in de plaatsstelling

[cia76]

Een bedrijfsruimte wordt gehuurd voor 5 jaar. Na 2 jaar wil de ondernemer zijn zaak verkopen en wil hij het huurcontract ook aan de ander overdragen. In artikel 7:307 is geregeld dat de huidige huurder op vordering gemachtigd kan worden om een ander als huurder in zijn plaats te stellen. Dit is in feite een lex specialis op 6:159. De regel is bedoeld in het geval de verhuurder niet mee wil werken aan een overdracht. Echter, stel nou dat de verhuurder al heeft toegezegd (op schrift) dat hij de nieuwe huurder accepteert. Hij stuurt een in-de-plaatstelling overeenkomst op en vraagt partijen dit te tekenen en terug te sturen. Twee maanden later besluit de verhuurder ineens niet meer mee te willen werken. De huurder wil dat de verhuurder alsnog meewerkt en in ieder geval dat in rechte wordt vastgelegd dat de in de plaatstelling een feit is op datum X. De verhuurder heeft dus wel ingestemd op schrift maar nooit de (driepartijen)overeenkomst getekend.

De vordering die nu bij de kantonrechter gedaan kan worden is die op basis van 7:307. Maar kan dit met terugwerkende kracht? Of is het in casu beter om een algemene vordering te doen op grond van 3:296 BW. Immers belofte maakt schuld en de verhuurder heeft nu maar gewoon zijn afspraak na te komen en mee te werken aan de in-de-plaatsstelling. Ten eerste is er dan geen machtiging nodig en ten tweede kan de rechter dan bepalen dat de in-de-plaatstelling conform afspraak op datum X in is gegaan. Ik zou ws. de vordering zo formuleren dat de rechter beide kanten op kan. Immers, de rechter kent het recht en vult zo nodig de rechtsgronden aan. Maar wat vinden jullie: zou de rechter hier op grond van 3:296 de verhuurder moeten verplichten om zijn afspraak na te komen of zou hij op grond van 7:307 een machtiging moeten geven aan huurder?

[BartL]