Rechtenforum.nl :: Boek retourneren

tot

Afdrukken
Ga naar pagina Vorige 1, 2, 3 ... 10, 11, 12, 13 Volgende Laat alle berichten zien
Rechtenforum.nl -> Civiel recht

#166: Auteur: Martha

Geplaatst: wo 30 jan 2013 13:13
—

DENNIS79 schreef:

Waar het mij om te doen is, is de vergelijking doortrekken. Daar waar geld door de fabrikant aan de koper wordt betaald, wordt dat als een benadeling gezien van de fabrikant, maar daar waar kosteloos een boek gelezen wordt, dient dat mijns inziens ook als een benadeling van de schrijver gezien te worden.

Dat mag zo zijn, maar dat is dan de schuld van de winkelier. De winkelier kan toch de voorwaarde stellen dat het boek niet gebruikt/gelezen mag worden (verzegelen)?
Waar dit bij koop op afstand niet tot de mogelijkheden behoort is dit natuurlijk jammer voor de auteur. Maar waar de verkoper het bedrog/misbruik niet kan bewijzen kan de auteur dit ook niet. Dus schieten we met dit extra argument niks op.

#167: Auteur: DENNIS79

Geplaatst: wo 30 jan 2013 14:27
—

Martha schreef:

DENNIS79 schreef:

Dat de verkoper van het boek het niet kan bewijzen in de PRAKTIJK, doet toch niets af aan het feit dat er wel degelijk overeenkomsten zijn tussen beide situaties? Ik weet niet hoe vaak het al gezegd is, in ieder geval meer dan op de vingers van twee handen te tellen is, maar we waren het er heel lang over eens dat het in de PRAKTIJK niet te bewijzen is!

In het Duitse voorbeeld, had de winkelier toch ook de voorwaarde kunnen stellen, dat de cashback actie niet gebruikt mocht worden...

Ik vind het sowieso lastig om met jou te discussiëren over de voorwaarden die bij een winkelier te gelden (kunnen) hebben voor wat betreft een retourrecht. Jij geeft daar telkens een bepaalde inhoud aan, die voor mij niet goed in te schatten is. Ook in bovenvermeld citaat, ga jij ervan uit dat de winkelier als voorwaarde opgenomen zou moeten hebben dat het boek niet gebruikt mag worden, en dat hij het dan maar moet verzegelen.

Ik vind jouw redenering de omgekeerde wereld.

Wettelijk bestaat er namelijk geen retourrecht bij een koop in een winkel. Als er dan toch een retourrecht bestaat, dan bestaat dat recht enkel bij de gratie van de winkelier, met de voorwaarden die de winkelier zelf heeft bepaald. Het is dan onzinnig om in te gaan op alle mogelijke voorwaarden die een winkelier zou kunnen verzinnen waaronder hij een boek verkoopt.

Zodra we dat doen dan komen we op het punt dat we moeten constateren dat het zelfs mogelijk is om een boek te verkopen, waarbij de koper het recht wordt geboden om de koopovereenkomst te ontbinden en alsnog een overeenkomst van (kosteloze) lening aan te gaan, zoals jij al eens bedacht in deze thread.

Het kan inderdaad allemaal en het is wettelijk helemaal niet uitgesloten. Maar dan dient dat dus wel onderdeel te zijn geweest van het aanbod van de verkoper. Dat recht bestaat dan enkel bij de gratie van de verkoper en niet vanwege wettelijke bepalingen.

Het enkele feit dat een verkoper een "retourrecht" heeft is dus zo goed als nietszeggend, dat wordt het pas, als dat retourrecht nader ingevuld wordt.

Dan nu weer even de realitycheck, die al een aantal keer door bona fides is genoemd. Hoe wordt er doorgaans een retourrecht aangeboden door een winkelier in de binnenstad: "Retouren mag binnen X dagen, mits het product ongebruikt is en met kassabon"

Het woord ongebruikt is vrijwel altijd een onderdeel van de voorwaarde van de winkelier, die een retourrecht aan zijn klanten aanbiedt. In deze casus heeft de koper het boek wel gebruikt.

Ik schreef zelf al op de eerste pagina van deze thread, dat er mogelijk een voorwaarde zou kunnen zijn van de winkelier die het de koper dan nog steeds mogelijk maakt om het boek terug te brengen, maar "normaliter" is dat gewoon niet van toepassing.

