Verplichte bemoeienis notaris bij koop onroerende zaken?
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
De wet koop onroerende zaken (boek 7 titel 1 BW) is geevalueerd. Binnenkort de uitslag. Met name de 3 dagen bedenktijd, de vormerkung en de positie van de notaris zijn "hot items". Met name dit laatste punt is interessant. Derhalve een poll. |
Nee, dat kunnen de partijen heel goed zelf. |
Zolang partijen de koopovereenkomst nog als een 'voorlopig koopcontract' benoemen en de betrokken (ver)koopadviseurs minder juridisch inzicht heeft dan de gemiddelde bezoeker van een forum als Fok!, lijkt mij verplichte bemoeienis van een jurist zinvol. |
Ik ben van mening dat zowel verkoper als koper verplichte juridische bijstand moeten hebben bij (voor het gros) hun grootste aankoop in hun leven. Hoe die juridische bijstand dan moet worden ingericht is deel 2. In ieder geval is jurdische bijstand door alleen makelaar verkoper zeer onvoldoende. Om dan zowel juridische bijstand door makelaar verkoper en makelaar koper verplicht te stellen, lijkt me een beetje een duur grapje voor de consument worden. Derhalve is de notaris de aangewezen persoon.
Ik wil voorop stellen dat de gang naar de notaris bij de koopakte niet verplicht moet worden gesteld uitsluitend vanwege zijn specifieke kennis op het gebied van onroerende zaken. Waar het mij om gaat is zijn onpartijdige positie. Hij kan er op toezien dat beide partijen evenveel worden beschermd. Dat hij daar juridische kennis op het gebied van onroerende zaken voor nodig heeft, lijkt me logisch. Kortom, zijn positie gekoppeld met zijn kennis lijkt me de doorslaggevende reden om de koopakte in welke vorm dan ook bij de notaris onder te brengen. Dit is off-topic, maar wat vinden jullie dan van een marginale toetsing door de notaris bij het verstrekken van hypotheken. Het vergunningenstelsel van de AFM voor hypotheekadviseurs heeft niet gewerkt, gezien alle problematiek van nu. Wederom de positie van de notaris lijkt me een reden dat hij een marginale toetsing zou moeten uitvoeren. Systematisch is dus de vraag of bij bepaalde zaken de notaris niet alleen in de goederenrechtelijke fase moet worden betrokken, maar reeds in de obligatoire fase. @bona fides: leg eens uit waarom niet. |
Heb ik al gedaan: dat kunnen de partijen heel goed zelf. Ik zie niet in waarom twee partijen niet zonder tussenkomst van een notaris bindend met elkaar een koopovereenkomst met betrekking tot een onroerende zaak zouden mogen sluiten. Dat de overdracht zelf via de notaris moet heeft een goede reden, namelijk de rechtszekerheid van derden. Voor de koop geldt dit niet. Wil je specifiek "natuurlijke personen die niet handelen in de uitoefening van een beroep of bedrijf" beschermen bij "de koop van een tot bewoning bestemde onroerende zaak of bestanddeel daarvan", dan is het uitstekend mogelijk om via art. 7:2 BW nog wat extra voorwaarden aan zo'n koopovereenkomst te stellen. Dat lijkt mij te verkiezen boven het verplicht inschakelen van een notaris die dan zelf mag bepalen hoe een koopovereenkomst er naar zijn mening uit zou moeten zien. |
![]() Volgens mij misken je hier behoorlijk de positie van de notaris in ons rechtsbestel. De notaris is er niet alleen om de rechtszekerheid (voor bijvoorbeeld) derden te garanderen, maar ook om er voor te zorgen dat er een balans is bij de bescherming van partijen. Als bij het sluiten van de koopovk de balans is verstoord, heb je bij de levering maar zeer weinig mogelijkheden om de balans te herstellen. Immers, de koopovk ligt er al. Je kunt hier bijvoorbeeld denken aan een informatieachterstand. Daarnaast geef je aan dat via de koopovk zelf er nadere voorwaarden kunnen worden opgenomen ter bescherming van partijen. Dat is juist, maar wie gaat partijen daar op wijzen? Makelaar verkoper zal absoluut geen bepalingen gaan voorstellen ter ondermijning van verkopers positie. Als laatste geef je aan dat de notaris zelf zijn visie in een koopovk zal zetten. Dit is natuurlijk klinkklare onzin. Partijen bepalen altijd nog zelf wat er in een koopovk wordt bepaald. Ze moeten dan wel weten wat je kan doen. Nogmaals, er moet dus een balans zijn qua bescherming en qua informatie. |
|
Dat waag ik te betwijfelen. Een notaris mag niet meewerken aan vuile zaakjes. Volgens mij houdt het daarmee op, zie inderdaad art. 21 Wet op het notarisambt. Dat artikel heeft het niet over het beschermen van een "balans" tussen partijen, maar over strijd met de openbare orde en dergelijke. Waar de notaris optreedt om voor een balans tussen partijen te zorgen, is dat volgens mij op verzoek van die partijen en niet bij de uitvoering van zijn wettelijke taken.
Als de notaris bij de levering constateert dat de balans zodanig is verstoord dat hij niet aan de levering kan meewerken (het zaakje is vuil), waarom zou de koopovereenkomst dan onaantastbaar zijn?
Waarom zou het de taak moeten zijn van de notaris om "consumenten" op hun rechten te wijzen? Daar is postbus 51 voor.
