|
Afdrukken Rechtenforum.nl -> Civiel recht |
Geplaatst: wo 24 sep 2008 18:59—
|
In een stukje proefschrift over schuldoverneming lees ik dat in de visie van de wetgever de gevolgen van schuldoverneming gerelativeerd zijn; voor de overnemer zou het tijdstip van overgang van de schuld in de verhouding met de debiteur een andere zijn dan die in de verhouding met de crediteur.
Dit is volgens de auteur dus wat de wet regelt. Meteen daarna staat dat een dergelijke relatieve schuldoverneming echter het karakter van de verbintenis miskent en is om die reden niet mogelijk is. En dat daarom de schuld ook in de verhouding tussen debiteur en overnemer pas overgaat op het moment dat de crediteur zijn toestemming heeft verleend. Dit lijkt dus de mening van de auteur. De letterlijke tekst van BW 6:155 geeft aan dat het overgaan van de schuld en de werking tegenover crediteur (afhankelijk van zijn toestemming) twee aparte kwesties zijn, zodat de mening van de auteur daar niet gestaafd wordt. Nu gaat het mij er om of het inderdaad zo is dat als de crediteur geen toestemming heeft gegeven, de overeenkomst van schuldoverneming tussen debiteur en schuldovernemer ook niet rechtsgeldig is tussen die beide partijen. Wie weet hier iets meer over, jurisprudentie of andere bronnen? |
Geplaatst: wo 24 sep 2008 19:47—
|
Stel A heeft een schuld aan B en een auto. C krijgt de auto en neemt in ruil daarvoor de schuld van A over. Er wordt tussen A en C verder geen voorbehoud of iets dergelijks gemaakt.
Als B nu geen toestemming geeft, lijkt het mij dat de overeenkomst tussen A en C gewoon blijft bestaan. B kan A aanspreken op betaling. A kan daarop C aanspreken. De overeenkomst tussen A en C levert een geldige titel voor de overdracht van de auto van A op C. Althans, dat is mijn mening. Ik denk eigenlijk dat art. 6:155 BW niet zo'n grote rol speelt voor de verhouding tussen A en C. A en C mogen in beginsel met elkaar afspreken wat ze maar willen. Het belang van art. 6:155 BW schuilt erin dat het aangeeft op welk moment die onderlinge afspraak derdenwerking krijgt. In de praktijk zullen debiteur en overnemer misschien vaak afspreken dat de overname ook onderling pas werking krijgt op het moment dat de crediteur toestemming geeft, maar er is m.i. geen reden dat A en C niet zouden kunnen afspreken dat C voor die tijd zich jegens A al verbindt om de schuld te voldoen. |
Geplaatst: wo 24 sep 2008 20:36—
In HR 25 februari 2002, LJN AD7325 schrijft de A-G in zijn conclusie:
Uit de laatste zin volgt m.i. dat (volgens de A-G) een onvoltooide schuldoverneming in de onderlinge verhouding tussen schuldenaar en overnemer al werking heeft. Hij schrijft immers dat zolang er geen toestemming is gegeven, de overname nog ongedaan kan worden gemaakt. Maar goed, wat precies tussen schuldenaar en overnemer geldt tot het moment dat de schuldeiser toestemming geeft zal vooral afhangen van wat schuldenaar en overnemer precies zijn overeengekomen. De overeenkomst zelf bestaat, maar of dat betekent dat bij achterwege blijven van toestemming de debiteur de overnemer kan aanspreken, hangt af van de inhoud/uitleg van die overeenkomst. |
Geplaatst: wo 24 sep 2008 20:51—
|
Oke, dankjewel voor je antwoord.
Maar de casus is als volgt: C heeft de auto inmiddels op naam maar heeft nog een andere vordering op A, die A betwist. Die vordering is ongeveer even groot als de schuld van A aan B (de schuld die C zou overnemen.) Er is nog geen mededeling gedaan aan B, en in artikel 6:155 staat dat dat door partijEN moet gebeuren, waar C dus niet meer aan meewerkt. Hij saldeert zijn vordering op A met de schuld die hij overeengekomen is over te nemen en voor hem is de kous af, ALTHANS volgens de redenering uit het proefschrift. C heeft nu de auto en geen schuld en geen vordering meer. En B stapt voor zijn vordering vrolijk naar A stappen, en A kan dan niet meer naar C stappen, omdat de schuldoverdracht immers door het verzuim van mededeling door A en C aan B niet heeft plaatsgevonden. Maar zoals jij het stelt zou B ook naar C kunnen stappen, simpelweg omdat dat overeengekomen is door A en C. Hoe denk je daarover? |
Geplaatst: do 25 sep 2008 22:18—
Hmmm, inderdaad.
