Scriptie over vergoeding van shockschade van derden
#1: Scriptie over vergoeding van shockschade van derden Auteur: nijntje
 Geplaatst: vr 17 dec 2004 14:14
—
Wie weet wat onderzoeksvragen m.b.t. de relativiteitseis bij vergoeding van shockschade geleden door derden?  Alle tips zijn welkom 
|
#2: Auteur: Kafka
Geplaatst: vr 17 dec 2004 16:17
—
Shockschade is de schade die iemand lijdt door de schokkende ervaring als gevolg van een waarneming van of confrontatie met een gebeurtenis, waarbij een ander overlijdt of ernstig gewond raakt. Deze schade kan zowel inhouden inkomstenderving als een smartengeldvergoeding.
De Hoge Raad heeft in een uitspraak (het Kindertaxibusarrest) aangegeven in welke gevallen iemand aanspraak kan maken op een schadevergoeding vanwege shockschade:
1. Op grond van het aansprakelijkheidsrecht dient de wederpartij aansprakelijk te zijn voor de veroorzaakte schade van het shockschadeslachtoffer;
2. De betrokkene dient rechtstreeks met de schadeveroorzakende gebeurtenis te zijn geconfronteerd (dit kan het geval zijn als iemand aanwezig was bij de gebeurtenis of kort daarna ter plaatse was);
3. De gebeurtenis dient bij de betrokkene een hevige schok te hebben teweeggebracht, zo ernstig dat er bij betrokkene sprake is van een erkend psychiatrisch ziektebeeld. Dit houdt in dat er door een psychiater bv. een posttraumatische stressstoornis is vastgesteld;
4. De confrontatie met de gebeurtenis en het teweegbrengen van een hevige schok zal zich volgens de Hoge Raad met name voordoen indien er sprake is van een nauwe affectieve band met degene die door het ongeval is overleden of is gewond geraakt, bv. partners en eigen kinderen.
5. Er dient een verband te bestaan tussen het psychische letsel en de schokkende ervaring van de schadeveroorzakende gebeurtenis. Het verdriet dat voortvloeit uit de ernstige verwonding of het overlijden van het slachtoffer is echter geen shockschade. Dit levert nogal wat onduidelijkheid op.
Maar hoe bedoel je shockschade bij derden?
Bedoel je hiermee shockschade die zou kunnen ontstaan bij personen die niet in een familierechtelijke band staan tot het slachtoffer?
Want dat is geen probleem lijkt me.
De HR stelt dat dit zich "met name [zal] voordoen indien er sprake is van een nauwe affectieve band met degene die door het ongeval is overleden of is gewond geraakt"
Een derde wordt dus door de HR niet uitgesloten...
|
#3: Auteur: nijntje
Geplaatst: vr 17 dec 2004 16:39
—
Dit is inderdaad wat ik bedoel! Weet je nog specifieke onderzoeksvragen m.b.t. relativiteitseis voor mij  Ik moet er wel een scriptie mee vol kunnen schrijven en het zwaartepunt moet komen te liggen op de relativiteitseis 
In ieder geval bedankt voor je reactie 
|
#4: Auteur: Ramonkey
Geplaatst: za 18 dec 2004 16:43
—
|
weet iemand trouwens wat de uikomst was van de zaak Baby-Kelly? Ging daar om affectieschade.
|
#5: Auteur: Kafka
Geplaatst: za 18 dec 2004 17:29
—
| Quote: | Vaak moeten mensen die het slachtoffer zijn geworden van een medische beroepsfout opboksen tegen de verzekeringsmaatschappij van de dokter. De verzekeraar behandelt de schadeclaim traag, beantwoordt brieven niet of nauwelijks, ontkent alle aansprakelijkheid, betwist deskundigenrapportage
etc. Soms wordt dit wel het "uitroken" van het slachtoffer genoemd, wat zoveel betekent als erop speculeren dat de tegenpartij die de schadeclaim
heeft ingediend, het wachten zat is. Soms biedt de verzekeraar dan aan het murw gebeukte slachtoffer een klein bedrag aan schadeloosstelling. Uiteraard
tegen finale kwijting.
De ouders van het ernstig gehandicapte meisje Kelly lieten zich niet opzij zetten. Zij overwogen abortus, toen de moeder van Kelly zwanger was. Bij het
ziekenhuis vroegen zij om een genetisch onderzoek, omdat er in de familie een erfelijke ziekte voorkwam. De verloskundige vond het niet nodig en weigerde. En Kelly kwam zwaar gehandicapt ter wereld en lijdt vreselijke pijnen.
De verzekeraar ontkende dat er van een beroepsfout van het ziekenhuis sprake was. Het Gerechtshof heeft de ouders van Kelly na 9 jaar onderhandelen en
procederen (!) in het gelijk gesteld.
