|
Afdrukken Rechtenforum.nl -> Internationaal en Europees recht |
Geplaatst: wo 16 mrt 2011 22:30—
|
Het verbaast mij hogelijk dat we het Ruiz Zambrano, Arrest, niet bespraken, onder ons?
Dit haalde ik van:Immigrationboards.com Immigration, work visa and work permit discussion board http://www.immigrationboards.com/viewtopic.php?p=466813&sid=bc525d7218b3d47529b88d12f5ad1a28 Hoop het te mogen bediscussiëren? |
Geplaatst: wo 16 mrt 2011 22:34—
| Doe eens een voorzet: wat is het vraagstuk, wat is er veranderd door deze uitspraak, wat is er zo baanbrekend? |
Geplaatst: wo 16 mrt 2011 23:32—
|
Ik kan helaas nu niet meer schrijven. Ik schreef net wat, maar mijn PC gaf het even op en ik had het niet opgeslagen! Ik schrijf morgen hopelijk weer. Sorry dat ik het nu startte, maar de tegenwoordige tijd eist mijn aandacht op, onverwacht.
Goodnight.. Vond dit nog op de valreep. http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:1-7h5sdIQwkJ:coloredopinions.blogspot.com/2011/03/eu-arrest-ruiz-zambrano.html+zambrano+arrest+noot&cd=5&hl=en&ct=clnk&source=www.google.com Veel leesplezier, mocht je het niet kennen? Laatst aangepast door nicnic op za 02 apr 2011 22:16, in totaal 1 keer bewerkt |
Geplaatst: do 17 mrt 2011 8:48—
| Hier wordt gewoon richtlijn 2004/38 toegepast en, met het oog op het effet utile, vind ik dat ook helemaal niet zo raar. Persoonlijk vond ik de Akrich case baanbrekender. |
Geplaatst: za 02 apr 2011 20:26—
|
Het heeft even geduurd. Ik schreef even met een Deense site, want daar was de nood hoog. Voor wie het wil lezen? Even registreren? Scheelt mij een hoop plakwerk. Ik houd jullie op de hoogte. Het Zambrano heeft misschien toch nog een verrassende wending voor ons in petto?
http://www.aegteskabudengraenser.dk/forum/viewtopic.php?f=17&t=3759 Laatst aangepast door nicnic op za 02 apr 2011 21:03, in totaal 1 keer bewerkt |
Geplaatst: za 02 apr 2011 20:28—
Heb je het arrest wel gelezen? Die richtlijn wordt juist niet toegepast.
In het kort:
Het baanbrekende is dat dit uitsluitend is gebaseerd op het Unieburgerschap. |
Geplaatst: za 02 apr 2011 20:56—
Ben jij zandvoortzandvoort daar? En je bent bezig de Europese Commissie te laten uitspreken dat de Raad van State als hoogste bestuursrechter van Nederland het allemaal niet goed heeft begrepen? |
Geplaatst: za 02 apr 2011 21:04—
Indeed! Dat is helemaal juist. En dit sluit dus aan op de conclusie van de Jurist, Mr xxx, van de EC, die besloot ook onze casus in het licht van het Zambrano te laten toetsen, wij hebben dus geen kinderen. Zijn een NL en een "buitenlander". http://cmr.jur.ru.nl/cmr/docs/Zambrano.pdf
http://www.ru.nl/law/cmr/news/news/@802295/court-justice-on-eu/ Bona fides en bezoekers, lazen jullie ook deze link in het Deense bericht? http://www.aegteskabudengraenser.dk/forum/viewtopic.php?f=17&t=5226 Zodra dit rond is kunnen alle lidstaten hier hun voordeel mee doen en hun rechten, voor de verandering, what,s new, opnieuw opeisen. Laatst aangepast door nicnic op di 05 apr 2011 18:53, in totaal 1 keer bewerkt |
Geplaatst: za 02 apr 2011 21:30—
@ Judge Tatting: Het Akrich, werd ook niet verkracht door de regeringen, het Singh daarentegen dus wel! Want dat kwam ze dus niet zo goed uit. Ik ben op deze site, Ghana, hetzelfde geld ook hier, voor wie nog geen lid is, even registreren? Geplaatst: do 24 mrt, Onderwerp: Bericht Re: Zambrano arrest bekend. http://www.buitenlandsepartner.nl/forum/viewtopic.php?t=60722&postdays=0&postorder=asc&start=0
http://www.buitenlandsepartner.nl/forum/viewtopic.php?t=57218&postdays=0&postorder=asc&start=0&sid=c2b6104e71e5ca076394ad8da403dd9c |
Geplaatst: za 02 apr 2011 21:37—
|
Dit leest ook lekker weg.
