Content Syndication
|
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
bona fides
Geslacht: 
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
 Geplaatst: zo 28 okt 2007 1:17 Onderwerp: |
   |
|
| Arnoud Engelfriet schreef: | | bona fides schreef: | | Het verzenden van een digitale foto over het internet is een openbaarmaking van die foto. Het verzenden van een webpagina met daarin een verwijzing naar een (andere) webserver waarvan de foto is te downloaden, lijkt mij daarentegen geen openbaarmaking van die foto. |
Die redenering leidt er toe dat je met eenvoudige technische ingrepen inbreuk kunt vermijden en toch hetzelfde resultaat bewerken. |
Niet helemaal, want je bent er wel van afhankelijk dat de plaatjes die je inlinelinkt blijven staan waar ze staan, en dat de beheerder van die site geen technische maatregelen treft om inlinelinken onmogelijk te maken.
Maar ben je het eens met mijn redenering toegepast op het televisiesignaal? Wat is juridisch het verschil met de digitale foto?
| Quote: | Het komt mij volstrekt onlogisch voor dat
<IMG SRC="mijnsite/jouwplaatje.jpg">
en
<IMG SRC="jouwsite/jouwplaatje.jpg">
juridisch andere uitkomsten zouden opleveren. Het doet precies hetzelfde, de toevallige lokatie van een afbeelding op een server is in wezen irrelevant. |
Die toevallige lokatie is juridisch wel van belang (en m.i. niet toevallig). Als jij het plaatje zonder toestemming naar "mijnsite" hebt gekopieerd, is dat een eerste inbreuk. Als de "mijnsite"-webserver vervolgens dat plaatje naar bezoekers verstuurt, is dat ook een inbreukmakende openbaarmaking.
Het verzenden van de webpagina met daarin de link komt in beide gevallen juridisch op ongeveer hetzelfde neer. Er is wel een verschil: de eerste linkt naar onrechtmatig materiaal, de tweede naar rechtmatig materiaal. Hyperlinken naar onrechtmatig materiaal zou onrechtmatig kunnen zijn, bijv. bij toepassing van het "zu Eigen machen"-criterium.
Verder ben je het vermoedelijk eens dat er verschil is tussen:
<A HREF="jouwsite/jouwplaatje.jpg">jouw plaatje</A>
en
<A HREF="mijnsite/jouwplaatje.jpg">jouw plaatje</A>
althans wanneer iemand ook op de link klikt.
| Quote: | Vandaar dat mijn voorkeur uitgaat naar het intentiegerelateerde criterium van "eigen machen". Door
<IMG SRC="mijnsite/jouwplaatje.jpg">
en
<IMG SRC="jouwsite/jouwplaatje.jpg">
wil ik hetzelfde bewerkstelligen, namelijk jouw plaatje als onderdeel van mijn site publiceren. Eigen machen dus. En daarom zijn beide <IMG>s inbreukmakend. |
Voor zover ik heb begrepen - ik kan mij vergissen - wordt het "zu Eigen machen"-criterium steeds gebruikt bij het beoordelen van de rechtmatigheid van linken naar onrechtmatig materiaal. Als je iemand vertelt hoe een bepaalde onrechtmatige daad kan worden verricht, lijkt de intentie mij inderdaad van belang bij de beoordeling van de rechtmatigheid van dat vertellen.
Als ik hier schrijf waar je "Mein Kampf" kunt kopen, is dat rechtmatig of onrechtmatig afhankelijk van mijn intentie (en overige context). Als ik hier schrijf waar je de Kluwer Collegebundel kunt kopen, is dat onafhankelijk van mijn intentie of de context legaal.