Terecht is de schadeclaim van de ouders tegen het ziekenhuis toegewezen.
Maar is het ook terecht dat de claim van Kelly (namens haar door de ouders ingediend) tegen het ziekenhuis is toegewezen? Is het wel zo logisch dat
Kelly zich kan beroepen op "wrongful life"? Is haar leven onrechtvaardig? Lees verder voor een ingezonden artikel in het dagblad Trouw van 4 april 2003
Een onrechtvaardig leven?
Onlangs kende de rechter aan het meisje Kelly een schadevergoeding toe, omdat ze een onrechtvaardig leven leidt (wrongful life). Het ziekenhuis had geweigerd een genetisch onderzoek te verrichten naar erfelijke aandoeningen, toen de moeder van Kelly zwanger was. Bij de geboorte bleek Kelly zeer ernstig gehandicapt te zijn. Waren de afwijkingen bij haar tijdig ontdekt, dan zouden haar ouders besloten hebben tot abortus. Volgens de rechter is het pijnlijke en ellendige leven van Kelly een rechtstreeks gevolg van de door het ziekenhuis gemaakte fout. Daarom heeft ze recht op geld, ter compensatie van het feit dat ze leeft.
Het verwijt geboren te zijn richt zich in deze zaak tegen het ziekenhuis. Maar in een andere situatie zou een ernstig gehandicapt kind zijn eigen ouders kunnen aanspreken. Bijvoorbeeld in het geval dat de ouders wisten dat er een ernstige erfelijke aandoening in de familie voorkomt, maar ervoor gekozen hebben geen genetisch onderzoek te laten verrichten tijdens de zwangerschap. Het kind dat met de erfelijke aandoening geboren wordt, kan in lijn met de uitspraak van de rechter in de Kelly-zaak de eigen ouders verwijten nalatig geweest te zijn. De redenering is dan :
“Als jullie je verantwoordelijk hadden opgesteld, dan zouden jullie de ongeboren vrucht hebben laten testen en zouden jullie tot abortus hebben besloten. Nu jullie dat verzuimd hebben, ben ik geboren en moet ik een vreselijk leven leiden. Daar wil ik voor gecompenseerd worden en daarom dien ik deze schadeclaim in.”
Sinds eind jaren tachtig is er een ontwikkeling in Nederland gaande dat conflictsituaties steeds vaker in de rechtszaal worden uitgevochten. Rechters kennen schadevergoedingen toe in situaties die vroeger aanvaard werden als noodlot. De claimcultuur scherpt de verhoudingen tussen groepen mensen aan. Verzekeringspremies gaan omhoog, zodat men zich in kan dekken tegen een juridische aktie. Professionals worden voorzichtiger en nemen minder risico uit angst later het verwijt te krijgen een beroepsfout te hebben gemaakt. Overigens kan ook vermijdingsgedrag weer tot juridische aktie leiden. De Kelly-uitspraak geeft aan deze ontwikkeling een nieuwe dimensie. De relatie tussen ouders en kinderen kan erdoor onder druk komen te staan.
In vergelijking met de jaren vijftig is de Nederlandse samenleving ingrijpend veranderd. Kende Nederland toen een zuilenstructuur, waarbinnen het gezin en de familie een centrale factor was, in de loop der decennia zijn de zuilen verbrokkeld en is het individu centraal komen te staan. D66 heeft een dergelijke ontwikkeling aktief gesteund. De ontplooiing van het individu leidt ertoe dat deze in staat is zelf zijn eigen keuzes te maken en de teugels van zijn leven in eigen hand te hebben. Individualisering is nooit een verheerlijking van egoisme geweest. In ons sociaal-liberaal gedachtengoed gaat de vrijheid van het individu hand in hand met het nemen van verantwoordelijkheid voor zijn omgeving. Een individu komt pas tot zijn recht in zijn leefomgeving. Vaak is dat zijn gezin. Als kinderen hun ouders kunnen gaan verwijten dat ze geboren zijn en hun leven moeten leiden, en in die verwijten juridische steun kunnen vinden in uitspraken van rechters, schaadt dat de relatie ouder-kind. Dat zou voor de samenleving als geheel funest zijn. De claimcultuur moet teruggedrongen worden in het belang van een gezonde verhouding tussen ouders en kinderen.
Daarom vind ik de uitspraak van de rechter in de Kelly-zaak bedenkelijk en stel ik voor een verbod op wrongful life claims van kinderen tegen hun ouders in de wet op te nemen. Dat schept duidelijkheid. De rechter kan een dergelijke schadevergoedingsactie niet meer toewijzen, omdat de wetgever zijn verantwoordelijkheid heeft genomen en een grens heeft getrokken. Nederland zou met een wettelijk verbod niet het eerste Europese land zijn. In 2002 heeft de Frankse wetgever een zelfde ontwikkeling na een rechterlijke uitspraak de pas afgesneden.