Hoge Raad stelt prejudiciële vragen over vrij verkeer binnen Nederland 26 november 2010 http://www.buitenlandsepartner.nl/forum/viewtopic.php?t=59049&highlight= Zie ook de volledige tekst van de uitspraak: http://www.rechtspraak.nl/ljn.asp?ljn=BK0360 bron: http://www.minbuza.nl/ecer/Actueel/Nieuwsberichten/2010/11/Hoge_Raad_stelt_prejudiciële_vragen_over_vrij_verkeer_binnen_Nederland Niet alles is nieuws! Dit kennen jullie vast ook wel? bron: http://www.minbuza.nl/ecer/Actueel/Nieuwsberichten/2010/10/Civis_europeus_sum http://www.buitenlandsepartner.nl/forum/viewtopic.php?t=57798&highlight=sharpston |
Geplaatst: zo 03 apr 2011 20:23—
Beste bona fides, je schreef:
En dit was de vraag: http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+WQ+P-2010-8652+0+DOC+XML+V0//EN&language=EN Dit waren de antwoorden: http://www.europarl.europa.eu/sides/getAllAnswers.do?reference=P-2010-8652&language=EN Het gaat dan om deze passage uit het Arrest Sing, wat Mevrouw Reding aanhaalt;
D66 Our casus: http://jure.nl/bk9765 Meervoudige kamer http://www.rechtspraak.nl/ljn.asp?ljn=BN6685 . Raad van State. Ook dit had de Raad fout: even niet opgelet, we waren al lang getrouwd! Maar ja, ze hebben het wel vaker niet bij het rechte eind!
Laatst aangepast door nicnic op di 05 apr 2011 19:01, in totaal 3 keer bewerkt |
Geplaatst: di 05 apr 2011 1:40—
Toch vraag ik me af wie er nu gelijk heeft. Als ik C-291/05 (Eind) lees:
Het woordje "meer" beperkt de strekking van het arrest mogelijkerwijs tot situaties waarin de burger in de gastlidstaat met de desbetreffende verwante in gezinsverband samenleefde. Je kunt redeneren dat het enkele vooruitzicht dat de burger in het gastlidstaat wél de mogelijkheid heeft met een verwante in gezinsverband samen te gaan leven, maar bij een eventuele terugkeer vóórdat hij daadwerkelijk met deze verwante is gaan samenleven niet meer, ook een afschrikwekkende werking heeft, maar dat gaat toch een stapje verder dan C-291/05 en voor zover ik begrijp de andere arresten. Dat Ruiz Zambrano gaat helpen is voor mij ook niet direct duidelijk. Het idee van Ruiz Zambrano is dat een afhankelijk kind met de nationaliteit van een lidstaat op grond van zijn Unieburgerschap (art. 20 lid 1 VWEU) het recht heeft zich vrij op het grondgebied van de lidstaten te verplaatsen en er vrij te verblijven (art. 20 lid 2 sub a VWEU). Het kind kan dit recht niet effectief uitoefenen als zijn ouders geen verblijfs- en werkvergunning krijgen. Een volwassen Unieburger kan dit recht wél effectief uitoefenen zonder zijn partner. |
Geplaatst: di 05 apr 2011 2:30—
Eenvoudiger zou zijn de redenering dat, woon je eenmaal in een gastlidstaat, het een belemmering zou vormen van je recht op terugkeer naar de lidstaat van herkomst als je in die lidstaat bepaalde EU-rechten die je in de gastlidstaat hebt weer zou verliezen. Maar ik weet niet goed of dit een geldige redenering is... ik zou anders verwachten dat het Hof dit ook zo in C-291/05 zou hebben gezegd. Verder begin ik nu te begrijpen dat het bijzondere van Ruiz Zambrano niet alleen is dat art. 20 VWEU de ouders van een afhankelijk kind dat Unieburger is een verblijfsrecht verschaft, maar ook (en misschien: vooral) dat een burger van een EU-lidstaat zich ook in een volledig interne situatie zich kan beroepen op art. 20 VWEU. |
Geplaatst: di 05 apr 2011 6:48—
|
Dit verduidelijkt die mening, het is al wel geschreven voor dat het Hof uitspraak had gedaan, maar het steunt die redenering.
