Content Syndication
|
|
|
|
|
|
  |
Pagina 1 van 1 |
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
legalrebel
Leeftijd: 72
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Berichten: 413
|
 Geplaatst: do 14 aug 2014 12:56 Onderwerp: verjaring en stuiting |
   |
|
| Ik vraag me af hoe het zit met een overeenkomst voor geldlening waar beide partners voor hebben getekend en de vordering is verjaard. In de zaak die voor me ligt zijn de partners gescheiden. De bank zal proberen op beide partners te verhalen. Alleen een van de partners beroept zich op verjaring en de andere partner treft een betalingsregeling. Dit kon gebeuren omdat er geen communicatie was tussen beide partijen. Omdat de betalingsregeling van een van de partners gezien kan worden als stuiting, kan de bank dan alsnog de andere partner die een beroep op verjaring heeft gedaan ook weer aanspreken? |
|
|
|
|
 |
Suijkerbuijk
Leeftijd: 47
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): EUR
Berichten: 931
|
| Geplaatst: do 14 aug 2014 13:43 Onderwerp: |
|
|
Als de betalingsregeling is overeengekomen nadat de vordering al was verjaard, dan heeft die geen stuitende werking. De vordering blijft dan verjaard.
_________________
That information is on a want-to-know basis, and trust me...you don't want to know. |
|
|
|
|
|
Ronald78
Leeftijd: 45
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): UvT
Studieomgeving (MA): UvT
Berichten: 796
|
| Geplaatst: do 14 aug 2014 17:19 Onderwerp: |
|
|
Bij mij roept dat een vervolgvraag op: ontstaat er door voldoening van de verjaarde vordering een regresvordering op de ex?
Ik vermoed van niet, maar zeker weten is natuurlijk prettiger 
_________________
Ik weet niet zoveel van rechten. Aan dit bericht kunnen geen rechten worden ontleend. |
|
|
|
|
|
De Fiscalist
Leeftijd: 46
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Berichten: 83
|
| Geplaatst: vr 15 aug 2014 15:20 Onderwerp: |
|
|
Volgens mij was zij niet verplicht de vordering te voldoen, ik heb altijd begrepen dat na verjaring van een vordering slechts nog een natuurlijke verbintenis resteert.
Dat een persoon er voor kiest aan die natuurlijke verbintenis te voldoen, kan naar mijn idee geen regresvordering opleveren.
_________________
Dit bericht is geschreven op persoonlijke titel en vertegenwoordigt niet noodzakelijkerwijs de visie uw belastingadviseur in Den Haag |
|
|
|
|
|
Regin
Leeftijd: 36
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 1042
|
| Geplaatst: za 16 aug 2014 18:08 Onderwerp: |
|
|
| Ronald78 schreef: | | Bij mij roept dat een vervolgvraag op: ontstaat er door voldoening van de verjaarde vordering een regresvordering op de ex? |
A en B zijn gelijktijdig hoofdelijk schuldenaar geworden. Voordat de vordering is verjaard sluit A een betalingsregeling met de schuldeiser. B doet dat niet en beroept zich jegens de schuldeiser met succes op verjaring van de vordering. A kan dit verweer niet inroepen en lost de schuld wel in. De vraag of A nu regres kan nemen op B wordt beheerst door artikel 6:11 lid 3 BW:
| Quote: | | Een beroep op verjaring van de rechtsvordering van de schuldeiser komt de tot bijdragen aangesprokene slechts toe, indien op het tijdstip van het ontstaan van de verplichting tot bijdragen zowel hijzelf als degene die de bijdrage verlangt, jegens de schuldeiser de voltooiing van de verjaring had kunnen inroepen. |
B is de aangesprokene. De verplichting tot bijdragen (de regresvordering) ontstaat op het moment dat A de schuld inlost. Alleen als A op het moment van inlossen ook een beroep had kunnen doen op verjaring, kan B zich met succes verweren tegen de regresvordering van A. In dit geval kon A op het moment van inlossen echter geen beroep doen op verjaring, omdat een betalingsregeling was getroffen. B kan zich dus ook niet met een beroep op verjaring verweren tegen de regresvordering van A. B kan zich dus niet verweren tegen de regresvordering van A.
