Content Syndication
|
|
|
|
|
|
  |
Pagina 1 van 1 |
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
nudea
Leeftijd: 44
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Berichten: 6
|
 Geplaatst: za 04 jul 2009 2:11 Onderwerp: Vervangende toestemming vertrek buitenland met minderjarige |
   |
|
Ik heb een kind van 2,5 jaar oud en heb met mijn ex gezamenlijk gezag. Ik heb de zorg voor het kind en wil naar het buitenland (Azie) verhuizen. Nu weet ik dat ik hiervoor toestemming van de vader nodig heb en heb ik dit in eerste instantie, na de breuk mondeling, ook gekregen maar heeft hij dit op een later tijdstip -toen ik dit schriftelijk wilde vastleggen- plost ingetrokken. Ook stammen de emigratieplannen al uit de periode dat wij nog samen waren en heb ik onder deze concrete toekomstplannen een kind met hem gekregen, aangezien ik al jaren de wens had in Azie te wonen en daar eventuele kinderen op te laten groeien.
Nu heeft hij na/tijdens de breuk besloten in Nederland te blijven wonen en wil nu voorkomen dat ik onze plannen onveranderd door kan zetten door toestemming te weigeren. We zijn uit elkaar gegaan toen ons kind pas 1,5 jaar oud was en tijdens onze relatie hadden wij een traditionele rolverdeling waar ik volledig voor het kind zorgde (ook als hij vrij was omdat hij niet veel interesse in het kind toonde). Het kind is dus maar in zeer geringe mate aan hem gehecht. Hij heeft wel regelmatig contact, maar dit is niet vastgelegd.
Nu kunnen verschillende vrienden/kenissen bevestigen dat wij concrete plannen hadden naar Azie te verhuizen en heb ik ook een email waarin hij dit bevestigd. Naar mijn idee is dit een mondelinge overeenkomst waar hij zich in principe ook aan hoort te houden.
Mijn vraag is nu dan ook: kan hij zomaar van deze afspraken afstappen nu hij heeft besloten in Nederland te willen blijven en mij ertoe dwingen hier ook te blijven door toestemming te weigeren? Doet het er niet toe dat wij de afspraak hadden het kind in Azie te laten opgroeien? Wordt dit gezien als een overeenkomst? |
|
|
|
|
 |
ouwe sloeber
Leeftijd: 52
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Berichten: 342
|
| Geplaatst: zo 05 jul 2009 15:59 Onderwerp: |
|
|
Wat jullie eerder hebben afgesproken is niet zo belangrijk want het gaat om het belang van het kind nu. Niet jouw belang. Als de rechter van mening is dat het in het belang van het kind is dat het bij de vader in de buurt blijft, dan zal dat doorslaggevend zijn. Als de rechter vindt dat het goed is voor het kind in Azie op te groeien (zonder de vader) zal hij/zij toestemming geven.
Als het kind de vader nu regelmatig ziet en er een band mee heeft, telt dat mee in de overweging. Als jij overtuigend kunt bewijzen dat hij weinig interesse in zijn kind heeft, zal dat vast ook mee tellen. Je stelt dat het kind weinig aan hem is gehecht maar het wel regelmatig ziet. Mogelijk is dan een dillema of het wenselijk is dat de onthechting verder wordt doorgezet of dat het juist daarom niet erg is dat het contact wordt verbroken.
Hieronder andere topics over dit onderwerp. In de ene staat een link met uitspraken over deze kwestie. Soms wordt toestemming gegeven, maar iets vaker niet.
http://rechtenforum.nl/forum/thread/t/21690/highlight/verhuizen/
http://rechtenforum.nl/forum/thread/title/verhuizing+van+%E9%E9n+ouder+met+kind+uit+huidige+woonplaats/t/22812/ |
|
|
|
|
|
nudea
Leeftijd: 44
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 6
|
| Geplaatst: wo 08 jul 2009 2:40 Onderwerp: |
|
|
Dank voor je antwoord!
Ik heb zo'n beetje alle jurisprudentie gelezen op dit vlak en mij valt op dat er enigzins sprake is van pure willekeur. Onder dezelfde omstandigheden krijgt een moeder soms wel en een ander geen toestemming. Dat heeft toch niets te maken met rechtspraak?! Is men overgeleverd aan een persoonlijke interpretatie van de desbetreffende rechter van de term "in het belang van het kind", die ook maar een mens is, met al zijn persoonlijke normen, waarden en voorkeuren..? Dan kan het bijna niet anders dan dat een objectief oordeel uitblijft, gezien de wet weinig concreets hierover te melden heeft.