Ik zeg niet dat intentie per definitie geen rol kan spelen bij de rechtmatigheid van links naar rechtmatig materiaal, maar het is volgens mij niet waarvoor het "zu Eigen machen"-criterium is ontwikkeld.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
 |
Arnoud Engelfriet
Leeftijd: 49
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): UvA
Studieomgeving (MA): UvA
Berichten: 1385
|
| Geplaatst: zo 28 okt 2007 11:44 Onderwerp: |
|
|
| bona fides schreef: | | Niet helemaal, want je bent er wel van afhankelijk dat de plaatjes die je inlinelinkt blijven staan waar ze staan, en dat de beheerder van die site geen technische maatregelen treft om inlinelinken onmogelijk te maken. |
Dat ben ik op mijn eigen site ook. Bovendien, de vergankelijkheid van het medium zou er niet toe moeten doen bij de vraag of iets een openbaarmaking is. Een tekst in de lucht schrijven met een vliegtuig met rookmachine is ook een openbaarmaking van die tekst.
| Quote: | | Maar ben je het eens met mijn redenering toegepast op het televisiesignaal? Wat is juridisch het verschil met de digitale foto? |
<IMG SRC="jouwsite/jouwplaatje.jpg"> is m.i. onvergelijkbaar met een televisiegids. In die gids staat alleen maar welk programma wanneer waar te zien is. Hoe hard ik ook wapper met die gids, het programma komt niet in beeld. Als ik die <IMG> op de juiste manier behandel, krijg ik het plaatje wel degelijk in beeld.
En juist vanwege dat technische effect (als ik even een octrooiterm mag lenen) kun je niet zonder meer stellen dat een hyperlink altijd slechts een bronvermelding is. De link doet meer, en is bedoeld om meer te doen. Bronvermelding kan ook in platte tekst.
De vraag is dus wat er meer gebeurt. Ik zie daar onder omstandigheden een nieuwe openbaarmaking gebeuren, naast verveelvoudigingen die gemaakt gaan worden als iemand op de link klikt. Openbaar maken is een aparte inbreukmakende handeling, dus ik wil graag focussen op de openbaarmaking sec, waarbij m.i. het al dan niet rechtmatig zijn van de achterliggende verveelvoudiging irrelevant is.
In mijn aanpak gebruik je dus het "zu Eigen machen"-criterium naar analogie. Niet om te kijken of men onrechtmatig linkt naar een onrechtmatige publicatie, maar om te kijken of de link een onrechtmatige openbaarmaking oplevert.
| Quote: | | Het verzenden van de webpagina met daarin de link komt in beide gevallen juridisch op ongeveer hetzelfde neer. Er is wel een verschil: de eerste linkt naar onrechtmatig materiaal, de tweede naar rechtmatig materiaal. Hyperlinken naar onrechtmatig materiaal zou onrechtmatig kunnen zijn, bijv. bij toepassing van het "zu Eigen machen"-criterium. |
Dat is precies waar het "zu Eigen machen" vandaan komt ja. Ik trek die lijn dus door, door te abstraheren van de rechtmatigheid van de bron. Die rechtmatigheid is gebaseerd op de verveelvoudiging, en ik wil kijken naar de openbaarmaking.
Ook hier is het criterium zinvol, omdat je aan de manier van linken kunt zien of iemand zich het materiaal zu Eigen wil machen. En waarom zou iemand dat niet kunnen bij een rechtmatige verveelvoudiging?
| Quote: | Verder ben je het vermoedelijk eens dat er verschil is tussen:
<A HREF="jouwsite/jouwplaatje.jpg">jouw plaatje</A>
en
<A HREF="mijnsite/jouwplaatje.jpg">jouw plaatje</A>
althans wanneer iemand ook op de link klikt. |
Dat verschil hangt af van de verdere omstandigheden. Wederom, zie het "zu Eigen machen".
Dat "mijnsite/jouwplaatje.jpg" een onrechtmatige verveelvoudiging is, moet buiten beschouwing blijven want nogmaals, het gaat hier om het openbaarmaken.
| Quote: | | Voor zover ik heb begrepen - ik kan mij vergissen - wordt het "zu Eigen machen"-criterium steeds gebruikt bij het beoordelen van de rechtmatigheid van linken naar onrechtmatig materiaal. Als je iemand vertelt hoe een bepaalde onrechtmatige daad kan worden verricht, lijkt de intentie mij inderdaad van belang bij de beoordeling van de rechtmatigheid van dat vertellen. |
Dat is juist, maar ik pleit dus voor het doortrekken van dat criterium naar de beoordeling of sprake is van openbaarmaking. "Zu Eigen machen" gaat grof gezegd over de vraag of je je associeert met het materiaal, of slechts een bronvermelding doet. Bij 'bronvermelding' zou dan in mijn stelling geen sprake zijn van een nieuwe openbaarmaking door de link naar de bron. Bij 'associeren' wel. Bijvoorbeeld dus de inline <IMG> link waardoor het plaatje deel lijkt te zijn van mijn site.