EEN EN ANDER LOS VAN HET FEIT DAT DE VERKOPER VRIJWEL ONMOGELIJK KAN AANTONEN DAT HET BOEK DAADWERKELIJK GEBRUIKT IS.

#168: Auteur: bona fides

Geplaatst: wo 30 jan 2013 14:53
—

DENNIS79 schreef:

bona fides schreef:

DENNIS79 schreef:

Ik ben dan erg benieuwd hoe er door jullie gekeken wordt naar het intellectueel eigendom, in het bijzonder auteursrecht, van de schrijver van het boek?

Het auteursrecht op het boek blijft hoe dan ook bij de schrijver (of uitgever).

Ik denk niet dat we hoeven te kijken naar auteursrechtelijke aspecten of andere aspecten van intellectuele eigendom. Wat mij betreft kan het boek net zo goed een doodgewoon (niet geoctrooieerd e.d.) luchtbed zijn dat met het oog op een éénmalig gebruik is besteld en direct daarna wordt geretourneerd.

Door mijn opmerking in een vraag te gieten, heb ik zaken onnodig verwarrend gemaakt.

Waar het mij om te doen is, is de vergelijking doortrekken. Daar waar geld door de fabrikant aan de koper wordt betaald, wordt dat als een benadeling gezien van de fabrikant, maar daar waar kosteloos een boek gelezen wordt, dient dat mijns inziens ook als een benadeling van de schrijver gezien te worden.

Ok, ik begrijp nu je punt. Zo bezien lijken de twee situaties inderdaad nog net weer wat meer op elkaar.

Naar mijn mening is het echter niet heel relevant of de fabrikant of auteur wordt geschaad. Voor de rechtsverhouding tussen twee contractspartijen spelen de belangen van derden m.i. geen rol. Weliswaar zal een contractuele bevoegdheid normaliter niet mogen worden gebruikt met het enkele doel een derde partij te schaden, maar dat is dan omdat de bevoegdheid voor een ander doel wordt gebruikt dan waarvoor zij is gegeven. Voor het belang van de derde zal die derde zelf moeten opkomen, bijv. via onverschuldigde betaling, ongerechtvaardigde verrijking, of onrechtmatige daad.

Maar dit wordt allemaal te subtiel voor deze discussie. Naar de letter geredeneerd heeft Martha wel een punt, en het gaat mij te ver om een hele verhandeling op te hangen over het systeem van het privaatrecht om precies uit te leggen waarom ik er anders over denk.

Overigens, in de casus waarin de fabrikant wordt benadeeld lijkt er mij niet eens sprake van "met geen ander doel dan een derde te schaden". Het andere (en primaire) doel is immers het behalen van het voordeel.

#169: Auteur: bona fides

Geplaatst: wo 30 jan 2013 15:07
—

Alfatrion schreef:

En op 27 dec 2012 1:54 dat bij een inhoudelijke discussie over het doelscriterium de relevante vragen zijn: 1) voor welk doel is dit recht gegeven en 2) waar blijkt dit uit? 3) Waarom is dit niet opgenomen in de artikels van de richtlijn en de Nederlandse wet?

Hoezo niet opgenomen in de richtlijn?

Quote:

(14) Overwegende dat het de consument vóór de sluiting van de overeenkomst niet mogelijk is daadwerkelijk het product te zien of van de aard van de dienstverrichting kennis te nemen; dat het, tenzij anderszins in deze richtlijn bepaald, wenselijk is te voorzien in een herroepingsrecht; dat het noodzakelijk is de eventuele kosten die de consument bij de uitoefening van het herroepingsrecht moet dragen, te beperken tot de rechtstreekse kosten voor het terugzenden van de goederen; dat dit herroepingsrecht de rechten van de consument op grond van de nationale wetgeving, met name met betrekking tot de ontvangst van beschadigde goederen en gebrekkige diensten of van producten en diensten die niet met de beschrijving van het aanbod overeenstemmen, onverlet laat; dat de lidstaten de bevoegdheid hebben de overige voorwaarden en regels voortvloeiend uit het herroepingsrecht te bepalen;

Jij gaat nu vrolijk zeggen dat er niet staat dat een gebruik van het herroepingsrecht dat evident niets van doen heeft met het nadeel van niet in de winkel kunnen uitproberen, misbruik oplevert. (Of misschien ga je zelfs beweren dat de deelzin "dat het ..." niets te maken heeft met "overwegende dat ..."?)