Indien gemaakte afspraken er helemaal niet toedoen, vraag ik mij af of dit ook het geval was geweest had ik dit schriftelijk met hem vastgelegd...
Er mag toch geen verschil worden gemaakt tussen mondelinge en schriftelijke overeenkomsten..? Iemand kan, indien gemaakte afspraken er werkelijk niet toedoen, je goed in de maling nemen door -zoals in mijn geval- met je tijdelijk naar Nederland terug te keren en dan op het moment dat de relatie beëindigd, te zeggen dat hij hier wil blijven en vervolgens via gerechtelijk procedures van mij hetzelfde verwacht. Want laten we voorop stellen, zijn suggestie: mijn kind achterlaten en alleen gaan, is voor mij absoluut géén optie. Deze suggestie alleen al is onmenselijk, vanuit het perspectief van mijn kind (en natuurlijk ook mij).
Ik vind dit een erg vreemde -en akelige- situatie omdat iemand je op deze manier kan 'gijzelen' door -tegen alle afspraken in- opeens te besluiten in Nederland te willen blijven wonen. Natuurlijk staat het belang van het kind voorop en als verhuizing het kind niet ten goede zou komen, ben ik het eens dat toestemming om te verhuizen zou moeten worden geweigerd. Maar uiteindelijk heeft de man besloten van de gemaakte afspraken af te stappen en hiermee het gegeven geaccepteerd dat hij niet in hetzelfde land zal wonen als het kind. Cause and effect >> laws of the universe!! |
|
|
|
|
|
erikjanneman
Leeftijd: 37
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA):
Studieomgeving (MA):
Berichten: 35
|
| Geplaatst: wo 08 jul 2009 9:10 Onderwerp: |
|
|
Een mondelinge overeenkomst is op zich ook geldig, maar je kan niet bewijzen dat die er is. Het is jouw woord tegen dat van de vader.
En die willekeur op basis van subjectiviteit van rechters lijkt me normaal. Al zou ik het niet formuleren als willekeur. Ze passen het recht evengoed toe, maar zoals je zegt gaat het bij dit soort zaken dan om de interpretatie van de rechter. Er zijn geen harde feiten (het is niet altijd even duidelijk voor een buitenstaander wat het beste is voor het kind, ook al is dat voor jou zo duidelijk als wat). |
|
|
|
|
|
ouwe sloeber
Leeftijd: 52
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 342
|
| Geplaatst: wo 08 jul 2009 13:33 Onderwerp: |
|
|
In dit geval vraag ik mij af of een mondelinge afspraak geldt. Deze afspraak is gemaakt met andere omstandigheden in gedachten. Namelijk dat de vader en moeder samen zouden zijn. Nu deze zijn gewijzigd is alles anders.
Ik kan me goed voorstellen dat vader destijds hiermee instemde omdat het een wens van moeder was naar Azie te gaan en haar gelukkig daarmee gelukkig wilde maken. Het gelukkig maken van de moeder is nu geen doel meer. Je hebt waarschijnlijk ook afgesproken om altijd bij elkaar te zijn. Daar kun je hem nu ook niet meer op aanspreken dat hij die afspraak na moet komen.
Nogmaals, het gaat niet om het gevoel van de moeder maar het belang van het kind. Is het wel logisch dat het contact tussen vader en kind wordt verbroken omdat jij graag weg wilt dan?
Andersom kun je ook niet van een vader verlangen dat hij zijn woonplaats duizenden kilometers verlegd om bij zijn kind te zijn. En gijzelen....Tja, als je kinderen hebt gaat dat inderdaad ten koste van vrijheid. Als je samen kinderen hebt en je gaat uit elkaar zul je altijd in je achterhoofd moeten houden dat je samen ouders bent. Hoewel het nog te vaak gebeurd, kun je (meestal de moeder) het contact verminderen/verbreken tussen kind en andere ouder (meestal de vader). Wat is gijzelen. Jij mag zelf wel gaan, maar dan zou het kind naar de vader moeten. Jij bepaalt zelf dat dit geen optie is. Daar kies je dan ook zelf voor dus is er geen sprake van gijzeling.
