Gebruikersnaam:   Wachtwoord:   Gratis Registreren | Wachtwoord vergeten?
Rechtenforum.nl
Rechtenforum.nl Rechtenforum.nl
 
Controle paneel
Registreren Registreren
Agenda Agenda
Help Help
Zoeken Zoeken
Inloggen Inloggen

Partners
Energie vergelijken
Internet vergelijken
Hypotheekadviseur
Q Scheidingsadviseurs
Vergelijk.com

Rechtsbronnen
Rechtspraak
Kamervragen
Kamerstukken
AMvBs
Beleidsregels
Circulaires
Koninklijke Besluiten
Ministeriële Regelingen
Regelingen PBO/OLBB
Regelingen ZBO
Reglementen van Orde
Rijkskoninklijke Besl.
Rijkswetten
Verdragen
Wetten Overzicht

Wettenbundel
Awb - Algm. w. best...
AWR - Algm. w. inz...
BW Boek 1 - Burg...
BW Boek 2 - Burg...
BW Boek 3 - Burg...
BW Boek 4 - Burg...
BW Boek 5 - Burg...
BW Boek 6 - Burg...
BW Boek 7 - Burg...
BW Boek 7a - Burg...
BW Boek 8 - Burg...
FW - Faillissement...
Gemw - Gemeente...
GW - Grondwet
KW - Kieswet
PW - Provinciewet
WW - Werkloosheid...
Wbp - Wet bescherm...
IB - Wet inkomstbel...
WAO - Wet op de arb..
WWB - W. werk & bij...
RV - W. v. Burgerlijk...
Sr - W. v. Strafrecht
Sv - W. v. Strafvor...

Visie
Werkgevers toch ...
Waarderingsperik...
Het verschonings...
Indirect discrim...
Een recht op ide...
» Visie insturen

Rechtennieuws.nl
Loods mag worden...
KPN bereikt akko...
Van der Steur wi...
AKD adviseert de...
Kneppelhout beno...
» Nieuws melden

Snellinks
EUR
OUNL
RuG
RUN
UL
UM
UU
UvA
UvT
VU
Meer links

Rechtenforum
Over Rechtenforum
Maak favoriet
Maak startpagina
Mail deze site
Link naar ons
Colofon
Meedoen
Feedback
Contact

Recente topics
VA loan rates ...
180-dagen rege...
reparatiehuwel...
Res Nullius ?
proces verbaal...

Carrière
Boekel De Nerée
CMS DSB

Content Syndication


 
Het is nu do 28 mrt 2024 17:30
Bekijk onbeantwoorde berichten

Tijden zijn in GMT + 2 uur

opportuniteitsbeginsel - onhoudbaar?
Moderator: Moderator Team

 
Plaats nieuw bericht   Plaats reactie Pagina 1 van 4 Ga naar pagina 1, 2, 3, 4  Volgende
Printvriendelijk | E-mail vriend(in) Vorige onderwerp | Volgende onderwerp  

Heeft de invoering van een klasse van ernstige (gewelds)delicten die altijd van overheidswege vervolgd wordt positieve uitwerking op de strafrechtelijke rechtshandhaving?
Ja
50%
 50%  [ 10 ]
Nee
50%
 50%  [ 10 ]
Totaal aantal stemmen : 20

Auteur Bericht
Floriaan




Geslacht: Man

Studieomgeving (BA): EUR

Berichten: 147


BerichtGeplaatst: za 04 sep 2004 18:14    Onderwerp: opportuniteitsbeginsel - onhoudbaar? Reageer met quote Naar onder Naar boven

Beste mensen,

In verband met mijn scriptie graag jullie mening over het volgende; excuses voor de lengte van het bericht - het meeste zal reeds bekend zijn.

Als enig mij bekend land heeft het openbaar ministerie in Nederland een onbeperkte discretionaire bevoegdheid betreffend de vervolgingsbeslissing. Een van de fundamentele beginselen van het Nederlandse strafrecht is het opportuniteitsbeginsel dat in 1926 (in zijn negatieve vorm) ingevoerd en in de context van de maatschappelijke ontwikkeling van de late jaren zestig in zijn positieve vorm getransformeerd werd en sindsdien interpretatief heersende leer is. In de woorden van Th. van Veen gaat het sindsdien “(...) minder om het afzien van een vervolging op gronden van het algemeen belang ontleend, dan om het instellen van een vervolging op deze gronden (...)”.

De nadere structurering van deze beleidsruimte geschiedt (tot een zekere hoogte – de discretionaire bevoegdheid van de individuele OvJ mag volgens de doctrine niet te zeer worden beperkt) op aanwijzing van OM-richtlijnen en ministeriële circulaires. Tot in 1979 bleven deze overigens geheim, in de jaren daarna valt een sterke toename van het vervolgingsbeleid te onderkennen – in het “Jaarverslag arrondissementsparket Utrecht 1983” is in samenhang met deze richtlijnen sprake van de “beginnende discussie over prioriteitsstelling” en ‘t Hart heeft het in 1994 in dezelfde context over de “pijlers van het nieuwe beleidsdenken”.

In de afgelopen jaren is duidelijk geworden, dat de discretionaire bevoegdheid van het OM betreffende de vervolgingsbeslissing zich heeft verplaatst; er is een nieuwe vorm van deze bevoegdheidsuitoefening ontstaan waarin i.p.v. het OM de politie deze beslissing neemt. De politie doet vele p-v’s niet toekomen aan het OM - het politiesepot heeft zijn intrede gedaan. Overigens is er volgens de doctrine [toevoeging 7-9-04 23:36: de doctrine neem ik gezien mijn standpunt in een later bericht terug Laughing ] en de wet in formele zin geen basis voor een dergelijke bevoegdheidsuitoefening (zonder mandaat) door de politie; desalniettemin is zij een niet te verwaarlozen verschijning in de praktijk geworden. De WRR zag twee jaar geleden aanleiding om in dit verband in een rapport aan de regering op te merken: “De rechtsstatelijke problematiek rond de strafrechtshandhaving spitst zich voor een belangrijk deel toe op het sepotbeleid en op het hier direct mee verbonden beleid van niet-inzending door de politie” en “Aan de indruk kan niet worden ontkomen dat ook de prioriteitstelling binnen het politieapparaat hapert. Een indicatie hiervoor is dat er van de als vervolgbaar aangemerkte aangiftes van burgers die wegens capaciteitstekort niet worden opgepakt (in totaal circa 80.000 zaken) enkele duizenden betrekking hebben op geweldsmisdrijven”. Volgens F. van Tulder van het WODC is een van de problemen van deze politiesepots (hij noemt ze de “stille sepots”) dat zij zowel bij het OM als bij de politie buiten beeld blijven. Desalniettemin heeft de toenmalige minister van justitie in het jaar 2002 in de TK daarop aangesproken, gepleit voor deze vorm van “filtering” van zaken door de politie en is er volgens hem geen behoefte aan registratie ervan.