En hoe gaat een notaris dan bepalen of een koopovereenkomst voldoende "in balans" is, als hij dat niet op basis van zijn persoonlijke visie doet? In hoeveel procent van de gevallen gaat er nu echt iets mis bij de aankoop van een huis, afgezien van het feit dat veel mensen meer lenen dan ze eigenlijk kunnen opbrengen (en waar volgens mij geen notaris ooit tegen is opgetreden)? Moeten de transactiekosten nog verder worden opgeschroefd? Of moeten kopers en verkopers het voortaan doen met een "voorlopige" koopovereenkomst die geen enkele juridische waarde heeft? |
Nee, dat is dus niet waar. Kijk even in art. 17 WNA en daar zie je dat je geen gelijk hebt.
Anyway, als er een overeenkomst is gesloten en koper heeft bepaalde zaken vergeten te regelen (omdat hij het niet wist), dan is dat geen grond om de koopovk aan te tasten.
Je opmerking dat kopers en verkopers het moeten doen met een voorlopige koopovk snap ik even niet.[/quote] |
Ehm, art. 21 zegt dat de notaris gewoon verplicht is zijn wettelijke taken te vervullen en definieert de uitzondering daarop. Zou een koopovereenkomst bij de notaris moeten worden opgemaakt, dan mag de notaris niet weigeren deze koopovereenkomst op te maken alleen omdat hij meent dat er sprake is van onbalans. Art. 17 zegt dat de notaris zorgvuldig en onpartijdig te werk gaat bij het uitvoeren van zijn taken. Dat spreekt voor zich.
Als jurist zouden woorden als "zodanig ... dat hij niet aan de levering kan meewerken (het zaakje is vuil)" je moeten zijn opgevallen. Die woorden staan er niet voor niets en verwijzen uiteraard naar art. 21.
Die hebben toch helemaal niets te maken met het in balans zijn van de koopovereenkomst? Je voorstel is toch niet om de notaris een bouwtechnisch onderzoek te laten uitvoeren of een taxateur in te laten schakelen? Dat is helemaal niet het werk van een notaris.
Je voorstel verhindert niet dat koper en verkoper op basis van vertrouwen afspraken zullen maken. Die afspraken hebben dan geen enkele juridische waarde totdat ze bij de notaris zijn vastgelegd. Tot aan de gang naar de notaris hebben partijen dus geen enkele juridische zekerheid. Dat is een serieuze aantasting van de rechtszekerheid. Op het moment is er natuurlijk al het schriftelijkheidsvereiste en is er de periode van 3 werkdagen, maar dat is een veel minder grote drempel dan de gang naar de notaris (die dan blijkbaar ook nog de overeenkomst moet gaan toetsen op eerlijkheid). De wetgever heeft geoordeeld dat de huidige inbreuk op de rechtszekerheid opweegt tegen het belang dat koper (en verkoper) niet in de problemen komen door overhaaste beslissingen. Persoonlijk lijkt een verplichte gang naar de notaris mij een onevenredige inbreuk, te meer daar de notaris realistisch gezien niet heel veel meer kan dan de partijen erop wijzen dat ze nu dan toch echt aan die koopovereenkomst vast komen te zitten en misschien nog kan controleren dat de partijen de strekking van bepaalde clausules begrijpen. Natuurlijk zal dat in sommige gevallen nuttig zijn, maar die gevallen lijken mij veel te zeldzaam. Verder zie ik niet in waarom iedereen hiertoe zou moeten worden verplicht, net zoals ik bijvoorbeeld niet in zou zien waarom het hebben van een aankoop- of verkoopmakelaar verplicht zou moeten worden. |
Ik zie nog dat je een opmerking van mij verkeerd hebt gelezen:
Wat ik schreef was:
en dus niet dat de verkopende makelaar of zo de koper zou moeten beschermen. |
Geconcludeerd kan worden dat wij hier niet op 1 lijn zullen gaan zitten ![]() In ieder geval ligt er een rapport van de Commissie Hammerstein nav het evalueren van de Wet op het Notarisambt waarin zij uitdrukkelijk aanbevelen de koopovk bij de notaris neer te leggen. Nu het onderzoek van het Molengraaf Instituut nog afwachten. |
Ik zit blijkbaar aardig op de lijn van Donner. bron: http://www.notaris.nl/page.asp?id=812 |
Dan moet je wel het hele bericht plaatsen (althans, relevant voor de koopovk) en niet dit gedeelte uit de context halen.
Ik lees daar toch meer nuanceringen dan rigoreus afwijzen. |
Situatie in de Vereniging van Eigenaars :
Vier appartementsrechten met elk 1 stem. Een van deze appartementsrechten heeft twee eigenaren. Deze twee eigenaren willen een wijziging van de splitsingsakte. Een van deze twee eigenaren is de bestuurder. Ik ben de enige tegenstemmer in de Vereniging van Eigenaars. De betrokken notaris schrijft:
In BW 5:139 blijkt te staan:
Aangezien de notaris uitdrukkelijk schrijft vier vijfde van de totale eigenaren (i.p.v. vier vijfden van het aantal stemmen) lijkt mij hier sprake van misleiding. Is dit een notaris meer aan te rekenen dan een makelaar? |
Rechtenforum.nl -> Civiel recht
Tijden zijn in GMT + 2 uur |
|