|
|
| Auteur |
Bericht |
Thomas-87
Leeftijd: 39
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): HvU
Berichten: 278
|
 Geplaatst: vr 03 feb 2012 20:44 Onderwerp: intrekking van gedoogverklaring |
   |
|
| Iemand enig idee wanneer de gedoogde bij het intrekken van een gedoogverklaring in bezwaar kan gaan? In beginsel kan dit niet heb ik gelezen maar in bijzondere omstandigheden echter wel. Relevante jurisprudentie is welkom |
|
|
|
|
 |
meisje1989
Leeftijd: 36
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): RUG
Berichten: 20
|
| Geplaatst: vr 03 feb 2012 21:02 Onderwerp: |
|
|
Volgens mij is het intrekken van een gedoogbeschikking geen besluit in de zin van de Awb, en dus is er geen mogelijkheid van bezwaar.
Je zal dan naar de burgerlijke rechter moeten |
|
|
|
|
|
JoelHendriks
Leeftijd: 41
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): HAN
Berichten: 61
|
| Geplaatst: vr 03 feb 2012 21:33 Onderwerp: |
|
|
Volgens Damen (deel I, druk 2009) nr. 1622 Is een gedoogbeschikking een besluit in de zin van de Awb.
Het intrekken van een gedoogbeschikking levert dus ook een besluit op. Dat intrekkingsbesluit is vatbaar voor bezwaar/beroep enz. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22912
|
| Geplaatst: vr 03 feb 2012 22:53 Onderwerp: |
|
|
Een weigering om te gedogen is geen besluit. Intrekking van een besluit om te gedogen lijkt me inderdaad wel een besluit, al zou je kunnen redeneren dat de persoon wiens gedragingen niet langer worden gedoogd maar in bezwaar en beroep moet gaan tegen een (later) besluit tot handhaving.
Dat een beslissing om te gedogen een besluit is, is om derden die door het niet-handhaven worden benadeeld een rechtsgang te bieden. Die hebben geen rechtsgang nodig bij een besluit om niet langer te gedogen.
Aan de andere kant kun je ook stellen dat die derden ook bij een beslissing om te gedogen geen rechtsgang nodig hebben, omdat ze een verzoek tot handhaving kunnen doen en dan tegen de afwijzing van dat verzoek kunnen opkomen. Misschien zou dan het vertrouwensbeginsel in de weg zitten (de overtreder beroept zich erop dat hij gerechtvaardigd mocht vertrouwen op de toezegging niet te gedogen), maar het zou strikt genomen compleet belachelijk zijn om dat vertrouwen te honoreren.
Nu ik er langer over nadenk krijg ik het idee dat de appellabelheid van een gedoogbesluit vooral in het voordeel van de overtreder is. Die heeft dan iets stevigers dan een toezegging waarvan niet te goed te verdedigen is dat er gerechtvaardigd vertrouwen aan kan worden ontleend (omdat het derden benadeelt die niet betrokken waren bij het doen van die toezegging).
Ik gok dat het intrekken ook een besluit is, maar zeker weten doe ik het niet meer 
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
JoelHendriks
Leeftijd: 41
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): HAN
Berichten: 61
|
| Geplaatst: za 04 feb 2012 0:02 Onderwerp: |
|
|
Een gedoogbesluit impliceert eigenlijk een besluit om niet te gaan handhaven, dat op schrift wordt gesteld door een bestuursorgaan. Met andere woorden: een beschikking. (1:3 Awb lid 2)
De Afdeling Bestuursrechtspraak RvS wil hier niet aan. Die ziet alleen een weigering om te handhaven als een besluit dat appelabel is; dus niet de gedoogbeschikking. Uit m'n hoofd: ABRvS Recreatiewoningen Dalfsen.
Dat is dus inderdaad discutabel. Een van mijn docenten in Tilburg heeft een heel betoog gehouden waarom dit onzin is.