De controle op de uitoefening van de hierboven beschreven beleidsruimte inzake de vervolgingsbeslissing geschiedt door art. 12 WvSv: De belanghebbende burger die meent dat in een zaak vervolging had dienen plaats te vinden, kan over de beslissing tot niet-vervolging beklag doen bij het gerechtshof. Het totale aantal art. 12 WvSv procedures (dus de som van alle procedures bij de gerechtshoven) betrof in de jaren 1994 tot 1996 telkens rond 600 gevallen, waarbij in ± 12% een bevel tot (verdere) vervolging gegeven werd. Uit cijfers van de gerechtshoven Arnhem en Leeuwarden (van de andere drie beschik ik niet over de betreffende cijfers) blijkt dat in het jaar 2003 alleen al bij deze twee gerechtshoven in totaal 708 nieuwe zaken zijn binnengekomen. Van de 716 bij deze hoven in hetzelfde jaar afgedane zaken - resulteerden 78 in een bevel tot verdere vervolging. Het leeuwendeel, namelijk rond 50% van de gevoerde artikel 12-procedures, heeft betrekking op geweldsdelicten en zedendelicten.

Een en ander overwegende blijkt dat bij de afweging omtrent vervolging aan het algemeen belang ontleent inmiddels ook het capaciteitstekort van de politie een rol speelt. Ook kansrijke zaken van ernstige geweldsdelicten missen met kijk op de genoemde cijfers en in het perspectief van een capaciteitstekort immers vaak dit algemene belang dat tot vervolging zou leiden.

Mijns inziens is dit een onhoudbare situatie – het recht op veiligheid komt voor een slachtoffer van een niet-vervolgd ernstig geweldsmisdrijf op de tocht te staan en de strafrechtelijke rechtshandhaving verliest hierdoor sterk aan legitimiteit.

De enige uitweg uit deze rechtsstatelijke misère is mijns inziens de formeelwettelijke invoering van een klasse van ernstige geweldsdelicten, die per definitie van overheidswege vervolgd dient te worden – naar het voorbeeld van de Germaanse rechtscultuur, waar een “Offizialdelikt” door de “Offizialmaxime” altijd “von Amtes wegen” vervolgd wordt.

Wat denken jullie hiervan?

Ps: In 2002 en ook medio 2004 heeft de TK over de Motie Dittrich c.s. over het opportuniteitsbeginsel van het OM gestemd (zij had de invoering van een “Offizialdelikt” tot inhoud), D66, SP, PvdA en Leefbaar Nederland stemden vóór, de rest ertegen – de motie heeft het echter geen van beide keren gehaald


Laatst aangepast door Floriaan op wo 15 sep 2004 20:51, in totaal 2 keer bewerkt
Bekijk profiel Stuur privé bericht
Bekijk de homepage
Machiel

Machiel

Leeftijd: 57
Geslacht: Man
Sterrenbeeld: Weegschaal
Studieomgeving (BA): EUR
Studieomgeving (MA): EUR
Berichten: 176


BerichtGeplaatst: za 04 sep 2004 19:09    Onderwerp: Tja... Reageer met quote Naar onder Naar boven

Het is een bekende discussie die van tijd tot tijd weer opkomt - maar daar kan jij niets aan doen Wink Een mooi, goed opgebouwd betoog, dat kan ik wel zeggen. Maar persoonlijk zie ik niets in het (gedeeltelijk) opheffen van het opportuniteitsbeginsel. Het leidt niet tot een veiliger samenleving maar uitsluitend tot mee vrijspraken, schadevergoedingen aan ex-verdachten en een perfect alibi voor korpschefs om 2 of 3 keer zo omvangrijke budgetten te eisen.

En ook hier geldt, maar dat zie jij volgens mij ook wel, hoewel je dat anders zal waarderen dan ik, denk ik, dat men vaak niet overziet welke consequenties voor het systeem en alle andere actoren in de strafketen een dergelijke wijziging zal hebben. Behoort een OM dat verplicht is te vervolgen nog wel tot de magistratuur? Wat betekent een dergelijke plicht voor het inquisitoire karakter van het strafrecht zoals we dat in ons land kennen? Het oppertuniteitsbeginsel is inderdaad wezenskenmerk van ons strafrecht, je kunt dat niet zo maar wegnemen (ook niet voor een beetje) en verwachten dat de rest hetzelfde blijft.

Tot slot: neem in je scriptie in ieder geval in ogenschouw dat Duitsland een hele andere rechtsontwikkeling heeft doorgemaakt dan ons land of, ik noem maar wat, het Verenigd Koninkrijk, waar men bijvoorbeeld geen minister van Justitie kent, maar de hoogste PG deel uit maakt van het kabinet.

Tot slot, en ik zeg dat met een beetje schroom, maar als je echt draagvlak wil krijgen voor je stelling - en ik heb echt geen idee hoe oud je scriptiebegeleider is - pas dan een beetje op met begrippen als "de Germaanse rechtscultuur", dat ligt hier en daar nog altijd (helaas) gevoelig.

Succes!
_________________
Liberae sunt nostrae cogitationes! - Cicero -
Bekijk profiel Stuur privé bericht
Verstuur e-mail Bekijk de homepage
Floriaan




Geslacht: Man

Studieomgeving (BA): EUR

Berichten: 147


BerichtGeplaatst: zo 05 sep 2004 20:03    Onderwerp: vervolg Reageer met quote Naar onder Naar boven

Beste Machiel,

Hartelijke dank voor je reactie. Sta me toe om hier als volgt op je bericht te reageren, ook nu weer met excuses voor de lengte van mijn repliek – zij overtreft wat dat betreft a posteriori ook mijn eigen verwachting Very Happy .