Arnoud |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: zo 28 okt 2007 15:41 Onderwerp: |
|
|
Het gaat om de vraag wanneer een inlinelink (of misschien meer algemeen een hyperlink) een inbreuk op het auteursrecht is. Dit is niet hetzelfde als de vraag of een inlinelink een onrechtmatige daad oplevert of kan opleveren.
Een inbreuk op het auteursrecht kan de vorm hebben van een verveelvoudiging of een openbaarmaking (art. 1 Aw).
Het verzenden van een plaatje door een webserver naar een gebruiker is m.i. zowel een verveelvoudiging als een openbaarmaking (art. 12 lid 1 sub 1 Aw). Dit is een inbreuk op het auteursrecht op het plaatje, dwz. per definitie onrechtmatig zonder toestemming van de rechthebbende. Toestemming voor plaatsing op de webserver impliceert toestemming om door de webserver te verzenden. (Bij onrechtmatigheid van het verzenden is het vervolgens de vraag of deze onrechtmatige daad aan iemand is toe te rekenen, of er schade is, etc.)
Ik neem aan dat we op dit punt geen verschil van mening hebben.
Hoe moet je nu het verzenden van een webpagina met daarin een hyperlink naar datzelfde plaatje kwalificeren?
Mijn standpunt: dit is nooit een inbreuk op het auteursrecht op het plaatje.
Jouw standpunt: dit kan een inbreuk zijn op het auteursrecht op het plaatje, afhankelijk van de intentie/context/omstandigheden (waaronder dus inbegrepen de soort link, bijv. inlinelink).
(Mee eens?)
Het verzenden van een webpagina met daarin een hyperlink naar een plaatje lijkt mij in ieder geval niet kwalificeerbaar als een verveelvoudiging van het plaatje. Niet het plaatje wordt verzonden, maar een verwijzing naar het plaatje.
Om eigenlijk dezelfde reden zie ik het verzenden van zo'n pagina ook niet als een openbaarmaking van het plaatje. Voor de auteursrechtelijke kwalificatie van het verzenden lijkt het mij niet van belang wat voor handelingen de ontvanger er vervolgens mee verricht. Zulke handelingen kunnen heel goed tot het downloaden van het plaatje leiden, maar dat maakt van het verzenden van de link nog geen inbreuk op het auteursrecht.
Stel bijvoorbeeld dat de gebruiker niet op een hyperlink klikt, of dat zijn browser "load images automatically" uit heeft staan zodat een inlinelink niet tot het downloaden en weergeven van het plaatje leidt. Dat kan toch ook niet van invloed zijn op de auteursrechtelijke aard van het verzenden van de link? Als je het verzenden van een inlinelink wél als verveelvoudiging of openbaarmaking van het plaatje ziet, dan zou het ook een verveelvoudiging of openbaarmaking zijn als de werkelijke inbreuk niet plaatsvindt. Dat lijkt mij niet juist.
(Ter anticipatie op een mogelijke tegenwerping: als een webserver een plaatje verzendt naar de gebruiker terwijl die gebruiker het plaatje niet op zijn scherm afbeeldt, dan blijft dat verzenden een verveelvoudiging van het beschermde werk, en m.i. ook een openbaarmaking. De verzonden data is het plaatje.)
Ik heb de indruk dat jij vindt dat een "nieuwe compositie" met daarin een bestaand werk een nieuwe openbaarmaking van dat werk inhoudt. Een webpagina met een inlinelink is dan (al snel) zo'n nieuwe compositie.