Het intrekken van een besluit gebeurd door het bestuursorgaan, schriftelijk met de tekst van het oorspronkelijk besluit dat gericht is aan de begunstigden van het in te trekken besluit. Met andere woorden: een beschikking (dus ook: besluit). |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22912
|
| Geplaatst: za 04 feb 2012 2:29 Onderwerp: |
|
|
Volgens de Afdeling is de intrekking van een gedoogbesluit geen besluit: ABRvS 16 september 2002, nr. 200204922/2. Bezwaar is dus niet mogelijk. De persoon wiens gedragingen niet langer worden gedoogd moet maar opkomen tegen een eventuele latere beslissing om te handhaven.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22912
|
| Geplaatst: za 04 feb 2012 2:51 Onderwerp: |
|
|
| JoelHendriks schreef: | | De Afdeling Bestuursrechtspraak RvS wil hier niet aan. Die ziet alleen een weigering om te handhaven als een besluit dat appelabel is; dus niet de gedoogbeschikking. Uit m'n hoofd: ABRvS Recreatiewoningen Dalfsen. |
De Afdeling ziet een schriftelijke beslissiing om te gedogen wel degelijk als een besluit. Punt is dat de Afdeling een weigering om te gedogen niet als een besluit ziet (wegens gebrek aan rechtsgevolg). Recreatiewoningen Dalfsen was daarop weer een uitzondering (nl. voor het geval dat het gedoogbeleid in beleidsregels is vastgelegd), maar die uitzondering bestaat sinds 2003 ook niet meer.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
JoelHendriks
Leeftijd: 41
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): HAN
Berichten: 61
|
| Geplaatst: za 04 feb 2012 12:12 Onderwerp: |
|
|
De Afdeling wil er niet aan, om strategische redenen. Maar eigenlijk is dat heel krom; want er moet (art. 13 EVRM, art. 112 Grw) altijd toegang zijn tot een rechter.
Hiermee snijdt de Afdeling dat af.
Je kunt goede gronden hebben om te gedogen; en dus ook vergelijkbare gronden om het gedogen te staken. Bijvoorbeeld omdat een legale optie nu mogelijk is of expliciete nieuwe hogere wetgeving is aangenomen die het gedoogde verbiedt (omdat men vanuit landelijke politieke overwegingen gedogen niet langer wenselijk acht).
Een bezwaar/beroep tegen de intrekking op die gronden gaat het hoogst waarschijnlijk niet halen bij de rechter, terecht. Maar in mijn ogen moet je wel tegen een intrekking kunnen protesteren als bijvoorbeeld de gedoogbeschikking is afgegeven door de VVD wethouder, er gemeenteraadsverkiezingen zijn geweest en de nieuwe SGP wethouder daar vanaf wil omdat het 'niet de wil van God' is.
Dat maakt de Afdeling nu onmogelijk, in mijn ogen onterecht. |
|
|
|
|
|
Thomas-87
Leeftijd: 39
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): HvU
Berichten: 278
|
| Geplaatst: za 04 feb 2012 17:18 Onderwerp: |
|
|
| bona fides schreef: | | Volgens de Afdeling is de intrekking van een gedoogbesluit geen besluit: ABRvS 16 september 2002, nr. 200204922/2. Bezwaar is dus niet mogelijk. De persoon wiens gedragingen niet langer worden gedoogd moet maar opkomen tegen een eventuele latere beslissing om te handhaven. |
Volgens meestermeester advocaten zijn er uitzonderlijke gevallen waarin het intrekken van een gedoogverklaring wel een besluit is:
http://www.meestermeester.nl/weblog/tag/gedogen-handhaven
Op grond van jurisprudentie is de weigering of intrekking om te gedogen, behoudens bijzondere omstandigheden, echter geen besluit in de zin van de Algemene wet bestuursrecht. De rechtspositie van de overtreder is immers niet gewijzigd door de weigering
Ik ben dan ook benieuwd op grond van welke jurisprudentie. Heb je misschien het LJN nummer van die uitspraak van 16-9-2002 en/of recreatiewoning dalfsen? Of eventueel andere uitspraken waarin dit naar voren komt. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22912
|
| Geplaatst: za 04 feb 2012 17:59 Onderwerp: |
|
|
| JoelHendriks schreef: | | De Afdeling wil er niet aan, om strategische redenen. |
Waar niet aan?
| Quote: | | Maar eigenlijk is dat heel krom; want er moet (art. 13 EVRM, art. 112 Grw) altijd toegang zijn tot een rechter. |
En die is er gewoon. Zodra de overtreder wordt bedreigd in zijn rechten door middel van bijv. een aanschrijving bestuursdwang, kan hij tegen dit besluit in beroep.
| Quote: | | Maar in mijn ogen moet je wel tegen een intrekking kunnen protesteren als bijvoorbeeld de gedoogbeschikking is afgegeven door de VVD wethouder, er gemeenteraadsverkiezingen zijn geweest en de nieuwe SGP wethouder daar vanaf wil omdat het 'niet de wil van God' is. |
Dat kan dus bij een beslissing om tot handhaving over te gaan.
