|
Afdrukken Rechtenforum.nl -> Civiel recht |
Geplaatst: ma 22 jan 2007 21:27—
|
Op grond van BW7: 9&10 is de verkoper verantwoordelijk voor het pakket tijdens de verzending.
Er zijn echter een aantal internetsite's die het volgende stellen in hun AV: [organisatie] is niet verantwoordelijk voor het zoekraken of beschadigen van het pakket bij verzending via normale pakketpost. Maar deze bepaling is dan toch ongeldig? Geldt dit ook bij een koop tussen consumenten? Als je stelt dat je iets niet ontvangen hebt, moet je dit dan nog bewijzen of kan je ook eisen dat de verkoper bewijst dat hij zijn deel van de overeenkomst heeft volbracht. |
Geplaatst: ma 22 jan 2007 21:49—
|
Inderdaad, volgens artikel 7:11 BW geldt "Indien bij een consumentenkoop de zaak bij de koper wordt bezorgd door de verkoper of een door deze aangewezen vervoerder, is de zaak pas voor risico van de koper van de bezorging af".
De verkoper kan daar niet in de algemene voorwaarden verandering in brengen. Artikel 7:6 lid 2 zegt dat bedingen in algemene voorwaarden waarbij ten nadele van de koper wordt afgeweken van o.a. artikel 7:11, als onredelijk bezwarend aangemerkt moeten worden. En dan is het beding vernietigbaar (6:233 BW). Arnoud |
Geplaatst: ma 22 jan 2007 22:07—
|
Bij consumentenkoop kan van deze bepalingen niet worden afgeweken (art 7:6 BW). Koop tussen 2 consumenten is geen consumentenkoop, dus daarbij kan wel van art 7:9 en 10 BW worden afgeweken.
Het is me overigens niet duidelijk dat zulke AV bepalingen in strijd zijn met art 7:9 en 10 BW. Zeker ook gezien art 7:11 BW: bij consumentenkoop is de zaak pas voor risico van de koper van de bezorging af, indien bezorgd door de verkoper of een door deze aangewezen vervoerder. Als een internetshop de consument de mogelijkheid biedt te kiezen tussen een "veilige" (aangetekend e.d.) en een "onveilige" manier van verzenden, dan kan de shop m.i. het risico voor de onveilige methode op de consument afwentelen. |
Geplaatst: ma 22 jan 2007 22:15—
In dit geval gaat het volgens mij om 7:11, en 7:6 lid 2 sluit de werking van lid 1 volgens mij uit voor dat artikel. Maar moet dan bij toepassing van lid 2 voor "koper" "koper die consument is" gelezen worden? Of geldt 7:6 lid 2 ook voor c2c en b2b koopovereenkomsten?
Maar 7:11 dan? Dat is toch precies het artikel dat op die situatie toeziet. Het blijft vestzak-broekzak natuurlijk; als de verkoper het risico moet dragen, zal hij de kosten daarvoor doorberekenen in de prijs. Maar wellicht stimuleert het hem een betrouwbare vervoerder te zoeken. Alhoewel ik al blij zou zijn met eentje die 's avonds of in het weekend bezorgt. Hoe bedoelt u, u kunt alleen maandag t/m donderdag en u komt ergens tussen half tien en half vijf? Arnoud |
Geplaatst: ma 22 jan 2007 22:16—
Volgens 7:6 is er sprake van een onredelijk bezwarend beding. Daar is imho geen discussie over mogelijk. Dwingend consumentenrecht is er juist om de consument te beschermen tegen dit soort activiteiten van ondernemers en dat dwingende consumentenrecht is daarmee ook een aantasting van de contractsvrijheid van partijen. |
Geplaatst: ma 22 jan 2007 23:23—
Goed punt. Lid 2 zegt echter wel dat afwijking van 7:11 in de AV onredelijk bezwarend is, dus veel maakt het niet uit (voor zover in de AV wordt afgeweken natuurlijk).
Alleen b2c, consumentenkoop in de zin van art 7:5 BW dus. Ik zie wel dat je het anders kunt lezen, maar dat lijkt me niet de bedoeling.
