wildplassen

[Lucas]

Nog één puntje: mijn moraal is niet dat je niet mag liegen, maar dat je in principe niet mag liegen. Er zijn dus uitzonderingen op dit standpunt mogelijk, waarmee het recht (dat het de mogelijkheid om te liegen voor de verdachte openlaat) niet strijdig is met mijn moraal, waarmee ik ook niet kom tot een scheiding tussen recht en moraal. In dit opzicht in ieder geval niet.

[cia76]

[Lucas]

Ja, daar zou ik dan voorstander van zijn. Maar het liegen van de verdachte kan dan wel de uitzondering zijn die mijn moraal toelaat. Ik vind immers dat liegen in principe niet mag. Het liegen als verdachte gaat daarom niet noodzakelijk tegen mijn moraal in, maar geeft daar enkel invulling aan.

[tikSimone]

Denken jullie niet dat de wetgever iets heeft bedoeld toen hij verdachten het recht gaf om te zwijgen? Houdt het nemo tenetur-beginsel echt in dat je het recht hebt om te liegen?

Ik geloof d'r niets van.
_________________
Nait soez'n, moar doun!

[bona fides]

Een verdachte wordt niet onder ede verhoord (toch? ), dus 'mag' liegen. Hij kan niet worden vervolgd voor meineed.

Wel kan een kennelijk leugenachtige verklaring tegen hem worden gebruikt. Dat is op zich wel relevant, maar is voor mij toch niet hetzelfde als niet 'mogen' liegen.

Zou het onder ede verhoren van een verdachte (die daarbij wel mag kiezen om te zwijgen) zich verdragen met het nemo tenetur-beginsel zoals dat bijv. besloten ligt in art. 6 EVRM? Ik weet het niet.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[Lucas]

Ik denk dat het onder ede verhoren en het recht om te zwijgen sowieso niet samengaan. Maar zelfs al mocht dat 'wet' worden: de verdachte dwingen de waarheid te spreken of te zwijgen gaat naar mijn idee wel lijnrecht tegen nemo tenetur en art. 6 EVRM in. Er is dan feitelijk zelfs van toepassing van nemo tenetur in het geheel geen sprake.