Officiële waarschuwing?!

JSR1978 · Leeftijd: 47 Geslacht: Sterrenbeeld: Berichten: 3

Een schets van de afgelopen 12 maanden:

Mijn vriendin is van april t/m juli 2007 met zwangerschapsverlof geweest en sinds augustus 2007 weer voor 60% teruggekeerd bij haar werkgever (voorheen een 100% baan). Dit was een mondelinge afspraak en ondanks herhaalde aanvragen van mijn vriendin is dit door de werkgever nooit schriftelijk op papier gezet (contract is ook nooit aangepast).

Terugkeer is prima verlopen, vriendin kon op dezelfde klanten blijven werken, tot groot genoegen van klanten en collega's.

Pas op 23 januari 2008 salarisonderhandelingen gehad. die bij deze werkgever traditiegetrouw moeilijk verlopen.
Voorstel werkgever (mondeling): uitbetaling op basis van 70% aangezien ze de extra uurtjes die mijn vriendin vaak op haar 2 vrije dagen vanuit huis ook nog werkt hiermee willen compenseren. Geen loonsverhoging. Mijn vriendin heeft toen om twee dagen bedenktijd gevraagd.

Tegenvoorstel (schriftelijk, 2 dagen later) van vriendin: uitbetaling op basis van 60% met 15% loonsverhoging, waardoor netto onderaan de streep hetzelfde overblijft.

Geen reactie van werkgever gekregen, bij ontvangen salarisstrook februari (op 3 maart 2008) bleek dat ze hun eigen voorstel hebben uitgevoerd (dus obv 70%, geen loonsverhoging) en de maand januari was niet met terugwerkende kracht gecompenseerd.

Hierop heeft mijn vriendin opnieuw schriftelijk aangegeven dat ze niet accoord ging met deze regeling en heeft opnieuw haar tegenvoorstel van 60% + 15% loonsverhoging op tafel gelegd.

Werkgever weigerde dit op 19 maart met volgende argumentatie:
"We kijken naar een bij een evaluatie naar een heel jaar en we kijken daarbij ook naar de wel/niet stijging van arbeidsproductiviteit en de kosten die daar tegenover staan. Het afgelopen jaar is de arbeidsproductiviteit door een zeer ingrijpende (en leuke) verandering in je privé leven niet fors gestegen. Dat is helemaal niet erg maar houdt dan verder wel in dat ook de salariële ontwikkeling even stagneert. Zodra die weer stijgt komt ook weer ruimte voor een ontwikkeling in je salaris in zicht.

We hebben, ondanks dat dit in drie dagen lastig is i.v.m. bereikbaarheid, je functie zoveel mogelijk in stand gehouden en zo interessant mogelijk voor je gehouden omdat we er vertrouwen in hebben dat de ontwikkeling weer een (verder) opgaande lijn zal gaan vertonen. Zodra dat het geval is praten we verder.´"

Hierop (21 maart 2008) heeft zij als volgt schriftelijk gereageerd:

"Jullie geven aan dat er gekeken wordt naar heel 2007 en dat wel/niet stijgen van arbeidsproductiviteit een reden is voor het wel/niet geven van salarisverhoging, want de kosten die er tegenover staan wegen ook mee.

Jullie geven verder min of meer aan dat parttime werken inhoudt dat je salarisontwikkeling stagneert. Mede door bovenstaande vind ik dat dus duidelijk een ongegrond argument en eigenlijk voel ik me ook een beetje gediscrimineerd.

Ik ga er vanuit dat we er wel uit gaan komen, maar ik wil de volgende punten toch even zeer duidelijk laten overkomen.

1) De Commissie Gelijke Behandeling heeft in soortgelijke situaties meedere malen uitspraken gedaan die hiermee verband houden. Het niet willen geven van een salarisverhoging omdat ik nu parttime werk na mijn zwangerschap wordt aangemerkt als discriminatie op basis van geslacht.

