|
Afdrukken Rechtenforum.nl -> Internationaal en Europees recht |
Geplaatst: zo 20 feb 2011 14:06—
|
Ik ben bezig met een opdracht maar ik loop op een punt vast dus ik hoop dat iemand me kan helpen!
De casus gaat over een besluit dat eerst door een agentschap van de EU is genomen (negatief voor tegenpartij). Daarna gaat de tegenpartij naar de EC en deze meent dat het besluit juist wel positief voor de tegenpartij had moeten uitvallen. Dus nu gaat het om het besluit van de EC (en dit besluit gaat erover dat de tegenpartij gebruik mag maken van een bepaalde, misschien schadelijke stof, maar de EC ziet op grond van een artikel waarin aan de EC de bevoegdheid is gegeven om in bepaalde gevallen een autorisatieaanvraag te verlenen toe), is dit te kwalificeren als een wetgevende maatregel (en hadden de Nationale Parlementen hier een rol bij moeten spelen) of is het een administratieve handeling (en dienen nationale organisaties ook bij deze besluitvorming betrokken te worden)? Want ik kan in de VEU/VWEU/Protocollen niet veel over dit onderscheid vinden? |
Geplaatst: zo 20 feb 2011 14:32—
|
Ik ken de procedure niet, maar als er een soort van bezwaarprocedure is waarbij een agentschap een primaire beslissing neemt en de EC een beslissing op bezwaar dan lijkt het mij bijzonder sterk dat deze laatste beslissing afgestemd moet worden met de parlementen.
Wat is de wettelijke grondslag die de EC heeft gebruikt in haar beslissing en / of verstrek nadere info over de procedure bij het Agentschap? Er zal namelijk dan ook iets van een bezwarenclausule hebben bestaan. |
Geplaatst: zo 20 feb 2011 14:46—
|
De stof dient de worden aangemeld bij het European Chemicals Agency. Het gaat om de 'REACH-Verordening' welke controle houdt op chemische substanties die negatief kunnen zijn voor gezondheid van mens/milieu. De agentschap meent dat de stof die de tegenpartij wil aanmelden als schadelijk moet worden beschouwd en de stof mag dus niet gebruikt worden. Daarna gaat de tegenpartij (de nederlandse overheid) naar de EC en de EC besluit op grond van art. 60 van de REACH-verordening dat de stof toch door de tegenpartij gebruikt mag worden.
Nou en dan krijg je dus verschillende standpunten van andere partijen, zo gaat de Duitse overheid in beroep tegen het besluit van EC op grond van 263 VWEU en stelt dus onder andere dat het om een wetgevende maatregel gaat en dat alvorens het besluit genomen werd aan de Nationale Parlementen had moet worden gestuurd. En dan nog een standpunt van een stichting in Nederland, ook beroep op 263 VWEU, en waar dus wordt gesteld dat het beroep geldig is omdat het om een administratieve handeling zou gaan waarbij deze stichting bij betrokken had moeten worden in de Nationale besluitvorming. |
Geplaatst: zo 20 feb 2011 17:18—
| Gaat dit om een actuele kwestie? Op CURIA kan ik er niets over vinden als ik op "1907/2006" zoek. |
Geplaatst: zo 20 feb 2011 17:44—
|
Volgens mij is het niet echt heel actuele kwestie meer..
Om deze verordening gaat het: http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2006:396:0001:0848:NL:PDF |
Geplaatst: zo 20 feb 2011 18:13—
|
Dat is de REACH-verordening (nr. 1907/2006). Op CURIA zou normaal gesproken te zien moeten zijn dat Duitsland in beroep is gegaan tegen een besluit van de Commissie op grond van die verordening.
Als de kwestie niet meer actueel is, zou de uitkomst inmiddels bekend moeten zijn? Heeft Duitsland dat beroep gewonnen of verloren, of is het ingetrokken? |
Geplaatst: zo 20 feb 2011 18:30—
Oke, we hebben elkaar even niet goed begrepen volgens mij. Want het is dus geen bestaande zaak  , de hele casus is gewoon verzonnen om de REACH-Verordening heen (sorry, dit heb ik ook niet duidelijk gezegd).
|
Geplaatst: za 26 feb 2011 11:42—
De casus geeft aan dat de SNM zegt dat zij daarom ontvankelijk is maar dat wil niet zeggen dat het daarom ook zo is! De SNM probeert volgens mij aan de eerste voorwaarde (rechtstreeks en individueel) van de vierde alinea van art. 263 VWEU te voldoen. Mijns inziens doen ze dit echter niet maar voldoen zij wel aan de twee voorwaarde; het betreft een regelgevingshandeling (en deze term is niet gedefinieerd in het in het verdrag) en rechtstreeks geraakt. Nu de ontvankelijkheid van openbare orde is dient men bij de beoordeling hiervan zich niet (alleen) te laten leiden door hetgeen de partij claimt maar door de feiten. De SNM is volgens mij dus wel ontvankelijk maar wegens een andere instap dan dat zij zelf beoogd hebben. Resteert de vraag of het besluit een wetgevende maatregel is zoals de Duitse overheid claimt. Zie hiervoor het antwoord op casus I van vorig jaar. Deze staat in Nestor (onder documenten bij Europees recht). Op pagina drie wordt iets over wetgevingshandelingen uitgelegd dat je verder kan helpen. |
|
Rechtenforum.nl -> Internationaal en Europees recht
Tijden zijn in GMT + 2 uur |
|
|
© 2003 - 2005 Rechtenforum.nl