Voor wat betreft de uitspraken: de rechter motiveert ze wel. Zo is er een goedkeuring voor een emigratie naar Zweden. Het belang voor het kind is dan dat daar een hele lange ouderschapsregeling geldt.
Een emigratie naar Australie (kan ook een ander land zijn) is ook goedgekeurd omdat de betreffende stiefvader zich een hele zorgzame vader had getoond.
Het zwanger zijn van de moeder van een man uit de gewenste nieuwe omgeving wordt, de uitspraken lezende, niet als voldoende argument gezien de verhuizing goed te keuren.
Ik proef verder uit de uitspraken dat de rechter in de jonge jaren de frequentie van het contact belangrijker acht dan de duur van het contact. Dus beter 3 x per week samen eten dan 1x per jaar 6 weken.
Als jij kunt aantonen dat de leefomstandigheden en voorzieningen voor een kind in Azie zo goed zijn dat dit opweegt tegen het verbroken contact met de vader, dan maak je een kans.
Nogmaals, jouw wens, de wens van de vader en jullie vroegere gezamelijke wens staat bij de beoordeling van dit vraagstuk niet centraal. Alleen het kind |
|
|
|
|
|
nudea
Leeftijd: 44
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 6
|
| Geplaatst: vr 10 jul 2009 14:35 Onderwerp: |
|
|
Ja natuurlijk, ik snap het wel. Wat goed is voor het kind staat voorop en dat hoort ook zo te zijn. Daar ben ik het mee eens.
| Quote: | | Nogmaals, het gaat niet om het gevoel van de moeder maar het belang van het kind. Is het wel logisch dat het contact tussen vader en kind wordt verbroken omdat jij graag weg wilt dan? |
Het gaat natuurlijk niet slechts om het feit dat ik weg wil. Er hangen veel dingen mee samen. Ik kan mijn kind een veel beter bestaan bieden als wij verhuizen. Dit heeft te maken met mijn werk en omdat ik daar ter plekke (en in de buurt) familie heb (in tegenstelling tot in Nederland). Voor mij is het geen overweging geweest puur en alleen "omdat ik weg wil", zoals je stelt.
| Quote: | | Andersom kun je ook niet van een vader verlangen dat hij zijn woonplaats duizenden kilometers verlegd om bij zijn kind te zijn. |
Dat verlang ik inderdaad niet. Ookal zou ik het wel doen om bij mijn kind te kunnen zijn. Ik overweeg namelijk geen seconde alleen te gaan, zonder mijn kind!
| Quote: | | Jij mag zelf wel gaan, maar dan zou het kind naar de vader moeten. Jij bepaalt zelf dat dit geen optie is. Daar kies je dan ook zelf voor dus is er geen sprake van gijzeling. |
Natuurlijk is dit geen optie. En ja, zo kies ik er inderdaad zelf voor. Maar laten we even in het oog houden dat het mes aan twee kanten snijdt: hetzelfde kan van de vader gezegd worden aangezien hij heeft besloten in Nederland te blijven ondanks dat hij op de hoogte was van de emigratieplannen.
| Quote: | | Het zwanger zijn van de moeder van een man uit de gewenste nieuwe omgeving wordt, de uitspraken lezende, niet als voldoende argument gezien de verhuizing goed te keuren. |
Ja dat klopt. Maar laten we even stil staan en ons afvragen of dit wel rechtvaardig is voor het kind dat op komst is? Ok, voor het bestaande kind acht de rechter het beter dat het contact tussen vader en kind niet veranderd, maar wat geldt voor het kind dat op komst is? Heeft dat geen recht op een intact gezin waar vader en moeder samenwonen en een gezin vormen? Wordt de moeder in haar vrijheid zover beperkt dat zij geen nieuw gezin kan stichten als dit een verhuizing tot gevolg heeft?
Soms moeten we ons vragen of de zaken wel goed geregeld zijn, anders blijft altijd alles hetzelfde en wordt niets verbeterd. Ik denk dat de wetten en de richtlijnen die de rechters hanteren in dit soort situaties verbeterd kunnen worden. Alleen al de term "in het belang van het kind" is zo abstract en open voor interpretatie, dat iedereen het de kant op kan buigen die hij/zij voor goed acht.
