DNA test weigeren door moeder?

[Estima]

Ik, moeder van een zoontje van 3 maanden, ben al vanaf het begin van de zwangerschap alleen.
Mijn zoontje is niet gewenst door zijn verwekker en er is geen sprake van erkenning, ook heeft hij mijn zoontje nog nooit gezien (ik heb hem wel de kans gegeven maar hij wil dit niet)
Wij hebben nooit samengewoond of enige vorm van 'family life' gehad.

De verwekker wil nu een DNA test en wil daarna alimentatie gaan betalen.
Hij wil géén omgang.

Nu is het zo dat hij inmiddels (zonder overleg) een afspraak gemaakt heeft voor een rechtsgeldige dna test en zelf al geweest is...
Hij verzoekt mij nu om ook te gaan.
Wat daarna gebeurt? Ik heb nog steeds geen idee, hij is erg onduidelijk.

Ik wil niet dat hij mijn kind erkent en ik wil niet dat hij voor mijn kind gaat betalen, eigenlijk wil ik dus helemaal niks van hem.
Kan ik nu gewoon weigeren om hieraan mee te werken?
Ik heb inmiddels iets gehoord over vervangende toestemming voor erkenning.
Wat zijn zijn kansen als hij besluit daarvoor te gaan na mijn evenutele weigering? Is hier iets over te zeggen?

Let wel, ik wil absoluut mijn kind zijn vader niet onthouden maar de verwekker wil dus GEEN omgang en heeft zelfs toegegeven dit alleen te willen 'zodat hij met zichzelf kan leven' ... M.i. is het dus gewoon zijn schuldgevoel afkopen door voor mijn kindje te willen gaan betalen.

Wat is wijsheid in deze situatie?

[lawyer]

Je bent in ieder geval niet verplicht om vrijwillig mee te werken. Voor een rechtsgeldige erkenning van een kind dat jonger dan 16 is, is schriftelijke toestemming van de moeder vereist (art. 1:204 lid 1, aanhef en onder c, BW).

Als jij deze schriftelijke toestemming niet geeft, zal de verwekker een procedure moeten starten om als vader erkend te kunnen worden (feitelijk om vervangende toestemming te krijgen om te mogen erkennen, maar dat is juridisch-technisch). Voorwaarden voor toewijzing door de rechter zijn, dat "de erkenning de belangen van de moeder bij een ongestoorde verhouding met het kind of de belangen van het kind niet zou schaden" en dat de man de verwekker is (1:024 lid 4). Het aantonen van één en ander is aan de verwekker, dus dat wordt nog best een taaie kluif voor hem.