noot boules Baanbrekende ontwikkelingen in de jurisprudentie kondigen zich soms al aan voordat de rechter zich heeft uitgesproken. Daarom ditmaal, in afwijking van de regel zoals die geldt voor deze rubriek, geen uitspraak maar een conclusie van een Advocaat-Generaal bij het Hof van Justitie EU. Het gaat om de conclusie van de A-G mevrouw Eleanor V.E. Sharpston bij de zaak van Gerard Ruiz Zambrano (C-34/09). Makkelijk te vinden in het Engels via http://curia.europa.eu/jcms/jcms/j_6/ door de naam Zambrano in te vullen. De Advocaat-Generaal bepleit in haar conclusie het verschijnsel omgekeerde discriminatie te beëindigen. Ze stelt voor de gelding van het EUrecht voor burgers van de Unie niet per se te koppelen aan de vraag of zij gebruik hebben gemaakt van het vrij personenverkeer. Als het Hof haar volgt, zullen lidstaten aanmerkelijk minder vrijheid hebben in hun nationale recht regels voor gezinshereniging met eigen burgers te verscherpen. Potentieel ingrijpend en politiek brisant. Maar ook als het Hof haar niet volgt, is het belangrijk kennis te nemen van deze conclusie, omdat dan immers duidelijk zal zijn dat het Hof het advies van de A-G bewust niet overneemt. We kunnen aldus even binnenkijken in de rechtspolitieke keuken van het Hof. De conclusie is alleen al lezenswaardig door de prachtige opbouw van het betoog, waarmee mevrouw Sharpston haar ervaring als docent in Oxford noch die als barrister verloochent. Het begint allemaal met het gegeven dat kinderen in België tot voor kort door geboorte automatisch de Belgische nationaliteit kregen, waardoor de vraag opkwam of de illegaal in België verblijvende buitenlandse ouders van dat kind een verblijfsrecht konden claimen om in België voor hun Belgische kind te zorgen. Het kind is burger van de Unie, dat staat vast, maar het heeft nooit gebruik gemaakt van zijn recht op vrij verkeer. De positie doet sterk denken aan die in de zaak Zhu en Chen (C-200/02), waarin een baby van een Chinese moeder door geboorte in Noord-Ierland de Ierse nationaliteit had gekregen. Op basis van haar Ierse nationaliteit had de baby volgens het Hof in Engeland als EU-burger het recht haar verzorgende ouder bij zich te hebben. Ook baby Zhu had nooit buiten het VK gereisd. Het essentiële verschil is, dat het nu gaat om een kind dat niet een andere EU-nationaliteit heeft gekregen dan die van het gastland, zoals de Ierse baby in het VK. Het gaat hier om een Belgisch kind in België. In dit geval gaat het zelfs om twee Belgische kinderen, Diego en Jessica, en hun Colombiaanse vader Gerardo. Voor Sharpston staat vast dat uitzetting van de vader (en de moeder) een significante inbreuk op het recht op eerbiediging van familieleven zou zijn. Moeten die Belgische kinderen eerst gebruik hebben gemaakt van vrij personenverkeer het EU-recht ten behoeve van hun vader en moeder te kunnen inroepen? A-G Sharpston analyseert de rechten die aan het burgerschap van de Unie (art 20 EU Werkingsverdrag) zijn verbonden in een aantal stappen. Allereerst laat zij aan de hand van een aantal arresten zien dat het EU-recht van toepassing is, ook als het alleen gaat om nationale maatregelen die een ontmoedigend effect kunnen hebben op de potentiële uitoefening van het recht op vrij verkeer. Voorts laat