Wanneer de consument kiest voor de bezorgmethode, is de bezorger niet meer door de verkoper aangewezen. Dan valt het buiten art 7:11 BW. Het lijkt me wel dat je dit met wat redelijkheid moet toepassen, maar als de consument zich zo nodig een paar euro bezorgingskosten wil besparen, dan zie ik niet in waarom hij verder nog beschermd moet worden. Wanneer 2 bezorgingsmethoden worden aangeboden die beide onbetrouwbaar zijn, vind ik art 7:11 BW weer wel van toepassing. Ik zie een sterke analogie met art 3:37 lid 3/4 BW, maar misschien ligt dat aan mij. Overigens ben ik er niet helemáál zeker van dat art 7:9 en 10 BW hier geen rol spelen. Zoals ik die artikelen lees, staan ze het toe om het risico al eerder bij de koper te leggen. Dit lijkt ook te kloppen met wat ik in Hijma's Compendium over 7:10 lees: dit artikel wijkt af van de algemene regel dat het risico ter zake van de tegenprestatie (het verkochte product) eerst op de crediteur (de koper) overgaat wanneer zijn debiteur (de verkoper) volledig aan zijn verplichtingen heeft voldaan. Art 7:10 verschuift deze regel dus in het voordeel van de verkoper, en lijkt mij daarom ook toe te staan dat het risico nog eerder bij de koper komt te liggen (ook wanneer je de tekst letterlijk neemt). Voor consumentenkoop wordt dit dan weer door 7:11 gecorrigeerd. Voldoende interpretatie van mijn kant om er niet te veel op te vertrouwen...
Leve de interneteconomie  .
|
Geplaatst: ma 22 jan 2007 23:31—
Maar het is niet zo duidelijk dat deze bepaling in strijd is met art 7:11 BW, aangenomen dat de koper ook voor een veiligere bezorgingsmethode heeft kunnen kiezen (waar het heel sterk op lijkt gezien de tekst van de AV bepaling). Zie trouwens ook deze draad. |
Geplaatst: ma 22 jan 2007 23:42—
Waarom zou er geen strijd zijn ? Volgens 7:11 ligt het risico bij consumentenkoop bij de verkoper, tot er bezorgd is. |
Geplaatst: ma 22 jan 2007 23:54—
... indien bij een consumentenkoop de zaak bij de koper wordt bezorgd door de verkoper of een door deze aangewezen vervoerder. Hier wijst dus de koper de vervoerder aan. |
Geplaatst: di 23 jan 2007 0:02—
Daarvan is pas sprake wanneer de verkoper de keuze biedt tussen DHL en TPG maar de klant vraagt om selectvracht. In de praktijk is het het contract dat de verkoper heeft met één of meer transporteurs daardoor de keuze van de van de consument bepaald wordt en is er daarom sprake van een door de verkoper aangewezen vervoerder. |
Geplaatst: di 23 jan 2007 0:43—
Ik vind het logischer dat het dikgedrukte deel op de verkoper slaat. Uit 9 en 10 volgt immers ook dat de verkoper verantwoordelijk is voor de aflevering van het product. |
Geplaatst: di 23 jan 2007 1:02—
|
Dat is mij zo duidelijk niet.
