Content Syndication
|
|
|
|
 |
Pagina 2 van 2 |
Ga naar pagina Vorige 1, 2 |
|
Auteur |
Bericht |
Arnoud Engelfriet
Leeftijd: 50 Geslacht:  Sterrenbeeld:  Studieomgeving (BA): UvA Studieomgeving (MA): UvA Berichten: 1385
|
Geplaatst: ma 08 okt 2007 17:04 Onderwerp: |
|
|
bona fides schreef: | Volg je mijn argument dat je moet vergelijken met nationale wetgeving waar je zeg 1 jaar na aankoop niets meer kunt, ook niet bij zaken die 10 jaar behoren mee te gaan? Als je er niet perse vanuit gaat dat art. 5 lid 1 de Nederlandse situatie verbetert maar slechts een minimale waarborg geeft, dan zie je dat mijn interpretatie zinvol is. |
Ik begrijp denk ik niet wat voor waarborg dat zou zijn in jouw interpretatie.
"De afgeleverde zaak moet aan de overeenkomst beantwoorden" is de hoofdregel, art. 3 lid 1.
Nu zegt artikel 5.1 "De verkoper is aansprakelijk" als er sprake is van "een gebrek aan overeenstemming" dat blijkt binnen twee jaar.
Ik lees dat als een bewijslastverdeling.
Als in de richtlijn staat dat de verkoper aansprakelijk is bij defecten die binnen twee jaar blijken, dan kan dat m.i. alleen betekenen dat een defect binnen twee jaar in principe zijn schuld is. Oftewel een bewijsvermoeden dat een defect binnen twee jaar er al vanaf de verkoop in zat.
Wat denk jij dan dat ze bedoelden met "de verkoper is aansprakelijk"? Want dat hij er überhaupt voor moet opdraaien als het niet conform is, staat al in artikel 3.1. Dit artikel moet dus iets toevoegen.
Als het betekent "als het defect zich pas na twee jaar openbaart, heeft u als consument pech want dan is de verkoper niet meer aansprakelijk", zou dat juist een verslechtering van de positie van de consument zijn!
Arnoud |
|
|
|
 |
bona fides
Geslacht: 
Studieomgeving (BA): UL Studieomgeving (MA): UL Berichten: 22911
|
Geplaatst: ma 08 okt 2007 17:44 Onderwerp: |
|
|
Arnoud Engelfriet schreef: | bona fides schreef: | Volg je mijn argument dat je moet vergelijken met nationale wetgeving waar je zeg 1 jaar na aankoop niets meer kunt, ook niet bij zaken die 10 jaar behoren mee te gaan? Als je er niet perse vanuit gaat dat art. 5 lid 1 de Nederlandse situatie verbetert maar slechts een minimale waarborg geeft, dan zie je dat mijn interpretatie zinvol is. |
Ik begrijp denk ik niet wat voor waarborg dat zou zijn in jouw interpretatie. |
Laten we dit eerst even duidelijk krijgen, anders schrijven we langs elkaar. Ik bedoel deze waarborg:
bona fides schreef: | Een nationale bepaling als "de wettelijke aansprakelijkheid van de verkoper voor gebreken in het product vervalt na verloop van 1 jaar na aflevering" is in strijd met de Richtlijn. |
De Richtlijn waarborgt dat het nationale recht van de lidstaten de verkoper niet een dergelijke bescherming geeft. Vanuit Nederlands oogpunt is dit een zeer minimale waarborg voor de consument, aangezien de verkoper zo'n bescherming al niet genoot. (Misschien vroeger ooit wel, dat weet ik niet.)
Arnoud Engelfriet schreef: | Als in de richtlijn staat dat de verkoper aansprakelijk is bij defecten die binnen twee jaar blijken, dan kan dat m.i. alleen betekenen dat een defect binnen twee jaar in principe zijn schuld is. Oftewel een bewijsvermoeden dat een defect binnen twee jaar er al vanaf de verkoop in zat. |
Dan zou lid 3 overbodig zijn. De eerste zin van lid 1 is te lezen als "de verkoper is aansprakelijk voor gebreken bij aflevering wanneer een gebrek zich binnen twee jaar manifesteert". Lid 3 voegt daaraan toe dat wanneer een gebrek zich binnen 6 maanden manifesteert, het vermoed wordt bij aflevering al te hebben bestaan. Tussen 6 maanden en 2 jaar rust op de koper in beginsel de bewijslast van de link "gebrek nu is gebrek toen".
Lid 1 zegt dus niet "de verkoper is aansprakelijk voor gebreken die zich binnen twee jaar manifesteren". Er staat "aansprakelijk krachtens artikel 3 wanneer ...", niet "aansprakelijk voor".
Quote: | Wat denk jij dan dat ze bedoelden met "de verkoper is aansprakelijk"? Want dat hij er überhaupt voor moet opdraaien als het niet conform is, staat al in artikel 3.1. Dit artikel moet dus iets toevoegen. |
"aansprakelijk krachtens artikel 3". Het voegt m.i. niets toe aan de materiële aansprakelijkheid, ook niet aan de bewijslastverdeling. Wel beperkt het de mogelijkheden voor verjarings-/vervaltermijnen.
Artikel 3 kent de consument een recht toe. Hoe zo'n EG-recht in het nationale recht kan worden uitgeoefend wordt in beginsel aan de lidstaten overgelaten, tenzij er ter zake commautaire regelgeving is. Artikel 5 geeft dergelijke regels. Onder artikel 5 staat dan ook "termijnen", al lijkt me dat gezien lid 3 weer niet helemaal juist. Beter lijkt me "procedurele regels".
(Bij ontbreken van communautaire regelgeving moet nog wel worden voldaan de vereisten van gelijkwaardigheid en doeltreffendheid; het recht dat artikel 3 de consument toekent mag niet minder eenvoudig uitoefenbaar zijn dan gelijksoortige nationale rechten, en het mag ook niet onmogelijk of uiterst moeilijk zijn om het recht uit te oefenen. Gezien dat laatste vereiste is lid 1 waarschijnlijk overbodig. Zie op EUR-LEX het arrest Rewe, HvJ EG 16 december 1976, zaak 33/76, punt 5.)
Quote: | Als het betekent "als het defect zich pas na twee jaar openbaart, heeft u als consument pech want dan is de verkoper niet meer aansprakelijk", zou dat juist een verslechtering van de positie van de consument zijn! |
Dat betekent het niet. Lid 1 stelt een minimumeis aan de rechtsbescherming van de consument. Het lijkt er wel op dat de Richtlijn het de wetgever toestaat om zo'n verslechtering in te voeren. _________________ Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
 |
|
 |
Pagina 2 van 2 |
Ga naar pagina Vorige 1, 2 |
|
U mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen U mag geen reacties plaatsen U mag uw berichten niet bewerken U mag uw berichten niet verwijderen U mag niet stemmen in polls
|
|
|
|