laten erkennen? of niet?

[amsterdamlife]

ik ben een alleenstaand moeder van zoontje van 2 (word in augustus 3).
ben ongeplanned zwanger geworden, maar we wouden het samen houden (ex en ik) heb 14 maanden lang het kind soort van samen opgevoed...
we woonde wel bij hem in. maar we waren daar niet ingeschreven omdat hij dat niet wilde..
ook heeft hij ons kind niet erkent.
dit omdat zijn moeder dat niet aanraadde..
na 14 maanden heb ik een eigen woning gekregen en zijn ik en mijn zoon daarheen verhuist.
omdat mijn ex dit huis niet groot genoeg vond is hij niet meegekomen.
ik ben verder gaan zoeken naar een ander huis... en op het moment dat ik dat kreeg.. zei mijn ex dat hij niet zeker wist of hij nog verder wou met onze relatie... we waren onderhand bezig voor een tweede kind, omdat we niet te lang wouden wachten.

uiteindelijk vermoede ik overspel met een collega en dat heeft voort gebracht aan einde van onze relatie..
na eindeloze ruzies enzevoorts.. zijn ik en mijn zoontje ondertussen verhuist naar groter huis met zn tweetjes...

nog steeds ons zoontje niet erkent.. na een aantal maanden dat ons zoontje alleen zijn vader gezien had.. (geen weekenden weg enzovoorts).. vanwege dat hij had toegegeven met haar een relatie te hebben gekregen na onze breuk.. en ik hem aantal dingen had gevraagt omtrend de bezoeken en elke keer als ik mijn zoon terug kreeg merkte ik dat hij daar niet aan gehouden had.

anyway... na vele discussies en ik hele simpele regels had voorgelegd opnieuw afspraak gemaakt dat hij ons zoon eens per week te slapen mocht hebben.

nu sinds 3 dagen ben ik erachter dat overspel inderdaad waar was. en zijn (nu onderhand ex) al 7 maanden zwanger is van zijn kind.
waardoor ik dus erg boos ben geworden vooral veel onbegrip.

ik wil niets meer van hem weten.
en dus ook niet verantwoordelijk zijn als ons zoon bij hem slaapt.
op dit moment ben ik een week weg gegaan omdat mijn ex mij regelmatig bedreigt.
en ik best vlakbij hem woon.

ik zal zijn woon situatie uitleggen..
allereerst...

2 kamer woning. met 1 slaapkamer waar hij op dit moment wiet heeft staan, en de slaapkamer onbruikbaar is.
huiskamer slaapt hij samen met ons kind (als ie bij hem slaapt)...
laatst kwam ik ons kind ophalen en toen had hij geen brood in huis.. waardoor ons kind.. chips aan het eten was als ontbijt..

hij rijd met ons kind op de motor en maakt soms kleine wheelies met ons kind erop..

het huis is zeer slecht qua hygiene en veiligheid..
overal liggen stekkers en stopcontacten en afwas van een week is geen uitzondering....

hij is niet slecht voor ons kind.. maar woede uitbarstingen gaat hij niet uit de weg soms,
denk er niet bij na wat hij zegt. en word soms zomaar boos.

hij maakt geen avond eten (dat haald hij bij zijn moeder).

en heeft tegen mij wel tig keer uitgesproken dat hij zelfmoord wilt plegen maar dit simpelweg niet durft.


ik vraag me af....
het liefste laat ik mijn zoon daar niet achter..
omdat ik het niet een goede omgeving plus invloed vind.

maar iedereen (zijn moeder en zijn vrienden) lopen mij te kleineren dat ik ons kind niet bij hem weg kan houden enz.
ze spelen op mijn gevoel waardoor ik nu denk..

als ik hem ons zoon laat erkennen..
dan ben ik in ieder geval niet het slechte mens.
en dat ik jeugdzorg kan inlichten hoe de situatie daar is en dat hun dan zelf kunnen zien of een kind daar kan wonen.
maar volgens mij is dat een jarenkwestie voordat dat zover is denk ik.