Ik vraag mij af of dit klopt. Als ik een collage maak van foto's uit kranten die ik heb gekocht, dan rust op die collage weliswaar het auteursrecht van de makers van de foto's (en bij enige creatieve inspanning ook mijn auteursrecht), maar het maken van deze collage is geen inbreuk op iemands auteursrecht. Ik heb namelijk al het recht om deze kopiëen van de foto's te gebruiken. Het opnemen van de foto's in de collage levert wel een nieuw werk, maar geen nieuwe openbaarmaking van de foto's. (Uiteraard is het verveelvoudigen of het publiekelijk tentoonstellen van de collage weer wel een inbreuk op het auteursrecht van de makers van de foto's.)
Zo zie ik ook een webpagina opgebouwd uit inlinelinks naar rechtmatig aangeboden plaatjes. Na ontvangst van de pagina wordt op het scherm van de gebruiker een collage opgebouwd uit die rechtmatig aangeboden plaatjes. De openbaarmaking van de afzonderlijke plaatjes is legaal. De compositie door de webpagina maakt er geen nieuwe openbaarmaking van, is dus geen inbreuk op het auteursrecht.
Ik denk dat jij het als volgt ziet: de webpagina is de collage inclusief plaatjes; verzenden is een verveelvoudiging of openbaarmaking van de collage inclusief plaatjes. Ik heb hiertegen de volgende bezwaren:
1. De webpagina is slechts het skelet van de collage en bevat de plaatjes zelf niet.
2. Stel dat ik jouw redenering volg. Ik maak een compositie opgebouwd uit plaatjes die jij rechtmatig op jouw computer hebt staan. De webpagina bevat inlinelinks naar plaatjes op jouw harde schijf. Ik verstuur de webpagina naar jouw computer, deze computer vertoont de collage. Volgens jouw redenering zou hiervoor afzonderlijk toestemming nodig zijn van de rechthebbenden op de plaatjes. Dat is m.i. niet goed houdbaar.
Zie ook de noot van Koelman bij Schlijper/Nieuw Rechts:
| Koelman schreef: | | Optisch is het voornaamste onderscheid dat het werk waarnaar een inline link is aangebracht deel lijkt uit te maken van de pagina die ernaar verwijst, terwijl dit bij een reguliere link niet het geval is. De indruk die wordt gewekt is echter niet relevant voor de kwalificatie als openbaarmaking. |
en merk op dat de auteursrechtelijke kwalificatie niet beslissend is voor de rechtmatigheid:
| Quote: | | Maar zij kan wel van belang zijn in het kader van een beroep op de morele rechten. Nu de foto’s werden gebruikt op een site waarvan de overtuiging misschien niet strookt met die van de fotograaf, valt te betogen dat ze werden tentoongesteld in een omgeving ‘van min allooi’ en dat daarom van ‘aantasting’ in de zin van artikel 25 lid 1 sub d Aw sprake was. Indien de bron niet bij een afbeelding wordt genoemd, kan ook het persoonlijkheidsrecht op naamsvermelding worden geschonden. Verder kan het een onrechtmatige daad opleveren, wanneer door een link aan te brengen onnodig verwarring wordt gesticht of er sprake is van misleiding. |
Er is geen reden om inlinelinks met alle macht direct onder het auteursrecht te brengen. Juist de intentie van bepaald handelen kan aanleiding zijn tot het constateren van een onrechtmatige daad, zonder dat dit handelen een inbreuk op het auteursrecht hoeft te zijn. (Onder auteursrecht versta ik hier dan art. 1 Aw, niet art. 25 Aw.)
Uit Vriend/Batavus:
| Quote: | | Batavus maakt echter bezwaar tegen het framen door [V.]. In vergelijking tot de "papieren-wereld" komt het er op neer dat [V.] een brochure van Batavus aan het publiek verstrekt, waarbij de naam van de fabrikant (Batavus) is vervangen door een etiket met de handelsnaam van [V.], aldus Batavus. De rechter is met Batavus van oordeel dat deze handelwijze onrechtmatig is en tevens in strijd is met het auteursrecht van Batavus. Op deze manier wordt immers de indruk gewekt dat de informatie van de website van Batavus eigen materiaal van [V.] betreft. |
De beschrijving van Batavus is m.i. helemaal raak. Vriend plakt min of meer zijn etiket op een rechtmatig exemplaar van een folder van Batavus. Dat levert onder deze omstandigheden een onrechtmatige daad op. Niet wegens verveelvoudiging of openbaarmaking, maar door inbreuk op het persoonlijkheidsrecht van de maker (waarbij de rechter dat m.i. iets preciezer had kunnen aanduiden).
