Winkelverbod

[Lucas]

Het volgende: een vrouw heeft een winkel (een slagerij). Zij is gescheiden; het betrof een problematische scheiding waar zelfs politie bij betrokken is. Haar ex-man komt wel eens (incidenteel) vlees kopen in de slagerij. Dit verloopt zonder problemen. Er is meestal ook geen direct contact omdat de vrouw zelf niet in de winkel staat. Daar staat personeel.

Na weer een probleemloos bezoek ontvangt de man een telefoontje van de ex-vrouw waarin hem wordt medegedeeld dat hij in het vervolg niet meer welkom is in de winkel en niet meer bediend zal worden. Een winkelverbod dus!

Kan dat zomaar? Kan zomaar willekeurig (nou ja...) iemand de toegang worden verboden of moeten daar grondige redenen voor zijn? En is het feit dat iemand een ex-man is daarvoor voldoende? En aan welke formele vereisten dient de opzegging te voldoen?

Alvast dank...

[tikSimone]

Volgens mij mag die mevrouw haar ex-echtgenoot est de toegang totde winkel ontzeggen. Het is immers geen publieke plek. Bovendien belemmert het ontzeggen van de toegang hem niet om vlees te kopen. Er zijn immers genoeg andere slagerijen.

Ik zie geen formele vereisten, want ik zie geen "opzegging". Alleen een ontzegging (van de toegang). En tja, daarvoor kan mevrouw gewoon terugvallen op haar absolute rechten als eigenaar, dat zij tegenover een ieder kan doen gelden.
_________________
Nait soez'n, moar doun!

[Lucas]

Ik bedoelde inderdaad ontzegging.

Het is inderdaad geen publieke plek, maar je stelt je winkel open voor publiek. In wezen is deze dan toch openbaar?

Dat je mensen de toegang mag ontzeggen is alleszins begrijpelijk. Dat daarvoor een gegronde reden moet zijn (bv. diefstal in het verleden, ander wangedrag) lijkt me echter ook noodzakelijk! Je kan niet iemand zonder opgaaf van redenen uitsluiten (denk aan de discotheken die buitenlanders buitenhouden) en je mag uiteraard ook niet discrimineren. Maar is het voldoende dat iemand een ex-man is om deze buiten de deur te houden?

Ik las ook elders op internet (niet altijd een betrouwbare bron) dat een mondelinge ontzegging slechts één dag geldig is. Een langere ontzegging moet schriftelijk. Klopt dat?

Daarnaast is het natuurlijk de vraag of je strafbaar bent op basis van art. 138 Sr. (lokaalvredebreuk) wanneer de eigenaar van de winkel je verzoekt om de winkel te verlaten, zelfs wanneer de reden daarvoor volstrekt ontoereikend is.

[bona fides]

Zo'n ontzegging is privaatrechtelijk en, aangezien er bij mijn weten niets over is geregeld, vormvrij. Dus geen schriftelijkheidsvereiste.

Ontoereikende reden bestaat volgens mij niet echt, in de zin dat een winkeleigenaar volgens mij specifieke personenen waar hij een hekel aan heeft de toegang mag weigeren. Natuurlijk mag een winkeleigenaar niet discrimineren op een grond die in het wetboek van strafrecht wordt genoemd ("geen toegang voor groep X"). Discrimineren op een andere grond zonder enige rechtvaardiging is waarschijnlijk ook al snel onrechtmatig.

Ik kan me ook voorstellen dat het afhangt van de maatschappelijke functie die de winkel vervult (enige winkel van zijn soort in de wijde omtrek en onmisbaar om normaal te kunnen leven?).
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.