|
Afdrukken Rechtenforum.nl -> Pro - Contra |
| Als aangetoond wordt dat het OM structureel niet-nakomen van een omgangsregeling als niet-strafbaar beoordeelt, is de minister medeplichtig aan kinderontvoering | ||||||||||||||
|
||||||||||||||
| Totaal aantal stemmen : 5 | ||||||||||||||
Geplaatst: za 21 nov 2009 18:18—
Hierbij ontkracht je je eigen stelling, namelijk dat het "nog bewezen moet worden" - en de suggestie om op het internet te kijken vind ik beetje makkelijk gezegd. Daaruit blijkt nog niet dat de stelling (waarbij het OM structureel stelt dat het toebehoort aan een onrechtmatige daad)
Het verband van het OM is nog niet causaal bewezen, die stelling ontkracht je zelf. Daarnaast moet ook rekening worden gehouden met het opportuniteitsbeginsel. |
Geplaatst: zo 22 nov 2009 1:19—
Ik lees echter geen argument waarom het OM strafrechtelijk niet medeplichtig zou zijn. Bedankt voor je medeleven en suggesties. De wegen die je suggereert heb ik bewandeld, maar duren allemaal erg lang. Ik zal hier geen litanie aan klachten over 'frappante fouten' van het OM beginnen, maar ik twijfel inmiddels ten zeerste aan de integriteit danwel professionaliteit van dit orgaan. De essentie is dat ik dat traject volgens mijn raadsman wel ga winnen, maar pas na 6-7 jaar procederen. Dat kost me een fortuin aan advocaatskosten, en tegen die tijd is de relatie met mijn kind kapotgemaakt. Dan denken ze maar van alles over me. |
Geplaatst: zo 22 nov 2009 3:47—
Het is zo ver gezocht dat argumenten eigenlijk niet nodig zijn. Maar ok, ik heb al opgemerkt dat je blijkbaar geen concreet geval van onttrekking aan de ouderlijke macht op het oog hebt, dus er is al niets voor het OM om medeplichtig aan te zijn. Neem je er wel een concreet geval bij, dan is er geen sprake van "behulpzaam zijn bij het plegen van het misdrijf", in ieder geval niet in de zin van art. 48 Sr. Ook is er geen sprake van het verschaffen van gelegenheid, middelen of inlichtingen tot het plegen van het misdrijf. Jij lijkt het te gooien op "inlichtingen". De mededeling "X is niet strafbaar", of "X zal niet worden vervolgd" is echter geen inlichting die het plegen van X mogelijk maakt of eenvoudiger maakt. Je zou het beter kunnen zoeken in uitlokking (art. 47 lid 1 sub 1 Sr), maar ook dat is hier veel te ver gezocht. Hmm, misschien verklaart dit je verwijzingen naar art. 47 Sr... je bedoelt geen medeplichtigheid maar uitlokking? |
Geplaatst: zo 22 nov 2009 10:44—
Ik gaf in mijn bijdrage geen reden, maar een optie om in plaats van het klachttraject een voor een beroep vatbaar besluit uit te lokken. Daarnaast zijn er gezinnen die de politie inschakelen als een der ouders de kinderen te laat terugbrengen en tot jou misschien stomme verbazing heb ik ook al drie keer meegemaakt dat de politie inderdaad meeging om het kind terug te brengen naar (in deze gevallen de moeder) de andere ouder. Ik heb ook de andere kant gezien waarbij een ouder hetzelfde verzocht (vader) maar daar deed de politie helemaal niets. |
Geplaatst: zo 22 nov 2009 11:21—
Het concrete geval is bij mijzelf. Mijn ex werd geinformeerd dat het niet-nakomen van een omgangsregeling niet strafbaar zou zijn, waarna zij het kind informeerde: "Je hoeft niet naar papa toe, dat mag je zelf bepalen" Kind is twaalf en eist die ruimte natuurlijk op: "Pap, jij bepaalt niet of ik kom of niet" en weigert te komen zolang papa haar 'wil dwingen' te komen. Als papa hieraan toe zou geven is hij zijn ouderlijk gezag in feite kwijt: "Pap, jij bepaalt niet of ik zo laat thuis moet komen of niet" "Pap, jij bepaalt niet of ik bij dat vriendje blijf slapen of niet" "Pap, jij bepaalt niet of ik die XTC-pillen slik of niet" "Pap, jij bepaalt niet of ik die tas steel bij de Bijenkorf of niet" Artikel 47 1.Als daders van een strafbaar feit worden gestraft: 1°. zij die het feit plegen, doen plegen of medeplegen; 2°. zij die door giften, beloften, misbruik van gezag, geweld, bedreiging, of misleiding of door het verschaffen van gelegenheid, middelen of inlichtingen het feit opzettelijk uitlokken. 