Weigeren doorlopende machtiging

[Ralph.v]

Mijn cliënten kunnen kiezen tussen een eenmalige machtiging (per zaak) of een doorlopende machtiging (voor alle zaken). Enkele cliënten kiezen uit praktisch oogpunt voor een doorlopende machtiging omdat ik meerdere zaken voor hun behandel. Ingevolge artikel 8:24 tweede lid kan de rechtbank een machtiging verlangen.

Mag de rechtbank een door de cliënt afgegeven doorlopende machtiging weigeren?

[bona fides]

Wat zou de weigeringsgrond kunnen zijn?
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[Ralph.v]

De rechtbank geeft aan dat het haar vaste beleid is om een machtiging te vragen die betrekking heeft op een specifieke zaak. De doorlopende machtiging heb ik vervolgens binnen de termijn verstrekt. Vervolgens heb ik verzocht de weigering een doorlopende te verstrekken te heroverwegen nu artikel 8:24 het verstrekken van een doorlopende machtiging niet in de weg staat. Op mijn verzoek is echter pas na drie weken gereageerd (dus na het verstrijken van de termijn). Het beroep is vervolgens niet ontvankelijk verklaard. Het verzet ongegrond.

Mijn verzoek tot heroverweging had in redelijkheid tevens moeten worden gezien als verzoek om uitstel. De rechtbank was volgens haar eigen richtlijnen in dat geval verplicht binnen een week te reageren op mijn verzoek.

Het weigeren van de doorlopende machtiging, het niet op tijd reageren op mijn verzoek en het vervolgens ongegrond verklaren van het verzet is voor zover ik begrijp niet in overeenstemming met wetgeving en het beleid van de rechtbank.

[StevenK]

[xs]

ik denk, dat je in eerste aanleg, moet doen wat de rechtbank zegt, en beter achteraf een klacht kan indienen, over het algemeen beleid van de rechtbank, ipv riskeren dat de zaak voortvloeiend niet-ontvankelijk wordt

als klant, zou ik in zo'n geval mijn gemachtigde schadeplichtig stellen..

[Ralph.v]

@xs: Bedankt voor de tip. Ik begrijp dat je zegt dat wanneer ik weiger te voldoen aan de eis van de rechtbank ik wel met mijn cliënt moet kortsluiten of hij het daarmee eens is. Daar is gelukkig aan voldaan.

Ik heb mijn cliënten op voorhand expliciet toestemming gevraagd voor mijn handelswijze. Zij gingen akkoord met mijn handelswijze omdat zij met mij onderkennen dat de rechtbank de gelegenheid moet krijgen om aan te tonen dat zij in strijd met de wet handelt en hieraan vergaande consequenties verbindt. Klagen over iets waar geen consequenties aan zijn verbonden (omdat je eraan voldoet) is nou eenmaal minder sterk.

[bona fides]

Als het belang van je cliënt je iets waard is, dan volg je het advies van xs op.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[xs]

vooruitziend, dat je jezelf hebt gevrijwaard, maar je klant is nu de verliezer..

ongeacht of doorlopende volmacht 'mag', zou ik er toch voor gaan, per zaak te laten tekenen, zodat de klant weet WAAR hij precies voor tekent

[Ralph.v]

@xs:
Schadeplichtig stellen, mezelf vrijwaren, cliënt de verliezer. Een heleboel grote woorden zonder de van belang zijnde feiten te kennen. Ik geef de voorkeur aan een andere manier van communiceren. Ik zal daarom niet reageren op je eventuele overige stellingen en conclusies.

[bona fides]

Ik zie niet wat er mis is met de manier van communiceren van xs? Het gebruik van de correcte juridische termen lijkt mij geen "grote woorden"...

Als advocaat zou je volgens mij een beroepsfout maken als je zoals hier het belang van je cliënt ondergeschikt maakt aan een persoonlijk principe. Het lijkt mij daarbij niet uit te maken of de cliënt daarmee expliciet toestemt of niet. Je kunt niet verwachten dat de cliënt de risico's goed kan inschatten. Bovendien dient een cliënt hier m.i. helemaal niet mee lastig gevallen te worden. (Nou ja, het alternatief is natuurlijk dat hij opnieuw een machtiging tekent, dus in die zin is het niet helemaal te voorkomen dat de cliënt wordt lastiggevallen.)
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[xs]

vervallen, verouderd