|
|
| Auteur |
Bericht |
bona fides
Geslacht: 
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
 Geplaatst: vr 16 nov 2007 15:41 Onderwerp: |
   |
|
| hugodegroot schreef: | | het intrekken van het verlenen van vrijstelling (=begunstigende beschikking) in de Maxis en Praxis uitspraak (ABRvS 9 mei 1996, RAwb 1996, 104). |
Als je dit vergelijkt met het al dan niet opleggen van een punitieve sanctie, dan wordt dat laatste net zo goed marginaal getoetst.
De hoogte van de punitieve sanctie wordt wel vol getoetst. De rechter kan de hoogte matigen.
(Ik krijg het idee dat de Afdeling het erop houdt dat de hoogte van een boete vol wordt getoetst om het de rechter mogelijk te maken de boete zelf te corrigeren, ipv het besluit te moeten vernietigen en het bestuursorgaan een nieuwe boete te laten vaststellen. De rechter mag immers alleen zelf besluiten als er geen beleidsvrijheid is.)
Ik zou het verschil in rechtsbescherming niet in de wijze van toetsing zoeken, maar in de procedurele waarborgen.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
 |
hugodegroot
Leeftijd: 37
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): UvT
Studieomgeving (MA): UvT
Berichten: 17
|
| Geplaatst: vr 16 nov 2007 15:58 Onderwerp: |
|
|
@ bona fides; je hebt gelijk. Nu ik het nader bekijk maakt het qua toetsing inderdaad niet zoveel uit of het een reparatoire of een punitieve sanctie is.
(Hoewel de hoogte van de dwangsom marginaal wordt getoetst en de hoogte van een boete wel volledig wordt getoetst)
Echter vind je het wel rechtvaardig dat voor punitieve sancties alle waarborgen uit art 6 EVRM gelden en bij reparatoire sancties slechts art 6 lid1 EVRM? (een punitieve sanctie wordt in beginsel gelijkgesteld met een criminal charge).
Kun je dan niet beter de eisen aan criminal charge af laten hangen van alleen de aard en zwaarte van het rechtsbelang? (in plaats van de vraag of het punitief is?) |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: vr 16 nov 2007 17:11 Onderwerp: |
|
|
| hugodegroot schreef: | | (Hoewel de hoogte van de dwangsom marginaal wordt getoetst en de hoogte van een boete wel volledig wordt getoetst) |
Klopt, en als het praktisch onmogelijk is om aan de last te voldoen heeft de dwangsom natuurlijk wel heel veel weg van een boete. Dat soort dingen zal de rechter m.i. toch wel moeten toetsen.
| Quote: | | Echter vind je het wel rechtvaardig dat voor punitieve sancties alle waarborgen uit art 6 EVRM gelden en bij reparatoire sancties slechts art 6 lid1 EVRM? (een punitieve sanctie wordt in beginsel gelijkgesteld met een criminal charge). |
Dit is natuurlijk je eigenlijke vraag.
Een herstelsanctie kan inderdaad veel zwaarder zijn dan een punitieve sanctie. Niet alleen binnen het bestuursrecht, maar ook daarbuiten. Maurice de Hond is veroordeeld tot betaling van 100.000 euro schadevergoeding aan de klusjesman. Dat is een zware sanctie. Maar die sanctie is opgelegd in een civiele procedure, dus zonder alle waarborgen van art. 6 EVRM.
Nu stond De Hond als particulier tegenover een andere particulier, maar een dergelijk hoge schadevergoeding is evengoed denkbaar in een civiele procedure tegen de Staat. En dus ook in een bestuursrechtelijke procedure.
Volgens de huidige jurisprudentie van het EHRM doet de zwaarte van de sanctie er blijkbaar niet zo toe. Is dat verkeerd?
Je kunt het ook omdraaien: is het feit dat het om een relatief lage schadevordering gaat een reden om minder rechtsbescherming te geven? Lijkt mij eigenlijk niet, of hooguit in beperkte mate (bijv. ondergrens voor het instellen van hoger beroep).
Die extra waarborgen van art. 6 EVRM hebben denk ik vooral te maken met de gedachte dat gestraft worden veel meer stigmatiserend werkt dan bijv. het moeten betalen van schadevergoeding.
Een echt antwoord op je vraag heb ik niet. Ik begrijp op zich wel waarom het is zoals het is, maar er valt zeker wat tegen in te brengen.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
hugodegroot
Leeftijd: 37
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): UvT
Studieomgeving (MA): UvT
Berichten: 17
|
| Geplaatst: za 17 nov 2007 13:57 Onderwerp: |
|
|
Mijn stelling is dat het begrip criminal charge uit art 6 EVRM moet worden vervangen door aard en zwaarte van het geschonden rechtsbelang, waardoor ook zware reparatoire sancties onder criminal charge kunnen vallen.
Pro's:
- het belang van een burger om tegen een zware herstelsanctie procedureel beschermd te worden. Hij heeft zeker zoveel rechtsbescherming nodig bij een zware herstelsanctie als bij een lage bestuurlijke boete.
- Het Europees Hof lijkt in een enkel geval de zwaarte van de sanctie te zien als een belangrijk criterium voor de vraag of er een criminal charge is (zie Nilssen tegen Zweden arrest). Argument van flow.
Contra's:
- reparatoire sancties eisen minder procedurele rechtsbescherming omdat ze een burger minder brandmerken dan bij een punitieve sanctie gebeurd. Argument van bona fides.