Als de verkoper zegt: mijn vervoerder is DHL, maar als je zo nodig normale pakketpost wilt, dan kan dat maar draag jij het risico. (Dit lijkt me de inhoud te zijn van de AV bepaling die dof weergeeft.) Dan draagt de koper, indien hij pakketpost kiest, m.i. gewoon dat risico. Dat valt binnen art 7:11 BW. Kiest de koper voor DHL, dan zal de verkoper het risico dragen. |
Geplaatst: di 23 jan 2007 1:16—
Maar dat is niet de verantwoordelijkheid van de koper, de verkoper moet zelf bepalen hoe hij aan zijn verplichtingen wil voldoen. De verkoper is verplicht de verkochte zaak met toebehoren in eigendom over te dragen en af te leveren. De zaak is voor risico van de koper van de aflevering af, zelfs al is de eigendom nog niet overgedragen Ook in artikel 11: Indien bij een consumentenkoop de zaak bij de koper wordt bezorgd door de verkoper of een door deze aangewezen vervoerder, is de zaak pas voor risico van de koper van de bezorging af Staat dat de koper het eerst moet ontvangen voordat hij het risico draagt. Op het moment dat hij het niet in zijn bezit heeft, is hij er niet verantwoordelijk voor. |
Geplaatst: di 23 jan 2007 1:20—
Natuurlijk, het dikgedrukte deel slaat op de verkoper: "of een door deze verkoper aangewezen vervoerder". Dit betekent dat art 7:11 BW niet meer van toepassing is wanneer de koper de vervoerder aanwijst. Nu is het de vraag of het bij deze specifieke internetshop zo is dat pakketpost geldt als door de koper aangewezen. Dat lijkt me af te hangen van de precieze keuzemogelijkheden en de presentatie daarvan. Ik sluit ook niet uit dat StevenK gewoon gelijk heeft, maar vooralsnog ben ik daar nog niet van overtuigd. Wat betreft 9 en 10: hier ben ik ook niet zeker, maar uit de tekst volgt m.i. nog niet dat het risico niet eerder al bij de koper kan liggen. Daarnaast is het mogelijk om "af te leveren" zonder te "bezorgen", namelijk wanneer verkoper en koper afspreken dat de verkoper voor de koper gaat houden (zonder feitelijke overdracht, vooralsnog). Dit zou onderdeel kunnen zijn van de AV. Door voor de koper te gaan houden, komt de zaak in het bezit van de koper, en dat geldt als aflevering (art 7:9 lid 2 BW). Beetje vreemde constructie, maar het werkt wel. En zonder zo'n constructie: art 7:10 zegt: de zaak is voor risico van de koper van de aflevering af. Art 7:10 zegt niet dat de zaak tot dat moment voor risico van de verkoper is. Ok, misschien moet je het wel zo interpreteren, en op dat punt twijfel ik dus. Maar als ik dan art 7:11 ernaast leg, staat daar "... is de zaak pas voor risico van de koper van de bezorging af". In 7:11 valt er dus niet aan te twijfelen dat de zaak al voor de bezorging voor risico van de koper is (mits 7:11 van toepassing is natuurlijk, zie hierboven). |
Geplaatst: di 23 jan 2007 1:39—
Om te beginnen met 7:11:
Maar 7:11 stelt een duidelijke voorwaarde, namelijk dat de bezorger door de verkoper is aangewezen. Mijn bewering is dus dat dit hier wellicht niet het geval is.
Wanneer de koper staat op een bepaalde bezorgmethode, mag de verkoper de koper best zijn zin geven. Een heel duidelijk voorbeeld waarin 7:11 niet van toepassing zal zijn is wanneer de koper zijn buurman, die op weg van zijn werk naar huis toch langs de shop rijdt, het product laat ophalen. Art 7:9 lid 1 BW staat er beslist niet aan in de weg dat de verkoper in zo'n geval het product aan die buurman mag afgeven, voor risico van de koper. In dit geval is het niet de buurman, maar pakketpost. Van deze internetshop ken ik maar 1 AV bepaling, namelijk "[organisatie] is niet verantwoordelijk voor het zoekraken of beschadigen van het pakket bij verzending via normale pakketpost." Hieruit denk ik af te mogen leiden dat die shop een voorkeursbezorger (anders dan normale pakketpost) heeft, laten we zeggen DHL. Als dit niet klopt en pakketpost de enige mogelijkheid is, dan is die AV bepaling duidelijk in strijd met art 7:11 BW. Als de aanname wel klopt, dus DHL is de voorkeursbezorger, maar de shop gaat wel akkoord met bezorging per normale pakketpost indien de klant dit verzoekt, dan zitten we m.i. erg dicht tegen "een door de koper aangewezen vervoerder" aan wanneer de koper daar ook voor kiest. |
Geplaatst: di 23 jan 2007 2:24—
Maar de webshop geeft je de keuze of pakketpost of een verzekerde zending. Op het moment dat jij voor een van beide kiest, gaat die webwinkel er ook mee akkoord en kiest deze vervolgens wel pakketbedrijf ze kiezen. De koper kiest dus niet de vervoerder, maar de soort van vervoer.
Dat maakt wel een verschil. De koper machtigt de buurman op de zaak voor hem in ontvangst te nemen. Op dat moment is het dus door het bedrijf afgeleverd. |
Geplaatst: di 23 jan 2007 3:57—
Ah, ik las "normale pakketpost" als "TNT pakketpost", maar als "normale pakketpost" nog niet de vervoerder vastlegt, dan lijkt art 7:11 BW inderdaad wel van toepassing te zijn. Helaas stemt het resultaat mij hierbij niet helemaal tevreden .
