Weigering van arts om dossier toe te sturen

[ArjenM]

Mijn vriendin was in behandeling bij een zorgaanbieder waar ook een arts werkzaam was. Die arts heeft een diagnose gesteld, maar die heeft mijn vriendin nooit gezien. De eerste afspraak om de diagnose te bespreken werd afgezegd door de arts en bij de tweede afspraak zat de arts op een andere locatie zonder dat het was doorgegeven.

Mijn vriendin was inmiddels weggegaan bij deze zorgverlener omdat ze er – om andere redenen – geen vertrouwen meer in had.

Toch wou ze graag de diagnose weten die de arts gesteld had. Mijn vriendin heeft toen mij gemachtigd om namens haar die gegevens op te vragen. Op 5 november heb ik toen een brief aan de zorgaanbieder (t.a.v. de arts) gestuurd met daarin het verzoek om het dossier en de diagnose naar mij toe te sturen. Omdat ik hier na een maand nog geen antwoord op had heb ik met de zorgaanbieder gemaild, die mij vertelde dat de arts er al een tijd niet was geweest en de post voor haar nog niet had opgehaald. Ik heb een mail terug gestuurd waarin ik uitlegde wat ik wou en dat ik mijn verzoek nogmaals aangetekend zou herhalen (die aangetekende brief heb ik op 6 november verstuurd en op 4 december weer retour gekregen omdat hij niet was opgehaald), waarop werd geantwoord dat de brief was ontvangen en was doorgestuurd aan de arts. Vervolgens heb ik van de organisatie waar de arts nu werk een mail gekregen waarin de ontvangst van mijn verzoek bevestigd werd en dat ik zo snel mogelijk de informatie toegestuurd zou krijgen.

Op 12 werd ik gebeld door de arts die mijn uitlegde dat ze het onethisch vond om die diagnose, zonder hem met mijn vriendin besproken te hebben, op te sturen. En wou een afspraak maken om de diagnose te bespreken. Ik zou de volgende dag terugbellen om te kunnen overleggen met mijn vriendin. Mijn vriendin wou geen nieuwe afspraak maken omdat ze niet meer naar die arts toe wilt. Ik belde de volgende dag terug maar kreeg geen gehoor.

Ik heb 27 november een mail verstuurd naar de organisatie waar de arts nu werkt, met het verzoek om een afspraak te maken om te bellen of mij het post of email adres van de arts te geven. Omdat ik hierop geen antwoord kreeg heb ik vervolgens een paar dagen later, een mail gestuurd naar de zorgaanbieder met het verzoek om de naam en adresgegevens van hun klachtencommissie, omdat mijn vriendin bij hen in behandeling was.

Na veel 5en en 6en heb ik eerst contact gehad met de zorgaanbieder die vertelde geen klachtencommissie te hebben maar de individuele hulpverleners wel. De zorgverlener heeft contact opgenomen met de arts die mij vandaag uiteindelijk belde.

Tijdens dit gesprek vertelde de arts nogmaals dat ze het geen goede zorgverlening vond om het dossier op te sturen zonder het eerst met mijn vriendin te bespreken. Ik vertelde de arts dat een arts alleen z’n verzoek mag weigeren als de arts kan aantonen dat ten gevolge daarvan de patiënt een gevaar voor zichzelf vormt (hiervan is in dit geval geen spraken). De arts wou mij niet vertellen of ze vond dat mijn vriendin een gevaar voor zichzelf zou vormen als ze zou ingaan op het verzoek in verband met, wat ik kan begrijpen.

Ik kan nu een klacht indienen bij de klachtenorganisatie waarbij de arts is aangesloten maar weet niet hoelang het dan gaat duren voordat ik de diagnose en het dossier heb. Of ik kan naar de rechter gaan, maar dan heb ik waarschijnlijk een advocaat nodig wat ook kosten met zich mee zal brengen.

Wat kan ik het beste doen?

[M]

Misschien toch eerst nog een poging doen om samen met je vriendin een afspraak met deze arts te maken om die diagnose te vernemen?

