Klassejustitie

[mr. crowley]

Ik weet niet of er klassejustitie is in Nederland. Ik denk niet dat je in Nederland vanwege je afkomst extreem veel lagere of hogere straf kan krijgen. Maar dat er verschil in strafmaat is, betwijfel ik niet. Ik kan mij heel goed voorstellen dat een rechter geneigd is een werkloze een gevangenisstraf op te leggen en een veel belovende student een boete voor hetzelfde vergrijp. En dat iemand met een goede advocaat meer kans heeft op een lagere straf vind ook niet echt vreemd.

Wat betreft de straffen in de bouwfraude: het is zeer moeilijk voor het OM en voor de rechter hier erg zwaar te straffen. Bij de frauderende bedrijven werken zeer veel mensen. Die bedrijven zwaar financieel straffen zou vooral de werknemers raken, die er waarschijnlijk niets aan konden doen. Dit betekent overigens niet dat je deze bedrijven maar hun gang moet laten gaan.

[Parcifal]

KLASSE JUSTITIE DOOR DE OVERHEID?

Om voor gesubsidieerde rechtbijstand in aanmerking te komen dient men te voldoen aan minimum gestelde inkomens en/of vermogenseisen door de overheid.
Alleen als je op een bestaansminimum zit kom je hiervoor in aanmerking. Deze groep kunnen, overigens terecht, procederen zonodig tot de Hoge Raad op kosten van de Nederlandse staat.
Zeker als er voldoende gronden zijn om je recht te vorderen. De overheid maakt echter de laatste 10 tot 15 jaar voor gelaedeerden de gang naar de rechter steeds moeilijker door enerzijds erg lage grenzen te trekken om in aanmerking te komen voor gesubsidieerde rechtsbijstand en anderzijds het niet toestaan van No Cure No Pay en ook niet onbelangrijk het hoge BTW op juridische bijstand. Terwijl dit gerechtvaardigd zou zijn het lage of BTW-vrije tarief te hanteren omdat dit behoort tot bewerkelijke zaken. Europese regelgeving belet echter een laag of BTW- vrij tarief op juridische rechtbijstand.

Buiten de groep welke recht hebben op gesubsidieerde rechtbijstand is er een heel grote groep, met een midden inkomen, welke niet in aanmerking komen voor gesubsidieerde rechtbijstand. Deze groep valt tussen de wal en het schip. Dit is bij de overheid al lang bekend maar het beleid wordt niet aangepast.

Voor rechtzoekende met een middeninkomen is het recht vorderen mede afhankelijk van betaalbare rechtshulp. De overheid legt voor deze groep een invoedrijke beperking op.
Rechtzoekende met geen vermogen en/of bezittingen of een laag inkomen kunnen blijven procederen terwijl een grote groep, met een middeninkomen, geen kans (meer) ziet betaalbare rechtshulp in te (blijven) roepen.

Zelfs een tussen oplossing biedt de overheid niet. Door bijvoorbeeld voor de groep met een midden inkomen de eigen bijdrage te verhogen of afhankelijk te maken van inkomen en/of fiscale mogelijkheden om de financiering van juridische kosten te verreken.

De meest kapitaalkrachtige procespartij zal de zaak altijd (naar zijn/haar hand weten te zetten) winnen omdat de minder kapitaalkrachtige procespartij(en) op een gegeven moment de kosten niet meer kunnen dragen of het maximale bedrag welke in de rechtbijstandpolis wordt genoemd is bereikt.

De overheid maakt zich schuldig door wet en regelgeving zo in te richten dat de meest kapitaalkrachtige procespartij zijn voordeel zal doen door zijn wederpartij financieel uit te roken. De wetgever schept dus mogelijkheden welke klassejustitie in de hand werkt althans geeft kapitaalkrachige procespartijen de gereedschappen om legaal (en gesteunt door de wet) een minder draagkrachtige partij financieel uit te roken.
Zeker bij WA- verzekeraars maken zich hieraan schuldig: het geld en de tijd zit immers in hun zak terwijl gelaedeerde rechtstreeks worden belast met emoties, tijd en hoge financiele kosten. Vaak moe gestreden leggen zijn door voornoemde redenen het hoofd in de schoot.

Onder klassejustitie wordt niet alleen verstaan het bepalen van een onredelijke strafmaat voor een bepaalde "lagere" klasse in onze samenleving of rechtelijke dwalingen door de heersende klasse te bevoordelen.
Maar heeft ook alles te maken met onze klasse maatschappij waarbij de heersende (financieel meest draagkrachtige partij) de minst draagkrachtige partij overheerst en dit door (mis)-/gebruik van de huidige wet-/ en regelgeving naar hun hand weet te zetten