De buurman hoeft niet als vertegenwoordiger op te treden. Ik zie de buurman hier puur als bezorgdienst. Desnoods met zijn eigen koeriersbedrijfje. Tja art 7:11 blijft een beetje vervelend. Als de verkoper een aantal opties geeft, maar de koper kiest er 1 die er niet tussen staat, dan lijkt me duidelijk dat het de koper is die kiest. Maar snijdt de verkoper zich dan altijd in de vingers wanneer hij naast zijn "verzekerde zending"-opties, ook 1 of meer voor de klant goedkopere niet-verzekerde opties aanbiedt? Ik zou wel eens wat rechtspraak over art 7:11 willen zien (heb niets kunnen vinden). Wanneer de verkoper duidelijk aangeeft bij welke opties hij zelf het risico draagt, vind ik persoonlijk dat hij daarmee duidelijk aangeeft voor welke opties hij kiest. Wanneer de koper dan een andere optie kiest, vind ik het redelijk te stellen dat het dan de koper is die kiest. Helemaal letterlijk volgt dit zeker niet uit 7:11. Maar hoe zinnig is het om van de verkoper te verlangen dat hij over goedkopere manieren zwijgt en dit volledig aan het initiatief van de koper overlaat? Weet iemand of art 7:11 BW een Europese achtergrond heeft, en zo ja welke richtlijn? |
Geplaatst: di 23 jan 2007 9:21—
M.i. is het daarom zinvoller om dit artikel te lezen als "de verkoper draagt het risico bij de door hem aangeboden bezorgvormen, als de koper per se een andere wil dan is dat op diens risico". Ik heb als consument meestal niets te zeggen over de bezorgdiensten die een internetshop mij biedt. Het zou wat moois zijn als ik dan ook nog eens het risico moest dragen. Arnoud |
Geplaatst: di 23 jan 2007 15:30—
Wat ik bedoel: "Verzending geschiedt per verzekerde post voor risico van de verkoper en voor rekening van de koper. Op uitdrukkelijk verzoek van de koper kan het product echter verzonden worden per normale pakketpost voor risico van de koper." Dit lijkt me niet een bepaling die de rechten van de koper aantast. Ook niet het materiële recht van art 7:11 BW, namelijk dat de koper recht heeft op verzending voor risico van de verkoper. Dit lijkt mij de ratio van art 7:11 BW. Misschien is de bepaling inderdaad formeel in strijd met de letter van art 7:11 BW. In dat geval zou de bepaling kennelijk moeten luiden: "Verzending geschiedt per verzekerde post voor risico van de verkoper en voor rekening van de koper. Op uitdrukkelijk verzoek van de koper kan het product echter verzonden worden via een door de koper aangewezen bezorger voor risico van de koper." Nu is de bepaling in overeenstemming met de letter van art 7:11 BW. Maar of iemand met deze 'verbetering' iets opschiet vraag ik me af. |
Geplaatst: di 23 jan 2007 21:07—
Als je het zo formuleert, kom je een heel eind. Al blijf ik twijfelen over deze constructie: ook de "normale pakketpost" (TPG? het is een vrije markt tenslotte) is nu aangewezen als optie. Maar ik ken geen webwinkel die dat zo doet. Wat eerder gebeurt, is dat de koper een bezorger moet kiezen uit een lijst die de verkoper heeft opgesteld, waarbij bij elke bezorger bepaalde kosten horen. Dus niet in de AV genoemd maar gewoon bij het bestelformulier. In die situatie ontkomt de verkoper er niet aan dat hij het risico moet dragen. Hij kan dat niet via AV omzeilen, omdat alle bezorgers door hem zijn aangewezen. Je zou ongeveer een optie "Anders" met een invulveld moeten hebben om daar verandering in te brengen. De verkoper moet zorgdragen voor een goede bezorging. Dat daar kosten aan verbonden zijn, prima. Die mag hij best doorberekenen. Maar als hij alleen met hele dure vervoerders werkt, dan gaan zijn klanten elders kopen. Andersom, als hij een goede vervoerder zoekt, kan hij een gunstig bezorgtarief onderhandelen omdat het hopelijk om grote volumes gaat. En daar worden wij consumenten weer beter van.