Vooropgesteld zij het volgende: Dat de discussie over het opportuniteitsbeginsel (en daarmee over het strafrechtelijke optreden van de rechtsstaat) van tijd tot tijd opkomt, is inderdaad een feit dat (helaas) behoorlijk los van mij staat Wink .
De zwaartepunt in de betreffende discours is in de afgelopen vier jaar wel sterk verschoven. Buruma beschrijft deze accentverschuiving in het jaar 2003 als “de nieuwe koers in het debat over de rechtsstaat“: Niet meer de beperking van de vrijheid door het overheidsoptreden staat in het centrum van de belangstelling, maar de beperking van de vrijheid door uitblijvend overheidsoptreden. De genoemde auteur schrijft dat de definitie van het rechtsstatelijke strafrecht niet meer primair in termen van negatieve vrijheid van de burger ten opzichte van de overheid geformuleerd is, maar vooral in termen van positieve verplichtingen van de overheid jegens de burger.
Een en ander staat ook in verband met de berichtgeving in de media over stijgende criminaliteit en de exorbitant lage ophelderingcijfers in ons land in internationaal perspectief (zie b.v. de bekende 50% van het Bundesland Nordrhein-Westfalen tegenover de 15% van Nederland; welke territoria demografisch vergelijkbare entiteiten zijn).
Als ik mij goed herinner was de laatste keer dat het opportuniteitsbeginsel in samenhang met het oude paradigma – in de woorden van Buruma dus als (onwenselijke) “beperking van de vrijheid door overheidsoptreden” - als beginsel ter sprake kwam in 2002. Een professor verkondigde toen (overigens kennelijk zonder de feiten goed te kennen) in een bekend dagblad, reagerend op de commotie onder de bevolking in verband met het optreden van het OM, dat het OM opgrond van het opportuniteitsbeginsel i.c. van de vervolging van de twee een dief mishandelende Albert Heijn-medewerkers had moeten afzien – het algemeen belang was niet met vervolging gediend. Dat de betreffende (recidive) mishandelaar zich toen in een proeftijd bevond (hij mishandelde eerder), zijn proceskosten door prins Bernhard vergoed kreeg en later overigens weer in de fout ging (ook dit keer kwam hij - alweer in proeftijd; het kan gek lopen - (door de bij vergissing bij zijn aanhouding buitenproportioneel optredende politie) straffeloos weg) was de betreffende professor deels door de vingers geglipt en deels nog niet bekend omdat het toekomstige feiten betrof – dit terzijde opgemerkt.

Ik kom tot je tegenwerpingen: Invoering van een klasse van (gewelds)delicten – een overeenkomstige beperking van het opportuniteitsbeginsel – zou niet tot een veiligere samenleving leiden maar uitsluitend tot mee vrijspraken, schadevergoedingen aan ex-verdachten en een perfect alibi voor korpschefs om 2 of 3 keer zo omvangrijke budgetten te eisen.

Nederland is in internationaal perspectief betreffend de omvang van de geweldscriminaliteit een flinke middenmoter. Wat opvalt in deze context is dat de oplossingspercentages (ook) in deze categorie in Nederland wereldwijd tot de allerlaagste behoren.

In het eerder genoemde onderzoek waarin de oplossingspercentages tussen Nederland en Nordrhein-Westfalen (overigens is de omvang van de geweldscriminaliteit in de twee gebieden vergelijkbaar) vergeleken werden, bleek dat de omvang van de politie van het Duitse bondsland vergelijkbaar is met deze van Nederland, de staande magistratuur daar echter ongeveer dubbel zo groot is als in ons land.

Dit overwegende lijkt in elk geval een versterking van de omvang van de politie (met of zonder invoering van een beperkt opportuniteitsbeginsel) geen soelaas te bieden met betrekking tot een verhoging van de oplossingspercentages – het genoemde Duitse bondsland haalt immers veel hogere percentages met een vergelijkbare politiemacht.
Wel zou bij de discrepantie tussen de twee genoemde oplossingspercentages een rol kunnen spelen dat de omvang van de staande magistratuur hier veel kleiner is. Met de WRR kan ook ik mij met kijk op de relevante cijfers namelijk niet aan de indruk onttrekken, dat deze beperkte capaciteit een invloed heeft op het beleid van insturen van p-v’s door de politie aan het OM (zoals in mijn eerste bericht ter sprake gebracht, steunt ook de minister van justitie dit vermoeden door zijn opmerking over het gewenste ‘filteren’ door de politie). De conclusie dat onder de (rond 80.000) gefilterde zaken enkele duizenden kansrijke zaken met betrekking tot geweldsdelicten vallen die zodoende allicht niet opgelost worden en dit mede een oorzaak van lage oplossingspercentages is, ligt voor de hand.

Een invoering van een formeelwettelijke verplichting van de politie om p-v’s van (ernstige) geweldsdelicten aan het OM te doen toekomen en een dergelijke verplichting van het OM om deze zaken te vervolgen, zou – zo kan ik nu kort door de bocht concluderen – een verhoging van de desbetreffende oplossingspercentages tot gevolg hebben (ik ben met je eens dat het vermoedelijk ook in een toenemend aantal aan vrijspraken en schadevergoedingen aan ex-verdachten zou resulteren). Zij haakt in op het gebied waar de verklaring voor de lage ophelderingspercentages gezocht moet worden; op een structureel en substantieel niveau.

Als korpschefs dan verhoging van budgetten zouden eisen, kan men terecht bepleiten dat zij in plaats daarvan eerder efficiënter dienen te werken met de hen ter beschikking staande politiemacht – wat in andere landen mogelijk is, moet ook hier haalbaar zijn.
Een verhoging van de grootte van de staande (en wellicht ook zittende) magistratuur lijkt eerder in de lijn der verwachtende benodigdheden en is wellicht daadwerkelijk nodig voor een goede verwerking van een groter aanbod aan zaken bij het OM.

In de kantlijn: De budgetten van de politie zijn door de zittende regering al wel opgevoerd. De productieafspraken tussen politie en overheid in het kader van de heersende zero tolerance gedachte hebben echter helaas vooral tot gevolg dat meer boetes aan fietsers en door rood lopende voetgangers uitgedeeld worden (ikzelf behoor overigens eveneens tot deze groep), zie hierover ook de Doelders artikel in het Rotterdams Dagblad van 24 januari 04. Deze auteur schrijft daar terecht, dat de betreffende productieafspraken beter over kwaliteit dan kwantiteit zouden moeten gaan. Ook daarom: De activiteiten van een versterkt strafrechtelijk optredende overheid dienen vooral kwalitatief beter aangestuurd te worden – invoering van een klasse van ernstige geweldsdelicten die per definitie vervolgd wordt is het perfecte middel daartoe en voorkomt b.v. deze kwantitatieve excessen in de vorm van schrikbarend veel boetes aan fietsers en voetgangers.

De veiligheid van de samenleving wordt mede bepaalt door het veiligheidsgevoel van de burgers (niet enkel de daadwerkelijke omvang van criminaliteit). Mocht het zo zijn, dat mijn verwachting van hogere oplossingspercentages door de hier door mij verdedigde maatregel tegen zou vallen, denk ik alsnog wel dat het een stijgend gevoel van veiligheid onder de bevolking tot gevolg zou hebben: Burgers zullen zich serieuzer genomen voelen als hun aangiftes van ernstige geweldsdelicten (of zedendelicten) niet simpelweg zonder enkel gevolg op de plank blijven liggen – al zij het dat een delict ondanks de wel plaatsvindende inspanning ertoe niet opgelost wordt – of de aangifte niet eens opgenomen wordt, zoals nu wel frequent gebeurd.