In de papieren-wereld zou Batavus de folder rechtmatig in het verkeer hebben gebracht. Hierdoor is het auteursrecht uitgeput. Het plakken van jouw etiket geeft geen inbreuk op het auteursrecht, maar op het persoonlijkheidsrecht (of is gewoon "onrechtmatig" wegens strijd met wat in het maatschappelijk verkeer betaamt).
In de elektronische wereld wordt de Batavus folder rechtmatig gedownload. Het plakken van het etiket geeft geen inbreuk op het auteursrecht, maar op het persoonlijkheidsrecht of op art. 6:162 BW.
De oplettende lezer zal overigens opmerken dat ik mij niet kan vinden in HR 19 januari 1979, NJ 1979, 412 (Poortvliet).
Nog even een reactie op jouw reactie:
| Arnoud Engelfriet schreef: | | bona fides schreef: | | Niet helemaal, want je bent er wel van afhankelijk dat de plaatjes die je inlinelinkt blijven staan waar ze staan, en dat de beheerder van die site geen technische maatregelen treft om inlinelinken onmogelijk te maken. |
Dat ben ik op mijn eigen site ook. Bovendien, de vergankelijkheid van het medium zou er niet toe moeten doen bij de vraag of iets een openbaarmaking is. Een tekst in de lucht schrijven met een vliegtuig met rookmachine is ook een openbaarmaking van die tekst. |
Ik gaf alleen aan dat technisch niet hetzelfde resultaat wordt bereikt door te linken naar plaatjes op een andere site (dat is wat jij beweerde). Met plaatje op eigen site heb je alles zelf in de hand. Voor de juridische kwalificatie van een handeling als openbaarmaking of niet is dit inderdaad niet van belang, maar ik hoop dat het duidelijk is dat ik daarop steeds - zeer systematisch - hetzelfde criterium probeer toe te passen.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: di 21 okt 2008 2:31 Onderwerp: |
|
|
Rb. Den Bosch 2 oktober 2008, LJN BF9979:
| Quote: | | Dat de foto nooit op de server van de website van [gedaagde A.] heeft gestaan en niet door deze website is “ge-upload” doet - wat daar overigens van zij - niet ter zake. De foto is op de website geplaatst. [gedaagden] erkennen dit. Daarmee is de foto openbaar gemaakt zonder toestemming van de gerechtigde en dit is niet toegestaan. |
De kantonrechter lijkt (zonder nadere motivering) het aanleggen van een inline-link aan te merken als een inbreuk op het auteursrecht. Dat is bij mijn weten in strijd met de overwegende lijn in de jurisprudentie.
(Het lijkt me goed mogelijk dat de foto in feite wel degelijk op de server stond, maar het punt is dat de rechter dit niet relevant acht.)
| Quote: | | [eiser] heeft bij de begroting daarvan aangeknoopt bij de maatstaven genoemd in de algemene voorwaarden van de Fotografenfederatie. [gedaagden] hebben daarvan gezegd, dat algemene voorwaarden slechts van toepassing zijn op een tussen partijen gesloten overeenkomst en dat tussen hen en [eiser] (zij noemen in dit verband kennelijk ten onrechte de naam van de eerste gemachtigde van [eiser]) geen overeenkomst is aangegaan. Deze stelling van [gedaagden] is niet onjuist, echter dit neemt niet weg, dat, waar de schade van [eiser] niet exact kan worden vastgesteld, de in de algemene voorwaarden genoemde maatstaven een redelijk aanknopingspunt voor de begroting van de schade geven. Dit als zodanig hebben [gedaagden] niet bestreden, evenmin als de in de begroting van [eiser] genoemde bedragen, zodat de kantonrechter [eiser] daarin zal volgen. |
Hmm, het lijkt mij dat de rechter had moeten motiveren waarom het op basis van de AV berekende bedrag een redelijk aanknopingspunt geeft. Dit is toch niet een "feit" dat, wanneer niet bestreden, voor waar moet worden aangenomen? Daarnaast lijkt het me duidelijk dat het in het verweer van gedaagden besloten ligt dat zij van mening zijn dat de AV geen redelijk aanknopingspunt voor het begroten van de werkelijke schade vormen.