De verbetering is dat de koper (een consument) nu echt moeite moet doen voordat hij zich het risico van de bezorging op de hals kan halen. Dat past binnen de strekking van de consumentenbescherming waar 7:11 op uit is. Anders gezegd, het moet niet te makkelijk zijn om de consument het risico op te leggen. De consument kan niet onderhandelen tenslotte over de AV. Als die zegt "Wij wijzen een dure pakketpostdienst aan en als u liever TPG heeft is het uw risico", dan heeft hij een probleem. Hoge kosten of hoog risico? En die keuze, dat probleem, heeft de wetgever willen wegnemen door gewoon het risico bij de verkoper te leggen. Hooguit in uitzonderingsgevallen ("ik wil per se dat u bedrijf X gebruikt") mag daar vanaf geweken worden. Arnoud |
Geplaatst: wo 24 jan 2007 0:18—
De AV van Dof's webshop lijkt in de buurt te komen. De koper kan kiezen tussen verzekerde zending en normale pakketpost, waarbij geldt dat "[organisatie] is niet verantwoordelijk voor het zoekraken of beschadigen van het pakket bij verzending via normale pakketpost." Hoe het in de AV precies geformuleerd is weet ik natuurlijk niet, maar het lijkt me op zijn minst te repareren tot mijn formulering hierboven, zonder dat de regeling inhoudelijk verandert. Inderdaad is strikt genomen "normale pakketpost" nu door de verkoper aangewezen als optie. Maar ik vind art 7:11 BW een merkwaardige regeling als die impliceert dat je zo'n optie alleen mag "aanbieden" door haar "geheim" te houden, dwz nergens te noemen. Als dat toch de juiste interpretatie is, dan vind ik het artikel erg ongelukkig. De vraag is, wat is "aanwijzen": - Als de verkoper onder aanwijzen uit zou kunnen komen door 2 opties aan te bieden waaruit de koper moet kiezen, dan is art 7:11 BW veel te gemakkelijk te omzeilen. Dat kan dus niet kloppen. - Als de verkoper alleen onder aanwijzen uit kan komen door de koper de optie te geven in volledige vrijheid een bezorger te kiezen (samen met een bezorgmethode! staat wel niet in 7:11, maar anders verliest 7:11 ook weer aan kracht) en die keuze onder geen enkele omstandigheid mag weigeren, dan leg je 7:11 wel erg streng uit. - Mijn uitleg is dat wanneer de verkoper "eerste klas" bezorgers aanwijst, hij daarnaast ook "tweede klas" opties kan suggereren waarvoor het risico bij de koper komt te liggen.
Wanneer op het bestelformulier voor iedere optie staat aangegeven bij wie het risico ligt en er minimaal 1 fatsoenlijke optie is waarvoor het risico bij de verkoper ligt, dan is er volgens mijn uitleg van 7:11 geen probleem .
En eerlijk gezegd zie ik in zo'n situatie geen reden voor "dat zou wat moois zijn", omdat de gebruiker zelf kan kiezen voor de door de verkoper aangewezen bezorger waarbij het risico bij de verkoper ligt. Pak je er bij zo'n bestelformulier de letterlijke tekst van art 7:11 BW bij, dan kom je, als je mijn uitleg volgt, inderdaad op een wat vreemde afbeelding tussen opties en onderdelen van 7:11. "De consument" zal daar niet zo snel op kunnen komen. Maar is dat een probleem? Het consumentenrecht lijkt mij er vooral om te zorgen dat de rechten van de consument voldoende gewaarborgd worden, en dat is met mijn uitleg ook het geval. Er zijn heel wat meer relevante bepalingen die door de gemiddelde consument niet correct kunnen worden toegepast. (Zelfs advocaten hebben daar last van, bleek me toen ik vorige week naar Radar keek. Hint: ziekte is een voorziene omstandigheid wanneer deze in de prijs is inbegrepen.)
Inderdaad een goed advies aan iedere internetverkoper . Maar 7:11 beschermt m.i. niet of nauwelijks tegen verkopers die dit niet begrijpen.
