Euro's voor defecte laptop: concurrente schuldeiser?

[STiFLA]

Beste peeps,
Een tijdje geleden had een vriend van mij een ietwat defecte laptop in zijn bezit. Hij stapte vervolgens een computerbedrijf binnen, om daarna een schriftelijke overeenkomst te sluiten met dat betreffende bedrijf.
Ze kwamen overeen dat mijn vriend een bepaalde som geld (+/- 350 euro) zou krijgen in ruil voor de defecte laptop.
Mijn vriend heeft toen de laptop te goeder trouw aan de bedrijfseigenaar overhandigd. Het geld zou later gestort worden, want het bedrijf had het bedrag niet "op kas".
Na een periode wachten, heeft mijn vriend niets te horen gekregen en ook geen geld gezien.
Na een aantal telefoontjes en de nodige correspondentie, kwam mijn vriend tot de conclusie, dat het bedrijf niet van plan was om aan de overeenkomst te voldoen.
Hij is een rechtswinkel binnengestapt en deze zijn na de nodige onderzoek tot de conclusie gekomen, dat het computerbedrijf failliet was gegaan gedurende de periode na de schriftelijke overeenkomst.
Het betreffende bedrijf staat op dit moment onder curatele.

Nu weet ik dat de seperatisten, de boedelschuldeisers en de belastingdienst los van het faillisement kunnen handelen. Daarom komen zij altijd vooraan met een faillisement. Ik weet ook dat het daarom eigenlijk geen preferente schuldeisers zijn.

Mijn vraag luidt:
Is mijn goede vriend door de schriftelijke overeenkomst een preferente schuldeiser of is hij een typisch geval van een concurrente schuldeiser?

Ik dank u allen bij voorbaat!
Guido

[StevenK]

Concurrent.

[STiFLA]

En waarom?

[LeChat]

Wat zou hem preferent maken???

Er zullen ongetwijfeld véél schuldeisers zijn die zelf hun prestatie al hebben geleverd (bijv. in de vorm van diensten, of -zoals hier- het leveren van goederen) en tevergeefs wachten op de tegenprestatie... Het leeuwendeel van de schuldeisers is doorgaans concurrent, anders was immers het effect van 'preferentie' ook bijzonder gering.
_________________
Gelijk hebben is nog geen gelijk krijgen.

[bona fides]

Het feit dat je iets op papier hebt staan doet er niet toe voor de vraag of je concurrent of preferent schuldeiser bent.

(Strikt genomen is het eerder nadelig... het is bewijs voor een geldige titel, zodat de laptop echt in het vermogen van het failliete bedrijf is gekomen.)
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[Suijkerbuijk]

Als in die schriftelijke overeenkomst staat dat de eigendom van de laptop overgaat na betaling, dan is je vriend nog steeds eigenaar en kan hij zijn laptop terug krijgen (tenzij de curator alsnog de € 350,00 betaald).
_________________
That information is on a want-to-know basis, and trust me...you don't want to know.

[abraxes]

[bona fides]

Levering onder eigendomsvoorbehoud zou inderdaad de oplossing zijn. Ik ben bang dat als dit niet ook schriftelijk is vastgelegd, dit heel moeilijk hard te maken is.

Maar wie weet, het is het proberen waard. Verscheur eventueel de papieren overeenkomst en geef weer hoe het mondeling (met voorbehoud) overeen is gekomen .
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[Suijkerbuijk]

[abraxes]

[bona fides]

Nu is het wel wat warm, maar is dat niet gewoon de oplossing? Ik zie art 7:39 BW helemaal geen onderscheid maken tussen consumenten en professionele verkopers. Art 7:40 BW zegt alleen dat terugvordering niet werkt als alsnog wordt betaald.

Mis ik iets of gaat een beroep op het recht van reclame gewoon werken om de laptop terug of betaald te krijgen? Ik vermoed wel een probleem met de vervaltermijn van 6 weken (7:44 BW).
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[abraxes]

Ik bedoelde in verband met 'de gewone man' de consument, de 'koper' in de zin van art. 5 lid 1.

[Michèle]

[Me] ruikt huiswerk..
_________________
www.breiwinkeltje.nl

[abraxes]

In 'verbintenissenrecht algemeen' wordt het recht van reclame aangehaald naar aanleiding van het ontbreken van terugwerkende kracht bij ontbinding. Men spreekt over de wijze waarop zulks kan worden ondervangen: eigendomsvoorbehoud en het recht van reclame.

Recht van reclame
De termijn van 6 weken heeft veelal betrekking op de koop op krediet, de 60 dagen termijn houdt rekening met het 'nog onder weg zijn' van zaken, zodat de vervaltermijn wordt verlengd met de reisduur.

Aangegeven wordt dat aan ontbinding in het verleden wel terugwerkende kracht toekwam, hetgeen soms bezwaarlijk werd geacht o.a. in verband met de rechten van derden.

Niettemin kennen we het recht van reclame. Maar het recht van reclame kent geen terugwerkende kracht. In wezen is het recht van reclame te beschouwen als een ontbindende voorwaarde. De goederenrechtelijke werking wordt bewerkstelligd door het recht van reclame te zien als een ontbindende voorwaarde op de voet van art 3:84 lid 4. Voorts is in verband met het recht van derden art 7:42 van belang.

Slechts de verkoper geniet een dergelijke bescherming. Hebben we het over de consumentenkoop dan zal de consument een dergelijk recht niet toekomen. Hij zal zelf in beginsel steeds een voorbehoud moeten maken.

De vraag rijst waarom dat zo is. Deze vraag is -indien we slechts het recht observeren- irrelevant. In wezen zoek ik echter naar de ratio van de betreffende bepaling. Mijn verwachting is dat het consumentenrecht een sterk beschermend karakter beoogt na te streven. Dat zie ik in deze bepaling allerminst terug.

[bona fides]