#170: Auteur: bona fides

Geplaatst: wo 30 jan 2013 15:37
—

Voor de aardigheid een reactie op een oud bericht.

Alfatrion schreef:

Regin schreef:

Die regel volgt niet uit de door jou geciteerde wetsgeschiedenis. Daar staat juist dat als een bevoegdheid met een bepaald doel is gegeven, een gebruik voor een ander doel niet noodzakelijkerwijs een misbruik van recht oplevert. Je juridische kader klopt dus niet.

Er staat (in de laatste zin) dat als de wetgever de bevoegdheid heeft gegeven vanuit een bepaalde aanleiding, hieruit niet kan worden aangenomen dat de bevoegdheid voor dat doel is gegeven.

Laten we eens kijken naar wat er echt staat:

Quote:

Bovendien kan wel de wetgever bij het geven van een bevoegdheid een bepaald doel hebben voor ogen gestaan, zonder dat nochtans behoeft aangenomen te worden, dat de wet de bevoegdheid uitsluitend voor dat doel heeft verleend.

Er staat niet "kan niet worden aangenomen". Er staat "zonder dat aangenomen behoeft te worden".

Wat betekent dit? Dat er gevallen kunnen bestaan waarin de wetgever wel een bepaald doel voor ogen heeft gestaan, terwijl alles bij elkaar genomen toch moet worden aangenomen dat de bevoegdheid niet uitsluitend voor dat doel is verleend. Dit impliceert niet dat als je in de wetsgeschiedenis vindt "deze bevoegdheid is gegeven om ... ", je hier geen enkele betekenis aan kunt hechten. Integendeel, zo'n zin heeft juist veel betekenis. Het impliceert alleen dat je op je hoede moet zijn. Je moet niet alleen naar die regel uit de wetsgeschiedenis kijken, maar naar de wetsgeschiedenis als geheel, naar het systeem van de wet, etc. Het is uiteindelijk, zoals ik al veel eerder betoogde, een kwestie van wetsuitleg.

Praktisch gesproken komt het erop neer dat als uit de wetsgeschiedenis een duidelijk doel volgt, er goede argumenten nodig zullen zijn om overtuigend te betogen dat de bevoegdheid desondanks niet uitsluitend voor dat doel is gegeven.

#171: Auteur: Martha

Geplaatst: wo 30 jan 2013 16:45
—

DENNIS79 schreef:

In het Duitse voorbeeld, had de winkelier toch ook de voorwaarde kunnen stellen, dat de cashback actie niet gebruikt mocht worden...

Waarschijnlijk bedoel je dat het retourrecht niet gebruikt mocht worden in geval van de cashback-actie gebruik werd gemaakt (anders zou er een 'conflict' optreden met de fabrikant)?

Een dergelijke voorwaarde aan het retourrecht had de winkelier enkel kunnen bedingen in het geval het niet het wettelijke retourrecht betrof.

DENNIS79 schreef:

Wettelijk bestaat er namelijk geen retourrecht bij een koop in een winkel. Als er dan toch een retourrecht bestaat, dan bestaat dat recht enkel bij de gratie van de winkelier, met de voorwaarden die de winkelier zelf heeft bepaald.

Nou, das toch precies mijn punt. Het betreft hier niet het wettelijke retourrecht. Waar de winkelier die voorwaarden niet stelt gelden zij dan ook niet. Uit dit (door de winkel zelf verstrekte) retourrecht zelf vloeien die voorwaarden niet voort, omdat dit recht vanuit een geheel andere gedachtengang (speculatie) is gegeven.

DENNIS79 schreef:

Het enkele feit dat een verkoper een "retourrecht" heeft is dus zo goed als nietszeggend...

Waar baseer jij dan het idee op dat het boek niet gelezen zou mogen worden?

Bona Fides schreef:

Overigens, in de casus waarin de fabrikant wordt benadeeld lijkt er mij niet eens sprake van "met geen ander doel dan een derde te schaden". Het andere (en primaire) doel is immers het behalen van het voordeel.

Dat Duitse voorbeeld heb jij er toch zelf bijgehaald?
In die uitspraak wordt dat betreffende Wetsartikel (mede) als grond aangevoerd voor het 'misbruik'. Kennelijk moet "met geen andere strekking dan..." iets ruimer worden opgevat dan gebruikelijk is in het normale spraakgebruik.

