|
Afdrukken Rechtenforum.nl -> Strafrecht |
Geplaatst: di 07 feb 2006 20:45—
Laat ik het weer eens op een andere manier proberen te zeggen. Ik denk dat iemand die het strafrecht in wil uit ideële motieven eerder voor de rol van advocaat dan voor de rol van officier zal kiezen. Natuurlijk is hier ook wel iets tegen in te brengen, de officier wil bijvoorbeeld de maatschappij beschermen etc. Maar ja, in mijn gedachten zet ik nu eenmaal Britta Böhler tegenover Fred Teeven. Misschien is het ook juist het punt dat Lucas aandraagt: als strafrechtadvocaat moet je jezelf al snel verdedigen tegen de "populaire" opinie. Je moet er dus iets voor over hebben en voor je zelf weten dat wat je doet goed is. Dat zit toch heel dicht bij geweten. |
Geplaatst: wo 08 feb 2006 1:27—
Ja dat is wel zo ja...de 'gewone man' vindt het onbegrijpelijk dat iemand er voor kiest "dat tuig" te gaan verdedigen. En zelfs sommige advocaten die zelf geen strafrecht doen, begrijpen niet dat hun strafrecht-collega's zich 'daarvoor lenen'... Het beroep van strafrechtadvocaat is misschien dan ook wel meer een roeping...je moet van jezelf uit oog hebben juist voor de belangen van een verdachte, waar je -van nature- allicht eerder zou kiezen voor verdediging van het belang van het -zielige- slachtoffer... En juist deze tegennatuurlijke keuze wekt het onbegrip bij de buitenstaander! Dat strafrechtadvocaten gewetenloos zijn...dát geloof ik zelf niet. Spong zegt bv. in zijn boek "Een Leugen Voor Bestwil" dat hij -en dat zal volgens hem velen verrassen- wel degelijk oog heeft voor het leed, en ja, zelfs het ónrecht dat een slachtoffer is aangedaan. Maar zijn professionele instelling maakt dat hij dit in de verdediging van de verdachte naar de achtergrond kan verdringen. En juist dit laatste is iets wat heel veel mensen niet kunnen, en misschien wel enkel is voorbehouden aan de -goede- strafrechtadvocaat. Vanuit dit oogpunt is de functie van OvJ ook veel makkelijker: hij geeft juist gevolg aan die natuurlijke drang partij te kiezen voor het slachtoffer. En dan is de bewering van Bona Fides dat iemand uit ideologisch oogpunt eerder voor de strafrechtadvocatuur kiest dan voor het OM, in mijn ogen een juiste! Verder wil ik nog toevoegen dat een advocaat die te maken krijgt met gewetensbezwaren, blijkbaar niet de persoon is die hij dacht dat hij was...hij heeft dan. hoe spijtig dat ook is, in feite het verkeerde beroep gekozen. Tenslotte las ik elders binnen dit topic over één van de gebroeders Anker dat deze meerdere malen is ingestort. Dit klopt inderdaad. De reden daarvoor was volgens mij echter de werkdruk in combinatie met alle ellende welke hij meemaakte in zijn werk. Eén van die twee trekt zich veel zaken persoonlijk aan. Volgens mij echter niet zozeer de ellende van de slachtoffers, maar meer de ellende van de levenslang veroordeelden (en meestal ex-cliënten) die hem in brieven schrijven dat ze niemand meer hebben die hun bezoekt etc. Maar goed, het is mar bedoeld als een kleine nuance in de elders geuite veronderstelling... |
Geplaatst: vr 10 feb 2006 1:20—
Dat is toch mooi...het laatste woord hebben in je eigen topic! 
|
Geplaatst: vr 10 feb 2006 5:04—
|
@Jessse: Ik vind het zeer knap, en voor andere eerstejaars rechtenstudenten nastrevenswaardig, dat je nu al nadenkt over wat voor jou (persoonlijk) recht is. De meeste studenten komen pas tot dit inzicht na (verscheidene) rechtssociologische en rechtsfilosofische vakken te hebben gevolgd.