Ik weet niet wat voor specifieke reden zij heeft om echt geen afspraak meer met die man te willen hebben. Maar als je hiermee naar een rechter wilt gaan zal die ook wel kijken naar hoe flexibel jullie je opgesteld hebben. Het verzoek van de arts om in een afspraak de diagnose te vertellen omdat hij dit liever niet (initieel) per brief wil doen vind ik alleszins redelijk van de arts.

Ik weet verder niet exact wat de regels zijn, maar in principe moet je inzage in je eigen dossier kunnen hebben. Maar ik denk toch dat je het beste akkoord kunt gaan om die afspraak te maken en daar bij voorbaat ook bij te verzoeken dat hij bij die afspraak ook tevens de diagnose op papier heeft staan voor jullie.

[ArjenM]

Tot 2 keer toe had mijn vriendin een afspraak om de diagnose te bespreken. De eerste keer werd door de arts afgezegd en de tweede keer zat de arts op een ander locatie zonder dat het was doorgegeven aan mijn vriendin.

Ze wil niet meer naar die arts omdat ze zich niet serieus genomen voelt en omdat het vertrouwen weg is omdat de arts te veel informatie aan haar moeder heeft gegeven.

Mijn vriendin wil toch graag weten wat de arts als diagnose heeft gesteld omdat mijn vriendin het vermoeden heeft dat er een verkeerde diagnose is gesteld.

Wij begrijpen dat de arts het liever eerst bespreekt maar dat is iets dat mijn vriendin niet wilt. Ook weigert de artseen kopie van het dossier zonder de diagnose op te sturen.

Je hebt toch wel het recht op een afschrift van je eigen dossier, hoe dan ook?

[sietske1980]

Ik denk dat jij dat dossier niet gaat krijgen, ook al heeft je vriendin je gemachtigd. Zelfs advocaten krijgen dit amper voor elkaar. Meestal kun je het wel ter plekke gaan inkijken.
Wat wil je nog met de mogelijk verkeerde diagnose gaan doen?

[ArjenM]

Waarschijnlijk niets. Het is gewoon nieuwsgierigheid.

Het hoeft ook niet persé naar mij gestuurd te worden, het kan ook gewoon naar mijn vriendin gestuurd te worden.

[sietske1980]

waarom stuurt je vriendin dan zelf niet een briefje of heeft ze een telefonisch consult met die persoon? er zal waarschijnlijk in beide gevallen wel een rekening volgen.
waarom zou je nog behoefte hebben aan zijn diagnose als ze toch niet meer daar behandeld wil worden? lijkt me bergen energie kosten die nergens toe gaat leiden.

[ArjenM]

Mijn vriendin vroeg of ik het briefje voor haar wou schrijven omdat ze daar zelf niet zo goed in is. De arts (een vrouw trouwens ) heeft daar ook verder geen probleem mee; als mijn vriendin het briefje zelf had geschreven had de arts hetzelfde gereageerd.

Dat er geld wordt gevraagd voor een kopie is ook geen probleem.

Mijn vriendin wil graag weten wat deze arts over haar geschreven heeft en wat de diagnose was.

[sietske1980]

Als de arts nu ergens anders werkt, dan ligt het dossier misschien in het archief van de oude organisatie. Wellicht houdt ze de boot af omdat de diagnose niet is uitgeschreven, maar bijv. alleen onderzoeksresultaten in het dossier zitten. Je kunt trouwens wel proberen via de huidige behandelaar het oude dossier te laten opvragen. Maar dan moet die er natuurlijk wel het nut van inzien.

[M]

Je had al eerder geschreven dat het twee keer eerder mis gegaan is met een afspraak, maar wellicht is dat om goede redenen geweest. Ik zou toch gewoon een afspraak gaan maken en dan de diagnose vernemen en meenemen op papier.