2) Ik kom nagenoeg elke ochtend ruim eerder naar kantoor dan het kwartiertje dat ik einde middag eerder weg moet om mijn dochter op te halen. Daarbuiten werk ik als het nodig is zonder problemen (en zonder dat ik daar geld voor heb gevraagd!) op donderdag en vrijdag ook vanuit huis en ben ik nagenoeg altijd telefonisch bereikbaar voor collega's en klanten. Jullie hebben meer dan een keer aangegeven dat erg te waarderen.

3) Mijn arbeidsproductiviteit is mijns inziens geheel niet in het geding gekomen, aangezien ik mezelf nu alleen maar makkelijker kan 'terugverdienen' voor het bedrijf. Als voorbeeld noem ik even de *klantnaam* goodies voor TV: hiermee betaal ik mezelf jaarlijks al dik terug. De goodies zijn een vaststaand gegeven en vrijwel nooit meer een geval van 'krijgen we 'm wel of krijgen we 'm niet', dat is inmiddels wel mijn verdienste en resultaat van mijn energie & aandacht die ik in deze klant stop (met plezier). De balans tussen arbeidsproductiviteit en kosten staat in mijn ogen dus geheel niet ter discussie.

4) Verder heb ik zelf op meerdere momenten sinds ik weer terugben na mijn verlof gevraagd hoe jullie zelf vinden dat het gaat. Het enige dat ik te horen heb gekregen is dat jullie er zelf wel verbaasd over waren hoe goed het loopt en dat jullie verwacht hadden dat het minder soepel zou gaan.

5) Het interessant houden van mijn functie heb ik voor het grootste deel aan mezelf te danken, niet zozeer aan jullie. Uiteraard is het fijn dat ik mijn huidige positie kon behouden, zij het met een iets kleiner klantenpakket. Maar mijn eigen vooruitgang op het gebied van delegeren, overdragen en vanaf afstand de zaken goed in de gaten houden en stroomlijnen zorgen ervoor dat alles goed loopt. Uiteraard is het gebaar van jullie kant om mij een halve dag extra te betalen aardig, maar jullie argumenten om de door mij voorgestelde constructie van loonsverhoging en dan uitbetaling op basis van 60% niet door te voeren vind ik simpelweg ongegrond. Ik zet mij altijd in voor *naam werkgever*, maar het gevoel van gebrek aan waardering wordt groter en dat is erg jammer."

Ondanks herhaalde verzoeken bleef haar werkgever weigeren om schriftelijk én inhoudelijk te reageren op deze punten. Toen op 4 april de reactie kwam werd het volgende gezegd:

"Zoals beloofd nog even een terugkoppeling op je mail m.b.t. je arbeidsvoorwaarden. We kunnen een lang verhaal gaan houden maar het komt er op neer dat we het zowal qua toon als inhoud niet eens zijn met je mail en daar willen we het graag in een gesprek met je over hebben."

Opnieuw geen inhoudelijke reactie van de kant van de werkgever. Bijkomend issue is dat mijn vriendin inmiddels opnieuw zwanger is. Ten tijde van de eerste gesprekken op 23 januari was dit nog niet bekend.

Vandaar volgende (en laatste) reactie van de kant van mijn vriendin op 7 april:

Het is inmiddels duidelijk dat *naam werkgever", ondanks meerdere verzoeken van mijn kant, niet schriftelijk inhoudelijk wil reageren op mijn mail van 31 maart. De reden waarom is mij geheel onduidelijk. Je doet de zaak min of meer af met "> > zowel de toon als inhoud van je mail bevallen ons niet, we gaan wel praten". Ik denk dat we bij deze dus een patstelling hebben bereikt.

Dit gezegd hebbende wil ik mededelen dat ik bijna 14 weken zwanger ben.
Rondom mijn evaluatiegesprek en mijn reactie via mail met tegenvoorstel in januari, was ik hiervan niet op de hoogte. Het is geheel niet aan mij te
wijten dat we nu nog steeds bezig zijn over mijn arbeidsvoorwaarden. Jullie hebben namelijk 19 maart pas tekst&uitleg gegeven, nadat ik zelf meerdere malen gevraagd had wat de status was.

Tijdens het schrijven van mijn reactie en mening op jullie argumentatie voor het niet geven van salarisverhoging, was ik inmiddels wel op de hoogte van mijn zwangerschap. Het is voor mij echter geheel geen punt in deze discussie, sterker nog: het heeft er niets mee te maken. Ik blijf ook bij mijn standpunten.