zij zien dat sommige door het Verdrag aan het Unieburgerschap verbonden rechten kunnen worden uitgeoefend in het eigen land (petitierecht bij het EP, klachtrecht bij de Europese Ombudsman, inroepen van diplomatieke of consulaire bescherming). Maar wat is nu precies de inhoud van het recht “zich vrij op het grondgebied van de lidstaten te verplaatsen en er vrij te verblijven”? Staat het recht van verplaatsing los van het recht te verblijven? Is er een volgorde waarin die rechten moeten worden uitgeoefend? Sharpston laat de vraag even hangen en gaat eerst over op de vraag of de fundamentele rechten van de EU alleen op Unieburgers van toepassing zijn wanneer zij gebruik maken van het recht op verplaatsing. Zij laat zien dat een bevestigend antwoord tot vreemde en onlogische uitkomsten leidt. Als de kinderen Zambrano door een vriendelijke buurvrouw voor een reisje naar Parijs zouden zijn meegenomen en aldus dienstenontvangers in een andere lidstaat zouden zijn geweest, zou dat de zaak hebben veranderd? Of moeten ze langer in Frankrijk hebben verbleven? Hoe lang dan wel? Is het niet vreemd dat deze kinderen als EU burger in hun eigen land wel het recht op petitie bij het EP hebben maar niet om er te verblijven? Zolang niet duidelijk is onder welke van deze omstandigheden iemand nu wel of niet fundamentele rechten als Unieburger heeft wordt de uitoefening van het Unieburgerschap volgens Sharpston “rather lottery than logic”. Op dit punt gekomen betoogt Sharpston dat het maar een kleine stap is een bevredigender betekenis aan het Unieburgerschap te geven. Allereerst is van belang vast te stellen dat het hier niet gaat - zoals België, de interveniërende lidstaten 1 en de Commissie hadden betoogd - om een puur interne situatie die buiten het bereik van het EU-recht valt. Zij leidt uit de arresten Rottmann (C-135/08)_en Zu/Chen af dat het erom gaat of de kinderen Zambrano worden belemmerd in de potentiële uitoefening van hun recht op vrij verkeer. Als zij hun ouders naar het buitenland zouden volgen zou dat hen in een positie kunnen brengen die ertoe leidt dat zij hun EU-status Uitspraak van de maand Spannende tijden In dit artikel een kort commentaar bij een actuele uitspraak.430 - A&MR 2010 Nr. 8 en de daaraan verbonden rechten kunnen verliezen. Ook kunnen zij hun recht op bewegingsvrijheid niet ten volle en effectief uitoefenen zonder aanwezigheid en steun van hun ouders. Dat brengt toepasselijkheid van het EU-recht met zich mee. Als er, zoals zij stelt, dus géén puur interne situatie is zal het Hof antwoord moeten geven op drie vragen: a. is er sprake van een inmenging in het recht van de kinderen op bewegingsvrijheid? b. Zo ja, is die inmenging toelaatbaar? c. Zo ja, wordt die toelaatbaarheid door beginselen van bijvoorbeeld proportionaliteit beperkt? Haar antwoord is, kort gezegd, dat aan de kinderen in hun kwaliteit van Unieburger een verblijfsrecht in België behoort toe te komen en dat het recht van de ouders bij die kinderen te verblijven niet automatisch behoort te ontstaan, maar moet voortvloeien uit een proportionaliteitstoets. In dit geval meent zij dat daaraan is voldaan en dat de Colombiaanse ouders dus het recht hebben bij hun Belgische kinderen te blijven. Er gaat overredingskracht uit van