Rechtspositie bij abusievelijk verkeerd contract

[Nitro]

Mijn partner heeft een parttime contract (50%, vast dienstverband).

In september 2005, dus al enige tijd geleden, is haar contract (naar aanleiding van een mutatie vanwege het opheffen van ouderschapsverlof) aangepast naar een percentage van 55%.

De feitelijke uren die ze gemaakt heeft sindsdien zijn uiteraard gebaseerd geweest op het afgesproken 50% dienstverband. Het daarmee samenhangende salaris en rechten op ATV e.d. heeft zij genoten op basis van een 55% dienstverband. Dit is nooit door enige partij gesignaleerd. Zelfs niet na een herziening van het contract in de tussenliggende periode.

Nu echter, vanwege de invoering van een digitaal uren registratie systeem komt dit aan het licht. Mijn partner heeft het initiatief genomen om dit te melden bij haar werkgever.

Het lijkt me onredelijk als de werkgever nu met terugwerkende kracht geld en vrije tijd terug wil gaan vorderen. Misschien is er zelfs wel sprake van behoud van huidig salaris en/of ATV dagen zoals ze nu gewend is. Er lijkt me namelijk sprake van een soort "gewoonterecht" in dit geval vanwege de termijn dat deze situatie al ongemerkt voortduurt.

Is hier enige regelgeving of jurisprudentie over om haar rechtspositie te kunnen bepalen?

Bvd,

Marcel

[bona fides]

Ik betwijfel dat er sprake is van een verworven recht.

Het is me niet duidelijk of het percentage van 55% ooit de bedoeling was. Als dat slechts een foutje in de administratie is geweest, is de arbeidsovk m.i. altijd op basis van 50% geweest (een abusievelijke mutatie in een loonadministratie is geen tweezijdige rechtshandeling die nodig zou zijn om het contract te wijzigen). In dat geval is die 5% onverschuldigd betaald, en kan dat geld in principe worden teruggevorderd.

Als die 55% wel de bedoeling van de partijen was, maar er "per ongeluk" 5% te weinig gewerkt is, dan is er al die tijd 5% te weinig gewerkt. Indien toerekenbaar aan de werkneemster is dat wanprestatie die aanleiding geeft tot een vordering tot schadevergoeding. Aan wie het te weinig werken moet worden toegerekend ligt aan de precieze omstandigheden waardoor dit allemaal zo gelopen is, denk ik.

In geen van beide gevallen zie ik een verworven recht ontstaan. Hooguit kan de werkneemster in het tweede geval eisen dat ze, in afwijking van de arbeidsovk, 50% mag blijven werken (tegen een 50% salaris).

Om alvast te reageren op een mogelijke tegenwerping van medeforumleden: het lijkt me dat art 7:610b BW (rechtsvermoeden van arbeidsomvang) hier geen rol speelt. In het eerste geval (arbeidsomvang is steeds 50% gebleven) zeker niet, in het tweede geval ook niet omdat het vermoeden slechts een vermoeden is en weerlegd wordt door het vaststaande feit dat de arbeidsomvang is vastgelegd op 55%.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[Michèle]

Obv de informatie die is gegeven denk ik verder dat het in strijd zou zijn met goed werkgeverschap om het teveel betaalde terug te vorderen. Het is immers de verantwoordelijkheid van de werkgever om een deugdelijke administratie bij te houden. Het teveel betaalde dient dan de werkgever toegerekend te worden, niet de werkneemster, aangezien zij te goeder trouw was.

Maar je kunt niet eeuwig blijven profiteren van een gemaakte fout. "Vergissing van de bank in uw voordeel" bestaat ook alleen in Monopoly . Dus om het salaris te behouden zal er vanaf nu gewoon voor 55% gewerkt moeten worden.
_________________
www.breiwinkeltje.nl

[Nitro]

Dank voor jullie reacties zover. Even nog wat nadere details n.a.v. verder onderzoek, voor zover nog van belang in de beoordeling.

Er blijkt geen sprake van een aanpassing van het arbeidscontract op dat moment zoals ik eerder schreef, maar van een administratieve fout van de werkgever.
De werkgever hanteert de volgende constructie:
Vanwege een 36 urige werkweek hebben de parttime medewerkers de keuze om de ATV (naar rato, in casu 50%) in vrije tijd op te nemen.
Er mag ook gekozen worden voor uitbetaling. Dit wordt dan gerealiseerd middels een aanpassing van het bruto salaris (in casu 55%).
Initieel was dit laatste het geval. In 2003 heeft ze gekozen voor omzetting naar vrije tijd en heeft toen een contract-aanpassing gekregen(van 55% naar 50%) en getekend.
Vervolgens is na de eerder genoemde periode van ouderschapsverlof (tijdelijk 45% betaling) per abuis de betaling teruggezet op 55% en heeft ze ook de ATV genoten.
Er kan dus eerder gesteld worden dat er "per ongeluk" 5% teveel betaald is en niet "per ongeluk" 5% te weinig gewerkt. Dit sluit m.i. toerekenbare wanprestatie uit.

Verworven recht lijken we te kunnen vergeten concludeer ik, maar de kans-kaart "vergissing van de bank" uit het verleden vind ik toch op z´n minst aan haar toekomen. Temeer omdat er sprake is van goeder trouw

Ik zal het resultaat bekendmaken zodra P&O een oordeel heeft geveld.

[bona fides]

[mieke2]

[Nitro]

Even een kleine update. Ze heeft de zaak ten tijde van mijn eerste posting telefonisch gemeld bij een P&O medewerkster. Deze heeft toen gezegd dat het buiten haar taken en bevoegdheden lag en dat ze het zou doorspelen aan een zgn. regiomanager (wel inzake bevoegd). De regiomanager zou contact met haar opnemen. Omdat er telkens maar geen nieuws kwam heeft ze deze week nogmaals met dezelfde P&O medewerkster gebeld. Op de vraag of ze het had doorgegeven kwam geen duidelijk bevestigend antwoord. Haar werd echter wel verzocht om de regiomanager zelf te bellen en zo geschiedde. Deze was echter telefonisch onbereikbaar. Nu heeft ze per email aan de P&O medewerkster gemeld dat ze nu herhaaldelijk de zaak heeft geprobeerd aan te kaarten en dat ze nu zelf geen verdere actie meer onderneemt.
Al met al is de houding van de werkgever in deze ook laks te noemen lijkt me.