|
Afdrukken Rechtenforum.nl -> Strafrecht |
Geplaatst: di 05 okt 2010 14:08—
| Je kunt de wet inzien op www.wetten.nl. Artikel 53 Sv legt alles uit. |
Geplaatst: di 05 okt 2010 19:02—
Ja, maar we hadden het over een verkeersovertreding. Vrijwel alle gangbare verkeersovertredingen zijn ondergebracht in de Wet Mulder en worden aangemerkt als een gedraging, wordt niet gesproken over een verdachte maar een betrokkene. Aanhouding niet toegestaan, zelfs niet voor de OA. Dat van de buurman gaat niet op.
Wat bedoel je toch steeds met "plicht"? Ik heb bij voortduur aangegeven dat het een persoonlijke afweging is. Je doet alsof ik eerst iets gesteld heb als soort wetmatigheid en daar nu op terug kom. Er zijn ook mensen dier vinden dat geen ethische wet hen er van weerhoudt om een moord te plegen. Maar wat zegt dat? Het onderscheid dat je maakt is m.i. toch wat haarkloverij. Als je vindt dat een moordenaar toe moet geven dat hij de moord heeft gepleegd dan is het gevolg dat hij ook gestraft / beboet wordt. Het maakt mij dat niet uit of de moordenaar betrapt is of niet. Je noemt zelf als wroeging als argument om je wel te melden. Dit kan je ook zien als een interne ethische plicht. Het bekennen of openheid van zaken geven brengt in de regel automatisch met zich mee dat je ook beboet wordt, mijn vraag aan jou is dan welke ethische "wet" het zwaarst zou moeten wegen. Ik vind dus dat op iedereen deze ethische plicht rust t.a.v. zaken van enige importantie. Het moet niet ridicuul worden en wel enigszins passen binnen ons stelsel. Het heeft niet zoveel zin je te melden bij de politie omdat je gisteren zonder gordel hebt gereden. Nog los van feit dat ik al schreef dat verkeersovertredingen voor mij gevoelsmatig anders aanvoelen dan zaken waarbij personen worden benadeeld. |
Geplaatst: di 05 okt 2010 19:21—
Wat de politie doet bij een verkeerscontrole lijkt op een strafvorderlijke staandehouding (art. 52 Sv) maar is het niet. Een strafvorderlijke staandehouding kan alleen worden toegepast op een verdachte, terwijl de meeste verkeersovertredingen administratiefrechtelijk worden afgedaan en men niet spreekt van een verdachte. De wegenverkeerswet / Alg. bestuurswet kennen eigen bevoegdheden die soortgelijk zijn aan art. 52. Cautie e.d. ook niet verplicht, betrokkene is verplicht mee te werken etc. Een strafvorderlijke staandhouding houdt in dat de AO een verdachte mag stilhouden en hem naar zijn personalia mag vragen. Een wat loze bevoegdheid omdat de verdachte vervolgens niet mee hoeft te werken en iemand iets vragen mag elke burger. |
Geplaatst: di 05 okt 2010 19:51—
Al die gedragingen zijn strafbaar gesteld in het RVV. Zie ook art. 2 lid 1 WAHV. Pas als een administratieve sanctie wordt opgelegd zijn voorzieningen van strafrechtelijke of strafvorderlijke aard uitgesloten. Aanhouding van de buurman is dus wel toegestaan.