of ik kan gewoon mijn opvoeding voortzetten, voor het geld hoef ik het niet te doen red het al die tijd al prima.

ik denk wel dat als ie bij de rechter inspraak gaat vragen op erkenning dat ie dan family life idee kan gebruiken..

maar hoeveel kans is er dan dat hij hem de helft van vakanties krijgt enzovoorts.
dat is namelijk waar ik tegenop zie.
van mij mag ie hem best een dag mee..
maar eten en slapen liever bij mij..
of als ik zeker weet dat ie avondeten echt geregeld heb dan mag dat ook.
verder wil ik niet verantwoordelijk zijn voor zijn belachelijke manier van omgang met ons kind.
en daarom wil ik niet meer hem meegeven zonder dat hij erkent is..

ik weet niet wat voor mijn kant het gunstigste is of verstandigste is.

[/b]

[ouwe sloeber]

Wat een dillema waar je mee zit. Als eerste is het niet goed een kind zijn vader te onhouden maar ik lees uit je verhaal dat je dat ook niet wilt.
Zijn thuissituatie en psygische toestand is aan de andere kant niet echt ideaal voor je kind.

Je komt hier niet uit. Is er iemand met wie je kunt praten? huisarts, maatschappelijk werk of een andere professional? Sommige werkgevers hebben een maatschappelijk werker in dienst, of misschien toch jeugdzorg....Zij kunnen je situatie inschatten en hun ervaring inzetten bij het adviseren en zeggen wat nu wijsheid is.

Misschien is er dan een tussenoplossing. Een bezoekregeling met een derde erbij? een voorwaarde dat hij hulp zoekt.....
Als hij avondeten bij zijn moeder haalt, dan is dat toch niet zo erg? als er maar een gezonde maaltijd komt.

Dat erkennen vind ik een moeilijke. Eerder vond hij het niet belangrijk en nu plotseling wel? Ik weet ook niet als het kind is erkent de vader ook gelijk ouderlijk gezag heeft en als dat dan niet zo is, wat de meerwaarde is van erkennen. Daar komt vast nog een antwoord op van één van de andere forumleden.

[bona fides]

[tikSimone]

Amsterdamlife, als ik jou was zou ik maar eens snel met een goede advocaat die gespecialiseerd is in het familierecht overleggen wat in deze situatie het beste zou zijn.

Ikzelf zou onder de omstandigheden die je schrijft beslist niet meewerken aan erkenning.
_________________
Nait soez'n, moar doun!

[amsterdamlife]

[bona fides]

[Joey26]

[amsterdamlife]

[Joey26]

Zie advies boven:
Zoek een advocaat gespecialiseerd in familierecht.
Eerste half uur is gratis.
Geef aan wat je in dit half uur wil weten.
Vraag ook naar de toevoeging en wat dit voor jou betekend.
In een half uur kun je een hoop wijzer zijn.

Succes

[cia76]

Al je zinnen waarin je begint met "ik wil" en "ik wil niet" zou je moeten veranderen in zinnen die beginnen met "het beste voor mijn kind zou zijn dat..." Zo is het feit dat je ontdekt hebt dat het inderdaad overspel is geweest en dat je daarom niets meer met hem te maken wilt hebben volstrekt irrelevant in wat het beste is voor het kind. Want hoe zeer we ons ook in kunnen leven in jouw persoonlijke situatie, in een geval als dit zijn de belangen van het kind de allerbelangrijkste die beschermd moeten worden. Hoe moeilijk het ook voor een van de twee ouders ook is, een kind moet, als hij daar de kans voor krijgt, zowel met de moeder als met de vader een band op kunnen bouwen. De ouder die hem dit ontzegt zal het later moeten ontgelden. Maar de belangrijkste reden is dat dit het beste is voor het kind.

En vanuit die basis kunnen er eventueel uitzonderingen op jouw situatie van toepassing zijn. Zoals een onverantwoorde situatie. Maar welke is die situatie dan?