#172: Auteur: DENNIS79

Geplaatst: wo 30 jan 2013 18:07
—

Martha schreef:

DENNIS79 schreef:

Het enkele feit dat een verkoper een "retourrecht" heeft is dus zo goed als nietszeggend...

Waar baseer jij dan het idee op dat het boek niet gelezen zou mogen worden?

Ik ben het niet met je eens. Ik vind dat je geen recht doet aan de "gebruikelijke gang van zaken" in deze wereld. Vandaar de uitnodiging om een realitycheck te doen. En dat bedoel ik niet denigrerend!

Op welke manier presenteert een winkelier doorgaans zijn bovenwettelijke retourrecht? Toch niet als een onbegrensd en onbeperkt retourrecht?

Ik vind het dan ook niet terecht dat je mijn begrensde uitleg van het bovenwettelijke retourrecht speculatie noemt. In mijn ogen ben juist jij degene die speculeert door uit te gaan van een onbegrensd en onbeperkt retourrecht, zodra er enkel een bordje staat: "in de examenperiode kunnen boeken niet teruggebracht worden".

Voor zover de winkelier uit deze casus al onder de voorwaarde van een bovenwettelijk retourrecht een koopovereenkomst is aangegaan, dan mag daar toch niet uit afgeleid worden dat het ook een retourrecht betrof voor een reeds gebruikt (want gelezen) boek betrof?

#173: Auteur: Martha

Geplaatst: wo 30 jan 2013 18:26
—

DENNIS79 schreef:

Op welke manier presenteert een winkelier doorgaans zijn bovenwettelijke retourrecht? Toch niet als een onbegrensd en onbeperkt retourrecht?

Dat de meeste casino's bepaalde voorwaarden stellen wil niet zeggen dat die casino die dat niet doet rechten kan ontlenen aan dat wat andere casino's doen.

DENNIS79 schreef:

Ik vind het dan ook niet terecht dat je mijn begrensde uitleg van het bovenwettelijke retourrecht speculatie noemt.

Ik noem jouw uitleg niet speculatie. Ik zeg dat de winkelier dat recht aanbiedt met 'speculatie' als motief.

DENNIS79 schreef:

Voor zover de winkelier uit deze casus al onder de voorwaarde van een bovenwettelijk retourrecht een koopovereenkomst is aangegaan, dan mag daar toch niet uit afgeleid worden dat het ook een retourrecht betrof voor een reeds gebruikt (want gelezen) boek betrof?

Waarom niet?
Waaruit volgt dat het boek tijdens de 'testfase' niet gelezen mag worden?

Wie het aanbod doet "je mag het retourneren" moet niet verwonderd opkijken wanneer mensen die interesse hebben in deze mogelijkheid (het boek te kunnen retourneren) op het aanbod afkomen. Is toch logisch?
Welke doelgroep wilde hij dan aanlokken met dit aanbod?

#174: Auteur: bona fides

Geplaatst: wo 30 jan 2013 18:57
—

Martha schreef:

Bona Fides schreef:

Er wordt in verwezen naar 2 wetsartikelen die tezamen de grondslag voor een beroep op misbruik van recht vormen.

Die uitspraak vormt natuurlijk geen "bewijs" dat een Nederlandse rechter hetzelfde zou oordelen, maar als we er Nederlands recht op toepassen, dan lijkt "met geen ander doel dan een ander te schaden" mij niet aan de orde, reeds omdat er wel een ander doel is.

Nu ik de Duitse wiki over Rechtsmissbrauch nog eens lees, krijg ik trouwens de indruk dat "Rechtsmissbrauch" in het Duitse recht een wat andere inhoud heeft dan "misbruik van recht/bevoegdheid" in het Nederlandse recht. Maar voor zover het Duitse "Rechtsmissbrauch" niet onder art. 3:13 BW valt te scharen, zal in het overeenkomstenrecht art. 6:248 lid 2 BW wel uitkomst bieden.

#175: Auteur: Martha

Geplaatst: wo 30 jan 2013 19:46
—

bona fides schreef:

Er wordt in verwezen naar 2 wetsartikelen die tezamen de grondslag voor een beroep op misbruik van recht vormen.