Verrekenen kan C alleen als de van A te vorderen prestatie beantwoordt aan zijn schuld jegens A. Bovendien moet de vordering van C op A opeisbaar zijn en moet C bevoegd zijn om zijn schuld aan A te voldoen. Het is hier niet duidelijk of C een geldschuld heeft aan A, en als het een geldschuld is, dan is het zeer de vraag of C al bevoegd is om de schuld te betalen. In mijn redenering zou C zich jegens A hebben verbonden om A's schuld aan B te betalen. Die aan A verschuldigde prestatie beantwoordt niet aan C's vordering op A. Als A intussen zelf aan B heeft betaald zou je kunnen redeneren dat A nu een vordering op C heeft. Dan kan C wel verrekenen, maar dat is een andere situatie. Wat is nu precies de redenering van het proefschrift? Dat, zolang B geen toestemming heeft gegeven, C aan A een geldbedrag gelijk aan de schuld schuldig is? Dan zou verrekening als in jouw voorbeeld inderdaad mogelijk zijn, wat m.i. eigenlijk wel aangeeft dat er iets niet klopt.
B kan naar A stappen omdat de schuldoverdracht niet heeft plaatsgevonden. A kan niet naar C stappen omdat C zijn schuld heeft verrekend (als verrekening inderdaad mogelijk was).
In mijn redenering kan B kan niet naar C stappen, want B heeft een vordering op A en niet op C. In mijn redenering zou A van C kunnen eisen de schuld voor A aan B te voldoen, omdat in de interne verhouding A-C de schuld van A aan B wel is overgegaan op C. |
Geplaatst: vr 26 sep 2008 17:58—
|
Om het punt in jouw laatste zin gaat het nu. Als ik de letterlijke tekst van de wet lees (zonder rekening te houden met toelichtingen, jurisprudentie etc) is het inderdaad zo dat het niet vragen van toestemming aan de onwetende B niet betekent dat de schuld aan B niet overgaat van A naar C. Anders gezegd: de schuld gaat WEL over van A naar C, alleen niet qua loket: B moet naar A en A stapt naar C.
Volgens dat proefschrift betekent echter het niet hebben van toestemming van B AUTOMATISCH dat de schuld ook (onderling) niet van A naar C gegaan is. M.a.w. omdat A en C nooit medegedeeld hebben aan B heeft A nu een probleem. Voor C is dit laatste van belang. Hij kan zijn gelijk nu krijgen door simpelweg niks te doen, want A was en blijft de pineut tegenover B. En omdat C wegstreept wat hij gekregen heeft van A om aan B te voldoen tegenover wat hij nog tegoed had van A is C verder klaar. Dit is m.i. het verhaal uit mijn eerste bericht, dus conform de tekst uit het proefschrift. Maar stel dat het anders is dan het proefschrift stelt, dus eigenlijk wat jij zegt , nl. dat onderling wel degelijk de schuld van A naar C is gegaan (enkel doordat het overeengekomen is en los van of het nu wel of niet aan B medegedeeld is) , dan zal A gaan verhalen op C wat hij aan B betaalt. En dan is C de pineut, hij kan niet meer salderen omdat hij het aan B verschuldigde aan A moet vergoeden, terwijl zijn vordering op A nog gewoon open staat. |
Geplaatst: vr 26 sep 2008 18:36—
Uit je eerste bericht haal ik niet dat C een geldschuld heeft aan A tot het moment dat B toestemming geeft voor de schuldoverneming.
Maar zolang C het laat afweten is A nog net zo goed de pineut. B kan bijv. beslag laten leggen op het huis van A. Verder kan C, zodra hij wordt aangesproken door A (nadat A heeft betaald aan B), alsnog verrekenen met de uitstaande vordering. |
|
Rechtenforum.nl -> Civiel recht
Tijden zijn in GMT + 2 uur |
|
|
© 2003 - 2005 Rechtenforum.nl