Daar is zeker wat voor te zeggen. Het is een sluitende verklaring voor bovengenoemde merkwaardigheid van de regeling (wat mij weer tevreden stemt). Maar of dat (het moeite moeten doen voordat je zelf het risico loopt) ook echt achter de bepaling zit, vraag ik me toch een beetje af. Ik ben nu wel benieuwd wat de wetgever met art 7:11 BW precies heeft bedoeld. Wellicht is Dof bereid een rechtszaak te starten en is de internetshop zo vriendelijk mijn argumentatie over te nemen?
|
Geplaatst: wo 24 jan 2007 9:43—
Mij wel. Als de consument voor de rekening opdraait, ligt het risico bij de verkoper. Zo niet, draagt hij zelf het risico? Vreemde constructie. Ik zie de mogelijkheid tot aangetekend verzenden (of andere vorm van verzekerd verzenden) meer als een mogelijkheid tot extra zekerheid voor de consument, service van de vervoerder. Wanneer er iets fout gaat met die verzending is het immers niet de verkoper, maar de vervoerder die voor de schade opdraait. Net zo goed als dat men garantie kan 'bijkopen', wil men soms graag de zekerheid van aangetekend verzenden. Als men daar niet voor kiest, betekent dat nog niet automatisch dat de consument beschermende rechten verliest. |
Geplaatst: wo 24 jan 2007 12:13—
Toch een eerlijke ruil? Als we ervan uitgaan dat de koper de verzendkosten betaalt, is het dan zo'n vreemde constructie om de verkoper het risico te laten dragen bij een door de verkoper gewenste verzekerde verzending, en de koper het risico te laten dragen wanneer die koper een paar centen wil besparen? Wellicht strijdig met 7:11, maar vreemd vind ik de constructie niet. (De verkoper kan natuurlijk ook gewoon weigeren om het op een andere manier dan verzekerd en voor rekening van de koper te versturen.)
Daar heb je een punt. Maar 7:11 staat in ieder geval wel een bepaling toe als "op uitdrukkelijk verzoek van de koper kan het product verzonden worden via een door de koper aangewezen bezorger voor risico van de koper". Ik geef toe dat er al met al zeker veel te zeggen valt voor "het mag de koper niet te gemakkelijk worden gemaakt om het risico op zich te nemen". Als dit hier de gedachte is van de wetgever is het wel een beetje jammer dat de wetgever het de consument verder praktisch onmogelijk maakt zijn recht af te dwingen, maar goed dat kun je in het algemeen over het consumentenrecht zeggen. |
Geplaatst: wo 24 jan 2007 15:10—
Ik ben misschien cynisch wat dat betreft, maar ik maak me meer zorgen over mogelijk misbruik door verkopers dan over consumenten die per se op eigen rekening pakketjes via TPG willen laten bezorgen. Het lijkt een beetje op garantie. Ik heb als consument recht op een apparaat dat aan mijn gewekte verwachtingen voldoet, en dat dus gedurende een zekere periode gewoon blijft werken. Om mogelijke ruzie te voorkomen, koop ik toch vaak een garantiecertificaat. Niet nodig, maar die paar tientjes is het me wel waard. Ik vind dit echter een prettiger situatie dan wanneer de verkoper geen garantie hoeft te bieden en alleen bij aankoop van zo'n certificaat bereid is iets te repareren. Arnoud |
Geplaatst: wo 24 jan 2007 16:33—
Ware het niet dat de wet het risico al bij de verkoper ligt. In deze constructie moet de consument dus een extra bedrag betalen om deze risicoverdeling van kracht te laten zijn. Imho ligt het risico van verzending gewoon bij de verkoper. Wanneer je iets aangetekend of per speciale koerier verzendt, wordt overigens die partij niet aansprakelijk voor zoekraken/beschadiging? In die situatie zou noch de koper noch de verkoper het risico dragen. Dat het in de praktijk wenselijk en praktisch is om iets aangetekend te laten versturen, en dat de winkelier de kosten daarvoor doorberekent (net zoals personeelskosten, btw, etc.) doet m.i. niet af aan bovenstaande. |
Geplaatst: do 25 jan 2007 1:20—
Ok, ik begin nu ook wel naar jullie standpunt te neigen  .
|
Geplaatst: vr 24 jul 2009 23:18—
|
Even een ingeving: kan er in de Algemene Voorwaarden niet iets worden gezet in de trant van "De koper gaat ermee akkoord dat hij bij het kiezen van "onverzekerde brievenbuspost" zelf de vervoerder heeft aangewezen en het risico voor het transport zal dragen."