Waar één van deze artikelen echter niet van toepassing is (omdat er nog een ander strekking is dan een ander te schaden) kunnen deze wetsartikelen toch niet te zamen de grondslag opleveren? Dat wat niet van toepassing is kan toch niet als argument in het geheel worden betrokken?

bona fides schreef:

Die uitspraak vormt natuurlijk geen "bewijs" dat een Nederlandse rechter hetzelfde zou oordelen, maar als we er Nederlands recht op toepassen, dan lijkt "met geen ander doel dan een ander te schaden" mij niet aan de orde, reeds omdat er wel een ander doel is.

Uit psychologisch/filosofisch zicht kan het doel niet zijn een ander te schaden. De reden dat men dit doet (het eigenlijke doel) is immers dat men uit de schade van die ander een bevrediging put. In die zin zou dat andere artikel dus nooit opgaan. Het artikel moet waarschijnlijk niet in de letterlijke zin van de normale omgangstaal worden begrepen.

Het schijnt mij dat bedoeld is dat een recht niet mag worden gebruikt voorzover de strekking van het beoogde doel (in dit geval 'verrijking d.m.v. bedrog') is dat een ander schade wordt toegevoegd.

bona fides schreef:

Maar voor zover het Duitse "Rechtsmissbrauch" niet onder art. 3:13 BW valt te scharen, zal in het overeenkomstenrecht art. 6:248 lid 2 BW wel uitkomst bieden.

Maar ook in dat geval zal toch begrijpelijk moeten worden beargumenteerd waarom de 'aard van de overeenkomst', 'de wet', danwel 'de gewoonte of de eisen van redelijkheid en billijkheid' met zich brengen dat in casu het retourrecht niet van toepassing is?
Eenvoudig stellen dat eenieder dit 'ruikt' kan niet volstaan. Met zo'n argument kan men namelijk elke willekeurige kant op.

#176: Auteur: strikmaria

Geplaatst: za 26 okt 2013 11:52
—

Martha schreef:

Eigenlijk zou men zich moeten afvragen waarom in het 'tolerante' Nederland uit zo iets zo'n thema wordt gemaakt.

Mmm...inderdaad, als je er gewoon op een volwassen manier over denkt is het eigenlijk helemaal geen thema.

Men kan zich slechts afvragen hoe het Hof van Amsterdam zou hebben geoordeeld als het een relatie tussen een 'dwerg' een een 'normaal persoon' zou hebben betroffen. Zou dan ook zo'n onderwerp zijn gemaakt over het 'lengteverschil'? Zou het verschil in lengte dan ook over het gehele arrest herhaaldelijk en nadrukkelijk tot op de centimeter precies naar voren worden gebracht?
Immers, relaties tussen 'dwergen' en 'niet dwergen' zijn ook uiterst zeldzaam. Dan hoef je als tegenpartij natuurlijk geen rekening daarmee te houden dat uit zo iets 'abnormaals' een serieuze bestendige relatie ontstaat, zelfs niet als die relatie in feite al twee jaar stand houdt. Verschilt volgens mij eigenlijk in niets van zulke argumenten.

...och, opeens begrijp ik waarom in Duitsland de situatie zo anders is. Zulke ideeën roepen immers pijnlijke herinneringen op aan een duister hoofdstuk uit hun geschiedenis. Een tijd waarin alles en iedereen die 'abnormaal' was als een 'willekeurig' stuk vuil in een oven werd geschoven.

#177: Auteur: Alfatrion

Geplaatst: za 23 aug 2014 12:36
—

bona fides schreef:

Praktisch gesproken komt het erop neer dat als uit de wetsgeschiedenis een duidelijk doel volgt, er goede argumenten nodig zullen zijn om overtuigend te betogen dat de bevoegdheid desondanks niet uitsluitend voor dat doel is gegeven.

Stel dat het (oude) herroepingsrecht uitsluitend gegeven was voor doel om het product uit te kunnen proberen... waarom is in het artikel dan niet eenvoudigweg opgenomen dat een consument geen gebruik kan maken van dit recht indien hij verder gaat om het product uit te kunnen proberen?

#178: Auteur: bona fides

Geplaatst: za 23 aug 2014 15:18
—

bona fides schreef:

Nu we het toch over Duitsland hebben, dit komt aardig in de buurt:

En in dit proefschrift, waarvan helaas alleen de inhoudsopgave online staat, lijkt op p. 288 precies het onderwerp van deze draad te worden aangeroerd (Rechtsmissbrauch, Offensichtliches "Ausleihen").

