|
Afdrukken Rechtenforum.nl -> Civiel recht |
Geplaatst: za 21 mrt 2009 16:50—
|
Stel, je krijgt van je uitkeringverstrekker € 5000 te veel uitgekeerd. Je hebt dus geen recht op dat geld, dat weet je en je zult je ook nooit op het tegendeel beroepen (verjaringsperikelen even daargelaten).
Wat is er op tegen om dit geld op je spaarrekening te "parkeren" en in de tussentijd er de rente van te plukken, tot het moment dat de uitkeringverstrekker achter de fout komt en het geld terugeist? Bestaat bv. de kans dat de uitkeringverstrekker ook de wettelijke rente vergoed kan zien over de tussentijd? Hoe ver moet je juridisch gaan als "begunstigde" in een geval als dit? (los van het morele aspect) |
Geplaatst: za 21 mrt 2009 19:32—
| De 5000 is onverschuldigd betaald en de getrokken rente is een ongerechtvaardigde verrijking. Als het het geld bewust van je betaalrekening naar je spaarrekening sluist, terwijl je weet dat dit geld niet aan jou toebehoort, denk ik dat het nog strafbaar is ook. Ik weet niet of er forfaitaire bedragen bestaan om het rentegenot terug te vorderen maar ik denk inderdaad dat dit gewoon de wettelijke rente is. |
Geplaatst: za 21 mrt 2009 21:40—
Dat kost je dus uiteindelijk geld 
|
Geplaatst: za 21 mrt 2009 23:36—
|
Van verduistering of een ander strafbaar feit lijkt me geen sprake, zolang je het geld maar onmiddellijk kunt terugbetalen zodra om terugbetaling wordt gevraagd.
Is de onverschuldigde betaling te kwader trouw aangenomen, dan is de ontvanger direct wettelijke rente verschuldigd (art. 6:205 jo. 6:119 BW). Ik weet eerlijk gezegd niet of de persoon die ziet dat er op zijn bankrekening ten onrechte een bedrag is gestort, dat bedrag te kwader trouw "heeft aangenomen" als hij het niet direct terugstort. Verder is het mij niet duidelijk of zo'n verplichting tot betaling van wettelijke rente (bij ontvangst te kwader trouw en/of na een vordering tot terugbetaling) ook bestaat bij een publiekrechtelijke onverschuldigde betaling. |
Geplaatst: zo 22 mrt 2009 10:56—
Waarom zou er geen sprake van verduistering kunnen zijn als je het geld willens en wetens (dus ook wetend dat het niet aan jou toebehoort) van de rekening waarop het is gestort naar een spaarrekening doorsluist om het voor je eigen genot te gebruiken en erop te hopen dat de onverschuldigd betalende er nooit achter komt? Het lijkt me redelijk binnen de criteria van artikel 321 Sr te vallen.
|
Geplaatst: zo 22 mrt 2009 14:05—
| Dan noem jij het doorzetten naar een spaarrekening het wederrechtelijk toeëigenen? En dat is dan niet het geval als je het op de gewone rekening laat staan? Beide zijn echter niet toegankelijk voor de derde die heeft gestort. En de mogelijkheid blijft toch dat de derde storneert? (wat dan tot een heftig tekort op de lopende rekening leidt, maar dat terzijde). |
Geplaatst: zo 22 mrt 2009 17:01—
Met zo'n bedragje al? 
|
Geplaatst: zo 22 mrt 2009 17:04—
|
Storneren kan alleen met onterecht geïncasseerde automatische incasso's, en dus niet bij een overboeking naar een verkeerde rekening.