Natuurlijk is op een moment "co-ouderschap" helemaal HOT en wordt er tegenwoordig vaak automatisch aangenomen dat het allemaal erg betrokken vaders zijn die netals de vrouw de zorg voor de kinderen op zich hebben genomen. Dit kan niet zomaar aangenomen worden, want er moet naar elke individuele zaak gekeken worden en niet er klakkeloos ervan uit gaan dat de huidige maatschappelijke tendens op alle mensen van toepassing is.
| Quote: | | Als jij kunt aantonen dat de leefomstandigheden en voorzieningen voor een kind in Azie zo goed zijn dat dit opweegt tegen het verbroken contact met de vader, dan maak je een kans. |
Dank je, het is zeker zo dat het zal verbeteren! Anders zou ik het niet eens overwegen. En "verbreken van de relatie" ben ik het niet mee eens. Laten we niet doen alsof vader en kind geen relatie meer hebben op het moment dat je naar het buitenland verhuist. Het is dan aan ons (ouders en kind) om dit goed te regelen. Ik zal zeker voorstellen dat de vader en het kind elkaar regelmatig kunnen zien.
De postkoets en trein is ingeruild voor e-mail, webcam en het vliegtuig, dus laten we niet doen alsof de afstand niet te overbruggen is en regelmatig contact niet in stand te houden is. Denk ook eens aan vaders die op zee werken of om andere redenen een tijd van huis zijn... deze kinderen kunnen, netals anderen, een goede band met hun vader opbouwen. De kwaliteit van het contact en de band die het kind met de vader zal hebben is geheel afhankelijk hoe de vader invulling geeft aan zijn rol als vader en hoe hij zich opstelt/gedraagt wanneer hij tijd doorbrengt met het kind. |
|
|
|
|
|
ouwe sloeber
Leeftijd: 52
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 342
|
| Geplaatst: vr 10 jul 2009 14:50 Onderwerp: |
|
|
Ik geloof best dat jij het beste voorhebt met je kind. Gelukkig moet je niet mij overtuigen maar in eerste instantie de vader en als dat niet lukt de rechter.
| Quote: | Quote:
Het zwanger zijn van de moeder van een man uit de gewenste nieuwe omgeving wordt, de uitspraken lezende, niet als voldoende argument gezien de verhuizing goed te keuren.
Ja dat klopt. Maar laten we even stil staan en ons afvragen of dit wel rechtvaardig is voor het kind dat op komst is? Ok, voor het bestaande kind acht de rechter het beter dat het contact tussen vader en kind niet veranderd, maar wat geldt voor het kind dat op komst is? |
In dit geval waarop ik doel zijn de kinderen aan de vader toegewezen. Waarna de moeder zelf haar keuze mag maken. Want waarom zou een moeder verhuizen en haar kinderen het contact met de vader ontzeggen? De nieuwe partner kan toch ook bij de moeder gaan wonen? In dit geval moet ik er wel bij zeggen dat het om co-ouderschap ging.
| Quote: | | De postkoets en trein is ingeruild voor e-mail, webcam en het vliegtuig, dus laten we niet doen alsof de afstand niet te overbruggen is en regelmatig contact niet in stand te houden is. Denk ook eens aan vaders die op zee werken of om andere redenen een tijd van huis zijn... deze kinderen kunnen, netals anderen, een goede band met hun vader opbouwen. |
Ín één van die uitspraken heeft de rechter de moderne communicatiemiddelen niet als voldoende vervanging geacht van elkaar in levende lijve zien.
In dit geval speelde mee dat de kinderen nog klein zijn en bijvoorbeeld nog niet kunnen mailen.
Als je wilt gaan (op een legale manier) heb je toestemming nodig van de rechter. Wat die zal beslissen, geen idee. Het feit dat jij daar een hechte familie hebt of het een beter bestaan kan bieden voor je werk, zijn dat allemaal argumenten die tellen. Dat er al een afspraak was tussen jou en je ex niet (schat ik in).
