Schuldenlast dodelijk verongelukt volwassen kind

[Cor5656]

L.S.
Een kennis van mij haar kind is 3 jaar gelden bij een eenzijdig ongeval op zijn scooter dodelijk verongelukt.
Deze jongen was 19 jaar en had leningen bij de bank lopend, deze zijn op de ouders, welke gescheiden waren/zijn, verhaald, en zij hebben hieraan voldaan waarmee zij zichzelf in de schulden moesten steken.
Mijn vraag nu is simpel denk ik, is dit een normale gang van zake of kan dit niet op de ouders verhaald worden.
Graag een antwoord bij voorbaad dank.
C. Felzel

[bona fides]

Ik neem aan dat de ouders de enige erfgenamen waren. De ouders hadden de erfenis kunnen verwerpen, maar hebben dit blijkbaar niet gedaan. Tot de erfenis behoren ook de schulden, dus die zijn inderdaad overgegaan op de ouders.

Ik stel me voor dat verwerping niet goed denkbaar was geweest omdat dan ook alle persoonlijke spullen van de jongen verloren zouden zijn gegaan. Hoe dat precies zou hebben gewerkt weet ik niet.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[mieke2]

Wat een ontzettend triest onderwerp.
Op deze manier zijn de ouders - buiten hun schuld, neem ik aan - een soort van "dubbel gestraft".
Ze hebben hun zoon verloren, en zitten vervolgens ook nog eens aan zijn schulden vast.

Wat bona fides naar voren bracht is allemaal waar: de schulden horen bij de erfenis. Ik weet ook niet of het weigeren of verwerpen van die erfenis er automatisch toe geleid zou hebben dat de ouders geen recht meer zouden hebben op bezittingen van emotionele waarde uit de eigendommen van hun zoon. Voorwerpen en herinneringen van een specifieke, grote emotionele waarde zijn immers dikwijls van geen enkele waarde voor een vreemde. Bij een zó groot drama, moeten aan zulke dingen een mouw te passen zijn. Zodat foto's en allerhande persoonlijke bezittingen met een emotionele waarde voor de nabestaanden, aan hen worden overgedragen. Hoe is in dat opzicht de notaris destijds te werk gegaan?

Ik keek in de erfwijzer voor wat meer informatie. Daar wordt herinnerd, met een aparte link, aan de vererving volgens de wet. Misschien hadden deze ouders weinig keus. Niet alleen omdat je niet gauw de verplichtingen vanwege je kind "verwerpt", maar ook omdat het probleem van de schulden anders overgegaan zou zijn op hun eventuele andere kinderen, op hun eigen ouders, enzovoorts.... En die hadden dan misschien allemaal moeten "verwerpen". :-(

Het is erfrechtelijk correct en verplicht dat bij aanvaarding van de erfenis van hun verongelukte zoon, de ouders zijn schulden op zich moesten nemen. En toch zegt iets me, maar dat is gevoel en geen wetskennis, dat als zich daar destijds een jurist mee bemoeid had die met de crediteuren stuk voor stuk was gaan overleggen, dat het dan tot een soort "schikking" had kunnen komen. Een schikking waarbij bijvoorbeeld een flink percentage van de schulden kwijtgescholden zou zijn. Zeg maar uit "medemenselijkheid", of zoiets. Maar dat lees ik niet in uw bericht hier.
U schreef over leningen die de zoon bij een bank had lopen. Grote crediteuren zoals banken zijn o.a. bij faillissementen nogal eens bereid om tegen aflossing van een deel van de schuld finale kwijting te geven. En dat is geen sprookje. Bij het overlijden van een schuldenaar is de situatie principieel anders, maar wat blijft is dat de crediteur altijd nog maar moet zien dat hij aan zijn geld komt. Net als bij een faillissement. En in de praktijk kunnen crediteuren wel degelijk coulant zijn. Maar is dat in deze zaak ooit geprobeerd?

Juist omdat het volgens uw informatie in hoofdzaak om een bank gaat, is het misschien alsnog de moeite waard - intussen 3 jaar later - om de bemiddeling te vragen van een jurist die bijv. gespecialiseerd is in erfeniszaken en faillissementen. Die zou misschien tegen gereduceerd tarief of pro deo (een toevoeging) voor de ouders kunnen optreden. Want uit uw verhaal wordt niet duidelijk of de ouders nu nog steeds ernstig "in de schulden zitten". En dan zouden zij er immers nog altijd groot belang bij hebben dat de bank de hand over het hart strijkt, en niet tot de laatste cent opeist.
Blijkbaar is dat ondertussen wel gebeurd (afbetaling), en hebben de ouders elders zelf leningen afgesloten om de schulden van hun verongelukte zoon binnen een bepaalde tijd te kunnen aflossen. Maar dat betekent niet dat een jurist of juriste die hier een uitdaging in ziet, niet alsnog kan proberen die bank om wat meer menselijkheid te vragen en om een accoord - achteraf - op een gedeelte van de oorspronkelijke schuldvordering. Uw verhaal vermeldt niet of de omgekomen jongeman nog jongere zusters en/of broers had, en of er dus nog meer familieleden ernstig de dupe zijn geworden van zijn schulden. Al zulke dingen zijn van belang bij het eventueel formuleren van een verzoek aan de schuldeiser/bank van destijds.


Iemand anders hier die daar misschien ideeën over heeft?
_________________
...free as a bird...

[Flash]

Het is een zeer triest verhaal. Helaas iets wat vaker voorkomt. Juridisch gezien is er geen speld tussen te krijgen. De ouders hadden kunnen verwerpen. Dan zouden de andere (eventiele) kinderen ook moeten verwerpen. Ouders hadden ook beneficiair kunnen aanvaarden. In beide situaties zouden de ouders zeer waarschijnlijk de spullen van emotionele waarde zijn kwijtgeraakt.

Wellicht dat een gesprek met de crediteuren destijds voor een ander resultaat geleid. Dat blijft achteraf praten....

Heb zo'n vermoeden dat er nu weinig maar aan te doen valt. En daarbij is het nog maar de vraag of men het verleden weer wil oprakelen.
_________________
Liefde in twee verschillende werelden,
maar in beide ongelooflijk krachtig.
Deze liefde is pas ontstaan,
maar nu al voor eeuwig prachtig....