Ga zo door. 
@Lucas: Helemaal niet 
|
Geplaatst: vr 10 feb 2006 11:25—
Dat ben ik niet met je eens. Als OvJ behoor je ook tot de rechterlijke macht en moet je als zodanig de belangen van de verdachte in je afweging meenemen. Je kiest dus niet a priori voor het slachtoffer (of "de maatschappij"). Zo komt het regelmatig voor dat een eis/beslissing van een OvJ (en ook van een A-G uiteraard) een boel stof doet opwaaien in de media. Als officier ben je belast met de strafrechtelijke handhaving van de rechtsorde (art. 124 van de Wet op de Rechterlijke Organisatie). Een OvJ/A-G zal daarom ook niet vervolgen/vrijspraak eisen als hij vindt dat het tenlastegelegde feit niet wettig en overtuigend kan worden bewezen. De OvJ/A-G heeft uit oogpunt van het opportuniteitsbeginsel dan ook een grote vrijheid om 'recht' te doen, vandaar dat zijn onafhankelijkheid ook moet worden gewaarborgd. Bij het uitoefenen van zijn taak komt m.i. dan ook meer ideologie kijken dan jij doet voorkomen. De ideologie van de advocaat ligt m.i. in het feit dat hij cliënten verdedigt, ook indien hij het persoonlijk inhoudelijk niet eens is met hetgeen hij ter verdediging aanvoert. Hij zal daarom vanuit zijn ideologie oog moeten hebben voor het abstracte, onzichtbare doel, wat hem er in beginsel toe verplicht zijn clliënt zo goed mogelijk te verdedigen. De advocaat heeft als zodanig niet zijn cliënt, maar de rechtsstaat als 'baas' (alhoewel veel advocaten dit wellicht niet altijd zo ervaren  ). Deze baas verplicht hem om alle (dus ook lastige) klanten zo goed mogelijk van dienst te zijn.
Ik ben overigens van mening dat alle togaberoepen even ethisch verantwoord zijn en dat bij al deze beroepen ook een even grote en even noodzakelijke ideologie komt kijken. Op deze manier dragen zij op hun eigen manier allemaal bij aan de vaststelling van wat in dat concrete geval 'rechtvaardig' is. |
Geplaatst: vr 10 feb 2006 14:40—
En we gaan weer door inderdaad!!
Oei Arno...dat staat gelijk aan vloeken in de kerk!! Van die rechterlijke macht is het OM juist nadrukkelijk uitgesloten!! Ik weet dat ik in mijn verhaal hierboven het een en ander erg zwart/wit heb gesteld, maar dat is ook omdat de "gewone man" (de Nederlandse versie van ''Otto Normalverbraucher"?) over het algemeen ook nogal zwart/wit tegen de kwestie aankijkt. Vanuit zijn oogpunt behoeft het kiezen voor de rol van OvJ geen nadere uitleg en vindt hij dit een eerzaam beroep. Maar het kiezen van de hoedanigheid van strafrechtadvocaat vindt men nogal eens onbegrijpelijk (behalve vanuit financieel oogpunt dan ) en op dit beroep wordt dan ook wel eens neergekeken. Fat maak ik zelf vaak genoeg mee, en strafrechtadvocaten (waaronder Spong) geven dat zelf ook aan...
Ik heb dit proberen uit te leggen hierboven door het aannemen van een "natuurlijke drang" bij de gemiddelde mens om te kiezen voor verdediging van het -zielige- slachtoffer i.p.v. de "boze" dader. En daarbij heb ik aangegeven dat een advocaat juist tegen deze natuurlijke drang ingaat, terwijl een OvJ er juist in meegaat. En vanuit dat oogpunt bezien lijkt het aannemelijk dat je meer "ideologie" nodig hebt om strafrechtadvocaat te worden, dan OvJ. Maar goed, ik ga het hele verhaal hier niet herhalen. Het is en blijft natuurlijk ook een behoorlijk abstracte discussie  (wat versta je immers onder ideologie?). En het is natuurlijk ook psychologie van de koude grond van mijn kant. Maar toch ben ik geneigd te denken dat er toch op zijn minst wel een kern van waarheid in mijn verhaal zit...
