Recht op omgang

[LiannevD]

Goedemorgen,

Ik heb een vraag waar ik maar niet uitkom. Mijn kind van 12 is geboren uit een relatie zonder huwelijk. Kind is erkend, maar biologische vader heeft geen gezag. Ik ben daarna gehuwd, en deze partner heeft het gezag over mijn kind. Daarna zijn er nog 2 kinderen geboren over wie we ook gezamenlijk gezag hebben en tijdens het huwelijk zijn geboren. Deze relatie ging voorbij.

De biologische vader speelt geen rol in het leven van mijn kind. De gezaghebbende vader wel. De afgelopen 10 jaar is dit best moeizaam gegaan. Niet zozeer tussen ons als gezaghebbende ouders, maar mijn kind heeft altijd aangegeven het niet als prettig te hebben ervaren. kind voelt geen klik, geen liefde en ervaart mijn ex partner niet als vader. Kind geeft al een flink aantal jaar aan dat hij geen omgang wenst. Nu hij 12 is, word dit zo sterk, dat kind aangegeven heeft de omgang te willen stopzetten. Kind wil niet een andere regeling. Kind wil zijn bij mij en bij wie kind zich prettigs voelt en wie ook de biologische echte ouder is. Kind wil het gewoon niet. Kind is duidelijk niet gehecht aan ex partner. Spreekt dit naar ons beiden uit. Is heel duidelijk. Dit klopt ook wel in zijn gedrag, we kunnen dit als gezaghebbende ouders beide plaatsen.

Ik heb dit een tijd lang een soort naast mij neergelegd. Je bent nog jong, wij maken deze beslissing etc. Ik ben absoluut niet tegen het contact en tegen de omgang. Echter zijn we nu op een punt beland dat ik zie dat het hem geen goed meer doet en dat dwingen averechts werkt voor zijn ontwikkeling.

Mijn vraag is : Hij is niet de juridische vader, wel de gezaghebbende. Daarin zit toch een verschil? Tijdens de scheiding is hierdoor de omgang regeling voor mijn oudste niet vastgesteld.

Kan mijn kind zeggen er is geen wettelijk vastgestelde omgang regeling ik ga niet meer?

[bona fides]

Nu de gezaghebbende "ander dan een ouder" blijkbaar uit het leven van je zoon is verdwenen, ligt het voor de hand om de rechtbank te verzoeken het gezamenlijk gezag te beëindigen.

Wat betreft je vraag: wil de "ander dan een ouder" zelf contact blijven houden met je zoon (tegen diens huidige wil in)? Zo niet, dan zie ik voor het moment geen probleem.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[jkeunen]

Ik begrijp dat de biologische vader van het oudste kind geen enkele rol meer speelt in het leven van het kind. Hij heeft het kind wel erkend, maar hij heeft geen gezag.

Op het moment dat je juridisch ouder bent ontstaat er het volgende:

-Familierechtelijke banden (o.a. erfgenaam)
-Over en weer een levenslange onderhoudsplicht
-Recht op omgang en de plicht tot raadpleging

Nu het kind 12 jaar is, kan hij zelf aangeven dat hij (als dat het geval is) ernstige bezwaren heeft tegen de omgang met zijn ouder. Een rechter kan het recht op omgang dan ontzeggen.

Het ouderlijk gezag houdt het volgende in:

-Het voeren van bewind over het vermogen van een minderjarig kind
-Het vertegenwoordigen van een minderjarige kind in burgerlijke
rechtsbelangen
-De plicht en het recht van de ouder het minder jarige kind te verzorgen en
op te voeden
-De verplichting van de ouder om de ontwikkeling en de banden van het
kind met de andere ouder te bevorderen.

Het gezamenlijk gezag duurt ook na de scheiding voort. U kunt wel een verzoek bij de rechtbank indienen om het gezamenlijk gezag te wijzigen in eenhoofdig gezag. U kunt daar de gewijzigde omstandigheden en de wens van uw kind toelichten waarna de rechter een beslissing zal nemen.

[24mwinc]

In juridische zaken zoals een scheiding, voogdij of adoptie wordt steeds meer rekening gehouden met de wens van het kind. Veel mensen denken dat een kind vanaf 12 jaar zelf mag kiezen bij welke ouder het gaat wonen, maar dat is niet helemaal juist. Vanaf die leeftijd wordt een kind wel gevraagd naar zijn of haar mening, maar de uiteindelijke beslissing ligt nog steeds bij de rechter.

De wens van het kind is één van de factoren die de rechter meeweegt bij het nemen van een besluit over de omgangsregeling. De rechter kijkt altijd naar wat het beste is voor het kind. Dit betekent dat de mening van het kind belangrijk is, maar niet altijd doorslaggevend. Andere zaken, zoals de situatie bij beide ouders en het welzijn van het kind, spelen ook een rol.

Wel is het zo dat, naarmate een kind ouder wordt, zijn of haar mening zwaarder weegt. Een rechter zal meer rekening houden met de wens van een ouder kind, vooral als het kind goed begrijpt wat er aan de hand is en wat de gevolgen van de keuzes zijn. Uiteindelijk beslist de rechter altijd in het belang van het kind.