Help! Wat kan en mag ik doen??

meike36 · Leeftijd: 51 Geslacht: Sterrenbeeld: Berichten: 1

Dag, ik ben een vrouw van 36 en woonde 8 jaar samen, 3 maanden geleden heb ik met mijn partner afgesproken dat ik (wegens eerdere problemen van zijn kant) samen met onze dochter van 3 voor een tijdje apart zou gaan wonen om te kijken of ik mijn vertrouwen in hem terug kon vinden daarna zouden we wel verder kijken. Mijn partner was heel meegaand, begreep het volkomen en kwam met ideeen zoals een extra hypotheek pakken voor een appartementje voor ons etc. Hij wilde dingen graag goedmaken. We hebben alles op papier gezet van omgang met onze dochter tot alimentatie tot het geldbedrag wat ik zou krijgen omdat hij in een compleet ingericht huis zou achterblijven. Natuurlijk hebben we ook afgesproken dat hij ons huis z.sp.m op zijn naam zou omschrijven en dat we zo spoedig mogelijk naar de notaris zouden gaan om alles te regelen. Ik zou tijdelijk naar een goede kennis gaan met ons dochtertje maar ik zou af en toe in ons huis zijn om onze kleren te wisselen, kleren te wassen, van daaruit onze dochter naar de opvang brengen omdat dat in dezelfde straat ligt etc. Kortom, goed geregeld zou je denken.
Ik ben inderdaad een paar keer in huis geweest om die dingen te doen maar toen ik na een paar keer weer kwam stond mijn partner in huis (hij zou op zijn werk zijn) en riep dat ik niet meer binnen kwam, het was nu zijn huis. Toen ik hem herinnerde aan het feit dat we dingen hadden afgesproken riep hij "jij bent weggegaan dus zoek het maar lekker uit"
Toen ik de dag daarna ons huis binnen wilde, bleek het huis van binnenuit te zijn afgesloten en de sleutel van de achterdeur had hij blijkbaar van mijn sleutelbos gehaald toen ik er eens was want die was weg. Daar stond ik dan. We waren inmiddels 7 weken verder, ik had dus maar 1 koffertje met kleding voor mijn dochter en mij bij me en kon niet meer aan mijn spullen. In die 7 weken tijd kreeg ik treitermailtjes dat hij het huis onder de verkoopwaarde ging verkopen zodat ik met een flinke schuld zou komen te zitten terwijl hij het huis heel goed zelf kan betalen, de afgesproken alimentatie heeft hij de eerste twee maanden ook niet betaald, het afgesproken bedrag wat hij meteen zou overmaken en wat ik zou gebruiken om een toekomstig appartementje in te richten, heeft hij 100 x beloofd maar het kwam maar niet dus dat heb ik na 7 weken zelf moeten afhalen van de bank (het betreft hier een en/of rekening) Ik heb PRECIES het bedrag afgenomen wat we hadden afgesproken er stond nog meer op maar ik wil het netjes doen, de rest was gewoon niet de afspraak dus die heb ik laten staan. Verder heb ik me ook aan de omgangsafspraken gehouden, elk weekend anderhalve dag. Maar we hadden ook afgesproken dat we altijd even bij brengen en halen zouden praten over wat er belangrijk was betreffende onze dochter maar hij weigert nog met me te praten en schuift ons kind als een vuilniszak bij die kennis naar binnen en praat ook niet met me als hij haar ophaalt. Vreselijk vind ik dat voor onze dochter. De laatste keer heb ik dan ook bij een speeltuin afgesproken en ophalen bij mac donalds zodat mijn dochter niet zoveel meekrijgt van papa's rariteiten. Verder belt hij steeds vaker dat ik onze dochter maar eerder moet komen halen, heeft hij een werkafspraak zegt hij dan maar als iemand dan later langs het huis rijdt, blijkt hij gewoon thuis te zijn. Ondertussen verteld hij iedereen dat ik hem wil uitkleden en de bankrekening heb geplunderd en dat ik de omgang met ons kind tegenhoud. Allemaal niet waar dus.
Hij negeert ons verder volkomen. Te triest voor woorden. Als ik per mail vraag naar onze afspraken en hoe het daar mee zit, krijg ik terug dat ik het maar moet bekijken en maar een goede advocaat in de arm moet nemen. Dat heb ik ook gedaan, er zal toch vanalles geregeld moeten worden maar hij reageert totaal niet op haar schrijven. Negeren negeren negeren. Ondertussen heb ik nog eens gevraagd naar onze spullen, ik moet toch zeker mijn en mijn dochters kleertjes hebben, we kunnen toch niet uit 1 koffer blijven leven. En nu, na weken zegt hij dat ik mijn kleding maar moet halen maar mijn dochters kleding krijg ik niet mee. Hij zegt dat hij alles al in dozen heeft gegooid maar hij zegt er meteen bij dat ik geen stap binnen het huis mag zetten. Ik ben het zo zat!! Alle afspraken op papier maar mijnheer doet alsof we nooit iets hebben afgesproken en alsof het huis nu van hem is. Ik verwacht dus een paar dozen op de oprit als ik maandag ga maar niet de spullen van onze dochter en de deur zal verder wel gesloten blijven want ik mag niet binnen. Ik ben van plan om de politie erbij te halen maandag als de deur dicht is, ik heb toch zeker wel het recht om in mijn eigen huis te kijken of alles in de dozen zit en daarnaast ben ik van plan om de kleding en spulletjes van ons meisje hoe dan ook mee te nemen. Op ons lijstje met afgesproken spullen staan ook nog een droger/televisie en de kamer van onze dochter maar daar heeft hij het al helemaal niet over. Als ik de politie erbij haal en laat eisen dat mijn partner de deur openmaakt en laat noteren dat ik alleen de afgesproken spullen meeneem om me in te dekken mocht hij later alles uitruimen en zeggen dat ik dat heb gedaan, daarnaast als ik de deur van mijn dochters kamer moet forceren om haar spullen te krijgen kunnen ze dit meteen noteren en zien ze dat ik hetzelf doe in mijn eigen huis, het gaan dan niet om ontvreemden maar gewoon het meenemen van benodigde en afgesproken zaken uit mijn eigen huis. Hoever kan ik gaan?? Ik verwacht dat hij me de toegang zal weigeren en dat de deuren op slot zullen zitten in ons huis. Ik ga toch zeker niet weg zonder een rondje gemaakt te hebben door elke kamer zodat ik weet dat ik alles heb?? Ik weet het even niet meer. Ik weet wel dat zoiets als dit 3 jaar geleden al eens gebeurt is en dat het juist DAAROM ging dat ik zou weggaan om te kijken of mijn vertrouwen weer kon groeien. Ik kan iedereen zeggen dat dit ABSOLUUT NOOIT GAAT GEBEUREN.
Ondertussen hebben we een leuk appartement gevonden maar ik moet natuurlijk veel regelen maar ook alle papieren heeft mijnheer in bezit en weigert hij al helemaal af te geven dus dat vertraagd ook enorm de gang van zaken. Ook deze wil ik maandag meenemen. Ik ben bang dat dit een langslepende zaak gaat worden, het voelt nu na 3 maanden al als een never ending story. Dit kan zo toch niet blijven doorgaan
Kan iemand mij zeggen wat ik moet doen.