Voor zover zo'n beslissing in redelijkheid niet kan worden afgewacht, zal de belanghebbende bij de civiele rechter terecht kunnen.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
JoelHendriks
Leeftijd: 41
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): HAN
Berichten: 61
|
| Geplaatst: za 04 feb 2012 21:56 Onderwerp: |
|
|
| bona fides schreef: | | JoelHendriks schreef: | | De Afdeling wil er niet aan, om strategische redenen. |
Waar niet aan? |
| bona fides schreef: | | Punt is dat de Afdeling een weigering om te gedogen niet als een besluit ziet (wegens gebrek aan rechtsgevolg). |
Daar wil de Afdeling, in mijn ogen onterecht, niet aan.
| bona fides schreef: | | Voor zover zo'n beslissing in redelijkheid niet kan worden afgewacht, zal de belanghebbende bij de civiele rechter terecht kunnen. |
En dus krijg je een oneigenlijke rechtsgang omdat het veroorzakende bestuursrecht dit niet kan oplossen / niet wil oplossen (met dank aan de Afdeling daarvoor). Met andere woorden, het systeem van rechtsbescherming zuiver binnen het bestuursrecht (dus zonder civiele restrechter) faalt op dit punt. Daarom zou de gedoogbeslissing en de intrekking van de gedoogbeschikking in mijn ogen ook gezien moeten worden als een besluit.
Juist doordat de Afdeling daar niet aan wil, krijg je deze kromme gang van zaken. Wat niet wegneemt dat je opmerking voor de praktijk wel klopt. Ik ben bezig een pleidooi te schrijven om alle bestuursrechtspraak onder te brengen bij de rechtelijke macht: rechtbank, hoger beroep, Hoge raad.
Wat ik daarbij dan voor ogen heb:
1. Partijen komen er onderling uit zonder rechter:
Civiel: geschillencommissies
Strafrecht: bestaat niet, gezien het punatieve karakter
Bestuur: klachtafhandeling conform hoofdstuk 9 Awb
Goedkope, buitenrechtelijke oplossing. Geen verplichte procesvertegenwoordiging. Uitspraak wel bindend, uitspraak door experts op dat vakgebied.
2b. Partij dreigt met gerechtelijke stappen:
Civiel: sturen dagvaarding
Strafrecht: boete / OM-afdoening
Bestuur: bezwaarschrift
In deze fase is veel 'onderhandelingsruimte'. Partijen krijgen de gelegenheid om standpunten uit te wisselen en eventueel de zaak te schikken.
3. Rechter in eerste aanleg:
Rb sector civiel
Rb sector straf
Rb sector bestuursrecht
Rechter doet uitspraak, neemt alle feiten mee ex nunc. In het bestuursrecht beoordeelt de rechter het bezwaarschrift en het verweerschrift van het bestuursorgaan. Hierdoor komt dus de hele constructie met de bestuurlijke lus te vervallen. Ook eenvoudige vaststellingen zoals dwangsom bij niet tijdig beslissen kan de rechter afdoen; zie hier ook de parallel met de afdoening van eenvoudige schadeclaims bij strafzaken (de Wet Terwee-voegingen).
