van de uiterste wil in het geding komt op een manier die haar leven zou ruïneren?
Anyone?!?
Vrienden kun je uitkiezen. Je familie helaas niet... Een omstandigheid met voor sommige mensen verschrikkelijke consequenties zodra het om het Erfrecht gaat, wat door de wetgever in Den Haag naar mijn indruk totaal onvoldoende worden ingezien.
Bij voorbaat dank voor inhoudelijke reacties.
~
_________________
...free as a bird... |
|
|
|
|
 |
bona fides
Geslacht: 
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: wo 25 mei 2011 4:08 Onderwerp: Re: erfrecht: verraderlijke inbrengclausule |
|
|
| mieke2 schreef: | | Ik ben overigens van oordeel dat - in tegenstelling tot het beweerde in de tweede zin onder Art. 190 sub 2 - een wettelijk erfgenaam wel degelijk vóór het openvallen van een nalatenschap zijn of haar beslissingen kan nemen. |
Je leest art. 4:190 lid 2 BW op een bijzonder onwelwillende manier (en ik ben bang dat dit niet alleen voor deze bepaling geldt).
Art. 4:190 lid 2 BW zegt natuurlijk dat vóór het openvallen geen beslissing over het verwerpen of aanvaarden kan worden genomen die enig juridisch effect sorteert. Je kunt vóór het openvallen zeggen, verklaren, zweren, notarieel vastleggen wat je wilt, pas wat je na het overlijden verklaart te willen aangaande verwerping of aanvaarding telt.
Wat betreft de casus:
- eerdere testamenten zijn compleet irrelevant (en in principe aan niemand bekend);
- als de erflater is overleden onder het nieuwe erfrecht, speelt het oude erfrecht geen rol, ook niet ten aanzien van schenkingen van jaren terug;
- het staat een ieder vrij om het ene kind te bevoordelen boven het andere kind, zowel tijdens het leven als bij testament. Er bestaat geen recht op "rechttrekken". De enige bescherming tegen verregaande benadeling is een beroep op de legitieme portie;
- een eventuele inbrengverplichting (via art. 4:229 BW) geldt alleen voor erfgenamen, dus geldt niet als je de nalatenschap verwerpt.
| Quote: | | Namelijk: Ik ont-ouder jou!!!, want ik wil juridisch en erfrechtelijk geen donder meer met je te maken hebben nu je dood bent. |
Simpel: verwerp.
Ik vermoed dat de "niet-inbreng"-clausule waar je zo over valt een standaardclausule is die is opgenomen met het oog op het oude art. 4:1132 BW.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
WimWest
Leeftijd: 125
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 1040
|
| Geplaatst: wo 25 mei 2011 13:56 Onderwerp: |
|
|
Beneficiair aanvaarden behoort zelfs tot de mogelijkheden en bij schuld is het mogelijk alsnog te verwerpen.
Een erflater kan niet zijn eigen wetten maken, dus u moet uitgaan van het erfrecht. Ook een executeur dient de wettelijke regels te volgen en kan zelfs ontslagen worden door de kantonrechter.
Eerdere schenkingen worden tot 5 jaar terug weer opgeteld bij het wettelijke erfdeel, ook als de erflater dit anders heeft omschreven.
Er bestaan drie mogelijkheden tot verdeling:
- de wettelijke regels (legitiem, verwerpen, legaten et cetera)
- de fiscale verdeling
- de onderlinge verdeling in goed overleg
Deze hoeven niet perse gelijk te zijn. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: wo 25 mei 2011 14:12 Onderwerp: |
|
|
| WimWest schreef: | | Een erflater kan niet zijn eigen wetten maken, dus u moet uitgaan van het erfrecht. |
En voor alle duidelijkheid: er is geen enkele aanwijzing dat deze erflater dat heeft geprobeerd.
| Quote: | | Eerdere schenkingen worden tot 5 jaar terug weer opgeteld bij het wettelijke erfdeel, ook als de erflater dit anders heeft omschreven. |
Waar lees je dat? Verwar dit niet met legitieme porties.
| Quote: | | Er bestaan drie mogelijkheden tot verdeling: |
Huh?
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
mieke2
Leeftijd: 72
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 305
|
| Geplaatst: ma 06 aug 2012 22:09 Onderwerp: |
|
|
.
Problem solved.... (of tenminste gedeeltelijk). Want "Zoon A", de testamentair aangewezen executeur, is kortgeleden overleden. Terwijl de hóógbejaarde erflaatster nog wel leeft. En dochter B ook.
Mijn probleem is het nu dus minder.
D.w.z. tenzij erflaatster weer een Netwerk-notaris aan het werk zet.
Want ik kreeg laatst te maken met een Netwerk-notaris in een heel ander deel van het land, maar ook die bleek een tekstueel identiek soort van testament standaard te gebruiken. Een testament-tekst waarbij finaal voorbij wordt gegaan aan o.a. chronische spanningen (en onrecht!) in een familie en 'zomaar iemand' die - met redenen omkleed - zwaar omstreden is, tot executeur benoemd kan worden.
In één woord : SLORDIG. Van die Netwerk-notarissen in Nederland.
Een paar minuten béter nadenken en ± 5 minuten extra type-tijd voor de typiste om een niet-kuddedier-testament door de computer-printer te laten uitpoepen, en zo'n notaris zou een wereld aan góeds kunnen doen... In de allereerste plaats voor zijn hoogbejaarde cliënt/cliënte.
Want dit veroorzaakt bij (hoog)bejaarde erflaters nodeloos veel verdriet, pijn, en qua familie-contacten inherente maar onvermijdelijke verwaarlozing. Je kunt niet willens en wetens een jarenlange "Assepoester" worden voor je vader of moeder, wétend dat die allang al zijn of haar aardse zekerheden heeft verkwanseld aan familie, in ruil voor rust.
Maar jóu laten ze poetsen, opruimen, schoonmaken, klysma's geven, medicijnen toedienen, wasgoed wassen, en vooral: je mónd houden.....!!!
wordt vervolgd
_________________
...free as a bird... |
|
|
|
|
|
|
|
| |
Pagina 1 van 1 |
|
|
U mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
U mag geen reacties plaatsen
U mag uw berichten niet bewerken
U mag uw berichten niet verwijderen
U mag niet stemmen in polls
|
|
|
|