Een verder punt die mijns inziens voor de invoering van een beperkt opportuniteitsbeginsel spreekt, is de vergrote rechtszekerheid en verminderde willekeur die het met zich zou brengen.
Het politiesepot dat zich in de schaduw van het positieve opportuniteitsbeginsel heeft kunnen ontplooien tot een belangrijke dagelijkse praktijkverschijning is oncontroleerbaar en intransparant. Peijster noemt het “contra legem”, van der Burg “buitenwettelijk” en de huidige minister van justitie zei ondanks de enkel voor een blinde niet zichtbare contra-indicaties rond anderhalf jaar geleden in de TK: “De politie seponeert niet”. Een zulke kloof tussen wet en praktijk is niet in de zin van een rechtsstaat en vermindert de legitimiteit van het overheidsgezag omdat een burger niet meer weet waarop hij kan rekenen.

En dan nog enkele andere aspecten. Aan het feit dat het OM ook nu al twee petten op heeft – uitvoerende macht en staande magistratuur – verandert m.i. weinig in principiële zin door de invoering van een beperkt opportuniteitsbeginsel. Ook het (getemperd) inquisitoire karakter van ons strafrecht wordt niet aangetast. Sterker nog – het wordt maximaal licht geaccentueerd: De vervolgingsdwang betreffende een bepaalde delictgroep gaat uit historisch oogpunt terug op de meest duistere perioden van de middeleeuwse inquisities in de naam van de kerk en de bevoegdheid tot toepassing van dwangmiddelen van justitie (die typerend is voor het inquisitoire proces) blijft – zacht gezegd - gehandhaafd bij een vervolgingsdwang betreffend een klasse van specifieke misdrijven.

Afsluitend het volgende: R. Pieterman schreef zo’n 20 jaar geleden in een rechtssociologische analyse van de historische totstandkoming van het opportuniteitsbeginsel dat de oorsprong van het beginsel mede gezocht moet worden in een “regentenmentaliteit”. Hij voorspelt dat in een situatie van integrale macht (één partij is dominant; heeft een duidelijk machtsoverwicht) het opportuniteitsbeginsel opgeld zal doen. De dominante partij kan dan eenzijdig doelstellingen poneren en effectueren en zal zich weinig laten liggen aan formele procedures.
In gevallen van intercursieve macht (geen partij is dominant; conflicten kunnen niet eenzijdig opgelost worden) zal eerder een legaliteitsbeginsel heersen (Pieterman verwijst naar Pruisen waar in een tijd van machtsstrijd de leer van de rechtsstaat tot volle wasdom kwam). Er ontstaat dan een uitgebreid regelsysteem ter conflictenbeslechting in de vorm van formele procedures en instituties.

Dit overwegende kan ik het niet laten om hier tot slot op te merken, dat ik inzie dat een poging om een overtuigde royalist van mijn stelling te overtuigen met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid bij voorbaat tot mislukking gedoemd is. Niettemin ga ik ervan uit dat ook deze royalist in de 21e eeuw zal toegeven, dat een tè regenteske overheid ook in onze constitutionele monarchie definitief tot het verleden zou moeten behoren en hij zich wellicht zelfs in mijn idee kan vinden, dat deze overmaat aan regentenmentaliteit recent misschien een rol heeft gespeeld bij het tot stand komen van de politieke instabiliteit in ons land (ik schrijf dit terwijl ik werkelijk helemaal niets met de LPF van doen heb).
Omdat naar mijn overtuiging het onbeperkte positieve opportuniteitsbeginsel een overblijfsel is van deze achterhaalde regentenmentaliteit hoop ik dat je je standpunt na de lectuur van mijn repliek heroverwegt - met welk gevolg dan ook; geheel in de geest van Cicero Smile

Hartelijke groet!


Ps: Ik zal je tips m.b.t. de scriptie ter harte nemen – dank ervoor!
Bekijk profiel Stuur privé bericht
Bekijk de homepage
Machiel

Machiel

Leeftijd: 57
Geslacht: Man
Sterrenbeeld: Weegschaal
Studieomgeving (BA): EUR
Studieomgeving (MA): EUR
Berichten: 176


BerichtGeplaatst: ma 06 sep 2004 2:03    Onderwerp: Een royalist kan best royaal wezen ... Reageer met quote Naar onder Naar boven

Beste Charlotte,

Leuk, je hebt je een beetje in mij verdiept Hypocrite een voordeel dat ik ten opzichte van jou niet heb - hoogstens valt te ontdekken dat je mogelijk met een catwomancomplex behebt bent, en dat lijkt me helemaal niet ernstig. Razz

Je overtuigt mij inderdaad niet, maar dat komt omdat de argumenten die je gebruikt bij mij al bekend waren en door mij al eerder zijn meegewogen. Alleen het betoog van collega Pieterman kende ik nog niet, ik zal het eens nalezen.

Dan nog wat losse reacties:

- De politie seponeert inderdaad niet, omdat de politie geen vervolging kan instellen, dat kan alleen de OvJ. De politie kan besluiten iets niet te zien, ergens geen pv van op te maken of een pv niet naar het OM te zenden, maar kan niet besluiten te seponeren. Als zodanig bestaat het politiesepot dus niet of is de term op z'n minst erg misleidend. Donner heeft dus formeel gelijk - maar hij weet natuurlijk donders goed waar op gedoeld wordt. Anderzijds denk ik wel dat de politieman toch wel enige bewegingsruimte moet hebben hoor, maar dat ligt bij zwaardere delicten natuurlijk anders.

- Positie OM: ik wil juist dat de nadruk ligt op het OM als staande magistratuur! Het OM mag m.i. niet gezien worden als onderdeel van de uitvoerende macht. De huidige bevoegdheid tot het geven van bijzondere aanwijzingen door de MvJ gaat mij te ver.

- Discussies over veiligheidsgevoel zeggen mij helemaal niets.

- Je schat de mogelijkheden van de politie te hoog in. Ik bedoel dit in meerdere opzichten. Ten eerste worden er heel veel delicten gepleegd waarbij er eenvoudig te weinig aanwijzingen zijn. Ook een grotere inzet van politiemensen en -middelen veranderd daar niets aan. En ten tweede is de politiewereld een hele aparte wereld met eigen regels en omgangsvormen. Om de politie ècht te veranderen is ten minste een nieuwe generatie van politiemensen noodzakelijk. En dan nog: het is geen bedrijf wat je als een onderneming kan aansturen. De kritiek die je verwoordt op de huidige prestatiecontracten is overigens terecht.

