ib groep ouderbijdrage en kinderalimentatie

[frans010101]

Mijn zoon is de mening toegedaan dat het bedrag van de ouderbijdrage bovenop de afgesproken kinderalimentatie betaalt dient te worden. De ouderbijdrage is bepaalt op 301 euro en ik betaal al kinderalimentie voor hem van 364 euro.
Wat is nu billijk ?

[bona fides]

Dat lijkt mij onjuist. De kinderalimentatie geeft invulling aan de onderhoudsplicht van de ouder. De ouderbijdrage is volgens mij een rekenbedrag dat wordt gebruikt om bij de vaststelling van de hoogte van (aanvullende) studiefinanciering rekening te houden met diezelfde onderhoudsplicht. Het gaat m.i. dus om twee bedragen voor dezelfde verplichting. Je hoeft aan die verplichting natuurlijk maar één keer (per maand) te voldoen. Het komt er volgens mij op neer dat de tabel die wordt gebruikt om de hoogte van de ouderbijdrage te bepalen afwijkt van de tabel die wordt gebruikt om de hoogte van de kinderalimentatie te bepalen.

Het door de rechter of bij convenant vastgelegde bedrag aan kinderalimentatie is het bedrag dat je op dit moment verplicht bent te betalen.

(Aanvulling of verbeteringen van andere forumleden zijn welkom.)
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[frans010101]

Het vervelende is ' mijn zoon vindt dit niet'. Wat overigens hierbij ook een rol speelt is het volgende;

in 2007 is mijn zaak failliet gegaan. Dit is uitgerekend het peiljaar van de ib-groep. Ik maak geen bezwaar tegen 2007 omdat ik me verplicht voel het afgesproken bedrag van de alimentatie te betalen. Mijn zoon wil nu dat ik herziening van het peiljaar aanvraag want dan zou hij recht hebben op een aanvullende beurs.

Overigens ik probeer er alles aan om contact te houden met mijn zoon. Ik heb drie kinderen en ik betaal voor elk kind het genoede bedrag, daarnaast betaal ik ook 600 euro partneralimentie per maand. Ik kan het geeneens betalen. Mijn inkomen is inderdaad drastisch verlaagd(2300 euro bruto).

Het convenant was afgesproken omdat ik graag voor mijn kinderen wil betalen, maar nu gaat het wel erg scheef worden.

Overigens heeft mijn zoon ook nog op zijn 18e 18000 euro gekregen(was een spaarrekening opgebouwd om zijn studie te betalen). Eigenlijk een beetje ten einde raad. Ik vraag wat moet ik doen en niet hoe ik eronder uit kom. Het bedrag van de kinderalimentie blijf ik sowieso betalen

[hermanJ]

Nou Frans,
daar ben je mooi mee!
Als ik het zo bekijk dan kan je van het bedragje dat je overhoudt niet meer leven. Was het je daar allemaal om te doen?
Het lijkt mij niet dat je zoon recht heeft op én én. Stel de IB groep maar op de hoogte van de situatie en laat ze maar berekenen wat er dan van jou verwacht wordt (je draagkracht lijkt me negatief, dus zou op 0 moeten uitkomen).
En het is zuur voor je zoon dat hij het gespaarde geld niet kan verbrassen of investeren, maar ja, het leven kan ook hard zijn zo nu en dan. Crisis is niet voorbehouden aan enkelen, maar treft velen.
Ik hoop voor je dat hij geen rechten gaat studeren

[bona fides]

[tussenwalenschip]

Inderdaad,Als jij 2300 bruto hebt en je betaald 3x dat bedrag aan k.a. en 600 p.a zou ik een herziening aanvragen, voor alle alimentaties die je betaald.De alimentaties zullen zeker een stuk minder worden. Als je zoon zo op je geld uit is, zou ik dit zeker doen,en niet die zoete lieve vrede bewaren, wat je persoonlijk diep raakt.

Ik wens je veel wijsheid toe in deze beslissing.

[sietske1980]

De ouderbijdrage kan je zoon niet rechtens bij je afdwingen. Ik ken massa's studenten die (zonder gescheiden ouders) ook niet dat bedrag krijgen wat de IBG stelt dat het zou moeten zijn. Je zoon moet gewoon leren dat hij nu zelf ook verantwoordelijk is voor zijn inkomen. Als hij het te weinig vindt, dan moet hij erbij gaan werken of lenen.

[bona fides]

[tikSimone]

Frans, als je verder geen vermogen op de plank hebt (waar ik gezien je faillissement maar even van uit ga), dan moet je écht herziening van de alimentatiebedragen en de ouderbijdrage vragen, hoor!
Dit lukt zo toch niet??? Doe dat voordat je in grote problemen gaat komen.

Ik begrijp wel dat je je verplicht voelt moeders en de kinderen financieel te ondersteunen en dat je er belang bij hebt de vrede te bewaren, maar dat heeft toch allemaal wel zo zijn grenzen, hoor, en die verantwoordelijkheid ligt net zo goed bij hen.

En je zoon, die moet gewoon eens even wat meer aan zijn plichten dan aan zijn vermeende rechten denken. Laat hij gewoon een baantje zoeken; daar word je een grote jongen van!
_________________
Nait soez'n, moar doun!

[frans010101]

Nee ik ben zelf niet failliet. De bv is failliet gegaan (en daarna meteen (een maand) gescheiden. Een jaar lang geen inkomen gehad en gelogeerd bij een vriend. Toen weer werk gevonden. Mijn inkomen is sterk gedaald. Heb nog wel eigen vermogen, namelijk de helft van de overwaarde van mijn oude woning. Maar die heb ik natuurlijk ook nodig als ik zelf eventueel een woning wil kopen.

Contact met mijn advokaat opgenomen;

Ik betaal aantoonbaar kinderalimentatie en die is zelfs hoger dan de ouderlijke bijdrage. Volgens hem hoef ik niets te ondernemen want de kinderalimentatie is bedoeld voor ouderlijke bijdrage. Mijn advokaat zei ook dat mijn zoon best mag verzoeken om een ander peiljaar aan te vragen. Maar dat eisen niet nodig is.

[frans010101]

Overigens heb ik het mijn zoon al uitgelegd(per mail), maar daar reageert ie niet op. Ik vind het verder wel vervelend dat hij zo reageert, maar ik heb besloten dat dit zijn keuze is en dat hij zelf moet weten hoe hij er verder mee omgaat. Ik ben er niet blij mee, maar ik weet dat ik niets fout doe. Al een tijd geleden besloten dat ik mijn geluk in mijn leven niet laat bepalen door anderen. Als mijn kinderen besluiten om geen contact met me te hebben, dan is het heel vervelend. Maar ik ga niets afdwingen of mezelf verweren. Ik weet dat mijn ex-vrouw nog steeds kwaad op me is..... waarom weet ik niet; daarom is het ook mijn ex. Natuurlijk heb ik de afgelopen jaren gemerkt dat zij een slechte rol in deze speelt. Ach maar dat schijnt gewoon te zijn in dit land. Laat mij eigenlijk ook koud.
Ik wil voorkomen dat mijn kinderen er onder lijden. Ik weet uit eigen ervaring dat er daaroor twee nodig zijn. En helaas dat is nu eenmaal niet zo.
Natuurlijk zou ik mijn verhaal kunnen doen naar de kinderen. Maar waarom zou ik mijn negatieve ervaringen met hun moeder met hun delen. Ik wil ze daarmee geen pijn doen. Ik ben ervan overtuigd dat eens als zij zelf volwassen zijn, zij zich meer zullen gaan realiseren.