Content Syndication
|
|
|
|
|
|
  |
Pagina 1 van 1 |
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
tikSimone
Leeftijd: 58
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): EUR
Studieomgeving (MA): EUR
Berichten: 12147
|
 Geplaatst: za 24 jun 2006 13:44 Onderwerp: Historisch tussendoortje |
   |
|
Kwam tijdens een zoektocht naar Cicero het volgende tegen. Even een historisch tussendoortje. Passages die ik opmerkelijk vind vet gemarkeerd door mij.
| Quote: | IV. De criminele rechtspraak te Rome
De bestendige rechtbanken
Het recht op leven en dood (ius vitae necisque) aangaande een Romeins burger berustte, ten tijde van de Republiek, bij de comitia centuriata, d.i. de hoogste volksvergadering, bijeengeroepen en voorgezeten door een hoger magistraat, consul of praetor. Deze procedure bleek op de duur te omslachtig en het gebeurde mettertijd steeds meer dat het volk zijn oppermacht delegeerde aan een beperkter gerechtshof.
De senaat had geen rechterlijke macht. In bepaalde, belangrijke gevallen echter vroeg hij aan het volk vergunning om een magistraat aan het hoofd te plaatsen van een buitengewoon gerechtshof, een quaestio extraordinaria. Daar zo´n instelling zeer doeltreffend bleek te zijn, kwam in 149, op voorstel van de tribuun Lucius Calpurnius Piso, een bestendig gerechtshof tot stand, een quaestio perpetua, die de toen vaak voorkomende gevallen van knevelarij van de provinciebewoners door de magistraten zou behandelen; het was de wet Calpurnia de repetundis.
Gaandeweg werden deze vaste gerechtshoven vermenigvuldigd en hun bevoegdheid werd tot andere misdrijven uitgebreid, zoals verduistering van staatsgelden, moord enz. Vóór Sulla´s tijd bestonden er reeds vijf. Sulla bracht hun getal op acht en richtte die stevig in.
Bevoegdheid en samenstelling van elke rechtbank werden bij de wet geregeld. Jaarlijks maakte de stadspraetor een lijst op van gezworenen, het album iudicum. De stadsquaestoren verdeelden dan bij loting deze kandidaten over de verschillende gerechtshoven. Voor elk proces werd dan eveneens bij loting een aantal juryleden aangewezen, waaruit elk der partijen er enkele mocht wraken tot het vooraf bepaald quorum was bereikt.
Sulla bracht het aantal praetoren op acht, van wie zes aan het hoofd van rechtbanken konden geplaatst worden; de stadspraetor en de praetor voor de vreemdelingen bleven buiten beschouwing. De twee resterende rechtbanken werden door oud-aedielen voorgezeten, die men "iudices quaestionis" noemde.
Het lidmaatschap van de jury werd een vinnig politiek twistpunt op het einde van de Republiek. Aanvankelijk mochten het alleen senatoren zijn. Gaius Gracchus bracht er in 123 een meerderheid ridders in; maar Sulla kwam tot de oude regeling terug en liet in de jury´s alleen senatoren toe. Na hem zou de samenstelling ervan nog vaak variëren.
Verloop van een proces
In Rome bestond geen Openbaar Ministerie, dat, zoals in onze moderne staten, zich ambtshalve belast met de aanklacht tegen een wetsovertreding. Elke aanklacht moest van particulieren uitgaan. Uiteraard kwam het aldus vaak voor dat grove misdrijven ongestraft bleven.
Wie iemand bij het gerecht aanklagen wil, geeft de naam op van de beklaagde aan de voorzitter van een gerechtshof. Wordt na een eerste onderzoek de aanklacht ontvankelijk verklaard, dan wordt de jury door de voorzitter beëdigd en een dag voor de gerechtszitting bepaald.
De behandeling heeft op het forum en in de open lucht plaats. De rechter zetelt officieel op een curulische stoel (sella curulis), die op een verhoging (tribunal) is geplaatst. Aan weerszijden op lage banken (subsellia) zitten de juryleden en de secretarissen. Vóór hen, eveneens op banken, zitten de beide partijen, van elkaar gescheiden.
