weigeren dnatest als moeder?

[Gast]

Ik en mijn vriend hebben een relatie van twee jaar achter de rug. Toen ik een maand zwanger was, is hij ervan door gegaan met iemand anders. Hij is dus wel degelijk op de hoogte van de zwangerschap en dergelijke, maar trekt zich daar niets van aan. Na ettelijke malen contact te hebben (proberen!) opnemen(wat absoluut niet lukte en waar geen antwoord op kwam) heb ik het uiteindelijk zo gelaten. Nu is mijn vraag: als ik zeg dat het kind niet van hem is, kan hij een dnatest aanvragen? Kan ik die als moeder van het kind weigeren en kan iemand mij vertellen hoe dit allemaal verloopt?

Welke manieren bestaan er om mijn ex geen enkel recht meer op mijn kind te geven? Of is dit hopeloos en heeft hij zowiezo alle rechten?
Hij erkent het kind niet.

Hopend op een antwoord dank ik jullie allemaal.

[Eva]

Elk kind heeft recht om te weten van wie hij afstamt. Dit staat o.a. in art. 7 van het Verdrag inzake de rechten van het kind, wat NL ondertekent heeft. Als het gaat om strijdige belangen waarbij het kind wil weten van wie het afstamt en de moeder dit niet wil vanwege allerlei redenen dan prevaleert het recht van het kind. Met andere woorden, jouw kind heeft ten alle tijde het recht om te weten wie zijn vader is.

Ookal heeft de vader het kind niet erkend toch is hij verplicht in het meebetalen van de kosten van verzorging en opvoeding.
En ookal heeft de vader het kind niet erkent, hij heeft nog steeds recht op omgang met het kind volgens art. 1:377f. Hij heeft namelijk een persoonlijke betrekking tot het kind ( family life). Hij moet dan wel zelf aantonen dat hij in een persoonlijke betrekking staat tot het kind. De rechter kan deze omgang wel verbieden als dat in het belang van het kind is. Dus als het in het belang van jouw kind is om zijn vader niet te zien. Echter, elk kind heeft er volgens mij belang bij beide ouders te zien, hoe rot jij dat ook vindt. Laat altijd het belang van je kind voorop staan en misschien kan je je dan over je eigen gevoelens heen zetten.

[Staatsrechtfreak]

Je ex zal juridisch niet als vader worden gezien, jullie zijn namelijk niet getrouwd (geweest) en hij wil het kind niet erkennen (waar jij trouwens zelf toestemming voor moet geven, zonder deze toestemming kan je deze erkenning vernietigen). Een dna-test kan alleen door de moeder en het kind worden aangevraagd!

Volgens mij kan je hem evengoed laten betalen voor het kind, aangezien hij de verwekker is. Hij moet dan namelijk in levensonderhoud voorzien. Maar hier zijn waarschijnlijk allemaal regels die ik niet ken.

Sterkte! (en natuurlijk gefeliciteerd )

[zeemeeuwin]

Van een niet-jurist, maar wel moeder, en niet precies wetend of je baby al geboren is of nog helemaal niet.

Lieve "Gast",
Als je hier nog leest: ik ben het he-le-maal met het antwoord van Eva eens: het belang van je kind dient onder alle omstandigheden op de eerste plaats te komen. Dat belang is onder meer om precies te weten wie z'n biologische ouders zijn. Raak alsjeblieft niet verzeild in een grote leugen omtrent de verwekker van je baby: nu niet, en nooit.

Het lijkt duidelijk dat je ex-vriend niet erg blij is met je zwangerschap, en zijn verantwoordelijkheid tracht te ontlopen. Weet je zéker dat hij de vader is? Niet dat dat dit forum iets aangaat, maar je moet het in de eerste plaats zèlf wel zeker weten!
Hij is bepaald niet de eerste man die het aanvankelijk direct op een lopen zet. Je schreef niet hoe oud hij is, en of hij misschien uit een eerdere relatie al een of meer kinderen heeft. Wat mij de aangewezen weg lijkt in dit soort rottige situaties, is om iemand te vinden die hij goed kent (bijvoorbeeld een familielid, of een vriend of vriendin of collega waar hij goed mee uit de voeten kan). Vertel die persoon je verhaal, en vraag of die op het geweten van je vriend wil gaan "werken". Wil hij de rest van z'n leven een lafaard en een klootzak in de spiegel zien, of toch maar niet? En wie is die "iemand anders" waar hij nu een relatie mee heeft? Weet zij van de situatie? Staat zij volledig achter zijn gedrag? Ook daar valt wellicht nog wel het een en ander te praten?
Als jullie twee jaar lang een relatie hebben gehad, ken je dus waarschijnlijk ook wel een paar familieleden van hem. Hoe staat zijn familie tegenover wat er nu gebeurt? Hebben zij zich ook van je afgekeerd, of steunen ze je in deze maanden en hebben ze belangstelling voor jullie baby? Als je in directe contacten niets bereiken kon, laat anderen die het goed met je menen dat dan via een omtrekkende beweging en met geduld voor elkaar proberen te brengen.

Ik vind dat je er niet van uit moet gaan dat na de teleurstellende reactie van je ex-vriend, zijn standpunt en houding altijd zo blijven zal. Mensen kunnen veranderen; geef hem de kans om tot inkeer te komen en zijn verantwoordelijkheid op zich te nemen. En als dat gebeurt wees dan wijs, en blijf het hem niet de komende tien jaar inwrijven en verwijten. En als je zwangerschap goed verloopt en je krijgt een wolk van een baby: weersta de verleiding om je kind te belasten met dit nare stuk geschiedenis, maar houd zijn/haar vader zo "hoog" als je kunt. En moedig aan dat het kind contact heeft of zoekt met de vader; als dat in de praktijk tegenvalt, zal het zelf wel besluiten wat het van z'n pappa vindt. Belast (lees: vergiftig) het niet met jóuw frustraties.

Tot slot, ga eens een kijkje nemen op dit webforum voor vaders. Mogelijk kun je daar wat goede adviezen krijgen.
Ik wens je een gezonde baby en een heerlijke zwangerschap toe; probeer er ondanks alles van te genieten!
_________________
the human spirit isn't measured by the size of the act, but by the size of the heart...