- Reparatoire sancties hebben minder procedurele rechtsbescherming nodig omdat de burger vaak de situatie nog kan herstellen voordat het te laat is(zie art 5:24 lid4 en art 5:32 lid5 awb).
- Bij de volledige heroverweging van het besluit in de bestuurlijke voorprocedure wordt al gelet op de aard en zwaarte van het geschonden rechtsbelang. De belangenafweging waarin de aard en zwaarte van het geschonden rechtsbelang wordt meegenomen komt toe aan het bestuur en niet aan de rechter(machtenscheiding).
wat vinden jullie van deze argumenten? zijn er betere? |
|
|
|
|
|
flow
Leeftijd: 53
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): EUR
Studieomgeving (MA): EUR
Berichten: 142
|
| Geplaatst: za 17 nov 2007 14:49 Onderwerp: |
|
|
| hugodegroot schreef: | | Mijn stelling is dat het begrip criminal charge uit art 6 EVRM moet worden vervangen door aard en zwaarte van het geschonden rechtsbelang, waardoor ook zware reparatoire sancties onder criminal charge kunnen vallen. |
Ik neem aan dat je boven bedoelt aard en zwaarte van het door de sanctie geschonden rechtsbelang.
Ik meen dat de drie criteria van criminal charge (inbedding van de sanctie in het nationale recht; aard van de overtreding; doel, aard en ernst van de daarop volgende maatregel (zoals zij voortvloeien uit o.a. Bendenoun, Öztürk, Nillsson, Escoubet etc.)) afdoende zijn om een overtreder van voldoende rechtsbescherming te kunnen voorzien, ook bij herstelsancties. Dat de ABRvS de ernst van de maatregel niet als zelfstandig criterium hanteert, is een onhoudbare fout - voor zover ik weet kan geen twijfel bestaan over de congruentie in het nationale (NL) recht van 'punitief' (of 'bestraffend' in huidige terminologie) en 'criminal charge'. Reductie van het criterium tot slechts aard en ernst van de maatregel (zoals je lijkt voor te stellen) dunkt me geen goed idee.
Overigens, wat betreft argument nr. 1 contra: herstellende sancties kunnen ook oogmerk op preventie hebben, en dan kunnen ze wel degelijk erg zwaar brandmerken. Denk bijv. aan de exploitant die gedurende onbestemde tijd in géén gemeente meer mag exploiteren omdat hij vergunningsvoorschriften niet zou hebben nageleefd (wat thans nog marginaal getoetst wordt).
_________________
pro proferentem |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: za 17 nov 2007 15:06 Onderwerp: |
|
|
Voor zover je kunt zeggen dat de burger min of meer bewust akkoord is gegaan met een bepaalde regel, heeft de burger aanvaard dat hij rechtsherstel zal moeten bieden bij overtreding van de regel. Dit is volgens mij één van de gedachten achter het begrip criminal charge. Eigenlijk een contractgedachte.
Dit werkt uitstekend bij een civiele veroordeling wegens wanprestatie. De burger is bij het sluiten van de overeenkomst akkoord gegaan met de regel die hij later heeft overtreden.
Je ziet het ook terug bij tuchtrechtelijke procedures. Daarin is volgens mij vaak geen sprake van een criminal charge, omdat de geschonden regels slechts gelden voor een beperkte groep waartoe de betrokken persoon vrijwilig is toegetreden. Dit is dacht ik ook hoe het HvJ EG redeneert bij boetes voor onterecht verkregen restituties: de betroken bedrijven hadden ervoor kunnen kiezen geen gebruik te maken van de restitutieregeling.
Met een algemene strafbepaling heeft een individuele burger niet ingestemd. Bij bestraffing voor het overtreden van zo'n bepaling, is het blijkbaar terecht dat aan de burger extra procedurele waarborgen wordt geboden.
Je kunt je natuurlijk afvragen of een burger wel heeft ingestemd met alle verplichtingen die voortvloeien uit art. 6:162 BW.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: za 17 nov 2007 15:13 Onderwerp: |
|
|
| flow schreef: | | Overigens, wat betreft argument nr. 1 contra: herstellende sancties kunnen ook oogmerk op preventie hebben, en dan kunnen ze wel degelijk erg zwaar brandmerken. Denk bijv. aan de exploitant die gedurende onbestemde tijd in géén gemeente meer mag exploiteren omdat hij vergunningsvoorschriften niet zou hebben nageleefd (wat thans nog marginaal getoetst wordt). |
Het is inderdaad vreemd dat een intrekking voor onbepaalde tijd een herstelsanctie is, een een intrekking voor een week een punitieve sacntie.
Maar betekent dit echt dat "de beslissing tot oplegging" van een intrekking voor onbepaalde tijd marginaal getoetst wordt, terwijl "de beslissing tot oplegging" van een intrekking voor een week vol op evenredigheid wordt getoetst?
Ik vermoed van niet. Ik verwacht dat in het tweede geval wel de tijdsduur vol op evenredigheid wordt getoetst, maar niet de beslissing tot oplegging van (een) straf.
(Dat de tijdsduur vol wordt getoetst heeft daarbij m.i. maar zijdelings met grotere rechtsbescherming te maken. Meer een kwestie van procedurele economie: de rechter kan als hij het niet eens is zelf de "enige juiste" tijdsduur bepalen ipv vernietigen en terugwijzen.)
(Ik ben het natuurlijk wel eens dat het vreemd is om grotere procedurele waarborgen te bieden bij een intrekking voor een week dan bij een intrekking voor altijd.)
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
|
|
