Wat is de taak van rechter in onze samenleving?

vismodel · Leeftijd: 60 Geslacht: Sterrenbeeld: Berichten: 18

Taak ONAFHANKELIJKE rechter = verschaffen van goed recht....

...waar partijen, ondanks de producties geleverd door de twee andere machten, in hun onderlinge samenhandelingsrelaties en mogelijkheden, er toch niet uit menen te kunnen komen.

Waarom herhalen wat al zo helder en scherpzinnig over de rol van de rechter werd gepubliceerd en onderwezen door prof. Jack ter Heide. De onafhankelijke rechter volgt de door hem beschreven functionele rechtstheorie. Neemt men met minder genoegen, dan doet men aan de scheiding der machten geen (goed) recht. De andere machten hebben zo hun beperkingen hier en daar, omdat zij per definitie als naijl-remedie verschaffers zijn aan te merken op maatschappelijke ontwikkelingsprocessen, waartoe zij zelf ook behoren en vanuit metatheoretisch perspectief dwingt dit de onafhankelijke rechter tot het innemen van een procestechnische systeemdenken georienteerde probleemoplossend gericht denker.

Natuurlijk is zo'n abstracte Beta-benadering voor de gemiddelde jurist veel te veel gevraagd. De Alfa zal geneigd zijn tot de formalistische benadering om desnoods geforceerd afwijkende gevallen toch binnen het keurslijf van een tekst te persen, desnoods met een gekunstelde tekstinterpretatie, die onderliggende dynamische ontwikkelingsprocessen [EN HUN BEPERKINGEN EX FUTURUM te kunnen regelen] die tot een regelgeving heeft geresulteerd, volstrekt miskennen. Dan loopt men echter aan de leiband van de andere machten, zoals in een totalitair systeem, waar geen onafhankelijke rechter bestaat en van een scheiding der machten geen sprake is.
Het is eigenlijk de taak van de rechter, te waken over de scheiding der machten en wel zodanig dat de onafhankelijkheid van de rechter, en dus de functionele rechtstheorie als hoogste goed gewaarborgd is en blijft.

Het is daarom ook jammer dat er nog vrijwel geen rechter heeft uitgelegd hoe deze taakopvatting zich verhoudt tot de kwestie van verspreiding van teksten die oproepen tot het afschaffen van de scheiding der machten. Als men als rechterlijke macht zich niet in de helderst mogelijke bewoordingen tegen afzet, dan is men eigenlijk bezig zichzelf op te heffen. in de tijd van het Duitse Rijk, was een dergelijk nalaten misschien nog wel te begrijpen, omdat de stand van techniek in de kunst van de rechtskunde, nog aan de wieg stond van zijn tegenwoordige kennis over zichzelf.
Allen die het hier niet mee eens zijn, raad ik aan alvast Arabisch te gaan leren, willen zij als jurist zich van een veelbelovende carriere verzekeren. Ontwikkelingen kunnen vaak zeer snel gaan en als geen ander kan iedere rechter daarover meepraten. Alleen nu het erom kan gaan, zwijgen zij in alle talen, in het publieke debat en leggen zij hun lot dus in handen van de sterke hand van de uitvoerende macht.

De artikelen van prof. Jack ter Heide zijn actueler dan ooit eerder. Wie ze aan zich voorbij laat gaan, neemt zijn vakgebied niet serieus. Zo is het gesteld met de hedendaagse rechtswetenschap.
Ik ben nog nooit een publikatie tegengekomen, waar in referenties geen volstrekt niet door enige kennis van zaken gehinderde karikatuur werd gemaakt van zijn empirisch objectiverende analysen van de rechterlijke beslissingsrol en methodiek, of hem de credits gaven die hem toekomen. En dat zegt veel over de mate waarin vakgenoten liever zichzelf serieus nemen, dan hun vak.
Eet dat geestelijk voedsel voor het rechtskundig brein en vermeerder (breekt) het, of verlies alle gegeven talenten en alle nog niet gegeven talenten, aan de maatschappelijke stromingen die de bereidheid tonen zich actiever op juridisch terrein sterk te maken voor vernieuwingen.
Ik zal het er nog maar duidelijk bij zetten: de sharia en haar opvattingen over goed recht. Vgl. Befehl ist Befehl, anders is men geen goed rechter, spreekt men geen goed recht.