Voor verduistering is opzet op wederrechtelijk toeëigenen vereist. Dat opzet ontbreekt hier. Uit het overboeken van het geld van een betaalrekening naar een spaarrekening is dergelijk opzet m.i. ook niet af te leiden. Sluis je het weg naar een Zwitserse bankrekening, dan zou dat anders kunnen zijn. Maar ook dan zie ik eigenlijk geen opzet, zolang het geld op de eerste vordering maar wordt teruggestort. |
Geplaatst: zo 22 mrt 2009 19:18—
|
Geplaatst: zo 22 mrt 2009 19:25—
Ja, als je die specifieke 5000 Euro op een spaarrekening stort, wetende dat het onverschuldigd is betaald door een derde, met het doel om hier rente van te trekken en in de hoop dat de derde er niet achterkomt dat hij onverschuldigd heeft betaald, vind ik het niet zo gek om je af te vragen of dit onder die omstandigheden onder verduistering valt. Ik denk het strikt genomen wel eigenlijk. Dat het wellicht niet wordt vervolgd vanwege moeilijke bewijsbaarheid of andere redenen, is een andere kwestie. Het bewust op de rekening laten staan is imho inderdaad minder snel onder verduistering te plaatsen, omdat het dan wel erg vaag wordt t.a.v. wederrechtelijke toe-eigening etc. Maar ook hier sluit ik niet uit dat dit onder omstandigheden onder verduistering zou kunnen vallen. Bijvoorbeeld als je het geld gaat uitgeven, wetende dat het niet aan jou toebehoort en er toch gebruik van maakt als ware het van jou. |
Geplaatst: zo 22 mrt 2009 21:48—
Goed, maar dan is je reactie off-topic en kunnen we jouw bijdrage in deze draad verder buiten beschouwing laten. |
Geplaatst: zo 22 mrt 2009 22:11—
|
Nu de steller het morele aspect even buiten beschouwing heeft gelaten is er niets mis mee om het geld te parkeren totdat de gerechtigde hier om verzoekt.
Ik meen mij nog te herinneren dat indien een publiekrechtelijk orgaan geld ten onrechte overmaakt dat je in dat geval juist moet wachten totdat zij zich melden en je verzoeken dit weer terug te betalen. Dit was gebaseerd op wat slechte ervaringen en missende bedragen waardoor de burger die reeds had terugbetaald ineens nogmaals moest betalen. |
Geplaatst: zo 22 mrt 2009 22:48—
| Ok, dat laatste klinkt natuurlijk interessant. Punt is dat men denkt bij het betreffende bestuursorgaan dat men dit geld moet uitkeren, terwijl dit in werkelijkheid niet het geval is. Het geld terugstorten levert zo lang zij de situatie niet wijzigen waarschijnlijk alleen op dat het geld weer wordt overgemaakt. |
Geplaatst: ma 23 mrt 2009 3:35—
|
De vraag is ook of er een (foutief) besluit aan die € 5000 ten grondslag ligt. Bijvoorbeeld een besluit waarbij de uitkering te hoog is vastgesteld. Als er zo'n besluit is, dan is het bedrag niet eens onverschuldigd betaald, maar kan de uitkeringsinstantie dat foutieve besluit waarschijnlijk wel vervangen door een correct besluit. Zodra dat is gebeurd, is het bedrag wel onverschuldigd betaald.
Hoe het bestuursorgaan het onverschuldigd betaalde terug moet vorderen hangt denk ik in de eerste plaats af van de wettelijke regeling in het kader waarvan de betaling is gedaan. Als die regeling iets bepaalt, dan geldt dat. Bepaalt die regeling niets relevants, dan kan het bestuursorgaan een besluit tot terugvordering nemen op grond van ABRvS 21 oktober 1996, AB 1996, 496. Als ik mij niet vergis kan het bestuursorgaan langs die weg echter geen wettelijke rente vorderen. Of het bestuursorgaan daarnaast gebruik kan maken van de civielrechtelijke rechtsgang durf ik niet te zeggen. |
Geplaatst: ma 23 mrt 2009 18:46—
| Van het wederrechtelijk rente toeëigenen kan m.i. geen spraken zijn zonder het wederrechtelijk toeëigenen van de hoofdsom. |
|
Rechtenforum.nl -> Civiel recht
Tijden zijn in GMT + 2 uur |
|
|
© 2003 - 2005 Rechtenforum.nl