Het gevolg kan dan uitsluitend zijn:
besluit vernietigd (geen rechtskracht meer, toewijzing schade, toewijzing proceskosten)
besluit moet herzien worden (behoudt rechtskracht, toewijzing proceskosten)
besluit bevestigd (geen toewijzing schade, geen toewijzing proceskosten, veroordeling proceskosten mogelijk)
vervangend besluit bij gebonden bevoegdheden (toewijzing schade, toewijzing proceskosten)
4. Rechter in twee aanleg:
Gerechtshof, sector civiel
Gerechtshof, sector straf
Gerechtshof, sector bestuursrecht
Rechter doet uitspraak, neemt alle feiten mee ex nunc. Het gevolg kan dan uitsluitend zijn:
besluit vernietigd (geen rechtskracht meer, toewijzing schade, toewijzing proceskosten)
besluit moet herzien worden (behoudt rechtskracht, toewijzing proceskosten)
besluit bevestigd (geen toewijzing schade, geen toewijzing proceskosten, veroordeling proceskosten mogelijk)
vervangend besluit bij gebonden bevoegdheden (toewijzing schade, toewijzing proceskosten)
Het oorspronkelijke besluit, daar waar het dus om draait, wordt aangetast; het hele fenomeen 'beslissing op bezwaar' verdwijnt dus.
5. Hoge Raad:
schending van recht, verzuim van vormen
schending van recht, verzuim van vormen
schending van recht, verzuim van vormen
Het bestuursrecht zou dan de 4e Kamer bij de HR moeten worden; en de huidige 4e (ombudskamer) de 5e.
Het belangrijkste verschillen met de huidige situatie:
- 1 rechtsprekend orgaan, geen oneindig aantal (wat mogelijk is: zie 4:19 Awb)
- bestuursorganen worden gedwongen om in één keer juist werk af te leveren; en niet pas in 3e, 4e, zoveelste instantie (wat met het huidige systeem mogelijk is)
En, ow ja: het bestuursrecht en de rechtsbescherming kun je normaal uitleggen in 1 college bestuursrecht in plaats van een collegeserie van 12 colleges en dat dan nog maar 10% het snapt. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22912
|
| Geplaatst: zo 05 feb 2012 1:53 Onderwerp: |
|
|
| JoelHendriks schreef: | | bona fides schreef: | | Punt is dat de Afdeling een weigering om te gedogen niet als een besluit ziet (wegens gebrek aan rechtsgevolg). |
Daar wil de Afdeling, in mijn ogen onterecht, niet aan. |
Maar er is geen rechtsgevolg...
Sowieso is het interessant dat een gedoogbesluit überhaupt mogelijk is. De wet biedt namelijk geen wettelijke basis voor een besluit om niet tegen een wetsovertreder op te zullen treden. Het is de appellabelheid van een gedoogbesluit die oneigenlijk is, niet de niet-appellabelheid van de weigering te gedogen / van de intrekking van een gedoogbesluit.
De verklaring voor het bestaan van gedoogbesluiten is uiteraard de gedoogcultuur die tot ver in de jaren '90 in Nederland gemeengoed was en waar de jurisprudentie zich in die tijd naar heeft geschikt. Het zou me niet verbazen als gedoogbesluiten niet lang meer te gaan hebben.
| Quote: | | bona fides schreef: | | Voor zover zo'n beslissing in redelijkheid niet kan worden afgewacht, zal de belanghebbende bij de civiele rechter terecht kunnen. |
En dus krijg je een oneigenlijke rechtsgang omdat het veroorzakende bestuursrecht dit niet kan oplossen / niet wil oplossen (met dank aan de Afdeling daarvoor). |
Maar hooguit in zeer verwrongen gevallen geeft dit een probleem, en er zijn wel meer situaties te bedenken waarin het besluitbegrip van de Awb tekort schiet. De overtreder kan opkomen tegen een besluit om te handhaven, en kan dan bijv. zwaaien met gedane toezeggingen.
Als intrekking van een gedoogbesluit appellabel zou zijn, zouden er twee bestuurlijke rechtsgangen geheel moeten worden doorlopen om eindelijk het bestuur tot handhaving te kunnen dwingen. Eerst om het gedoogbesluit ingetrokken te krijgen. Vervolgens om de handhaving door te drukken. Dat lijkt me pas een kwalijke situatie.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
JoelHendriks
Leeftijd: 41
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): HAN
Berichten: 61
|
| Geplaatst: zo 05 feb 2012 12:03 Onderwerp: |
|
|
Persoonlijk zou ik een gedoogbesluit wel als besluit zien; het voldoet (vaak) aan alle vereisten. Het rechtsgevolg zit opgesloten in de gewekte verwachtingen (van dat gedoogbesluit) door het bestuursorgaan. Daarbij maak ik gebruik van het civiel recht, art. 3:35 BW:
Tegen hem die eens anders verklaring of gedraging, overeenkomstig de zin die hij daaraan onder de gegeven omstandigheden redelijkerwijze mocht toekennen, heeft opgevat als een door die ander tot hem gerichte verklaring van een bepaalde strekking, kan geen beroep worden gedaan op het ontbreken van een met deze verklaring overeenstemmende wil.