2.Ten aanzien van de laatsten komen alleen die handelingen in aanmerking die zij opzettelijk hebben uitgelokt, benevens hun gevolgen. Kind wil niet komen maar is minderjarig. Moeder is verantwoordelijk dat kind omgangsregeling nakomt (net als wanneer deze niet naar school zou gaan) en pleegt dus het strafbare feit conform lid 1 Art 47 Sr. (Dat heb ik extra geborgd in mijn omgangsregeling doordat de moeder het kind moet brengen, maar zou geeneens nodig moeten zijn m.i.) Echter, de moeder kan zich juridisch verschuilen achter het feit dat zij door een gezaghebbend orgaan geinformeerd is, wat 'misbruik van gezag' , 'misleiding' cq. 'het verschaffen van inlichtingen'was. (Detail in dit opzicht: deze verdediging houdt misschien alleen praktisch stand, maar juridisch wordt dit verworpen in LJN: BH2027, Rechtbank Leeuwarden, 17/754502-08 VON van 5 februari 2009) Daarnaast dient opzet te worden bewezen volgens lid 2 Art 47 Sr. Gezien de originele onwil van Justitie om dergelijke zaken te vervolgen zoals verwoord in de brief van Stas. Justitie Cohen, brief bij wetsontwerp 25451 van 11 februari 2000 , de lange periode verstreken sinds de correctie door de HR in 2005, het ombudsman rapport in 2007(/034), de uitspraken in Leeuwarden (zie boven) en Maastricht op 20 februari 2009 lijkt me dat voldoende. Oh ja, daarenboven is het OM in februari 2009 al gewezen op deze argumentatie door mijzelf en heeft zij tot op heden hier niet inhoudelijk op gereageerd. Kortom, er is bewustzijn en rectificatie blijft uit, dus opzet. Vergezocht? Misschien een nieuwe gedachtengang, maar m.i. minder vergezocht dan het overtreden van het Strafrecht benoemen als een civiele zaak |
Geplaatst: zo 22 nov 2009 14:49—
Ik zie hier geen overtreding van art. 279 Sr. Dat het kind niet naar je luistert levert geen onttrekking aan het gezag op. Bovendien wordt een kind van 12 geacht tot een redelijke waardering van zijn belangen in staat te zijn. Zelfs als er formeel wel sprake zou zijn van overtreding van art. 279 Sr, ben ik het wel eens met de politie en het OM dat het in zo'n geval niet in het belang van het 12-jarige kind zou zijn om de ouder te vervolgen. Maar laat ik aannemen dat het om een concreet geval van onttrekking aan het ouderlijk gezag gaat en dat er in principe tot vervolging over zou moeten worden gegaan. Voor uitlokking is het nodig dat er bij de dader door het handelen van het OM een wilsomslag heeft plaatsgevonden, dus dat ze het eerst niet van plan was, maar door het handelen van het OM wel van plan werd. Verder moet het OM opzet hebben gehad op het uitgelokte feit. Uitlokking door misbruik van gezag houdt in dat dat een bepaalde vorm van gezag over de dader wordt misbruikt om die dader tot zijn daad aan te zetten, dus door die dader onder druk te zetten. Daar is hier geen sprake van. Er is geen gezagsverhouding tot de dader. En de dader is niet onder druk gezet. Blijft over uitlokking door het geven van inlichtingen. Uit HR 27 februari 2001, NJ 2001, 308, LJN AB0260:
Zeggen dat een bepaald feit niet strafbaar is, is normaal gesproken niet geschikt om iemand, die niet van plan was om dat feit te plegen, ertoe te brengen dat feit wel te plegen. Voor zover dat in een specifiek geval wel voldoende is, zal opzet van het OM daarop in ieder geval ontbreken.
Het is natuurlijk onzin dat moeder zich niet aan een omgangsregeling zou hoeven te houden als, alleen omdat het niet strafbaar zou zijn om de omgangsregeling te overtreden. De omgangsregeling is natuurlijk wel degelijk bindend in civielrechtelijke zin.