Een wrongful life claim van kinderen tegen ouders hoort geen vaste voet in ons rechtssysteem te krijgen.
Overigens bestaan er geen kinderen die een onrechtvaardig leven leiden. Er bestaan hooguit volwassenen die in de ogen van sommigen een wellicht discutabel besluit genomen hebben om een kind op de wereld te zetten. Maar in hun onderlinge verhouding moet dat als een “fact of life” gezien worden en niet als een “wrongful life”.
Boris Dittrich,
Fractievoorzitter D66 |
BRON: http://www.borisdittrich.nl/article.php?sid=186
|
#6: Auteur: MterHeide
Geplaatst: ma 20 dec 2004 23:00
—
| Ramonkey schreef: | | weet iemand trouwens wat de uikomst was van de zaak Baby-Kelly? Ging daar om affectieschade. |
De Hoge Raad heeft volgens mij nog geen uitspraak gedaan, er is alleen nog een conclusie van P-G Hartkamp. Zie www.rechtspraak.nl en dan LJN AR5213. Zijn conclusie is als volgt (samenvatting van www.verkeersrecht.nl)
| Quote: | | Mr A.S. Hartkamp adviseert de Hoge Raad tot toewijzing van alle vorderingen in de zaak van het ernstig gehandicapte kindje Kelly. Wel wil hij, anders dan het Hof Den Haag deed, de toewijzing van de vorderingen van Kelly beperken tot schade, zowel materiële als immateriële, die het gevolg is van de handicaps. Dat betekent dat de normale kosten van levensonderhoud na het 21e levensjaar dan wel vanaf het moment van overlijden van Kelly’s ouders niet toewijsbaar zijn. Verder wordt in de conclusie bepleit de vergoeding van de immateriële schade van de moeder en de vader (de vader in tegenstelling tot het hof) te beperken tot de immateriële schade die niet uit affectieschade bestaat. |
|
#7: Auteur: Eva
Geplaatst: di 21 dec 2004 13:05
—
Gaat de rechter er dan gewoon vanuit dat de ouders abortus hadden gepleegd áls ze het geweten hadden?? Moeten de ouders dit niet bewijzen en hoe bewijs je zoiets...?? Misschien hadden ze wel helemaal geen abortus gepleegd.
Wat ook erg interessant is is dat gehandicapte kinderen hun ouders zouden kunnen aanspreken. Dit zou volgens mij echt een chaos worden want je ziet zo vaak in programma's dat een van de ouders of beide ouders een of andere genetische ziekte heeft en dat als ze een kind krijgen de kans bv 50% is dat het kind het ook heeft. En dat velen van hun tóch een kind nemen ( krijgen..). Dat is dus helemaal opzettelijk het risico nemen dat je kind niet gezond is.
Zo zag ik laatst in een programma een Amerikaanse vrouw die een of andere hele zware spierziekte heeft en die heeft gewoon 4 kinderen gekregen/besloten te nemen, en die zijn allemaal stuk voor stuk doodgegaan, nadat ze 10 waren ofzo, dit gaat wel heel ver. Ooit van adoptie gehoord....???
|
#8: Auteur: Magdalena
Geplaatst: wo 23 feb 2005 23:49
—
|
Hoe gaat het met de scriptie?
|
#9: Auteur: nijntje
Geplaatst: vr 25 feb 2005 21:33
—
Zucht..........................
|
#10: Auteur: Magdalena
Geplaatst: za 26 feb 2005 9:04
—
|
Ik ken het gevoel.. Suc6!
|
#11: Auteur: nijntje
Geplaatst: za 26 feb 2005 12:04
—
#12: Auteur: Magdalena
Geplaatst: za 26 feb 2005 22:41
—
Intelligent agents in het digitale dossier bij de raadpleging van registers. 
|
#13: Auteur: nijntje
Geplaatst: zo 27 feb 2005 12:06
—
Hoe ver ben je Is het einde al in zicht
|
#14: Auteur: Magdalena
Geplaatst: zo 27 feb 2005 13:10
—
Ja, over een paar dagen moet de ruwe versie af zijn!
Maar.. Daarna nog een papertje en Encyclopedie..
|
#15: Auteur: nijntje
Geplaatst: zo 27 feb 2005 19:14
—
Hoelang heb je daar over gedaan?
Encyclopedie is een heel leuk vak niet........................ Het leukste bewaar je tenslotte voor het laatst.
|
#16: Auteur: Ramonkey
Geplaatst: vr 18 mrt 2005 14:54
—
|
De NOS meldt dat de HR arrest heeft gewezen in de baby Kelly zaak. Het ziekenhuis en de verloskundinge worden aansprakelijk gehouden voor alle (im)materiële schade van de ouders.
|
|