Dit proefschrift is intussen online beschikbaar gekomen.

Op p. 286 begint een hoofdstuk over "Rechtsmissbrauch" bij de uitoefening van het herroepingsrecht:

Föhlisch schreef:

Unerheblich ist, aus welchen Motiven der Verbraucher den Vertrag widerruft. Der Verbraucher kann das Widerrufsrecht auch dann ausüben, wenn er schon vor Vertragsschluss erkannt hat oder hätte erkennen müssen, dass die erworbene Leistung für ihn nicht brauchbar sein würde, z.B. eine bestimmte Software nicht kompatibel mit der vorhandenen Hardware ist oder ein Objektiv nicht auf das Kameramodell passt, selbst wenn der Händler hier zu Fragen per E-Mail oder telefonisch beantwortet hat. So können beim Verbraucher auch im Nachhinein Zweifel an der künftigen Leistungsfähigkeit oder -bereitschaft des Verkäufers aufkommen, etwa falls eine Nacherfüllung erforderlich wird. Auch das Prüfungsrecht darf nicht durch die Annahme von Missbrauch eingeschränkt werden. So darf der Verbraucher mehrmals das gleiche Kleidungsstück in verschiedenen Größen bestellen und dann die meisten Teile gegen volle Kaufpreiserstattung wieder zurückgeben. Auch das Auffinden eines günstigeren Angebotes ist kein Grund, von einem Missbrauch auszugehen.

Veel is dus toegestaan. Echter:

Quote:

Nach § 226 BGB ist die Ausübung eines bestehenden Rechtes jedoch dann unzulässig, wenn sie den Umständen nach nur den Zweck haben kann, einem anderen Schaden zuzufügen. Eine rechtsmissbräuchliche Ausübung liegt auch bei vorsätzlicher sittenwidriger Schädigung gemäß § 826 BGB vor. Eine reine Schädigungsabsicht (z.B. Bestellen zahlreicher Waren mit dem Vorsatz, die Lieferungen nicht anzunehmen) dürfte eher bei als Verbrauchern getarnten Konkurrenten vorkommen, aber nicht durch potenzielle Kunden eines Händlers. Diese werden sich durch ihr rechtsmissbräuchliches Verhalten auch immer selbst einen Vorteil verschaffen wollen. Folgende Fallgruppen tauchen in der Praxis immer wieder auf.

Rechtsmisbruik in de zin van § 226 BGB (geen ander doel dan een ander te schaden) zal zich bij een klant niet snel voordoen, maar er is ook rechtsmisbruik in de zin van § 826 BGB bij opzettelijke beschadiging op een manier die ingaat tegen de maatschappelijke betamelijkheid. De schrijver geeft drie voorbeelden.

Het eerste voorbeeld is het opzettelijk bestellen van extra, onnodige producten om de totale bestelling vrij van verzendkosten te maken, waarna die extra producten worden geretourneerd (blijkbaar is terugzending gratis voor zaken boven de € 40):

Quote:

Bestellt er hingegen nur deshalb] mehr Ware, damit der Bestellwert die Versandkostenfreigrenze überschreitet, mit dem Vorsatz, diese auf jeden Fall wieder zurückzusenden, ist er nicht durch das Widerrufsrecht schützbedürftig. Denn in diesem Fall geht es weder darum, dass der Verbraucher Zweifel an der Zuverlässigkeit des Händlers hat noch darum, dass er die Ware einer Prüfung unterziehen möchte. Vielmehr will er ausschließlich die vom Händler ausgestellten Versandkonditionen zu dessen Schaden umgehen.

Wanneer de opzet bestaat om de extra bestelde produkten in ieder geval terug te zenden, heeft de koper geen rechtens beschermd belang bij inroeping van het herroepingsrecht. Het gaat dan immers noch om twijfel aan de betrouwbaarheid van de verkoper, noch om het uitproberen van de producten. Het gaat slechts om het ten koste van de verkoper omzeilen van de verzendvoorwaarden.

