Zeggenschap over zieke ouder

[Virgo]

Beste forumbijdragers,

Ik ben zelf 39 jaar en woon zelfstandig. Mijn moeder is gescheiden van mijn vader en heeft sinds een tiental jaren een nieuwe partner waarmee zij een samenlevingscontract heeft. Inhoudelijk ken ik het contract niet maar ze hebben (gelukkig!) op veel vlakken alles prima geregeld.

Nu is mijn moeder sinds een aantal maanden zeer ernstig ziek. De behandeling bestaat uit o.a. wekelijks chemo, dagelijks bestraling, dagelijks een doos pillen enz. Ik ga dagelijks op bezoek en zie de situatie met de dag verslechteren. Praten kan zij niet meer en voeding gaat via een sonde.

De partner van mijn moeder verzorgt haar naar beste kunnen en wij hebben al ons vertrouwen naar hem daarover uitgesproken. Ze wonen samen, dus hij heeft eigenlijk de 24-uurs zorg over haar. Tot zover prima.

Ondanks ons vertrouwen maak ik me zorgen of zij wel de juiste zorg krijgt. Deze zorgen kan ik echter niet kwijt bij haar partner. Wat ik ook zeg of zie, het wordt niet geaccepteerd. Hij neemt beslissingen waar ik niet achter sta. Als ik dat zeg dan gaat figuurlijk "de deur dicht" bij hem. Ik ben ook erg bang dat dat ooit letterlijk zal zijn en ik mijn moeder niet meer kan zien omdat hij de toegang tot het huis gaat weigeren.

Het is intussen zover dat hij hij de behandelend artsen heeft verboden om met mij te overleggen over haar situatie. Zelfs bij de huisarts (wat ook mijn huisarts is) wordt ik doorverwezen naar haar partner. Hij zegt dat mijn moeder dat ook wilt, maar dat betwijfel ik enorm. Ik krijg intussen geen minuut meer alleen met mijn moeder. Overal zit hij bovenop. Ook mijn kinderen (haar kleinkinderen) ervaren dat als storend.

Hij zegt dat alles via hem moet lopen en er niets buiten hem om "besloten" mag worden. De artsen gaan daar schijnbaar dus mee akkoord.
Mijn moeder geeft bij mij wel aan dat zij met een aantal dingen, die de partner doet of beslist, moeite heeft. Zij spreekt dat echter niet naar hem uit. Dat begrijp ik ook wel, wat hij zorgt tenslotte voor haar.

Ik zie wel een soort wanhoop ontstaan en vind persoonlijk ook dat zij een rustiger omgeving verdient tijdens deze vreselijke periode.

Kortom: ik maak me grote zorgen of mijn moeder wel de juiste zorg krijgt. Ik krijg, zelfs als kind, geen voet aan de grond bij artsen en word telkens doorverwezen naar de partner.

Mijn vraag is nu in hoeverre ik, als kind, recht heb op juiste en volledige informatie van artsen als ik daar om vraag? En wat is mijn zeggenschap over haar behandeling? Sta ik in "gelijk recht" als haar partner of moet ik akkoord gaan met zijn beslissingen? Kan mij de toegang tot het huis geweigerd worden?

Het is voor mij allemaal zeer verwarrend en ik wil erg ver meegaan in de beslissingen die haar partner maakt. Maar genoeg is genoeg en, nu mij allerlei informatie ontzegt word en/of verboden is, wil ik graag weten wat mijn rechten als kind zijn.

Voor alle duidelijkheid: mijn moeder kan op dit moment daarover niet beslissen en ik wil haar ook niet tussen 2 vuren laten zitten in deze periode.

Alvast dank

[BartL]