Nee, er moet opzet zijn op de onttrekking. Aangezien onttrekking aan het gezag in ieder geval onrechtmatig is, is het niet aannemelijk dat het OM of de minister daar opzet op zou hebben. Het standpunt van de staatssecretaris was trouwens dat vervolging niet in het belang van het kind zou zijn, dus uit opportuniteitsoverwegingen achterwege zou moeten blijven, niet dat het niet strafbaar zou zijn. Het OM mag besluiten om bepaalde categorieėn van strafbare feiten niet te vervolgen. Vervolgens is er art. 12 Sv, en dergelijke. |
Geplaatst: vr 27 nov 2009 0:45—
1.a. het kind is minderjarig en kan dus juridisch geen relevante handelingen verrichten 1.b. het kind dient gebracht te worden door de moeder volgens deze omgangsregeling 1.c. de rechter heeft in de rechterlijke beschikking expliciet gesteld dat een kind van 12 jaar nog niet een dergelijke fundamentele keuze kan maken (het kind is gehoord bij het vaststellen van de omgangsregeling) 2.a. als het kind mishandeld zou worden, zou het dan in het belang van het kind zijn om de mishandelende ouder te vervolgen? Als een vader een kind zou weghouden bij de moeder, zou dit kindermishandeling zijn? En draai nu de woorden 'vader' en 'moeder' eens om. 2.b. ik heb niet om vervolging gevraagd maar om een uitspraak dat dit in principe een strafbaar feit is, met sepotcode 40 'gering feit' (en een uitspraak wanneer dan wel tot vervolging overgegaan gaat worden) 2.c. het is niet alleen een afweging of het in het belang van het kind is of de moeder vervolgd wordt, maar een afweging van deze variant tegen dat het kind toegang tot haar vader ontzegd wordt 2.d. als vervolging niet in het belang van het kind zou zijn, waarom wordt dit bij internationale kinderontvoering dan wel gedaan? Het maakt in principe niet uit of het kind naar Marokko of Amsterdam gebracht is, het ziet haar vader niet meer. 2.e. als vervolging niet in het belang van het kind zou zijn: de Hoge Raad denkt er blijkbaar anders over. (AR8250)[/quote]
-wilsomslag kom ik niet tegen in de tekst van wetten op wetten.nl. Idem voor rechtspraak.nl. Zie ik iets over het hoofd? -iGoogle/Van Dale:/ opzettelijk = met het bep. voornemen; expres uitlokken = het plegen ve strafbaar feit opzettelijk bevorderen bevorderen = vooruithelpen oftewel opzettelijk uitlokken = express vooruithelpen. Dat lijkt mij wel aan de orde hier, zeker als dit bij herhaling gebeurt. -Andere uitleg: zie mijn verhaal over medeplichtigheid van de politieagent aan dierenmishandeling hierboven. -er lijkt mij wel degelijk een gezagsverhouding te bestaan tussen politie/OM aan de ene kant en een burger aan de andere kant. |De noodzaak om 'onder druk te zetten' te bewijzen zie ik niet.
Wel als aangeven dat het wel strafbaar zou zijn deze partij zou weerhouden van het plegen van het strafbare feit.
Formeel gezien heb je gelijk, echter: 1. In de praktijk zegt een civielrechtelijke uitspraak iets over de toekomst, een strafrechtelijke iets over het verleden. Daarmee hoeft de moeder zich dus niet aan civielrechtelijke uitspraken te houden totdat hier sancties over opgenomen zijn. 2. het Nederlands civielrecht is in de praktijk ontoegankelijk voor iemand als ondergetekende: teveel geld voor toevoeging, te weinig geld om een dergelijke procedure te betalen. 3. dit is geen argument om dan maar een strafbaar feit toe te staan Edit volgt nog, maar zit deze week midden in een verhuizing. Laatst aangepast door gerrit hendrikse op vr 27 nov 2009 1:37, in totaal 3 keer bewerkt |
Geplaatst: vr 27 nov 2009 1:21—
Niet geheel juist, maar de relevantie ontgaat mij geheel.
Heeft de rechter het kind gehoord toen het 12 was, heeft het kind toen aangegeven niet naar vader te willen, en heeft de rechter toen tegen de wil van het kind in besloten dat het kind toch naar vader moet?
Van dit soort non-argumenten word ik alleen maar moe. Je kind wordt niet mishandeld.
Als je geen aangifte doet, moet je ook niet klagen dat er niet wordt vervolgd. Verder zijn de politie en het OM in ieder geval niet verplicht om juridische advies te geven. Een rechtszaak beginnen omdat het antwoord je niet zint is onzinnig.
Nee, dat maakt helemaal niets uit. 
In die uitspraak wordt niets gezegd over de opportuniteit van de vervolging. Verder gaat het in die zaak om een kind van ongeveer 2 jaar (geboren in 1999, de zaak speelt in 2001). Misschien viel het je niet op dat ik de leeftijd van 12 jaar niet onbelangrijk achtte? |
Geplaatst: vr 27 nov 2009 1:40—
Je leest het hier. Het staat in mijn boeken. Het staat ook in de rechtspraak. Zoek op books.google.com. Je kunt het ook heel duidelijk terugvinden in LJN AB0260 waar ik naar linkte, zie in het bijzonder punt 10 van de conclusie van de A-G. Zie ook rov. 3.5 van de HR.
Tja, dat is dus onjuist. Verder kan ik je hier niet mee helpen. Als je niets wilt aannemen moet je maar rechten gaan studeren of zo. Of die rechtszaak doorzetten, dan stoot je vanzelf je neus.