De beklaagde kan zichzelf verdedigen of één of verscheidene advocaten (patroni) vragen. Er mogen ook beschermers aanwezig zijn (advocati), die, door hun bijstand en door hun gebeurlijke getuigenissen buiten de zaak om, de beklaagde tot steun dienen na het eigenlijk geding. Rondom in een kring (corona) staat het publiek.
Tijdens het geding wordt eerst de aanklager gehoord, daarna komt de gedaagde of diens advocaat aan de beurt. Het voorleggen van het bewijsmateriaal en het getuigenverhoor moeten van de partijen zelf uitgaan; dit kan geschieden tijdens of na het debat dat op de pleidooien volgt.
Het getuigenis van slaven is slechts geldig wanneer het op de pijnbank wordt afgedwongen. Het geldt in de regel niet tegen de eigen meester van de slaven.
De spreektijd voor de pleidooien is beperkt (tempus legitimum). Achten zich de juryleden na de debatten voldoende ingelicht, dan wordt tot de stemming overgegaan. Vooraf wordt van elk lid nog een eed afgenomen.
Elk krijgt een stemtafeltje, waarop aan de ene zijde de letter A (absolvo: ik spreek vrij) staat, en op de keerzijde de letter C (condemno: ik veroordeel). Elk wist een van de letters uit die in was is gegrift en gooit zijn tafeltje in de bus (sitella). De meerderheid beslist en de rechter velt dienovereenkomstig het vonnis.
Ook de aanklager moest zweren dat het hem ernst was met zijn aanklacht. Bleek dat zijn aanklacht vals was, dan kon men op zijn voorhoofd de letter K (Kalumniator d.i. valse aanklager) inbranden; hij verloor zijn politieke rechten en mocht voortaan geen aanklacht meer indienen. Daar de staat de aanklagers met premies aanmoedigde waren er heel wat die van het aanklagen een beroep gingen maken.
|
En een stukje verder nog (het betreft een strafproces tegen ene Sextus Roscius van Ameria, die van moord op zijn vader wordt beschuldigd):
| Quote: | | De straf op oudermoord was van oudsher bepaald. De moordenaar werd, samen met een hond, een haan, een adder en een aap, "levend in een leren zak genaaid en in een rivier geworpen", opdat geen van de vier elementen, water, vuur, aarde of lucht, door de aanraking met hem zou bezoedeld worden (26, 71-72). |
Weet iemand waarom deze dieren gekozen werden??
Bron: http://www.koxkollum.nl/cicero/prosexroscioinl.htm
_________________
Nait soez'n, moar doun! |
|
|
|
|
 |
bona fides
Geslacht: 
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: za 24 jun 2006 14:17 Onderwerp: |
|
|
| Quote: | | In de zak wordt de vadermoordenaar teruggebracht in de baarmoeder, ongeboren, ontboren. Geboren worden, houden de filosofen ons voor, is een zware strijd. Ontboren worden is een zwaardere strijd. In de zak worden bij de vadermoordenaar met zijn geschonden, bloedende lichaam vier levende dieren gestopt.Ten eerste een hond, het meest slaafse en verachtelijke dier, en een haan, waarvan de beken de klauwen scherp zijn geslepen. Het zijn heel oude symbolen: de hond en de haan, de waker en de wekker, hoeders van huis en haard; omdat zij de vader niet hebben kunnen behoeden, nemen zij bij de moordenaar zijn plaats in. Bovendien gaat er een slang in de zak, het mannelijke principe dat zowel kan doden als leven schenken; en een aap, de goddelijke parodie op de mens. |
Meer hierover, inclusief een verklaring van Cicero zelf en een verklaring vanuit de Indogermaanse cultuur, is hier te vinden.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
tikSimone
Leeftijd: 58
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): EUR
Studieomgeving (MA): EUR
Berichten: 12147
|
| Geplaatst: za 24 jun 2006 16:54 Onderwerp: |
|
|
Hee, hartstikke bedankt, bona fides!!
_________________
Nait soez'n, moar doun! |
|
|
|
|
|
|
|
| |
Pagina 1 van 1 |
|
|
U mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
U mag geen reacties plaatsen
U mag uw berichten niet bewerken
U mag uw berichten niet verwijderen
U mag niet stemmen in polls
|
|
|
|