Het is een ethische plicht om je aan een bepaalde norm te houden als overtreding van die norm onethisch is. Of je "X" een ethische plicht vindt of niet, is inderdaad persoonlijk. Maar het lijkt mij dat als jij vindt dat "X" een ethische plicht is, dat jij dan vindt dat in beginsel iedereen zich aan die norm zou moeten houden, of anders onethisch handelt. Die norm vind jij dus niet alleen voor jezelf gelden, maar ook voor mij en voor anderen. (Met "in beginsel" bedoel ik dat er natuurlijk uitzonderingen mogelijk zijn voor bijzondere omstandigheden. Het lijkt mij een ethische plicht om naar de politie te gaan als je weet dat meneer A iemand heeft vermoord, maar die plicht geldt niet voor de naaste familie van A.) De term "norm" zegt het al: een norm richt zich niet tot één persoon, maar tot alle personen in een vergelijkbare situatie. Iemand die meent dat hij niet onethisch handelt als hij zonder goede reden liegt, maar dat anderen die zonder goede reden liegen wel onethisch handelen, kan niet serieus worden genomen. Die persoon hanteert andere normen voor de boordeling van zijn eigen gedrag dan voor de beoordeling van het gedrag van anderen. Andersom lijkt het mij ook niet houdbaar om jezelf zwaardere normen op te leggen dan anderen. Wel kun je accepteren dat anderen nu eenmaal niet kunnen voldoen aan jouw ethische normen, maar dat kan er m.i. niet voor zorgen dat jij dan geen negatief waardeoordeel over de ethische tekortkomingen van die anderen hebt. Of je ziet jezelf als meerderwaardig ten opzichte van die anderen, wat op zichzelf ethisch twijfelachtig is... Je kunt ethische normen niet aan anderen opleggen, maar je kunt dus wel een waardeoordeel vormen over de gedragingen van een ander. Het lijkt mij vrij normaal om het handelen van een ander te beoordelen door je in de situatie van die ander te verplaatsen en je af te vragen "zou ik dat in die situatie ook zo hebben gedaan, en zou ik dan juist hebben gehandeld?"
Daar kan ik het dus niet mee eens zijn.
Niemand hoeft mee te werken aan zijn eigen veroordeling, dus in beginsel zie ik denk ik geen ethische plicht om misdrijven, hoe zwaar ook, toe te geven. Aan de andere kant ben ik het wel met je eens dat er ethische plichten kunnen zijn waar geen juridische plicht is. Als het teruggeven van een gestolen zaak in een concreet geval onmogelijk is zonder aan je veroordeling mee te werken, kan het misschien toch wel je ethische plicht zijn om dat te doen. |
Geplaatst: wo 06 okt 2010 19:56—
Er kan zoveel, maar je hebt wel een probleem dat kan ik je verzekeren. Het is mij nu duidelijk wat je onder ethische "plicht" verstaat.
en kennelijk ook niet voor zijn advocaat. Ik vind wel dat je het wat rigide toepast. Het is mogelijk om globaal dezelfde ethische principes te hanteren, maar in een concrete uitwerking daarvan toch andere keuzes te maken, bijv. door interpretatie verschillen of cultuur invloeden. Zo zou ik het onethisch kunnen vinden dat een advocaat geld aanneemt, wetende dat dit geld afkomstig is uit een misdrijf, terwijl ik er op een meer abstract niveau toch dezelfde ethische uitgangspunten hanteer. Een ethisch uitgangspunt kan bijv. de beschermwaardigheid van leven zijn. Voor A betekent dit dat abortus niet is toegestaan. B ziet deze ruimte wel omdat voor haar / hem het ongeboren kind tot een bepaald aantal weken nog niet als "leven" gezien kan worden. Soms moet je dus een niveau verder met elkaar om op echte kernwaarden uit te komen. Levert vaak ook meer begrip voor elkaars standpunten op.
Daarmee stel je zonder dat hier een dwingende objectieve noodzaak toe is het ene ethische uitgangspunt boven het andere uitgangspunt. Het niet meewerken aan eigen veroordeling gaat dan voor op het herstellen van de misdaad. De misdaad herstellen hoeft dan alleen als dit er niet toe leidt dat je meewerkt aan je eigen veroordeling. Het herstellen van de gepleegde misdaad stijgt voor mij juist uit boven het andere. Het is een moreel appel op de pleger, juridisch gezien kan hij hiertoe niet verplicht worden, dat begrijp ik ook. Dat wat moreel juist is gaat in de regel ook een stap verder dan waartoe iemand juridisch gehouden kan worden. |
Geplaatst: do 07 okt 2010 1:06—
Inderdaad! Dit komt ook tot uiting in het verschoningsrecht van de advocaat. Zoals ik al eerder heb aangegeven: als de advocaat getuige was van de moord, dan moet hij natuurlijk wel naar de politie stappen. Het verschoningsrecht van de advocaat is alleen van toepassing als de advocaat er door zijn functie als raadsman van de verdachte dingen te weten is gekomen. Is het verschoningsrecht van toepassing, dan mag de advocaat ook niet naar de politie stappen.
Maar ik schrijf ook "in beginsel" en in de volgende alinea kom ik er alweer op terug. |
|
Rechtenforum.nl -> Strafrecht
Tijden zijn in GMT + 2 uur |
|
|
© 2003 - 2005 Rechtenforum.nl