Ik wens je in ieder geval veel wijsheid toe en ik ben benieuwd hoe dit afloopt. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: vr 10 jul 2009 17:43 Onderwerp: |
|
|
| nudea schreef: | | Soms moeten we ons vragen of de zaken wel goed geregeld zijn, anders blijft altijd alles hetzelfde en wordt niets verbeterd. Ik denk dat de wetten en de richtlijnen die de rechters hanteren in dit soort situaties verbeterd kunnen worden. Alleen al de term "in het belang van het kind" is zo abstract en open voor interpretatie, dat iedereen het de kant op kan buigen die hij/zij voor goed acht. |
Wat zou het alternatief zijn? Dat de moeder altijd gelijk krijgt? Of juist dat de vader altijd gelijk krijgt? Of bedoel je dat er strakke criteria zouden moeten zijn die gewoon strikt gevolgd moeten worden en waar het antwoord dan uit volgt? Dat soort strakke regels zijn niet te geven, want elke situatie is weer anders.
| Quote: | | (...), want er moet naar elke individuele zaak gekeken worden en niet er klakkeloos ervan uit gaan dat de huidige maatschappelijke tendens op alle mensen van toepassing is. |
Een rechter zal juist naar de individuele zaak kijken.
| Quote: | | Laten we niet doen alsof vader en kind geen relatie meer hebben op het moment dat je naar het buitenland verhuist. |
Laten we niet doen alsof moeder en kind geen relatie meer hebben op het moment dat moeder naar het buitenland verhuist en het kind bij de vader blijft.
Ik kan en wil geen oordeel vormen over jouw specifieke situatie, maar feit is dat het kind niet in twee kan worden gesplitst en dat vader en moeder in beginsel gelijke rechten hebben. Vervolgens komen alle omstandigheden van het geval om de hoek kijken en moet er een afweging worden gemaakt. Dat het belang van het kind daarbij voorop staat lijkt mij alleszins redelijk.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
nudea
Leeftijd: 44
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 6
|
| Geplaatst: vr 10 jul 2009 23:21 Onderwerp: |
|
|
Het kind hoort daar waar het zich het meeste thuis voelt en diegene die de zorg kan bieden. Als je als moeder (of vader) de volledige zorg voor het kind hebt gehad, hoort dit voortgezet te worden als de kinderen zich goed ontwikkelen en deze ouder ze naar behoren opvoedt. Het maakt in dat geval niet uit of deze ouder de moeder of vader is.., dus nee, ik bedoel niet te zeggen dat de zorg voor de kinderen na scheiding automatisch aan de moeder toegewezen moet worden.  Dit kan net zo goed de vader zijn.
Als de kinderen zich goed kunnen uitdrukken kunnen ze dit ook op een gegeven moment zelf aangeven natuurlijk. Dit kan al eerder dan 12 jaar denk ik, maar is natuurlijk ook afhankelijk van het desbetreffende kind, want niemand is hetzelfde.
| Quote: | | Wat zou het alternatief zijn? Dat de moeder altijd gelijk krijgt? Of juist dat de vader altijd gelijk krijgt? Of bedoel je dat er strakke criteria zouden moeten zijn die gewoon strikt gevolgd moeten worden en waar het antwoord dan uit volgt? |
haha nee dat bedoel ik zeker niet! Ik meen dat "belang van het kind" verder toegelicht kan worden. Dat hier bijvoorbeeld richtlijnen voor worden opgezet. Wetgevers hebben dit al geprobeerd en een poging hiertoe gedaan, maar dit is tot op heden op niets uitgelopen. Je zou bijvoorbeeld een soort checklist kunnen maken waaraan voldaan moeten worden zodat beter in beeld wordt gebracht wat nou precies in het belang is van een kind. Dit zou rechters kunnen helpen in het maken van een beslissing en zo voorkom je dat teveel wordt overgelaten aan persoonlijke interpretatie.. want laten we wel realistisch zijn: rechters zijn ook maar mensen.
| Quote: | | Een rechter zal juist naar de individuele zaak kijken. |
haha Zo zou het inderdaad moeten zijn! Maar vergeet niet dat het soms erg moeilijk is om erachter te komen wat zich werkelijk heeft afgespeeld, want: ze waren/zijn er niet bij! Dus het blijft moeilijk in te schatten wat de werkelijke situatie is.
| Quote: | | Ik kan en wil geen oordeel vormen over jouw specifieke situatie, maar feit is dat het kind niet in twee kan worden gesplitst en dat vader en moeder in beginsel gelijke rechten hebben. |
Als de vader en de moeder evenveel voor de kinderen hebben gezorgd en de kinderen evenveel aan beiden zijn gehecht en zij beiden NET ZO GOED in staat zijn voor ze te zorgen, dan ja: inderdaad.