Nou ben ik geen juridisch genie (totaal niet, de enige wetten die ik als fysicus ken zijn die van de Natuurkunde ), maar kun je op zo'n manier de koper er akkoord mee laten gaan dat hij het risico voor de verzending zal dragen? |
Geplaatst: za 25 jul 2009 8:48—
|
Deze wetgeving is er gekomen om twee partijen te beschermen.
1 de koper, slimmeriken waren destijds op het idee gekomen om pakketjes met zand te versturen naar kopers en te zeggen dat inhoud door de vervoerder was verwisseld en zij dus niet aansprakelijk waren. De koper bleef met de brokken zitten gezien de algemene voorwaarde van destijds PTT. 2 de vervoerder, dan bedoeld vervoerders van destijds en dan met naam genoemd v. Gend en Loos, deze stond te koop (was onderdeel van PTT) en geen enkele investeerder of transportbedrijf het durfde over te nemen omdat er teveel risico's waren omtrent het bezorgen van pakketten. Ook wilde de regering destijds voor een schijnbaar vrijer handelsverkeer zorgen en de verzenders te dwingen in zee te gaan met betrouwbare bezorgdiensten. @ stevenk Selectvracht is de Nederlandse pakketdienst van DHL (Deutsche post). @Arnoud Is er één, een kleintje, je moet dan wel in het noordelijk deel van de peel wonen. @boxman Je kunt het ook standaard verzekerd versturen en dat in je algemene voorwaarde vermelden, als de koper daar vanaf wil wijken kan je de koper vragen via welke pakketdienst het dan verzonden moet worden en ben je van het risico af. |
Geplaatst: za 25 jul 2009 12:27—
|
Dat kan, maar dat kost dan veel klanten aangezien de orders doorgaans minder dan 15~20 euro waard zijn, en men meestal geen 9.95 wil betalen voor de verzending. Dan zit het risicotechnisch wel goed in elkaar, maar heb je geen handel.
Ik vraag me dus af om het mogelijk te maken is dat het verhaaltje ook juridisch gezien klopt. Klanten willen nu het risico nemen en voordat er wordt verzonden wordt dit ook duidelijk gemaakt: risico is voor de koper. Is een dergelijke toevoeging aan de Algemene Voorwaarden een mogelijkheid om klanten er ook juridisch gezien akkoord mee te krijgen dat het risico voor hun is? |
Geplaatst: za 25 jul 2009 13:28—
|
Dat is wat je dan goed op het bestelformulier moet aangeven;
Standaard verzekerde verzending. Een door u te kiezen (goedkopere) wijze van verzending. (zie algemene voorwaarde) Ben je helemaal van het probleem af en zeker als je in je voorwaarde duidelijk opneemt dat de koper de transporteur moet kiezen en duidelijk schriftelijk kenbaar moet maken. |
Geplaatst: ma 27 jul 2009 14:17—
|
In principe leveren wij alleen naar een B2B omgeving maar accepteren ook bestellingen van particulieren die bij ons, wij zijn groothandel, mogen bestellen.
Wij hebben hierover de volgende passage in de AV opgenomen:
Zal dan in kader van particulieren niet geldig zijn? Er worden 2 opties geboden beide met TNT post en wel VERZEKERD (1e optie) en ONVERZEKERD (2e Optie). Particulieren kiezen meestal voor ONVERZEKERD aangezien dat toch wel een paar Euro scheelt. Ze kiezen dus bewust voor ONVERZEKERD vervoer. |
Geplaatst: ma 27 jul 2009 15:28—
| Doen die particulieren de aankoop als consumenten of als niet-consument? In het eerste geval is het strijdig met de half-dwingende wetgeving en in het laatste geval lijkt me iets dat thuis hoort in de overeenkomst zelf ook aandacht aan wordt besteed. |
|
Rechtenforum.nl -> Civiel recht
Tijden zijn in GMT + 2 uur |
|
|
© 2003 - 2005 Rechtenforum.nl