Wat betreft de ethische verantwoordelijkheid van de togaberoepen geef ik jou (Arno) gelijk. Maar wij juristen begrijpen dat, maar zoals ik heb geprobeerd duidelijk te maken wordt daar nog wel eens anders tegen aangekeken binnen de samenleving. Daar worden advocaten nogal eens voor "gewetenloos" uitgemaakt... |
Geplaatst: vr 10 feb 2006 16:07—
Als ik jou was zou ik de Wet op de Rechterlijke Organisatie er maar eens bijpakken... des te meer omdat dit precies het punt is waarom ik het niet met je standpunt eens was. Het Openbaar Ministerie is geen ministerie zoals bijvoorbeeld het ministerie van binnenlandse zaken, het ministerie van justitie etc. Het OM behoort wel degelijk tot de rechterlijke macht. Denk bijvoorbeeld maar aan de term "staande magistratuur". |
Geplaatst: vr 10 feb 2006 16:40—
|
De magistratelijkheid van de OvJ is geen uitgemaakte zaak. In ieder geval besteedde Cliteur in zijn boek dat we gebruikten bij encyclopedie aan die vraag buitengewoon veel aandacht.
Aan de ene kant valt de OvJ inderdaad onder de rechterlijke macht, aan de andere kant is er wel een zekere ondergeschiktheid aan de minister van justitie. Deze kan het OM aanwijzingen geven en doet dat soms ook. Zo gaf Sorgdrager destijds opdracht tot vervolging van een arts na een euthanasiegeval. De OvJ wilde de opdracht niet uitvoeren omdat hij zich niet ontvankelijk achtte nu in zijn ogen de meldingsplicht van de arts inbreuk maakte op het recht van de arts zichzelf niet te beschuldigen. De OvJ beriep zich hierbij op zijn magistratelijkheid. Hoe het afliep weet ik helaas niet. Hoewel de minister zich over het algemeen niet zal inlaten met individuele gevallen is het wel duidelijk dat het OM heel vaak gewoon het beleid van de minister uitvoert. Met magistratelijkheid heeft dat niet veel meer te maken. Aan de andere kant is het voor ons inquisitoire systeem juist weer van fundamenteel belang dat de OvJ zich magistratelijk gedraagt. Er is namelijk duidelijk geen evenwicht tussen de rechten en bevoegdheden van de verdachte en die van de OvJ. Ik neem aan dat in de VS, waar zo'n evenwicht er wel is, de prosecutor niet als onderdeel van de magistratuur wordt gezien. Mijn indruk is dat het OM de laatste jaren steeds meer aan magistratelijkheid heeft ingeboet, waardoor de strafrechtadvocaat nadrukkelijker de verdediger van de rechtstaat is geworden. |
Geplaatst: vr 10 feb 2006 17:55—
Dit schijnt juist wel mee te vallen. Het OM krijgt wel steeds meer bevoegdheden welke in geval van partijdigheid machtsmisbruik kunnen opleveren, maar volgens mij is het OM hierdoor juist een stuk magistratelijker geworden nu het zelf veel beslissingen moet nemen. Dus meer 'recht doen', minder 'crime-fighting'. |
Geplaatst: vr 10 feb 2006 21:26—
bona fides schreef:
Dat kan allemaal gebeuren als een rechter niet ingrijpt wanneer het OM over de schreef zou gaan. Er mag tegenwoordig ook veel meer. Roep uit de politiek op grond van het vermeende Gesundes Volksempfinden. Niemand heeft hier immers iets te verbergen ....??