Het klakkeloos overnemen van het bedrag dat op basis van de AV zou zijn berekend lijkt me vrij discutabel. Ten eerste kloppen die berekeningen die ik in eerdere vonnissen ben tegengekomen nooit (onder meer boetebedingen die niet mogen worden toegepast, BTW die niet in rekening mag worden gebracht). Ten tweede kunnen de AV van de Fotografenfederatie helemaal geen richtprijzen geven. Dat is verboden! Zie bijvoorbeeld de zeer bedenkelijke poging tot omzeiling van dit verbod op www.richtprijzen.org:
| Quote: | Zoals u weet heeft de NMa het beroepsverenigingen verboden om richtprijzen aan hun leden te adviseren, dat zou de concurrentie tegengaan. (...)
Omdat de beroepsverenigingen het niet meer mogen doen, doe ik het maar. (...) |
Het gaat blijkbaar om een commerciële website, zodat te verdedigen valt dat de geleden schade wordt begroot op de met de foto gemaakte winst, die weer te begroten is op de uitgespaarde licentiekosten. Voorwaarde blijft echter dát er schade is geleden, en daar zwijgt de rechter ook over.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
Arnoud Engelfriet
Leeftijd: 49
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): UvA
Studieomgeving (MA): UvA
Berichten: 1385
|
| Geplaatst: di 21 okt 2008 10:36 Onderwerp: |
|
|
| bona fides schreef: | Rb. Den Bosch 2 oktober 2008, LJN BF9979:
Hmm, het lijkt mij dat de rechter had moeten motiveren waarom het op basis van de AV berekende bedrag een redelijk aanknopingspunt geeft. Dit is toch niet een "feit" dat, wanneer niet bestreden, voor waar moet worden aangenomen? Daarnaast lijkt het me duidelijk dat het in het verweer van gedaagden besloten ligt dat zij van mening zijn dat de AV geen redelijk aanknopingspunt voor het begroten van de werkelijke schade vormen. |
Die advocaat heeft wat zitten slapen, krijg ik de indruk. Vijf minuten zoeken in Rechtspraak.nl en je vindt dit:
Rb. Maastricht 8 februari 2006, zaaknr. 103834/HA ZA 05-836 (LJN AV2506), r.o. 3.5:
| Quote: | | Voor ophoging van [het schadebedrag] met een opslag van 200 %, zoals door Magnovit c.s. met verwijzing naar de algemene voorwaarden van de Fotografenfederatie bepleit, ziet de rechtbank geen grond. Een dergelijke opslag draagt naar het oordeel van de rechtbank het karakter van een boete, waarvoor in het onderhavige geval een contractuele noch een wettelijke grondslag bestaat. Bovendien is niet gebleken van bijzondere omstandigheden - wat de plaatsing zonder toestemming betreft - die aanleiding zouden kunnen geven tot een hogere schadebegroting. |
Rechtbank ’s-Hertogenbosch 11 januari 2006, zaaknr. 126357 HA ZA 05-1099 (LJN AU9504):
| Quote: | | 5.12. Voor toekenning van de door [eiser] gevorderde additionele vergoeding van 200% van de gebruikelijke vergoeding overeenkomstig artikel 15 van de Algemene Voorwaarden van de Fotografenfederatie, bestaat geen ruimte. Toepasselijkheid van die voorwaarden is immers niet tussen [eiser] en [gedaagde] overeengekomen en er bestaat evenmin een wettelijke grondslag voor het opleggen van een dergelijke verhoging, die naar het oordeel van de rechtbank het karakter van een boete heeft. |
Arnoud
_________________
ICT-jurist, blogger en octrooigemachtigde ~ Partner bij ICTRecht.nl ~ Beheerder www.iusmentis.com |
|
|
|
|
|
bertvanloo
Leeftijd: 80
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Berichten: 196
|
| Geplaatst: di 21 okt 2008 17:10 Onderwerp: |
|
|
Richtlijnen met indicaties voor toeslagen bij regeling achteraf van de fotografenfederatie zijn niet verboden. Men is bang voor eventuele maatregelen van de NMA. Of dat zal gebeuren en wat de resultaten zullen zijn is niet bekend.