Maar dan zal wel eerst aan deze voorwaarden voldaan moeten worden, wil je deze stelling erop los laten. En dan heb ik het hier niet (alleen) over een puur juridisch oogpunt. Maar over "het belang van het kind".
Maar weet je, 100% gelijkheid zal er nooit zijn, dat is een illusie. Mannen kunnen (tot op heden nog) geen kinderen baren en geen borstvoeding geven. Deze band is uniek. (Mannen)Emanicipatie is allemaal allemaal goed en wel, maar mannen en vrouwen zijn nou eenmaal niet hetzelfde.
| Quote: | | Vervolgens komen alle omstandigheden van het geval om de hoek kijken en moet er een afweging worden gemaakt. Dat het belang van het kind daarbij voorop staat lijkt mij alleszins redelijk. |
Dan ga je er wel heel makkelijk vanuit dat het oordeel dat wordt uitgesproken altijd de juiste is. In een perfecte wereld zou het inderdaad zo zijn, maar in de praktijk ligt het soms toch een beetje anders. Helaas.
[/quote] |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: vr 10 jul 2009 23:40 Onderwerp: |
|
|
| nudea schreef: | | (Mannen)Emanicipatie is allemaal allemaal goed en wel, maar mannen en vrouwen zijn nou eenmaal niet hetzelfde. |
Mag ik dat argument ook gebruiken wanneer het mij als man uitkomt? 
| Quote: | | Quote: | | Vervolgens komen alle omstandigheden van het geval om de hoek kijken en moet er een afweging worden gemaakt. Dat het belang van het kind daarbij voorop staat lijkt mij alleszins redelijk. |
Dan ga je er wel heel makkelijk vanuit dat het oordeel dat wordt uitgesproken altijd de juiste is. In een perfecte wereld zou het inderdaad zo zijn, maar in de praktijk ligt het soms toch een beetje anders. Helaas. |
Nee hoor, ik geef alleen hoe het juridisch ongeveer is geregeld. Over het "juiste" oordeel is zullen doorgaans minimaal twee tegenstrijdige meningen zijn. Vaak zal er niet een duidelijk juist oordeel zijn, maar zal de rechter de knoop toch doorhakken.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
ouwe sloeber
Leeftijd: 52
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 342
|
| Geplaatst: zo 12 jul 2009 14:31 Onderwerp: |
|
|
| Quote: | Maar weet je, 100% gelijkheid zal er nooit zijn, dat is een illusie. Mannen kunnen (tot op heden nog) geen kinderen baren en geen borstvoeding geven. Deze band is uniek. (Mannen)Emanicipatie is allemaal allemaal goed en wel, maar mannen en vrouwen zijn nou eenmaal niet hetzelfde.
|
Ik begrijp niet goed hoe dit een moeder het recht geeft duizenden kilometers van de vader vandaan te verhuizen?
| Quote: | Maar laten we even stil staan en ons afvragen of dit wel rechtvaardig is voor het kind dat op komst is? Ok, voor het bestaande kind acht de rechter het beter dat het contact tussen vader en kind niet veranderd, maar wat geldt voor het kind dat op komst is? Heeft dat geen recht op een intact gezin waar vader en moeder samenwonen en een gezin vormen? Wordt de moeder in haar vrijheid zover beperkt dat zij geen nieuw gezin kan stichten als dit een verhuizing tot gevolg heeft?
|
Het kind dat op komst is heeft nog geen band met de vader en is er ook geen sprake van verbreken van een relatie. Het stichten van een nieuw gezin, moet dat dan ten koste van het 'bestaande' kind (want een sterk verminderd contact met de andere ouder is wel een heel groot offer dat de vertrekkende ouder het kind gedwongen laat maken). Mogelijk besluit de rechter dat de moeder best een nieuw gezin mag stichten ver weg, maar het andere kind dan bij de vader blijft. Die heeft er ten slotte part nog deel aan dat de moeder (in dit geval dan) weg wil.