Ik gaf het argument dan ook enkel ter verwerping van jouw stelling dat de moeder zich ergens juridisch achter kon verschuilen... Jij zegt "A". Ik zeg "nee, want B". Jij zegt "dat is geen argument voor C". Precies, het was een argument tegen A. Niet voor C. |
Geplaatst: wo 02 dec 2009 2:31—
|
Je hebt op meerdere fronten gelijk, waar ik o.m. zal noemen:
1. Art. 47 is uitlokking, medeplichtigheid is 48 (etc.) 2. moeder mag zich niet verschuilen achter gezag van politie. Staat ook in LJN: BH2027, Rechtbank Leeuwarden, 17/754502-08 VON van 5 februari 2009. 3. ik had dat hier iets eerder mogen noemen i.p.v. alleen maar op de verschillen te hameren. Verhuizing of niet. 4. wilsomslag. (Alleen is mijn argumentatie precies andersom: ex wilde zich niet houden aan omgangsregeling. Ik deed aangifte, en als de politie/OM gewoon haar werk had gedaan en had vervolgd, had zij zich alsnog hier aan gehouden. Dat zal dan moeten worden bewezen natuurlijk, maar dat is een volgende stap.) 5. het belang van opzet bij Art 47 lid 1.2 en Art 48. Echter, ik heb nog eens verder geneust in die verwijzing naar J. de Hullu, "Materieel Strafrecht", en daar staat op p.441 "...een combinatie van doen en laten, en zelfs een puur nalaten kunnen onder omstandigheden ook 'bewegen'' opleveren." Dus de redenering wordt dan: -ofwel nalaten van vervolging beweegt tot een herhaling van een strafbaar feit en dus tot 'doen bewegen' tot dat tweede strafbare feit volgens Art. 47 Sr lid 1.1 -ofwel bewustzijn van 'het effect dat nalaten te vervolgen leidt tot strafbare feiten in de toekomst' betekent opzet en dus Art 47 lid 1.2 en Art 48. Ik kan het toch niet laten om nog een verschilpuntje naar voren te brengen - dit is tenslotte PRO-CONTRA -: ik zie juridisch geen enkel verschil tussen een omgangsregeling tussen een 2-jarige en een 12-jarige zodra de laatste gehoord is door de rechter bij het bepalen van die omgangsregeling. En dat is hier het geval zoals ik in eerdere antwoorden aangaf. (Dat dit in de praktijk wel zo zal zijn is m.i. iets pedagogisch, niet iets juridisch. Dus daar zal ik hier niet verder op ingaan.) (Het Haags Kinderverdrag limiteert zichzelf trouwens tot kinderen jonger dan 16 jaar, dus ik denk dat er wel argumenten liggen bij die leeftijdsgrens maar ik wil daar hier nu niet op ingaan.) |
Geplaatst: wo 02 dec 2009 4:09—
Die redenering gaat denk ik weer richting medeplichtigheid. Onder bepaalde voorwaarden kan een niets doen volgens mij wel medeplichtigheid opleveren, maar aan dat soort voorwaarden wordt hier niet voldaan (onderbouwing volgt een andere keer).
Kom ik dus op terug. |
Geplaatst: za 19 dec 2009 12:15—
Ben je niks vergeten 
|
Geplaatst: wo 30 dec 2009 23:43—
|
Inmiddels is de aangifte gedaan. Op 24 december werd hij eerst opgenomen en daarna door een andere agent demonstratief voor mijn ogen verscheurd ("Art. 163 lid 5 Sv is niet van toepassing want er is geen strafbaar feit", "er is pas een strafbaar feit zodra een dwangsom niet betaald is", "ik weet het beter want ik ken de officieren van justitie heel goed", "de excuusbrief van de korpsbeheerder is niet relevant want die is alleen geschreven om 'ervan af te zijn'"). Op 25 december is dit door een collega van hem hersteld.
Ik heb het ministerie al eerder aansprakelijk gesteld voor de schade doordat de omgangsregeling niet nagekomen wordt. Mijn volgende stap is om collega-slachtoffers zich te laten 'voegen', kijken hoeveel dat er worden en hoe het ministerie daarop zal reageren. 'Bona Fides' heeft met zijn opmerkingen over Art 47 en 48 de aangifte aan de ene kant 'onderuit gehaald' en aan de andere kant een stevigere basis gegeven. Hem komt dan ook - naast de eeuwige roem - de prijs toe. 'bona fides' , je kunt je gegevens opsturen naar info@gerrithendrikse.nl, en dan zorg ik dat de beloofde prijs overgemaakt wordt. |
|
Rechtenforum.nl -> Pro - Contra
Tijden zijn in GMT + 2 uur |
|
|
© 2003 - 2005 Rechtenforum.nl