Wat betreft de niet toepasselijkheid van de voorwaarden bij regeling achteraf omdat de voorwaarden niet zouden zijn overgekomen: wie heeft wel eens met een aanstaande inbreker een overeenkomst kunnen sluiten hoe achteraf de schade zal worden afgehandeld?
Het beroep op nietigheid van de voorwaarden heeft in die situatie iets hypocriets dat door de rechter niet gehonoreerd zou moeten worden.
www.bertvanloobv.nl
_________________
Professioneel fotograaf & auteursrecht geïnteresseerd. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: di 21 okt 2008 17:49 Onderwerp: |
|
|
| bertvanloo schreef: | | Richtlijnen met indicaties voor toeslagen bij regeling achteraf van de fotografenfederatie zijn niet verboden. |
Richtlijnen met "schadebedragen" hebben geen waarde. Het kan niet zo zijn dat de Fotografenfederatie kan bepalen hoe groot de schade is die is geleden.
| Quote: | | Wat betreft de niet toepasselijkheid van de voorwaarden bij regeling achteraf omdat de voorwaarden niet zouden zijn overgekomen: wie heeft wel eens met een aanstaande inbreker een overeenkomst kunnen sluiten hoe achteraf de schade zal worden afgehandeld? |
Als een inbreker voor € 1.000 schade aanricht, hoeveel kan het slachtoffer dan vorderen denk je?
| Quote: | | Het beroep op nietigheid van de voorwaarden heeft in die situatie iets hypocriets dat door de rechter niet gehonoreerd zou moeten worden. |
Ze zijn simpelweg niet van toepassing, dus er valt niets te vernietigen.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
bertvanloo
Leeftijd: 80
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 196
|
| Geplaatst: di 21 okt 2008 19:26 Onderwerp: |
|
|
| Het gaat om het hypocriete beroep achteraf dat je het niet vooraf hebt geweten als je weet dat je opzettelijk van plan bent iets onwettigs te gaan doen. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: di 21 okt 2008 19:49 Onderwerp: |
|
|
| bertvanloo schreef: | | Het gaat om het hypocriete beroep achteraf dat je het niet vooraf hebt geweten als je weet dat je opzettelijk van plan bent iets onwettigs te gaan doen. |
Dat zie je verkeerd. Beweren dat de inbreukmaker aan een overeenkomst vast zit, is het hetzelfde als beweren dat een dief de gestolen goederen heeft gekocht.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
bertvanloo
Leeftijd: 80
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 196
|
| Geplaatst: di 21 okt 2008 23:15 Onderwerp: |
|
|
Accoord, geen reguliere overeenkomst, maar uit de wet. En meer een handige richtlijn (met een percentage van tenminste 200%).
Handig, want zonder toeslag wegens regeling achteraf zou geen hond meer normaal kopen, immers dan zou de gestolen foto bij niet ondekking gratis zijn. En bij ontdekking niet meer kosten dan het normale tarief.
_________________
Professioneel fotograaf & auteursrecht geïnteresseerd. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: di 21 okt 2008 23:20 Onderwerp: |
|
|
Over dit punt hebben we het nu al een paar jaar. De wet laat zo'n toeslag niet toe, net zomin als de wet het toelaat om een dief een civielrechtelijke boete op te leggen...
Ben je het niet eens, schrijf dan de wetgever aan.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
bertvanloo
Leeftijd: 80
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 196
|
| Geplaatst: wo 22 okt 2008 12:11 Onderwerp: |
|
|
Er is geen sprake van een (civiele) boete maar van schadevergoeding.