Ik heb er echter geen vertrouwen in dat jullie dit los kunnen zien van dit hele verhaal. Ik ben er voor mezelf uit dat ik me de frustratie dus ga besparen en de stress hieromtrent is ook niet goed voor het verloop van mijn zwangerschap. En eerlijk gezegd denk ik ook dat het er anders niet gezelliger op wordt en dat wil ik voorkomen.

Zonder er verder nog woorden aan vuil te maken: ik leg me neer bij uitbetaling op basis van 70% (ondanks dat ik een andere mening ben toegedaan). Per 1 augustus 2008 ga ik weer naar 80% qua werktijden. Dat is wat wij in 2007 samen hebben afgesproken en ik zal me netjes aan deze afspraak houden (en hiermee kom ik tegemoet aan de wens dat ik weer 4 dagen ga werken).

Wat mij betreft is een gesprek hiermee van de baan en ik zie graag een schriftelijke bevestiging van hetgeen hierboven staat. Dan hebben we het geheel duidelijk op papier en is het helder voor ons allebei wat de afspraken zijn.

Hierop heeft haar werkgever eindelijk een schriftelijke reactie gegeven, waarin alleen het punt discriminatie inhoudelijk behandeld wordt:

"we betreuren het dat je je gediscrimineerd hebt gevoeld en dat dit nooit de bedoeling is geweest"

één alinea later wordt het mijn vriendin echter verweten dat ze haar werkgever van discriminatie beschuldigd zou hebben.

Er heeft nog een laatste mailwisseling plaatsgevonden, waarin mijn vriendin aangaf dat ze het jammer vond, dat haar (terechte opmerkingen) afgedaan worden als "neuzelen" (citaat!) en dat ze er verder geen woorden meer aan vuil wil maken en gewoon lekker aan het werk wil.

En toen kwam de knaller. Bovenstaande berichtwisseling heeft plaatsgevonden met één van de twee partners van het bedrijf. Nummer twee heeft continu op cc gestaan. Partner nummer twee stuurde afgelopen vrijdag een mail, waarin hij uitnodigde tot een gesprek, wat vanochtend plaatsvond:

De eerste minuut van het gesprek:

Partner 2 Werkgever: er zijn wat mailwisselingen geweest de afgelopen tijd en wat opvalt is jouw toon en die bevalt ons niet. wat heb je daarop te zeggen?

Vriendin: daar heb ik niet zoveel op te zeggen, behalve dan dat mijn toon zeker kritisch is, maar dat is met recht. en verder heb ik me zakelijk en helder uitgedrukt en ik ben nergens een grens over gegaan.

Partner 2 Werkgever: wij vinden van wel. we geven je daarom ook een offciële waarschuwing, aangezien je toon ons niet bevalt.

Partner 1 heeft zich tijdens het gesprek niet geroerd, en Partner 2 deelt dus een officiële waarschuwing omdat de toon van mijn vriendin hem niet zou bevallen, terwijl hij ruim drie maanden van de zijlijn heeft toegekeken.

Overigens is deze officiële waarschuwing opnieuw alleen mondeling uitgedeeld, met als argumentatie "je toon bevalt ons niet" en tot nu toe dus ook niet schriftelijk ontvangen.

De vraag die mij rest en die ik graag wil voorleggen aan de experten in dit forum (en bij voorbaat mijn excuses voor de extreem lange voorgeschiedenis) ... welke stappen kan mijn vriendin nu ondernemen?

1) ze is het oneens met de officiële waarschuwing
2) de stress is echt niet goed voor haar en haar zwangerschap
3) de werksituatie wordt er niet echt beter op
4) de salarissituatie is "onder protest" geaccepteerd, maar dus ook niet de ideale oplossing

Hopelijk kan een van jullie mij van goede raad voorzien of eventuele volgende stappen mededelen.

Alvast enorm bedankt.

P.S. Het bedrijf is werkzaam in een branche zonder CAO. Er is geen HR manager in het bedrijf (slechts 19 mensen).