|
Afdrukken Rechtenforum.nl -> Intellectueel eigendom |
Geplaatst: za 15 aug 2009 13:36—
|
Henk: ook zelf een beetje huiswerk doen. Kijk eens op rechtspraak.nl of op iusmentis.com.
Overigens als de advocaten van inbreukmakers zo ver gaan dat ze oproepen stockbureaus te gaan boycotten verzanden we in een onzindelijke discussie. |
Geplaatst: za 15 aug 2009 13:58—
| Het is zeker zo onzindelijk om idioot hoge "boetes" te eisen. |
Geplaatst: za 15 aug 2009 14:13—
| Van boetes is geen sprake. En als het om de grootte of hoogte van het bedrag gaat als in dit soort zaken zijn fotografen bepaald bescheiden te noemen vergeleken met de meeste advocaten. |
Geplaatst: za 15 aug 2009 14:29—
Je hebt zeker een punt. Ander punt is dat de gemiddelde internetter wel ietsje makkelijker een fotootje van het net gebruikt dan dat 'ie een advocaat inschakelt. Misschien moet er elke keer een soort waarschuwing komen als je probeert een foto op te slaan? |
Geplaatst: za 15 aug 2009 14:37—
| De site extortionletterinfo.com is in ieder geval niet minder legaal of moreel dan de brieven die Gettys Images stuurt. Het doel van de site is om de ontvanger van zo'n brief goed te informeren. Daar is niets mee mis. |
Geplaatst: zo 16 aug 2009 2:21—
Nog meer irritante pop-ups om weg te klikken? Nee, daar pas ik voor. Het andere punt, is het gebruik van data (in de vorm van gedigitaliseerde foto's of digitaal aangemaakte afbeeldingen) die, zo het lijkt, vrij te verkrijgen is op internet. Een gedachtespinsel... Bibliotheek Zelf zou ik geneigd zijn om dit te vergelijken met een (informatie)bibliotheek waarin data* verzamelt wordt en opnieuw wordt verdeelt. Je kunt namelijk een boek lenen (houder, geen bezitter) bij de bibliotheek en dan weer terugbrengen. Voor het beschikbaar zijn van de boeken betaal de bibliotheek een vergoeding, het abonnementsgeld. Van de opbrengsten daarvan worden nieuwe boeken gekocht en een uitleenvoorziening in stand gehouden. Natuurlijk hoef je niet gebruik te maken van een bibliotheek. De andere optie: Je kunt ook zelf steeds de boeken kopen bij een (online) boekhandel die je zou willen lezen. Vertaald naar data op internet, dan ontstaat er de volgende situatie. Er is een website die jou aanbied om naar foto's te kijken. Je klikt op een thumbnail (verkleinde afbeelding) om de gehele foto te zien. Een tijdelijk bestand wordt in de cache (tijdelijke opslag van data die nodig is om een website te bekijken) van jouw computer opgeslagen. Na het bekijken van de foto zal het tijdelijke bestand gewist worden door nieuwe tijdelijke bestanden van andere websites**. Alhoewel hier geen sprake is van een duidelijke leenovereenkomst (het geleende goed wordt niet teruggegeven), wordt er impliciet vanuit gegaan dat de foto's (tijdelijke bestanden) gewist worden na het verlaten van de website. Voor wat betreft de inhoud van de tijdelijke bestanden (met andere woorden: de foto's) ben je op dat moment houder, maar geen bezitter. (Als gevolg van art. 5:2 BW, samen met LJN: BG0939 - Runescape). De andere optie: Je koopt op de website van het ANP -http://www.anp-photo.com/- een foto die bedoeld is om af te drukken in een (landelijk) dagblad. Is er dan wel sprake van een goed dat leverbaar is? In de Runescape-zaak bepaalt de rechter dat:
Maar de Auteurswet dan? Met de overdracht van het bezit goed van de vervreemder naar de nieuwe eigenaar vervallen nog niet de rechten die daaraan gekoppeld zijn. Uiteraard kan bij een koopovereenkomst worden bepaald dat er beperkte rechten op het gebruik van het goed rusten. Zo zal het ANP bepalen wanneer er een foto gekocht wordt voor gebruik in een (landelijk) dagblad, deze foto slechts in één oplage mag worden afgedrukt. Conclusie
- Het enkele feit dat data beschikbaar is, maakt niet dat bij het gebruik van de data er automatisch een overdacht van eigendom van de data ontstaat. Koffie is ook in de meeste supermarkten wel voorhanden, maar dat maakt jou nog geen eigenaar van de koffie. - Ook data kan gekocht worden, inclusief (beperkende) rechten. Eigen standpunt Er zijn genoeg websites die gratis stockfoto's, pod-safe-music en vod-safe-vids aanbieden. Wanneer je gebruikt maakt van andermans werk (in welk opzicht dan ook) zul je die ander daarvoor moeten belonen: ere wie ere toekomt. Aan de andere kant heb ik zo mijn twijfels bij organisaties die namens een rechthebbende optreden om 'fees' te innen. Buma/Stemra gaat geld vragen van mensen die podcasts op internet zitten, ongeacht hun content (inhoud), op basis van het aantal bezoekers/rijkweidte. Ook voor podcasts met pod-safe-music (waar auteurs/uitvoerenden) met nadruk afstand doen van alle mogelijke rechten. Een goede balans is volgens mij te vinden in het onderscheidt waarmee er inbreuk gemaakt wordt op een recht; zodra er sprake is van (mogelijk) commercieel gewin mag daar best wat tegen over staan. * Ik gebruik hier bewust het woord data, omdat in het verlengde hiervan ook andersoortige data bedoeld kan worden. Denk hierbij aan muziek, films en software. ** Dit is afhankelijk van de instellingen van de internetbrowser. |
Geplaatst: zo 16 aug 2009 18:08—
Een van internet downgeload bestand is geen "zaak" of "goed" in de zin van het BW. Het Runescape-tegenargument gaat om twee redenen niet op. Ten eerste is het een zaak over art. 310 Sr. Een interpretatie van "enig goed" in de zin van art. 310 Sr heeft geen betekenis voor de privaatrechtelijke begrippen "goed" en "zaak". Ten tweede gaat het in de Runescape-zaak niet om een databestand, maar om een "virtueel ding" dat in de context van het Runescape-spel daadwerkelijk kon worden "weggenomen". Voor bestanden die je downloadt gaat dit niet op: je krijgt slechts een kopie, het origineel blijft op de server. Wil je een verband leggen met het strafrechtelijke "enig goed", dan moet je kijken naar HR 3 december 1996, NJ 1997, 574: een databestand (los van een drager) is niet "enig goed". Staat het databestand op een drager, dan is die drager natuurlijk wel "enig goed" (en bovendien een zaak in de zin van het BW). Voor een goed begrip is het cruciaal om in te zien dat de uitspraak in de Runescape-zaak en het arrest HR 3 december 1996 elkaar niet tegenspreken. Dit blijkt voor veel mensen zeer moeilijk te zijn om in te zien, of om te aanvaarden. Zie deze draad voor een op momenten behoorlijk verhitte discussie. (Ik heb de discussie ook op andere plaatsen en momenten gevoerd. Steevast blijkt dat men zeer veel moeite moet doen om dit goed te begrijpen.)
Zoals je ziet: art. 310 Sr. Dit bevestigt mijn eerste punt. Het gaat dus niet om het privaatrechtelijke begrip "goed" of "zaak". Mijn tweede punt wordt bevestigd door:
Aan dit criterium wordt niet voldaan door een databestand dat je van internet downloadt. Zo'n bestand is dus (ook) niet "enig goed" in de zin van art. 310 Sr. Dit criterium komt geloof ik rechtstreeks uit HR 3 december 1996.