Ik weet dat de Afdeling hier niet aan wil; maar volgens mij is dat dus onterecht.
| bona fides schreef: | | Als intrekking van een gedoogbesluit appellabel zou zijn, zouden er twee bestuurlijke rechtsgangen geheel moeten worden doorlopen om eindelijk het bestuur tot handhaving te kunnen dwingen. Eerst om het gedoogbesluit ingetrokken te krijgen. Vervolgens om de handhaving door te drukken. Dat lijkt me pas een kwalijke situatie. |
Dus, twee keer een voorlopige voorziening en kortsluiting. Ook hierin schiet het systeem van de rechtsbescherming van de Awb volgens mij tekort. De oplossing daarvoor ligt volgens mij in de vereenvoudiging van de rechtsgang, waarbij aangesloten wordt bij het hoofdsysteem in Nederland.
[quote=bona fides]De verklaring voor het bestaan van gedoogbesluiten is uiteraard de gedoogcultuur die tot ver in de jaren '90 in Nederland gemeengoed was en waar de jurisprudentie zich in die tijd naar heeft geschikt. Het zou me niet verbazen als gedoogbesluiten niet lang meer te gaan hebben.[/quote]
En niet te vergeten dat de Awb een van de grote wetgevingsproducten uit die tijd is. Een groot deel van de Awb is erop gericht dat het bestuur besluiten moet kunnen nemen, zonder dat het meteen teruggefloten kan worden. De algemene gedachte daarachter is dat het bestuur gekozen is door het volk, en dus alleen bij uitzondering kan worden teruggefloten.
Helaas heeft men toen ervoor gekozen om aan te sluiten bij bestaande vormen van rechtspraak. Met een complex rechtsbeschermingsstelsel als gevolg. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22912
|
| Geplaatst: zo 05 feb 2012 13:05 Onderwerp: |
|
|
| JoelHendriks schreef: | | Persoonlijk zou ik een gedoogbesluit wel als besluit zien; het voldoet (vaak) aan alle vereisten. Het rechtsgevolg zit opgesloten in de gewekte verwachtingen (van dat gedoogbesluit) door het bestuursorgaan. |
Het wekken van verwachtingen is een feitelijke aangelegenheid.
Art. 3:35 BW heeft hier niet veel mee te maken (en waarom neem je niet gewoon art. 3:33 BW... de verklaring zal heus wel overeenkomen met de "wil" van het bestuursorgaan). Punt blijft dat er geen wettelijke grond is om te gedogen.
Een gedoogverklaring opvatten als een feitelijke toezegging is veel zuiverder. Die verklaring kan dan worden ingebracht tegen een handhavingsbesluit.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
JoelHendriks
Leeftijd: 41
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): HAN
Berichten: 61
|
| Geplaatst: zo 05 feb 2012 14:53 Onderwerp: |
|
|
Het wekken van verwachtingen kan juist meer zijn dan alleen een feitelijke aangelegenheid of werkelijkheid (ING/Bera, HR 10 februari 2010, NJ 2010,115). Ook het wekken van de schijn kan gebondenheid opleveren. Een gedoogbesluit/feitelijke toezegging is dat ook.
Dit verhaal komt ook niet voor niets terug in het vertrouwensbeginsel. Dat hele beginsel stoelt voor een groot gedeelte ook op 3:35 BW.
Als bestuursorgaan kun je met gemak stellen dat 3:33 BW niet op gaat, omdat je niet in strijd met het recht mag handelen (want in strijd met de openbare orde 3:40 BW). Het is juist de vertrouwensleer (dus 3:35 BW) die maakt dat een succesvol beroep daarop niet mogelijk is.
Het is misschien wat vreemd in het bestuursrecht zo 'civiel' te redeneren, maar het snijdt naar mijn mening meer hout dan de huidige constructie. |
|
|
|
|
|
|
|