Tot slot: in mijn boek blijft strafrecht en strafvordering niet alleen een kwestie van mensen beschermen tegen de misdaad maar ook tegen de overheid, indien deze wat te overijverig wordt in de bestrijding van de misdaad. De uiteindelijke vraag is dan ook of het gedeeltelijk opheffen van het opportuniteitsbeginsel in dat kader past.

Hij die slapen gaat groet u, maar blijft waakzaam!

Machiel
_________________
Liberae sunt nostrae cogitationes! - Cicero -
Bekijk profiel Stuur privé bericht
Verstuur e-mail Bekijk de homepage
Floriaan




Geslacht: Man

Studieomgeving (BA): EUR

Berichten: 147


BerichtGeplaatst: ma 06 sep 2004 16:52    Onderwerp: Reageer met quote Naar onder Naar boven

Beste Machiel,

Ik hoop dat je een verkwikkende (en niet al te waakzame Smile ) nachtrust hebt gehad – "den Schlaf der Gerechten", a propos recht. Eens te meer dank voor je reactie. Zoals je niet is ontgaan, heb ik me inderdaad een beetje in je weboptreden verdiept; nieuwsgierigheid is mij - om een understatement te gebruiken - niet geheel vreemd. Vergeef me dat jij dit wat mijn persoon betreft niet kunt doen - ik heb geen eigen site - en dit ook in mijn ogen een wat ongelijke uitgangspositie is. Ook hier weer excuses over de lengte van dit bericht – ik verwacht niet dat me dit nog eens overkomt en ik geef op als ik je ook nu niet kan overtuigen (waarop ik maar zeer beperkte hoop heb Crying or Very sad ).

In de tweede plaats: Jou collega Pietermans betoog in “Opportuniteit; een uniek kenmerk van strafvervolging in Nederland”, verschenen in “Sociologisch Tijdschrift, jaargang 12, nummer 2, oktober 1985”, is volgens de bescheiden mening van de auteur van dit bericht – ook hier volgt weer een understatement – zeer de moeite waard. Het is een kritische analyse van dit beginsel en in die zin voor een tegenstander van mijn hier verdedigde stelling wellicht desalniettemin niet oninteressant.

En dan nu weer terzake van het onbeperkte positieve opportuniteitsbeginsel versus de invoering van een beperkt opportuniteitsbeginsel dat hier immers inzet van mijn stelling is.

Je schrijft dat Donner formeel gelijk heeft met zijn opmerking dat de politie niet seponeert en ik wil graag op deze plaats hierop ingaan.

In de eerste plaats wil ik hier in deze samenhang het volgende opmerken. In 1976 schrijven De Doelder en ’t Hart een gezamenlijke publicatie over “Verbaliseringsbeleid en opportuniteitsbeginsel”. Nadat zij daar de relevante jurisprudentie (“broodjeswinkelarrest”) waarin “het in de praktijk gehanteerde politiesepot is gesanctioneerd” is en de betreffende, gedeeltelijk hierboven eerder door mij genoemde (onderling zeer verschillende), standpunten van de diverse wetenschappelijke auteurs de revue hebben laten passeren, komen zij toe aan hun interpretatie van het arrest en hun opvatting van het opportuniteitsbeginsel en het politiesepot.
Hier nemen zij – anders dan Van den Burg maar in overeenstemming met Langemeijer – het standpunt in, dat het politiesepot uit het opportuniteitsbeginsel af te leiden is. Het beginsel is niet te eng om ruimte te laten voor een politiesepot – zij achten het juist dat het positieve opportuniteitsbeginsel ook bij de verbaliseringsbeslissing – en daarom ook op het politiesepot - van toepassing is.

Deze opvatting sluit nauw aan op de praktijk en is inmiddels – zo durf ik te beweren - in de doctrine aanvaard. In de jaarverslagen van het OM en de OM-richtlijnen treffen wij dan ook regelmatig definities aan van het politiesepot en de thans geldende “Aanwijzing voor de opsporing Stb. 27 februari 2003, nr 41” regelt hoe het politiesepot in zijn werking treedt:

1) Politie informeert aanvrager over politiesepot en informeert aanvrager erover dat hij zich kan wenden aan OM
2) Indien aanvrager dit kennelijk van plan is, bevestigt politie sepot schriftelijk
3) Indien aanvrager zich dan inderdaad aan OM wendt, oordeelt OvJ over sepotbeslissing, geeft indien nog mogelijk en indien wenselijk bevel aan politie tot onderzoek als politiesepot terecht was volgens OM en informeert over mogelijkheid beklag ex. art. 12 Sv


en wanneer het niet toegepast mag worden:

- vervolging bij bekende dader (behalve bagatel en expliciet beleid)
- vervolging bij onbekende dader bij ingrijpende feiten (criteria: omvang; aantasting van belangen en welzijn individu en samenleving / extreme modus operandi / evidente inbreuk per. integriteit / levenssfeer
- zeer schokkende feiten


Ook nog wil ik hier benadrukken, dat (ook) tegen een politiesepot met beroep bij de rechter gereageerd kan worden (naar mijn mening verandert de zinsnede “(...)oordeelt het OM(...)” hierboven onder punt 3 niets aan de omstandigheid dat een politiesepotbeslissing door de politie genomen wordt); iets dat mijns inziens niet zou kunnen, indien het politiesepot formeel niet zou bestaan. In de kantlijn: De jaarverslagen van de gerechtshoven kan ontnomen worden dat een aantal (het precieze aantal wordt niet genoemd) bij de gerechtshoven ingekomen verzoeken ex art. 12 WvSv betrekking heeft op zulke politiesepots.

Een en ander in ogenschouw nemende, lijkt mij de stelling van Donner: “De politie seponeert niet” nog steeds ook op formele gronden onjuist. Overigens begrijp ik je standpunt in deze wel en vind ik hem tegelijkertijd zeker niet ongerechtvaardigd – al is hij naar mijn idee dus niet in overeenstemming met de heersende leer en m.i. symptomatisch voor de onduidelijkheid van het wettelijke stelsel.

Naar mijn opvatting geeft overigens vooral de zinsnede “(...) indien nog mogelijk (...)” onder punt 3 hierboven, maar ook de genoemde aanwijzing (voor de opsporing) in zijn geheel, het relevante en acute gevaar van zwaarwegende frustraties van belangen van belanghebbende slachtoffers van ernstige gewelds- of zedendelicten uitstekend weer. Als belanghebbende in een zaak van ernstige gewelds- of zedendelicten kom je door zulke regels in een alles frustrerende administratieve bureaucratie-papiermolen terecht; spoedeisende belangen worden door het huidige stelstel sowieso gefrustreerd.