Dit is beslist onjuist, want er is geen "eigenaar". Wel maak je mogelijkerwijs inbreuk op het auteursrecht van de maker van het auteursrechtelijk beschermde werk dat in het bestand is vervat. Ik denk echter dat je voor permanent opslaan op de eigen harde schijf van rechtmatig op internet aangeboden databestanden in normale gevallen wel impliciet toestemming hebt. Hergebruik op je eigen website is echter een heel ander verhaal. |
Geplaatst: do 20 aug 2009 12:43—
|
Tijdens de afgelopen zomervakantie hebben ook wij een rekening van Getty Images ontvangen, en door onze afwezigheid was de betalingstermijn al verlopen. Of wij 5250,- euro willen betalen voor het gebruik van vier foto's op onze niet-commerciële educatieve website in ontwikkeling. GI gaat in de brief ervan uit dat professioneel gebruik van de foto's wordt gemaakt ("you ar using images for promotional purposes") en dat de gebruiker een bedrijf is ("liability of any infringement falls on the company (the end user)...". Ik neem aan dat het merendeel van de 300 à 400 Nederlanders per maand die een brief van CI ontvangen (deze cijfers komen van GI Amsterdam) geen bedrijfsmatig doel hebben met de gekopieerde foto's.
De bedoelde foto's werden inderdaad door ons van internet geplukt zonder echt onderzoek te doen naar de eigenaar van de afbeeldingen. Dat is ook niet altijd duidelijk of mogelijk: vaak zijn de plaatjes al meerdere keren gekopieerd. We gebruikten de foto's in een uiterst lage resolutie (4 to 8 KB) en niet groter dan twee vierkante centimeters (thumbnail-formaat). Toch wordt door GI het volle pond berekend. Volgens CI Amsterdam speurt CI gebruikers softwarematig op. Geen onderscheid wordt gemaakt in het gebruiksdoel, noch de manier waarop (resolutie, formaat) de afbeeldingen worden gebruikt. Dit is in feite alweer achterhaald omdat GI op haar website per 1 augustus 2009 foto's in lagere resoluties voor gebruik op internet en mobiele telefoon aanbiedt. De laagst verkrijgbare resolutie is 170 KB voor slechts 5 à 10 dollar. Deze royaltiesjacht is een goedkope manier van geldmaken die tevens marktcontrole als doel lijkt te hebben - vergelijk bedrijven die boeren niet toestaan veredeld en gepatenteerd zaad te gebruiken voor zaadwinning en kruising. Het zou best kunnen dat deze manier van zakendoen door GI meer schade veroorzaakt, zowel voor de geschrokken "creatieve" internetgebruikers, als ook voor het imago van GI en haar leveranciers, en voor het imago van het zakenleven in het algemeen, dan de vermeende schade die het kopiëren van afbeeldingen op het internet met zich meebrengt. De op het web gepubliceerde professionele foto's zijn allang betaald en de resoluties zijn zo laag dat geen serieus professioneel hergebruik mogelijk is. Wanneer internationaal wordt overeengekomen dat webmateriaal kopieerbaar is en ieder die op het web publiceert daar rekening mee houdt (door in lagere resoluties te werken en hogere resoluties eventueel ter verkoop aan te bieden), dan is het probleem toch uit de wereld? Hoe dan ook, GI Amsterdam (voor contactgegevens zie GI website) toonde zich begripsvol en bleek bereid tot bemiddeling. Door van deze mogelijkheid gebruik te maken laten we in Nederland weten niet van dergelijke praktijken gediend te zijn. Wij hebben in ieder geval van de zaak geleerd. We gebruiken meer eigen fotomateriaal en kopiëren van het web uitsluitend niet professioneel fotomateriaal, waarvan we de maker, indien bekend, melden. Ook versturen we zo mogelijk een standaardverzoekje, waarin we toestemming vragen om een lage resolutiekopie van de foto te mogen gebruiken voor niet commerciële doeleinden. |
Geplaatst: do 20 aug 2009 14:12—
Maar intellectuele eigendomsrechten zijn dan ook bedoeld om de houder ervan een bepaalde controle toe te kennen.
En wat doe je dan met foto's (en andere werken) die zonder toestemming van de maker op het internet zijn gepubliceerd? Ik vind het terecht dat GI anderen kan verbieden om gebruik te maken van haar materiaal. Dat betekent echter niet dat de schadevergoedingen die GI vraagt overeenkomen met de werkelijk geleden schade. |
|
Rechtenforum.nl -> Intellectueel eigendom
Tijden zijn in GMT + 2 uur |
|
|
© 2003 - 2005 Rechtenforum.nl