Maar goed, wat ik er eigenlijk maar mee wil zeggen is dit: het is een systeem en je kunt de onderdelen niet echt los van elkaar zien. Ieder heeft zijn taak. En dan is het wel eens wat wonderlijk dat een advocaat zich zo moet verdedigen voor het spelen van ZIJN rol in het geheel. Alsof de OvJ altijd 200% achter hetgeen hij ten laste legt staat .... pfff.... |
Geplaatst: vr 10 feb 2006 22:48—
Maar dat is nu juist de bedoeling in een inquisitoir systeem! Daar is ons hele Wetboek van Strafvordering op ontworpen. Daarom ook kan een officier hier bepalen wat de rechter te zien krijgt, zie de Schiedamse parkmoord. |
Geplaatst: vr 10 feb 2006 22:54—
| Maar de rechter kan en moet ook zelf denken. Zie ook de Schiedammer Parkmoord. Als je dat boek er over leest, dan valt daaruit de conclusie te trekken dat uit het dossier al wel te herleiden was dat het helemaal niet zo gebeurd KON zijn als het gebracht is. |
Geplaatst: za 11 feb 2006 13:17—
|
Mmm nou...dat kan wel zijn, maar het was wel geloofwaardig gepresenteerd door het OM. Waarbij zij natuurlijk geholpen werden door de valse aangifte van Kees B., iets waar (toen nog?) veel waarde aan werd gegeven.
Maar een (zeer) vooraanstaand rechtspsycholoog heeft ons deze week nog verteld dat in de meeste gevallen de schuld van de rechterlijke dwaling niet gezocht moet worden bij de rechter, maar bij het OM. En daar wens ik mij -uiteraard- bij aan te sluiten. Onlogisch is dit natuurlijk ook niet: binnen ons 'papieren proces' wordt de strafzaak gemaakt of gebroken in het (gerechtelijk) vooronderzoek. Ter zitting, waar de rechter voor de eerste maal erbij betrokken wordt (ev. bemoeienissen van de R-C daargelaten) is het kwaad dan al geschied. En het niet zien van dit kwaad, hoeft niet altijd een verwijtbare fout van de rechter te zijn... |
Geplaatst: za 11 feb 2006 14:28—
|
Het GVO is bij uitstek iets waar een rechter bij betrokken is.
Het niet zien van enig kwaad hoeft misschien niet verwijtbaar te zijn, maar de rechter heeft toch een onderzoeksplicht. Immers, het is ook de rechter die bewijst....... |
Geplaatst: za 11 feb 2006 14:42—
|
De rechter moet inderdaad zijn ogen wel open houden, maar ons strafrechtsysteem gaat er niet van uit dat hij de officier moet wantrouwen. Als de verhoudingen verschuiven, zoals in het parkmoordproces duidelijk het geval was, kan het dus heel gemakkelijk mis gaan. Het systeem vereist een bepaalde balans, en als die doorslaat gebeuren er ongelukken.
Het geeft wel aan dat voor een optimale werking van ons strafsysteem de OvJ wel degelijk gewetensvol moet zijn en zich als een magistraat dient te gedragen. De mode is alleen een beetje de andere kant op, tenminste, die indruk krijg ik soms. Natuurlijk halen juist de zaken waar het scheef loopt het nieuws, en laten die meer indruk achter. Een voorbeeld waar de OvJ zich in mijn ogen juist voorbeeldig gedroeg is de zaak Savannah waar hij vrijspraak van moord vroeg, maar het aan de rechter overliet om daarover te beslissen. Maar zaken waar 10x levenslang wordt geëist en vrijspraak volgt lijken me alleen maar te dienen om strengere wetgeving en ruimere bevoegdheden af te dwingen. Daar zit ik niet op te wachten. In zulke gevallen heeft de rechter dan wel niet zitten slapen, maar de OvJ gedraagt zich niet magistratelijk. |
|
Rechtenforum.nl -> Strafrecht
Tijden zijn in GMT + 2 uur |
|
|
© 2003 - 2005 Rechtenforum.nl