Nu nog even een nog niet eerder genoemd aspect van principiële aard, maar eerst nog het volgende; het strafrechtelijke legaliteitsbeginsel betekent een vervolgingsautomatisme of -dwang. In landen met een dergelijk strafrechtelijk beginsel heerst geen onbeperkt legaliteitsbeginsel (zoals men in ons land vaak wel denkt); in Duitsland b.v. heerst “im Ermittlungsverfahren” de “Grundsatz der Verhältnismässigkeit” – bij “geringer Schuld, unwesentlicher Nebenstrafen” en überhaupt bij overtredingen heerst het opportuniteitsbeginsel. Ook heerst de leer: “Legalitätsprinzip bei Einleitung des Verfahrens, Opportunitätsprinzip bei Durchführung“. Het lijkt plausibel dat een onbeperkt legaliteitsbeginsel tot onwenselijke verstarring en overdreven repressie leidt.

Nu het principiële punt: Omdat in een zulk stelsel (een legaliteitsbeginsel) alle misdrijven van overheidswege vervolgd worden, is een vervolgingsmonopolie van de overheid te accepteren en te rechtvaardigen – zwaarwegende vervolgingsbelangen kunnen - tenminste ideaaltypisch - (het vervolgingsmonopolie ten spijt) niet gefrustreerd worden.
Uit logisch-principiële overwegingen kom ik tot het slot, dat bij een legaliteitsbeginsel een vervolgingsmonopolie te verdedigen valt of zelfs erbij hoort.
In een stelsel echter met een opportuniteitsbeginsel is evident dat de almacht van de overheid aan effectieve controlemogelijkheden blootgesteld is – hierover heerst in de doctrine een stellige consensus. In Frankrijk - dat een (beperkt) opportuniteitsbeginsel kent – is er om die reden geen vervolgingsmonopolie. Het lijkt mij aannemelijk – om mijn uitgezette lijn te vervolgen - dat bij een onbeperkt opportuniteitsbeginsel uit principiële overwegingen geen vervolgingsmonopolie hoort – de almacht van de strafrechtelijke overheid is anders immers absoluut en dit wekt in mijn ogen geen associaties met een rechtsstaat of checks & balances, integendeel.

In het Nederlandse stelsel vertegenwoordigen – zoals bekend - de art. 12 e.v. WvSv het controle-instrument. Overweegt men de administratieve implicaties van de procedure zelf en ook deze die bij een politiesepot daartoe leiden, dan kan men in mijn ogen niet anders dan tot de conclusie komen, dat art. 12 e.v. WvSv voor de belanghebbende een te complexe en te ingrijpende methode is om nog als legitieme controle te kunnen gelden.
Als men dit in het achterhoofd houdt wordt ook duidelijk waarom van de ±80.000 door de politie geseponeerde zaken met opsporingsindicaties zo weinig (al is het aantal de laatste drie jaar exponentieel toegenomen!) voor de rechter komen (ik kan mij, om een voorbeeld te gebruiken, niet goed voorstellen, dat ik na een verkrachting van mijzelf en mijn aangifte daarvan bij politie, na een niet plaatsvindende vervolging of onderzoek, hierover zou gaan procederen bij het gerechtshof – zelfs indien ik zou weten waar mijn verkrachter te vinden is).

Dit laat mij het volgende opmerken: Net zoals ook een onbeperkt strafrechtelijk legaliteitsbeginsel niet de doelen van een adequate strafrechtspleging dient, kan ook een onbeperkt opportuniteitsbeginsel niet een legitieme basis zijn. Beiden stelsels ontberen de nodige nuances (het eerste behoort daarom reeds tot de historie).

En nu nog kort over het OM als staande magistratuur en de aanwijzingsbevoegdheid van de MvJ. Ik deel je mening dat de huidige bevoegdheid van de MvJ om bijzondere aanwijzingen te geven te ver gaat.
Het enige mij bekende geval waarin een MvJ een dergelijke aanwijzing tot vervolging gaf (afgezien van de voorgenomen sluiting van een abortuskliniek in de jaren zeventig; de Trisomie-13 zaak uit 1994, waarbij de MvJ een (onwillende) OvJ de aanwijzing gaf om tot vervolging van een huisarts die een op de lange termijn terminaal zieke en pijn lijdende baby van zijn lijden verloste over te gaan), had niet plaatsgevonden bij het stelsel met een beperkt opportuniteitsbeginsel dat ik bepleit. De consequentie was wel dezelfde geweest; de OvJ had i.c. moeten vervolgen, zij het niet op gezag van de MvJ maar vanwege de wet. Ook het (wenselijke) gevolg – namelijk een jurisprudentiëel precedent – was hetzelfde geweest. De weg ertoe, zoals gezegd, was er echter een geweest zonder politieke interventie van de MvJ (die ook jou zoals ik begrijp tegenstaat) en persoonlijke morele dilemma’s van de specifieke OvJ (waarvan ik de OvJ’s zo goed als mogelijk zou willen bevrijden – ik vermoed dat jij dit anders ziet).
Een en ander overwegend, ben ik trouwens wel van oordeel dat het OM en ook de politie zeker een zekere beleidsruimte of – vrijheid dienen te hebben. Maar wel met de toevoeging, om jou te citeren, “dat ligt bij zwaardere delicten natuurlijk anders“.

En dan nog heel in het kort over mijn vermeende overschatting van de politie. Maar eerst wil ik een desbetreffend kennelijk misverstand rechtzetten: Zoals eerder in deze polemiek door mij geschreven, pleit ik juist niet voor een “grotere inzet van politiemensen en –middelen”. Ik pleit wel voor een stringentere aansturing van politie (en OM) in kwalitatieve zin.
Of er daadwerkelijk zoveel nodig is (je hebt het over generaties), om de politie te veranderen, vraag ik mij af: In minder dan twee jaar tijd heeft zich het optreden van de politie in Rotterdam zeer sterk veranderd. Als je in deze stad woont, kan je dit niet zijn ontgaan. In het andere geval verwijs ik nogmaals naar het eerder genoemde artikel van De Doelder in het RD. Als dit geen contra-indicaties zijn, dan weet ik het niet meer!

Ik hoop je niet te zeer te hebben vermoeid of lastiggevallen met mijn extensieve bespiegelingen!

Hartelijke groet

Ps: Hoe heet het boek waaraan je refereert en je zelf de auteur bent?