Als de betalingsregeling wordt getroffen terwijl A zich op het moment van het treffen van de betalingsregeling ook had kunnen beroepen op verjaring, dan zou B daarmee de dupe worden van A's verzuim dat verweermiddel in te roepen. In dat geval kan ik mij voorstellen dat de regel uit artikel 6:11 lid 3 BW buiten toepassing wordt gelaten met een beroep op de beperkende werking van de redelijkheid en billijkheid (vgl. artikel 6:11 lid 4 jo. 6:2 lid 2 jo. 6:8 BW).
| Suijkerbuijk schreef: | | Als de betalingsregeling is overeengekomen nadat de vordering al was verjaard, dan heeft die geen stuitende werking. De vordering blijft dan verjaard. |
Zou de betalingsregeling niet kunnen worden begrepen als een verklaring tot afstand van een beroep op verjaring (artikel 3:322 lid 2 BW)? |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: zo 17 aug 2014 2:15 Onderwerp: |
|
|
| Regin schreef: | | Suijkerbuijk schreef: | | Als de betalingsregeling is overeengekomen nadat de vordering al was verjaard, dan heeft die geen stuitende werking. De vordering blijft dan verjaard. |
Zou de betalingsregeling niet kunnen worden begrepen als een verklaring tot afstand van een beroep op verjaring (artikel 3:322 lid 2 BW)? |
Ik denk niet dat het treffen van een betalingsregeling in de regel kan worden opgevat als zo'n verklaring. Als de schuldenaar bijvoorbeeld niet in de gaten had dat de vordering was verjaard, zal de wil om afstand te doen van verjaring ontbreken. De schuldeiser die dat wel wist en het treffen van de betalingsregeling graag zou opvatten als het doen van afstand van de verjaring, zal m.i. toch enig onderzoek moeten doen naar de wil van de schuldenaar.
In Rb. Leeuwarden 29 augustus 2007, LJN BB2626, werd het treffen van een betalingsregeling in combinatie met gedurende enkele jaren nakomen ervan in de wetenschap dat een beroep op verjaring mogelijk was aangemerkt als een verklaring tot afstand van een beroep op verjaring:
| Quote: | | 2.3. Van belang is thans het antwoord op de vraag of [gedaagde] al dan niet afstand heeft gedaan van het hem toekomende recht een beroep op verjaring te doen. Naar het oordeel van de rechtbank dient deze vraag bevestigend te worden beantwoord. Zij overweegt daartoe het volgende. Zoals in het tussenvonnis is overwogen, staat vast dat de rechtsvordering tot nakoming van de overeenkomst van geldlening, zoals deze op 16 april 1981 tussen partijen is gesloten, in 1987 is verjaard. Op 26 mei 1994 heeft [gedaagde] vervolgens een brief gestuurd aan Spektrum, waarin onder meer het volgende is vermeld: "Het is toch absurd dat na 13 jaar dat het faillissement heeft plaatsgevonden een zogenaamd financieringsmaatschappijtje met 'n opgekochte vordering op de proppen komt, die dan ook allang is verjaard". De rechtbank begrijpt deze passage aldus, dat [gedaagde] een beroep doet op verjaring van de vordering. Na deze brief is er tussen partijen echter meermalen schriftelijk contact geweest over een mogelijke betalingsregeling en de hoogte van de te betalen termijnen. Ter comparitie heeft [gedaagde] erkend dat hij vervolgens ook gedurende enkele jaren maandelijks daadwerkelijk een bedrag van fl. 50,00 aan Spektrum heeft voldaan, hetgeen mede blijkt uit het door Spektrum ter comparitie overgelegde betalingsoverzicht. Hieruit leidt de rechtbank af dat er, anders dan [gedaagde] bij conclusie van dupliek heeft gesteld, na de briefwisseling in 1994 wel een betalingsregeling tussen [gedaagde] en Spektrum tot stand is gekomen. De rechtbank is van oordeel dat [gedaagde] door aldus te handelen, namelijk door het treffen van een (nieuwe) betalingsregeling en het gedurende enkele jaren nakomen daarvan, wetende dat hij het recht had een beroep op verjaring te doen, afstand heeft gedaan van zijn recht. |
Ik kan deze redenering niet helemaal volgen. Als de passage uit de brief van 26 mei 1994 een beroep op verjaring inhield, dan lijkt het mij niet meer mogelijk om later alsnog afstand te doen van dat beroep. Het beroep is al gedaan. De rechtbank had m.i. het erop moeten houden dat zij uit de passage afleidt dat gedaagde zich bewust was van het verjaard zijn van de vordering (maar naliet een daadwerkelijk beroep op verjaring te doen). Uit rov. 2.2 blijkt overigens dat volgens de rechtbank afstand van verjaring nog mogelijk is ná een beroep op verjaring. Ik kan dat niet uit art. 3:322 BW halen, maar wellicht heeft de rechtbank gelijk. Misschien volgt dit a contrario uit lid 3?