dit betoog, waarin men van instemming naar instemming wordt geleid tot men plotseling blijkt te zijn uitgekomen bij de toch wel verbluffende conclusie dat het Unieburgerschap een recht op verblijf in de eigen lidstaat meebrengt. Mogelijk doet deze stelling van Sharpston een groot beroep op iemands voorstellingsvermogen. Was het niet zo dat dit verblijfsrecht juist uit de nationaliteit van de lidstaat voortvloeit? Hoe kan dat verblijfsrecht dan ook nog eens uit het EU-recht voortvloeien? Er is een Hof-uitspraak die een soortgelijke richting uitgaat. In de zaak Eind (HvJ 11 december 2007, JV 2008/1 noot Groenendijk) zei het Hof (r.o. 37) “Belemmeringen voor gezinshereniging kunnen dus het recht van vrij verkeer aantasten dat burgers van de lidstaten ontlenen aan het gemeenschapsrecht, waarbij de terugkeer van een communautaire werknemer naar de lidstaat waarvan hij de nationaliteit bezit niet als een zuiver interne situatie kan worden beschouwd”. Als het recht op terugkeer naar eigen land mede door het EU-recht wordt geregeerd is het maar een kleine stap om ook het recht op verblijf in eigen land – aanvullend – als een recht te zien dat men heeft in zijn kwaliteit van Unieburger. Een voorzienbare consequentie van de visie van Sharpston zal zijn dat iedere Nederlander – ook de volwassene – geacht wordt in eigen land het EU-recht in te kunnen roepen zodra zijn potentiële vrijheid van personenverkeer wordt belemmerd of ontmoedigd. De vraag is vervolgens of de enkele stelling, dat op disproportionele wijze het gezinsleven van een volwassen Nederlander wordt ontmoedigd, geacht kan worden het Hof bevoegd te maken daarover te oordelen. In het bevestigende geval zou Nederland te maken krijgen met de opvattingen over proportionaliteit zoals die door het Hof worden gehuldigd. Het ligt voor de hand dat een dergelijke rechtsontwikkeling niet zal worden verwelkomd door de partij die ons kabinet door gedoogsteun heeft mogelijk gemaakt en vermoedelijk ook niet door dat kabinet zelf. In plaats van minder EU inmenging betekent dit immers aanmerkelijk meer invloed van EUrecht op immigratiebeleid. Het is denkbaar dat het Hof, waaraan de reacties op de Metock uitspraak (C-127/0  niet
kunnen zijn ontgaan, voorzichtig zal zijn bij het inzetten van nog meer verandering. Het is de vraag wat wijsheid is. Een voordeel van het volgen van de tamelijk radicale lijnSharpston zou zijn dat er duidelijkheid ontstaat over de standaarden die binnen de EU voor de uitoefening van gezinsleven gelden, of het nu gaat om migrerende of niet migrerende EU-burgers dan wel derdelanders. Uit oogpunt van gelijke behandeling van gezinsleven zou dat aantrekkelijk zijn. Ook aantrekkelijk is dat aan het Unieburgerschap een consistente inhoud wordt gegeven. Een tegenargument zou zijn dat met een drastische benadering door het Hof een dermate brede weerstand in de lidstaten wordt opgeroepen dat er meer draagvlak komt voor wijziging van het EU-recht in restrictievere zin. Pieter Boeles | Prof. Mr. P. Boeles is emeritus hoogleraar Immigratierecht aan de Universiteit Leiden en programmamanager bij Forum. |
Geplaatst: di 05 apr 2011 6:52—
|
Rechtenforum.nl -> Internationaal en Europees recht
Tijden zijn in GMT + 2 uur |
|
|
© 2003 - 2005 Rechtenforum.nl