Kortom: zoek hulp bij professionals zoals familie-advocaat maar veel belangrijker, maatschappelijk werker of iets in die geest.

[amsterdamlife]

[cia76]

Als ik het zo lees denk ik dat je goed bezig bent. Dat de vader er een onverantwoorde levensstijl op nahoudt t.a.v. zijn gedrag in combinatie met de aanwezigheid van een kindje van 2 lijkt me, als het door jou gestelde enigszins bewezen kan worden, een feit. Kennelijk is deze man niet geschikt om het kindje onder zijn hoede te nemen, zelfs niet voor een halve dag. Dit doet er niet aan af dat jouw ontdekking t.a.v. het gepleegde overspel hier geheel los van staat. Zulke argumenten moet je dus niet verwarren met de werkelijke argumenten. Ik hoop dat de maatschappelijk werker een constructie aan kan reiken dat er op een of andere manier contactmomenten kunnen worden georganiseerd onder een bepaald soort toezicht of iets dergelijks.

Het weghouden van een kind bij zijn vader is niet goed, maar als je moet kiezen tussen 2 kwaden wordt het een wat lastiger uitgangspunt natuurlijk. Als wat jij schrijft onverkort waar is, dan zou ik het kindje nooit meer bij hem laten zonder toezicht. Om dit juridisch te mogen zul je wel e.e.a. moeten regelen. Dus gesprek met maatschappelijk werkster is eerste stap lijkt me.

[amsterdamlife]

Dat overspel geen reden is om het kind bij vader weg te houden, dat snap ik wel.

Maar het is voor mij wel een reden om alle vergeving en alle medeleven voor zijn vader weg te gooien en hem nu simpel op de feiten te drukken.

Ik heb tot nu toe teveel toegegeven en toegelaten.
En dat wil ik niet meer.
Stond er nooit achter, maar werd mij altijd gezegt dat het voor kind het beste was om bij vader te zijn.

En werd veel op mijn gevoel gedrukt.
En dan stond vader weer voor de deur huilend, of juist dreigend dat ie me wat aan ging doen!

Ik wil simpelweg nu alles via via regelen (maatschappelijk werker enzo)
Want ben dit gestress zat.

Dank jullie wel overigens voor tips en meningen!

[ouwe sloeber]

Is een rechtswinkel of een juristenloket niet wat om binnen te lopen? Of gaan die niet over burgerlijk recht?

volstrekt logisch dat je het niet veilig vindt je kindje bij de vader achter te laten. Vandaar dat ik ook suggereerde hem het kind te laten zien met iemand erbij. Jijzelf of iemand die je vertrouwd. Maar praat er eerst eens over met een professional. Mogelijk kan je huisarts je doorverwijzen naar een maatschappelijk werker.

Want ik begrijp dat je best wilt dat die twee elkaar kunnen blijven zien, alleen dat de omstandigheden waaronder je dwars zit. Je intentie is goed. Ik begrijp dat dit een groot dillema is.

[tikSimone]

Vind het ook heel goed dat je de vader toch tenminste de kans wilt geven omgang met het kind te kunnen hebben. Dat je dat gezien de omstandigheden alleen maar onder toezicht wilt is op grond van de door jou geschetste omstandigheden zeer begrijpelijk en ook heel verstandig.

Hoe zie je dit praktisch voor je, overigens? Wie zal dan het toezicht moeten houden? Is er wellicht een betrouwbare derde in je omgeving die daarvoor in aanmerking komt?

Wat vindt vader eigenlijk van zijn eigen gedrag?

Nogmaals: wil je het echt goed regelen, laat je dan bijstaand door een advocaat, die je kan helpen met een omgangsregeling die door de rechter bekrachtigd wordt. Je hebt daarmee een goede stok achter de deur wanneer de vader zich niet aan die regeling houdt.

Wat niet wil zeggen dat hij dan ophoudt je te bedreigen Het is goed dat je daar aangifte of in elk geval melding van doet bij de politie.
_________________
Nait soez'n, moar doun!