Hoe dan ook lijkt het mij meer voor de hand te liggen dat gedaagde weliswaar het woord verjaring in de mond nam, maar blijkbaar onvoldoende benul had van zijn rechtspositie en zeker niet bewust afstand wilde doen van het beroep op verjaring. Wie wil er nu bewust afscheid nemen van de mogelijkheid een beroep op verjaring te doen... zelfs iemand die op morele gronden liever zijn oude schulden aflost dan zich beroept op verjaring heeft geen reden om afstand te doen van de verjaring.
Zo bezien twijfel ik nu ook aan de juistheid van de slotzin van rov. 2.3. Het enkele nakomen van een verjaarde vordering, zelfs in de wetenschap dat een beroep op verjaring mogelijk is (of zelfs al is gedaan), houdt m.i. geen verklaring tot afstand van een beroep op verjaring in. Het punt van het doen van een beroep op verjaring is nu juist dat een natuurlijk verbintenis ontstaat die men nog steeds (vrijwillig) kan nakomen. Het treffen en nakomen van een betalingsregeling staat dus niet in tegenspraak met een eerder of later beroep op verjaring gevolgd door het staken van de betalingen.
In Hof Den Bosch 30 maart 2004, LJN AO7088, kwam de appellant op tegen het oordeel van de rechtbank dat appellant na voltooiing van de verjaring afstand heeft gedaan van een beroep op verjaring door het treffen van een betalingsregeling:
| Quote: | | 4.3. De rechtbank heeft in het beroepen vonnis veronderstellenderwijs aangenomen dat de vordering van de ABN AMRO Bank op 1 januari 1997, bij gebreke van een bewezen stuitingshandeling, is verjaard. Vervolgens heeft de rechtbank geoordeeld dat in dat geval alsnog het beroep van [appellant] op verjaring wordt afgewezen, omdat in dat geval het subsidiaire beroep van de ABN AMRO Bank slaagt, inhoudende dat [appellant] afstand heeft gedaan van haar beroep op verjaring van de vordering door na 1 januari 1997 een betalingsregeling te treffen met de gemachtigde van de ABN AMRO Bank. Tegen dit oordeel keert zich de eerste grief. |
Appellant stelt dat hij het begrip verjaring niet kende. Het Hof:
| Quote: | | 4.3.4. Ook voor afstand van verjaring heeft als uitgangspunt te gelden dat vereist is dat een rechthebbende (in casu [appellant]) de bevoegdheid kent waarvan hij afstand doet. Ingevolge art. 3:35 BW kan weliswaar het ontbreken van de op afstand gerichte wil niet aan de wederpartij van de rechthebbende (in casu de ABN AMRO Bank) worden tegengeworpen, indien deze een verklaring of gedraging van de rechthebbende, overeenkomstig de zin die hij daaraan onder de gegeven omstandigheden redelijkerwijze mocht toekennen, als een tot afstand van recht strekkende verklaring heeft opgevat, maar daartoe is vereist dat deze wederpartij heeft begrepen en onder de gegeven omstandigheden redelijkerwijze heeft mogen begrijpen, dat de rechthebbende zich bewust was van deze bevoegdheid (HR 18 oktober 2002, NJ 2002, 565). |
Het Hof concludeert dat de "erkenning" door appellant niet mocht worden aangemerkt als een verklaring van afstand van een beroep op verjaring. (Vreemd genoeg stelt het Hof vervolgens vast dat de vordering niet is verjaard, waardoor rov. 4.3.4 compleet overbodig wordt. In het geval van een niet-verjaarde vordering kan geen afstand van een beroep op verjaring worden gedaan, art. 3:322 lid 3 BW.)
In HR 18 oktober 2002, NJ 2002, 565, LJN AE7008, was de gemeente Axel zich niet bewust van het bestaan van de mogelijkheid van het doen van een beroep op verjaring. Het gaat hier dus niet om een soort van verschoonbare rechtsdwaling door consumenten, maar puur om het feitelijke ontbreken van de wil (art. 3:33 BW).
Vermoedelijk was de rechtbank in LJN BB2626 op de hoogte van NJ 2002, 565, maar vooralsnog heb ik dus mijn twijfels bij de a contrario toepassing van dat arrest. Houdt het treffen en nakomen van een betalingsregeling wetende dat een beroep op verjaring mogelijk is werkelijk een afstand van dat beroep op verjaring in?
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
|
|
| |
Pagina 1 van 1 |
|
|
U mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
U mag geen reacties plaatsen
U mag uw berichten niet bewerken
U mag uw berichten niet verwijderen
U mag niet stemmen in polls
|
|
|
|