Als het je puur gaat om de nieuwsgierigheid te bevredigen zou ik in ieder geval niet te moeilijk gaan doen met advocaten of wat dan ook want dat geeft je uiteindelijk meer ellende dan dat het je oplevert. Kun je beter gewoon een nieuwe arts zoeken die je vriendin wel vertrouwt en deze arts een nieuwe diagnose laten stellen. Want als je vriendin de diagnose van deze vorige arts te horen krijgt, vertrouwt ze die diagnose dan überhaupt nog wel? Ik neem gezien je verhaal aan van niet (vertrouw je de persoon niet, dan vertrouw je ook niet wat ie zegt).

Ik zou dus zeggen: weeg even voor jezelf af of het het waard is om dit verder te pushen. Hoe het nu op mij overkomt is het meer het vechten om het vechten zelf, dan dat je daadwerkelijk echt die diagnose nodig hebt. En da's gewoon echt zonde van je energie.

En als je wel wilt vechten: geef nog eerst eenmalig de arts de kans om de diagnose in een persoonlijke afspraak aan jullie te geven. Ik weet niet om wat voor type diagnose het gaan kan, maar ik kan me uitermate goed voorstellen dat een arts dat persoonlijk wil mededelen en niet middels een brief.

[ArjenM]

Bedankt voor de reacties.

Die arts werkt nu inderdaad ergens anders, maar de zorgaanbieder verwijst me naar de arts. De zorgaanbieder blijkt nu ook niet aangesloten te zijn bij een klachtencommissie.

Die twee eerdere keren was er mijnzijns geen goede reden, maargoed een nieuwe afspraak maken is zowiezo geen optie.

Het is ook wel nieuwsgierigheid naar wat er in het dossier staat, maar ook wat is er gedaan en wat is er gezegd. Het gaat hier namelijk om een stuk of 6 gesprekken van een uur.

Het is niet vechten voor het vechten, wij hebben daar ook geen zin in. Ik vroeg me af wat voor moeite het zou zijn om het naar een rechter te brengen, maar volgens jullie geeft dat te veel ellende. Dan lijkt het me inderdaad beter om het niet bij een rechter neer te leggen.

Het gaat ook een beetje om verontwaardiging. Dat de arts weigert, ondanks dat in de WGBO en WBP staat dat je er recht op hebt. Ik kan me wel voorstellen dat de arts het liever eerst wil bespreken, maar dat is geen optie.

[M]

Wellicht kun je nog kijken of haar huidige behandelende arts het dossier kan opvragen.

[arizona]

Andere tip: zoek een arts die je wél vertrouwt, en laat díe het dossier opvragen.

Edit: 2 zielen 1 gedacht

[sietske1980]

Als het gaat het om gesprekken die ze bij de GGZ/Riagg-psycholoog heeft gehad, dan heb ik zoiets ook aan de hand gehad. ik moest of daar komen en het alsnog bespreken (maar dat wilde ik zelf niet; want destijds heb ik eea afgekapt omdat het niet ging; ik wilde alleen dat mijn huidige psych er kennis van kon nemen zodat ik bepaalde dingen niet nogmaals hoefde te vertellen) of het via mijn huidige behandelaar laten lopen. Dat laatste heb ik gedaan. Zelf een briefje gestuurd en verzocht het door te sturen naar mijn behandelaar. En dat is gebeurd. Ik heb het zelf trouwens nooit meer gelezen.
Ik weet ook uit ervaring dat de huisarts geen dossier aan je stuurt, gaat ook alleen naar je nieuwe dokter, waar je het dan wel in kunt kijken. Advocaten zullen ook over het algemeen alleen het dossier aan de volgende advocaat sturen en niet aan je meegeven. Heeft allemaal met beroepsgeheim enzo te maken.

[ArjenM]

Is inderdaad ook zoiets; het gaat om een psychologen praktijk, waarbij een psychiater was aangesloten die een diagnose heeft gesteld.

Ja dat beroepsgeheim is heel belangrijk, maar dat is niet tegenover de patiënt.

Bovendient staat in de WGBO dat er "zo spoedig mogelijk" een afschrift moet worden gegeven als de patiënt er om vraagt. Ook in de "modelregeling arts-patiënt" staat dat.

Ook kan de diagnose nodig zijn als er een PGB moet worden aangevraagd.