Andersom is de situatie wat mij betreft hetzelfde. Stel dat de vader weg wil verhuizen met het kind, dan kan de moeder daar ook bezwaar tegen maken. |
|
|
|
|
|
nudea
Leeftijd: 44
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 6
|
| Geplaatst: ma 13 jul 2009 17:32 Onderwerp: |
|
|
...100% gelijkheid zal er nooit zijn, dat is een illusie. Mannen kunnen (tot op heden nog) geen kinderen baren en geen borstvoeding geven...(Mannen)Emanicipatie is allemaal allemaal goed en wel, maar mannen en vrouwen zijn nou eenmaal niet hetzelfde.
| Quote: | | Ik begrijp niet goed hoe dit een moeder het recht geeft duizenden kilometers van de vader vandaan te verhuizen? |
Ik denk dat je het in het context moet houden waarin ik dit heb geschreven. Ik probeer te zeggen dat mannen en vrouwen niet gelijk zijn en ook vaker wel dan niet, verschillende rollen spelen in de zorg en opvoeding voor de kinderen. Er moet naar elke zaak/situatie apart gekeken worden en niet klakkeloos aangenomen worden dat de man (of de vrouw) dezelfde rol heeft gespeeld en net zo belangrijk is voor de kinderen als de ander.
En natuurlijk heeft de moeder het recht om te verhuizen indien dit de toekomstsperspectieven en het leven van het kind zal verbeteren!
Het belang van het kind gaat voor, en niet het belang van de man.. weet je nog..?
| Quote: | | Het kind dat op komst is heeft nog geen band met de vader en is er ook geen sprake van verbreken van een relatie. |
Ok, dus je wilt stellen dat het -nog ongeboren- kind om deze reden geen recht heeft om in een gezinsverband op te groeien?
| Quote: | | Het stichten van een nieuw gezin, moet dat dan ten koste van het 'bestaande' kind (want een sterk verminderd contact met de andere ouder is wel een heel groot offer dat de vertrekkende ouder het kind gedwongen laat maken). |
Ik vraag mij af waarop deze stelling is gebasseerd...
Ten eerste zou er gekeken moeten worden hoe de man aan zijn rol als vader invulling geeft. Men kan niet zomaar dingen aannemen, zonder van de feiten uit te gaan. Ten tweede kan ik je zeggen dat de kwaliteit van het contact tussen kind en uitwonende ouder niet zozeer afhankelijk is van de frequentie, maar van de KWALITEIT van het contact. Met de stelling dat verhuizing per definitie slecht zou zijn voor het contact, ben ik het niet mee eens. Je kunt prima oplossingen bedenken waarbij de uitwonende ouder het kind meerdere keren per jaar voor langere aaneengesloten periodes kan zien. Het is echt afhankelijk van de afspraken die de ouders hierover maken en in hoeverre zij bereid zijn dit goed te regelen.
| Quote: | | Mogelijk besluit de rechter dat de moeder best een nieuw gezin mag stichten ver weg, maar het andere kind dan bij de vader blijft. Die heeft er ten slotte part nog deel aan dat de moeder (in dit geval dan) weg wil. |
Ik dacht dat we altijd van het belang van het kind uitgingen???? 
En zo zie je maar weer dat de term "belang van het kind" veel te onduidelijk is en meer vragen oproept, dan het daadwerkelijk beantwoord. Verschillende mensen, interpreteren het op verschillende wijze. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: ma 13 jul 2009 19:05 Onderwerp: |
|
|
De term "in het belang van het kind" is natuurlijk ook nooit bedoeld als eenvoudig besliscriterium. Zoals al opgemerkt zijn er geen eenvoudige criteria te geven die recht doen aan de verscheidenheid van individuele gevallen.
De uitkomst van een procedure is misschien niet voorspelbaar, maar de rechter hakt wel de knoop door. Daardoor ontstaat er uiteindelijk zekerheid. Veel meer valt er niet te bereiken. Het is in de regel onmogelijk om beide partijen tevreden te stellen, want anders zouden de partijen er onderling wel zijn uitgekomen.
Verder heeft het weinig zin om tegen iedere suggestie dat de rechter wel eens ten gunste van de vader zou kunnen beslissen uit te vallen met "belang van het kind, weet je nog".
Er is ook geen enkele reden om ervan uit te gaan dat de rechter ook maar iets "klakkeloos" zal aannemen.
Probeer je gelijk niet hier te halen maar bij de rechter.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
|
|
| |
Pagina 1 van 1 |
|
|
U mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
U mag geen reacties plaatsen
U mag uw berichten niet bewerken
U mag uw berichten niet verwijderen
U mag niet stemmen in polls
|
|
|
|