Laatst aangepast door Floriaan op vr 10 dec 2004 14:31, in totaal 2 keer bewerkt
Bekijk profiel Stuur privé bericht
Bekijk de homepage
Floriaan




Geslacht: Man

Studieomgeving (BA): EUR

Berichten: 147


BerichtGeplaatst: di 07 sep 2004 13:26    Onderwerp: in het kort Reageer met quote Naar onder Naar boven

Beste mensen,

Ik heb het gevoel dat ik me in mijn betoog hierboven een beetje heb verloren in “Begriffsjurisprudenz” – de discussie over het al dan niet bestaan van een politiesepot in formele zin gaat voor mijn gevoel in de richting van juridische haarkloverij en daarom voorbij aan de eigenlijke kern van mijn stelling.
Daarom, voor de duidelijkheid, mijn stelling nog eens kort samengevat:


Zowel het strafrechtelijke legaliteitsbeginsel als ook het opportuniteitsbeginsel zijn in een onbeperkte vorm (‘altijd per definitie vervolgen’ of ‘nooit per definitie vervolgen’) geen waarborg voor een strafrechtelijke overheid die grenzen kent.

Het strafrechtelijke legaliteitsbeginsel is in huidige rechtsstaten om die reden wettelijk gematigd door het opportuniteitsbeginsel (heersend bij overtredingen etc.).

Precies zo dient ook het opportuniteitsbeginsel wettelijk gematigd te worden door het legaliteitsbeginsel (heersend bij ernstige misdrijven).

Er is dan sprake van een gematigd legaliteitsbeginsel oftewel een gematigd opportuniteitsbeginsel en de grenzen van de strafrechtelijk optredende overheid zijn formeelwettelijk begrensd in de twee nodige richtingen. Enerzijds een te ijverige bestrijding van criminaliteit door de overheid (de sfeer van het opportuniteitsbeginsel) anderzijds een te lakse bestrijding ervan (de sfeer van het legaliteitsgebinsel). In een strafrechtsstelsel zijn de twee elkaars complementen en kunnen ze niet zonder elkaar.



Groeten, Floriaan
Bekijk profiel Stuur privé bericht
Bekijk de homepage
Floriaan




Geslacht: Man

Studieomgeving (BA): EUR

Berichten: 147


BerichtGeplaatst: vr 10 dec 2004 14:39    Onderwerp: "Dschihad oder Selbstjustiz?" Reageer met quote Naar onder Naar boven

Mede in verband met het onderwerp van deze draad en de politieke ontwikkelingen in het land heb ik een artikel geschreven voor het roemruchte Duitse "on-line-Magazin" Telepolis.

Degene die Duits beheerst of zijn Duits een beetje wil opfrissen en zich interesseert voor het onderwerp, kan het lezen: "Dschihad oder Selbstjustiz?".

Eventueel commentaar is uiteraard welkom!


Laatst aangepast door Floriaan op vr 10 dec 2004 21:40, in totaal 1 keer bewerkt
Bekijk profiel Stuur privé bericht
Bekijk de homepage
Eva

Eva

Leeftijd: 42
Geslacht: Vrouw
Sterrenbeeld: Waterman
Studieomgeving (BA): UvA

Berichten: 1289


BerichtGeplaatst: vr 10 dec 2004 15:49    Onderwerp: Reageer met quote Naar onder Naar boven

Is het niet verstandiger om i.p.v. het opportuniteitsbeginsel te wijzigen het probleem aan te pakken bij de wortels en het capaciteitstekort bij de politie aan te pakken. En dan niet in de zin van, meer politie, maar gewoon het hele beleid daar veranderen. Dus andere mensen aannemen om al het papierwerk uit te typen en te verwerken en bv speciale mensen aannemen die pv's opmaken, zodat politie/rechercheurs veel meer tijd kunnen besteden aan zaken.
Je kan het opp.beginsel wel veranderen maar als er gewoon geen capaciteit voor is dan werkt zoiets toch niet.
( sorry voor als ik iets zeg wat al eerder is opgemerkt, ik heb de posts hierboven een beetje integraal gelezen... Laughing Surprised )
Bekijk profiel Stuur privé bericht
Floriaan




Geslacht: Man

Studieomgeving (BA): EUR

Berichten: 147


BerichtGeplaatst: vr 10 dec 2004 16:37    Onderwerp: Reageer met quote Naar onder Naar boven

De "wortel" is niet het capaciteitstekort, maar juist de volledig ontbrekende verplichting van OM en politie om strafrechtelijk te treden: Het onbeperkte positieve opportuniteitsbeginsel dus. Het capaciteitstekort is geen oorzaak maar een gevolg (net zoals ook de lage ophelderingspercentages): Het kon ontstaan en kan blijven bestaan omdat er geen strafrechtelijke "Justizgewährungspflicht" is en een slachtoffer van een ernstig delict tegen zijn leven of de lichamelijke integriteit geen recht heeft op vervolging - bestond dit recht wel, zou de overheid effectief kunnen worden aangesproken, indien zij - door welke oorzaak dan ook - zulke delicten niet zou vervolgen. De overheid zou zo automatisch gedwongen zijn om de capaciteit op een effectief en functioneel niveau te brengen of houden.

Desalniettemin lijkt me:
Eva schreef:
Is het niet verstandiger om i.p.v. het opportuniteitsbeginsel te wijzigen het probleem aan te pakken bij de wortels en het capaciteitstekort bij de politie aan te pakken. (...) Dus andere mensen aannemen om al het papierwerk uit te typen en te verwerken en bv speciale mensen aannemen die pv's opmaken, zodat politie/rechercheurs veel meer tijd kunnen besteden aan zaken.
(...)

ook een goede zaak.
Maar de ene verbetering sluit de andere niet uit, toch?
Bekijk profiel Stuur privé bericht
Bekijk de homepage
Sovereign



Leeftijd: 49
Geslacht: Man
Sterrenbeeld: Vissen
Studieomgeving (BA): UvT
Studieomgeving (MA): UvT
Berichten: 667


BerichtGeplaatst: vr 10 dec 2004 16:57    Onderwerp: Reageer met quote Naar onder Naar boven

charlotte schreef:
De "wortel" is niet het capaciteitstekort, maar juist de volledig ontbrekende verplichting van OM en politie om strafrechtelijk te treden: Het onbeperkte positieve opportuniteitsbeginsel dus. Het capaciteitstekort is geen oorzaak maar een gevolg
Met deze gevolgtrekking ben ik het niet eens.

