Legaat onder last

[bona fides]

Ik vind hier een voorbeeld dat wat anders is dan de casus, maar wel interessant is:

[Mosje]

[bona fides]

[Mosje]

[bona fides]

Maar impliceert een met een last bezwaard legaat in combinatie met art. 4:132 BW niet dat de erfgenamen zelf de erfenis weliswaar onder algemene titel, maar voorwaardelijk, verkrijgen? Namelijk onder de ontbindende voorwaarde dat eerst het legaat wegens het niet uitvoeren van de last door de legataris en vervolgens de erfenis wegens het niet uitvoeren van de last door de erfgenamen vervallen wordt verklaard?

Laat ik het eenvoudiger maken. Stel A benoemt zijn buurman B als enige erfgenaam onder de last dat B zijn hond verzorgt. A's enige kind C kan bij niet-uitvoering van de last de rechter vragen de erfstelling vervallen te verklaren, waarna C erfgenaam zou worden. Zover is het echter nog niet. In de nalatenschap van A bevindt zich een huis, maar B heeft al een huis dus wil het van A geërfde huis verkopen. Het lijkt mij dat B het huis niet onvoorwaardelijk kan leveren aan een koper. B verkrijgt het huis immers, weliswaar onder algemene titel, doch onder de ontbindende voorwaarde dat zijn erfstelling wegens niet-uitvoering van de last wordt vervallen verklaard door de rechter (art. 4:131 lid 1 BW). Eens?

Het lijkt me verder dat als de last niet direct op B rust, maar B wel wordt verplicht het huis te legateren aan D, terwijl D wordt belast met de zorg van A's hond, de erfstelling van B in verband met art. 4:132 BW nog steeds voorwaardelijk is in de zin van de eerste alinea van dit bericht.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[Mosje]

[bona fides]

Ik ben benieuwd.

Ik geef toe dat uit de wet niet letterlijk volgt dat B's erfstelling voorwaardelijk is als D een met een last bezwaard legaat krijgt toebedeeld, maar uit art. 4:132 BW volgt wel dat zodra dat legaat komt te vervallen, de last op B komt te rusten, en dat betekent weer dat de erfstelling van B voorwaardelijk is (art. 4:131 BW). Het lijkt me dat een verkregen recht dat op een later moment voorwaardelijk kan worden, nu al voorwaardelijk is.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[Mosje]

Hij zei dat het in principe afhangt van hoe de last is geformuleerd. Is de last heel algemeen geformuleerd dat het dier door _iemand_ verzorgd moet worden, dan kun je de last waarschijnlijk door de koper laten overdragen.

m.b.t. het voorwaardelijke recht van de erfgenamen aan wie het legaat toevalt als de vervallenverklaring wordt uitgesproken, zei hij dat hij het een interessante vraag vond en het nog even voor volgende week verder zou uitzoeken. Hij wist het niet helemaal uit z'n hoofd.
Leuk leuk puzzels!

Ik zal hier volgende week maandag waarschijnlijk wel weer een update neergooien!

[Mosje]

Gister even gesproken met de professor:

In principe blijft de last inderdaad terugvallen (4:132) bij andere erfgenamen na het uitspreken van de vervallenverklaring. Dit gaat door tot zelfs de zesde graad!
Deze (toekomstige) verkrijging zou je dan inderdaad kunnen zien als een voorwaardelijke verkrijging. Als immers de erfgenamen die het legaat verkrijgen na vervallenverklaring zelf niet de last uitvoeren, dan kunnen zij ook weer worden vervallen verklaard en valt het legaat toe aan de eerstvolgende gerechtigde in het versterferfrecht!

M.a.w; de last kan beter altijd maar worden uitgevoerd!

[bona fides]

[Mosje]

[bona fides]

[Mosje]

Ik bedoelde dat slechts het legaat (waaraan de last was verbonden) een voorwaardelijk eigendomsrecht was. Ik dacht dus dat het voorwaardelijk eigendomsrecht slechts op het huis als zodanig rust, en dat deze voorwaarde (zelfs na vervallenverklaring) niet ging rusten op de gehele erfstelling, maar slechts op dat deel waar het legaat op zag.
Ter illustratie: A en B verkrijgen de gehele erfenis groot 100. Zij moeten tevens een legaat afgeven aan C onder de last X. Als de last X niet zou worden uitgevoerd, zou C vervallen kunnen worden verklaard van zijn recht op het legaat. Het deel van de boedel waarop het legaat ziet, zou dan terugvallen naar de erfgenamen A en B onder dezelfde last X. Ik was van mening dat die last dan slechts zag op het goed waarop het legaat zag, en dat A en B, bij niet uitvoering van last X, slechts vervallen konden worden verklaard van hun recht op het goed waar het legaat hiervoor op zag.

Kennelijk heb ik het antwoord van de docent niet goed geinterpreteerd, vandaar dat ik het vandaag voor de zekerheid nog eens vroeg.
Hij vertelde mij dat de last rust op de persoon die de last op zich moet nemen. De last rust derhalve niet op een bepaald goed, bijvoorbeeld een legaat, maar op de persoon. Dit betekent in mijn voorbeeld hierboven dat na vervallenverklaring van C, omdat hij last X niet heeft uitgevoerd, het legaat terugvalt in de boedel en A en B het krijgen. Wat gebeurt er nu met de last? De last komt toe aan de personen van A en B, dwz; als A en B de last ook niet uitvoeren en vervallen worden verklaard, hun HELE erfstelling aan hen ontvalt. Dit betekent dat de erfdelen die zij hiervoor hebben gekregen (100:2) OOK kunnen vervallen, evenals het goed/geld waar het legaat op ziet.


Het is dus niet zo dat de hele overgang onder algemene titel voorwaardelijk is, maar dat door de vervallenverklaring van C de last op A en B komt te rusten, waardoor hun erfdelen + het legaat waar de last op rust voorwaardelijk zijn. In feite betekent dit inderdaad dat zij al van het begin af aan een voorwaardelijk recht hebben (de ontbindende voorwaare C de last niet uitvoert en en dat zij de last ook niet uitvoeren). Maar de hele overgang onder algemene titel is niet voorwaardelijk. Dit is slechts een (redelijk extreem) effect van de last op (in casu) een enkel legaat.

Kennelijk wordt met de theorie van de last beoogd om de wil van de erflater ( de last ) daadwerkelijk tot uitvoering te laten komen.

[bona fides]

[Mosje]