Schadevergoeding vanwege veel tijd en kosten om eigen (auteurs)rechten te handhaven, c.q. eigen boterham te verdedigen. Die tijd kan niet worden gebruikt voor de normale werkzaamheden.
Ruim voldoende jurisprudentie naar beide kanten, maar vooral naar erkenning van legitieme toeslagen, ook zonder leveringsvoorwaarden.
Wat de wetgever betreft, voorlopig ben ik voldoende tevreden met de aanpassing van art. 18 Aw. (werken aan de openbare weg).
_________________
Professioneel fotograaf & auteursrecht geïnteresseerd. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: wo 22 okt 2008 12:31 Onderwerp: |
|
|
| bertvanloo schreef: | | Er is geen sprake van een (civiele) boete maar van schadevergoeding. |
Precies. Het argument van de eisende partij is typisch als volgt:
1. De omvang van de schade kan worden vastgesteld aan de hand van de richtprijzen.
2. Omdat er niet vooraf toestemming is gevraagd dient dit bedrag met 100% of 200% te worden verhoogd.
Welnu, die stap 2 heeft niets te maken met schadevergoeding.
| Quote: | | Schadevergoeding vanwege veel tijd en kosten om eigen (auteurs)rechten te handhaven, c.q. eigen boterham te verdedigen. Die tijd kan niet worden gebruikt voor de normale werkzaamheden. |
Dat zou dan apart en onderbouwd als schade moeten worden gevorderd, wat niet het geval is als er domweg naar de AV wordt verwezen.
Daarnaast biedt het normale schadevergoedingsrecht geen basis voor vergoeding van dit soort kosten. Het is simpelweg geen schade die het gevolg is van de onrechtmatige daad. Wel weet ik van één uitspraak waarin de rechter om deze reden een verhoging heeft toegepast. Niet alle rechters passen het recht toe... 
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
bertvanloo
Leeftijd: 80
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 196
|
| Geplaatst: wo 22 okt 2008 13:09 Onderwerp: |
|
|
Conclusie: jatten loont.
Bij niet ontdekking gratis verwerving, bij ontdekkening alleen de gewone prijs betalen. En het slachtoffer (in dit geval de fotograaf) blijft in beide situaties zitten met de schade.
Overigens ligt daar nog het punt dat bij inbreuk er vooraf geen prijs is overeengekomen. Het is niet allereerst de inbreukmaker die dan (alsnog) zijn prijs bepaalt, maar de fotograaf. Zeker nu er geen voorwaarden meer zijn.
Sorry dat we verdwaald zijn van het onderwerp.
www.bertvanloobv.nl
_________________
Professioneel fotograaf & auteursrecht geïnteresseerd. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: wo 22 okt 2008 14:10 Onderwerp: |
|
|
| bertvanloo schreef: | | Overigens ligt daar nog het punt dat bij inbreuk er vooraf geen prijs is overeengekomen. Het is niet allereerst de inbreukmaker die dan (alsnog) zijn prijs bepaalt, maar de fotograaf. Zeker nu er geen voorwaarden meer zijn. |
Het gaat niet om een prijs die wordt betaald, het gaat om vergoeding van de geleden schade.
Noch de inbreukmaker, noch de fotograaf kunnen bepalen wat de geleden schade is. Zij kunnen wel argumenten aandragen, waarna het aan de rechter is om het bedrag van de schade te begroten met inachtneming van de wet (art. 6:95 t/m 110 BW, art. 27a Aw).
Verder kan de rechthebbende het (verdere) gebruik verbieden en aangifte doen bij de politie.
Je kunt altijd de wetgever laten weten het hier niet mee eens te zijn. Merk echter op dat sommige parlementsleden van mening zijn dat YouTube moet kunnen. Er is dus een spanningsveld. De wetgever kan hier niet zoals jij puur eenzijdig tegenaan kijken.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
|
|
|
U mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
U mag geen reacties plaatsen
U mag uw berichten niet bewerken
U mag uw berichten niet verwijderen
U mag niet stemmen in polls
|
|
|
|