Het ontbreken van een verplichting om op te treden zegt op zichzelf niets over een eventueel capaciteitstekort; beiden kunnen evenwel prima los van elkaar bestaan waarbij geheel andere oorzaken een bepalende rol kunnen spelen (effectiviteit justitieel onderzoek, toename criminaliteit, e.d.) Een vervolgingsverplichting lost capaciteitsproblemen niet op, dat prpbleem zou alleen maar groeien. Heb je wel eens de nadelen van b.v. het Duitse stelsel onder beschouwing genomen?
Bekijk profiel Stuur privé bericht
Bekijk de homepage
Floriaan




Geslacht: Man

Studieomgeving (BA): EUR

Berichten: 147


BerichtGeplaatst: vr 10 dec 2004 17:00    Onderwerp: Reageer met quote Naar onder Naar boven

Sovereign schreef:
Heb je wel eens de nadelen van b.v. het Duitse stelsel onder beschouwing genomen?


Wat zijn dat dan volgens jou voor nadelen?


Laatst aangepast door Floriaan op vr 10 dec 2004 17:12, in totaal 1 keer bewerkt
Bekijk profiel Stuur privé bericht
Bekijk de homepage
Floriaan




Geslacht: Man

Studieomgeving (BA): EUR

Berichten: 147


BerichtGeplaatst: vr 10 dec 2004 17:08    Onderwerp: Reageer met quote Naar onder Naar boven

Sovereign schreef:
Een vervolgingsverplichting lost capaciteitsproblemen niet op, dat prpbleem zou alleen maar groeien.


Er is een probleem als ernstige delicten niet vervolgd kunnen worden. Zouden ze vervolgd moeten worden, zou het probleem nog groter zijn... gelukkig moeten ze niet vervolgd worden! d'oh!
Bekijk profiel Stuur privé bericht
Bekijk de homepage
Sovereign



Leeftijd: 49
Geslacht: Man
Sterrenbeeld: Vissen
Studieomgeving (BA): UvT
Studieomgeving (MA): UvT
Berichten: 667


BerichtGeplaatst: vr 10 dec 2004 17:46    Onderwerp: Reageer met quote Naar onder Naar boven

charlotte schreef:

Er is een probleem als ernstige delicten niet vervolgd kunnen worden. Zouden ze vervolgd moeten worden, zou het probleem nog groter zijn... gelukkig moeten ze niet vervolgd worden! d'oh!
Het probleem wat je schetst bestaat natuurlijk niet op die manier. Ernstige delicten kunnen in beginsel natuurlijk altijd worden vervolgd. Of dat echter opportuun is bij een zwakke of kansloze zaak is een vraag van een heel andere orde.

Kansrijke zaken zouden best vervolgd mogen worden, en als een capaciteitstekort dit verhindert dan is dat een kwalijke zaak. Dat neemt echter niet weg dat een verplichting tot vervolging deze problemen niet als sneeuw voor de zon doet verdwijnen. Dat capaciteitsprobleem bestaat immers nog steeds, met of zonder opportuniteitsbeginsel. Het efficienter laten verlopen van de opsporing en het strafproces, een uitbreiding van de rechterlijke macht, meer afdoeningsmogelijkheden, daar lijkt mij op het eerste gezicht meer gewin mee te halen.
Bekijk profiel Stuur privé bericht
Bekijk de homepage
Floriaan




Geslacht: Man

Studieomgeving (BA): EUR

Berichten: 147


BerichtGeplaatst: vr 10 dec 2004 20:14    Onderwerp: Reageer met quote Naar onder Naar boven

@ Sovereign:
Nog eens over de oorzaak van het capaciteitstekort:
Het zou natuurlijk ook toeval kunnen zijn, dat zich in de landen (op Nederland na alle andere Europese) waar de overheid een verplichting heeft om misdrijven te vervolgen het justitieapparaat ook proportioneel aan de stijging van de criminaliteit heeft vergroot. En dat het analoog ook toeval is, dat dit hier niet is gebeurd en er hier ook geen overeenkomstige verplichting bestaat, niet waar?

Ik heb het volgende in deze draad al eerder geschreven, desalniettemin nog eens: Het gaat in eerste instantie niet om vergroting van het justitieapparaat omdat het probleem niet is dat over het algemeen te weinig vervolgd wordt, maar dat er - ten koste van datgene wat men dijwijls als de zwaarste misdrijven ervaart (tegen leven of lichamelijke integriteit) - op grond van de waan van de dag (de keuze naar vervolgingsprioriteiten is bij ons een politieke keuze) vaak het verkeerde vervolgd wordt, (op dit moment heeft het OM en de politie b.v. een bijzonder oogje geworpen op zeer lichte verkeersovertredingen en vermeend terrorisme (ik herinner eraan dat er in Nederland veel meer vermeende terroristen dan elders in Eruopa zijn aangehouden, namelijk inmiddels meer dan 65, en hiervan maar twee voor deelname aan een terroristische organisatie werden veroordeeld).
Bovendien ga ik er wel degelijk ervan uit dat de overheid haar uiterste best zou doen om een ingevoerde vervolgingsdwang ook waar te maken - immers zou ze bij omissies toch gauw kans lopen om onrechtmatig te handelen en daardoor schadeclaims riskeren, denk je niet?

Ps: Ik ben nog steeds ontzettend nieuwsgierig ernaar wat volgens jou nou de nadelen zijn van het Duitse strafrechtsstelsel!
Bekijk profiel Stuur privé bericht
Bekijk de homepage
Eva

Eva

Leeftijd: 42
Geslacht: Vrouw
Sterrenbeeld: Waterman
Studieomgeving (BA): UvA

Berichten: 1289


BerichtGeplaatst: za 11 dec 2004 1:56    Onderwerp: Reageer met quote Naar onder Naar boven

Ik ben het met Sovereign eens. Ik denk ook dat het capaciteitsprobleem los staat van het opp.beginsel. En dat zul je sowieso eerst op moeten lossen anders gaat het niet werken.
Bekijk profiel Stuur privé bericht
Berichten van afgelopen:   
Plaats nieuw bericht   Plaats reactie Pagina 1 van 4 Ga naar pagina 1, 2, 3, 4  Volgende

Tijden zijn in GMT + 2 uur


Wie zijn er online?
Leden op dit forum: Geen

U mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
U mag geen reacties plaatsen
U mag uw berichten niet bewerken
U mag uw berichten niet verwijderen
U mag niet stemmen in polls

Ga naar:  



Home | Over Rechtenforum.nl | Agenda | Visie | Downloads | Links | Mail deze site | Contact

Sites: Rechtennieuws.nl | Jure.nl | Maxius.nl | Parlis.nl | Rechtenforum.nl | Juridischeagenda.nl | Juridica.nl | MijnWetten.nl | AdvocatenZoeken.nl

© 2003 - 2018 Rechtenforum.nl | Gebruiksvoorwaarden | Privacyverklaring | RSS feeds