Beroep op colportagewet art. 25 mogelijk?

[ilonka]

Ik was bezig mij te orienteren op het openen van een bankrekening bij een andere bank. Hiervoor was noodzakelijk dat ik een gsprek zou hebben met een adviseur van de bank. Naar aanleiding van dat gesprek is gelijk een overeenkomst met de bank gesloten voor het openen van een bankrekening.

Na een paar dagen kreeg ik toch wel spijt dat ik met die bank in zee ben gegaan. Heb binnen 2 werkdagen (eerst mondeling) en na 5 werkdagen schriftelijk gewezen op art. 25 van de Colportagewet en dat de overeenkomst als ontbonden moest worden beschouwd. Dus vernietiging van de overeenkomst. Er ontstond vervolgens een discussie met de bank die zei dat ik een beeindigingsovereenkomst moest tekenen.

Heb ik terecht gewezen op art. 25 van de Colportagewet of zit ik er falikant naast?

[bona fides]

Vermoedelijk loopt je beroep op art. 25 stuk op:

[WimWest]

De hele overeenkomst valt niet onder de Colportagewet. U heeft de adviseur uitgenodigd en u wist waarover het gesprek zou gaan. De handelingen vallen mijns inziens gewoon onder de Wet financieel toezicht.

[ilonka]

De bank bepaalde dat ik een afspraak moest maken voor informatie. Ik was in eerste instantie op de bonnefooi naar de bank gegaan om informatie te gaan halen. Mijn intentie was op dat moment nog niet om een bankrekening daar te openen. Het gesprek met de aviseur zou vrijblijvend zijn. Op het moment dat ik inderdaad toch besloot een rekening te openen heb ik verder niet de gelegenheid gehad om over die informatie na te denken.

[bona fides]

Maar dan zou er ook sprake zijn van colportage als je zonder specifieke intentie een electronicazaak inloopt, en dankzij een goed verhaal van de verkoper met een nieuwe televisie naar huis gaat.

Een beroep op art. 25 Colportagewet loopt dus al stuk op het ontbreken van een persoonlijk bezoek.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[ilonka]

Maar dat is toch ook het geval als je iets koopt op bijvoorbeeld de Huishoudbeurs of je laat je een abonnement aansmeren op zo'n beurs?

[bona fides]

[ilonka]

Dus als ik het goed begrijp kan ik in deze situatie geen beroep doen op de Colportagewet.
Maar het is wel zo toen ik de algemene voorwaarden thuis aan het lezen was, ik achter zaken kwam die mij niet waren verteld tijdens het informatieve gesprek met de adviseur. Deze bank gaat namelijk behoorlijk ver met het indringen van je privacy. Zo was al voordat wij het informatieve gesprek hadden, informatie opgevraagd bij het BKR. Dit was niet gecommuniceerd aan ons. En zo waren er nog een aantal dingen, die niet goed voelden. Ik heb me tijdens het gesprek laten meeslepen door de adviseur en mijn man. Naderhand kreeg ik dus enorme spijt dat ik met die bank in zee ben gegaan. Maar goed ik kan me dus niet ergens op beroepen dat de overeenkomst vernietigd is?

Klopt het dat ik dan wel een beeinidgingsovereenkomst moet ondertekenen bij de bank?

[bona fides]

Algemene voorwaarden die niet voor of bij het tekenen ter hand zijn gesteld, zijn vernietigbaar.

[ilonka]

De bank had die beeindigingsovereenkomst al klaar liggen. Maar ik heb geweigerd die te tekenen, omdat ik in mijn brief al had meegedeeld dat ik de overeenkomst heb opgezegd. Ben ik wel verplicht die overeenkomst te tekenen? Ik vind het namelijk een beetje overdreven.

[bona fides]

Je vindt het overdreven dat je iets moet doen om ongedaan te maken waar je eerder voor hebt getekend? Je moet blij zijn dat je het zonder al te veel problemen ongedaan kunt maken.

Zodra je ergens mee akkoord bent gegaan, staat het je niet meer vrij om daarop terug te komen wanneer je dat leuk vindt of wanneer je dat beter uitkomt. Ik heb verder geen reden om aan te nemen dat de bank op grond van één of andere wet genoegen zou moeten nemen met jouw schriftelijke opzegging.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[ilonka]

In ieder geval bedankt voor het meedenken. Ik zat dus verkeerd met mijn gedachtengang. Al doende leert men, niet waar.

Maar ik wil even iets rechtzetten. Ik krijg de indruk dat jij vindt dat ik op een onbezonnen manier een bankrekening heb geopend en er nu van af wil, omdat ik dat zo leuk zou vinden. Ik heb er juist goed over nagedacht. Ik wilde af van de bank die ik al jaren heb, omdat het grote graaien aan de top daar mij zeer tegen de borst stuit. Ik dacht een goede andere bank te hebben gevonden. Maar achteraf bleek dat deze bank wel op een hele rare manier omgaat met de privacy en niet transparant en wantrouwend handelt naar de klant toe. Dan moet je een afweging maken, vind ik. Ofwel accepteren dat de top van mijn eigen bank hoge bonussen in zijn zak steekt en de service aan de klant is goed, ofwel een bank die zich niet bezig houdt met aandeelhouders en de service aan de klant is stukken minder.

[bona fides]

Ik heb er zeker niets op tegen dat je van gedachten verandert, maar mijn punt is dat het niet automatisch is dat de andere contractspartij daarmee akkoord gaat.

Je kunt natuurlijk een hoop tijd besteden om uit te zoeken of je op basis van één of andere regel het recht blijkt te hebben om schriftelijk op te zeggen zonder een door de bank opgestelde beëindigingsovereenkomst te tekenen, maar ik voel er weinig voor om dat voor je te doen. Je kunt namelijk ook gewoon die overeenkomst tekenen.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[theod]

Beste Ilonka.

Een bank is verplicht alvorens dat je een nieuwe rekening kunt openen te controleren of je aangemeld staat bij het BKR, dat deze bank het heeft gedaan voor dat ze met jou in gesprek gingen lijkt mij heel normaal, nu kon de vertegenwoordiger van de bak direct de zaak afhandelen zonder jou langer aan het lijntje te moeten houden.

Overigens elke bank wil jou als klant om er aan te verdienen.

[ilonka]

Een bank is verplicht het te controleren bij het BKR als je krediet wenst. Als je alleen maar een betaalrekening wenst te openen, mag een bank het controleren bij het BKR. Maar dit was helemaal niet gecommuniceerd met ons.
En trouwens het BKR heeft niet een waterdicht systeem. Ik begeleid mensen met schulden. Een daarvan heeft een schuld van 15.000,- bij diverse instanties waarbij gerechtsdeurwaarders aan te pas zijn gekomen. Die persoon staat dus niet bij het BKR geregistreerd. Dus in theorie zou deze persoon makkelijk krediet kunnen verkrijgen bij een bank. Is toch ook krom?