Het tweede voorbeeld betreft het in deze draad besproken probleem van "gratis uitlenen":

Quote:

2. Offensichtliches „Ausleihen“

In Kenntnis des Widerrufsrechtes werden in hohem Maße Waren kostenlos ausgeliehen. Die Praxis verzeichnet eine Fülle von Fällen, in denen es den Käufern offensichtlich nicht darum geht, den Kaufgegenstand zu erwerben. Beispiele dafür sind
– Bei sportlichen Großereignissen werden vor wichtigen Spielen oder Wettkämpfen Großbildfernseher bestellt und dann nach dem Gebrauch zurückgesandt.
– Digitale Kameras werden im zweiwöchigen Urlaub benutzt und dann zurückgesandt. Oft befinden sich noch die Urlaubsbilder auf der Speicherkarte.
– Im Sommer verzeichnen viele Unternehmen einen großen Anstieg der Bestellung von portablen Klimageräten, die nach Abklingen der Hitzewelle zurückgesandt werden.
– Hochzeitskleider oder Karnevalskostüme werden für den besonderen Anlass bestellt und dann retourniert.

Es ist zwar legitim, eine Ware, die der Käufer sich anzuschaffen gedenkt, im Rahmen des Widerrufsrechtes zu prüfen. Dies darf jedoch nicht dazu führen, dass der Händler unfreiwillig zum Verleiher wird.

Het derde voorbeeld is de bestelling van een moeilijk leverbaar product bij meerdere winkels. Het als eerste geleverde product wordt gehouden, de rest wordt geretourneerd:

Quote:

3. Wettlauf der Versender

Die weitere Fallgruppe betrifft Kunden, die bei schwer lieferbaren Produkten mehrere Bestellungen bei verschiedenen Händlern platzieren und dann abwarten, welcher Händler als erstes liefert. Diese Bestellung wird dann angenommen, der Rest zurückgesandt. Beispiele hierfür sind die Markteinführung des Apple iPod, die Markteinführung der Sony Playstation oder die Neuerscheinung eines Harry Potter Romans. Auch hier liegt ein Missbrauchsfall vor. Das Widerrufsrecht soll nicht Gelegenheit verschaffen, verschiedene Händler gegeneinander auszuspielen, wenn klar ist, dass die Ware ohnehin nur einmal behalten wird.

#179: Auteur: Martha

Geplaatst: wo 05 nov 2014 20:37
—

bona fides schreef:

Het tweede voorbeeld betreft het in deze draad besproken probleem van "gratis uitlenen":

Quote:

Es ist zwar legitim, eine Ware, die der Käufer sich anzuschaffen gedenkt, im Rahmen des Widerrufsrechtes zu prüfen. Dies darf jedoch nicht dazu führen, dass der Händler unfreiwillig zum Verleiher wird.

Dit alles betreft toch het wettelijke recht op retourneren?

In ieder geval is een belangrijk punt dat het de auteur erom te doen is dat de verkoper niet onvrijwillig tot uitlener wordt.

Waar de verkoper er zelf voor kiest de ware 'uit te lenen' door zelf een vaag retourrecht in het leven te roepen treft dit argument geen doel.

Deze verkoper koos duidelijk zelf voor een retourrecht, daar hij er kennelijk op vertrouwde dat hij zo meer boeken zou verkopen.
Kennelijk wilde hij ook die mensen overhalen die in de boekwinkel noch niet werkelijk tot een definitieve koop te bewegen waren.
Hij speculeerde er kennelijk op dat vele van deze mensen (om welke reden dan ook) de boeken niet, niet tijdig, of niet ordentelijk terugbrengen.

De groep van mensen waarop hij heeft gespeculeerd heeft hij niet beperkt door enige duidelijke voorwaarde.
Niet is in te zien waarom deze verkoper er niet op zou kunnen hebben gespeculeerd dat ook iemand als deze koper het boek niet, niet tijdig of niet ordentelijk terug zou brengen.

Dit is een hele andere situatie als die waarin de verkoper met een hem door de wet opgelegd retourrecht geconfronteerd wordt.

#180: Auteur: Alfatrion

Geplaatst: vr 07 nov 2014 14:25
—

De verkoper wordt niet verplicht tot het sluiten van een koop op afstand, dus wordt hij ook niet verplicht tot een wettelijke herroepingsrecht.

Rechtenforum.nl -> Civiel recht

Tijden zijn in GMT + 2 uur

Ga naar pagina Vorige 1, 2, 3 ... 10, 11, 12, 13 Volgende Laat alle berichten zien

Pagina 12 van 13